Akt prawny
archiwalny
Wersja aktualna od 2008-11-18 do dnia notyfikacji
Wersja aktualna od 2008-11-18 do dnia notyfikacji
archiwalny
Alerty
DECYZJA KOMISJI
z dnia 23 marca 2005 r.
ustalająca zrewidowane ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego detergentom do ręcznego zmywania naczyń
(notyfikowana jako dokument nr C(2005) 1026)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2005/342/WE)
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2008 r., Nr 318, poz. 12)
Alerty
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie zrewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1 akapit drugi,
po konsultacji z Radą ds. Znakowania Ekologicznego Unii Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000 wspólnotowe oznakowanie ekologiczne może być przyznawane produktom posiadającym cechy, które pozwalają im w znaczącym stopniu przyczyniać się do poprawy kluczowych aspektów ochrony środowiska.
(2) Rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 stanowi, że szczególne kryteria oznakowania ekologicznego, opracowane na podstawie kryteriów sporządzonych przez Radę ds. Znakowania Ekologicznego Unii Europejskiej, należy ustalić według grup produktów.
(3) Stanowi ono ponadto, iż odpowiednio wcześnie przed końcem okresu ważności kryteriów określonych dla danej grupy produktów powinien odbyć się przegląd kryteriów znakowania ekologicznego oraz wymagań dotyczących oceny i weryfikacji związanych z tymi kryteriami.
(4) W celu uwzględnienia rozwoju naukowego oraz wydarzeń na rynku stosowne jest dokonanie przeglądu kryteriów ustanowionych decyzją Komisji 2001/607/WE z dnia 19 lipca 2001 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego detergentom do ręcznego zmywania naczyń (2).
(5) Ponadto, aby określić, że objęte są produkty przeznaczone zarówno do użytku prywatnego, jak i zawodowego, konieczna jest zmiana definicji grupy produktów określonej w wymienionej decyzji.
(6) Dla zapewnienia jasności należy zatem odpowiednio zastąpić decyzję 2001/607/WE.
(7) Zrewidowane kryteria ekologiczne powinny być ważne przez okres czterech lat.
(8) Stosowne jest pozostawienie okresu przejściowego nie dłuższego niż dwanaście miesięcy wnioskodawcom, których produktom przyznane zostało oznakowanie ekologiczne przed dniem notyfikacji niniejszej decyzji lub którzy złożyli wniosek o przyznanie takiego oznakowania przed tą datą, aby mieli oni wystarczającą ilość czasu na dostosowanie swoich produktów, tak aby spełniały zrewidowane kryteria i wymagania.
(9) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu utworzonego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Grupa produktów "detergenty do ręcznego zmywania naczyń" obejmuje:
"wszystkie detergenty przeznaczone do używania do ręcznego zmywania naczyń, porcelany stołowej, sztućców, garnków, patelni i innych sprzętów kuchennych itp.".
Grupa produktów obejmuje produkty przeznaczone zarówno do użytku prywatnego, jak i zawodowego.
Artykuł 2
Aby otrzymać oznakowanie ekologiczne dla detergentów do ręcznego zmywania naczyń zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000, detergent musi zaliczać się do grupy produktów "detergenty do ręcznego zmywania naczyń" i musi spełniać kryteria przedstawione w Załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
[1] Kryteria ekologiczne dla grupy produktów „detergenty do ręcznego zmywania naczyń”, a także związane z nimi wymogi dotyczące oceny i weryfikacji, są ważne do dnia 31 grudnia 2010 r.
Artykuł 4
Do celów administracyjnych grupie produktów "detergenty do ręcznego zmywania naczyń" przydziela się kod 019.
Artykuł 5
Uchyla się decyzję 2001/607/WE.
Artykuł 6
Oznakowania ekologiczne przyznane przed dniem notyfikacji niniejszej decyzji produktom zaliczającym się do grupy produktów "detergenty do ręcznego zmywania naczyń" mogą być nadal używane do dnia 31 marca 2006 r.
Gdy wnioski o przyznanie oznakowania ekologicznego produktom zaliczającym się do grupy produktów "detergenty do ręcznego zmywania naczyń" zostały złożone przed dniem notyfikacji niniejszej decyzji, to produktom tym może być przyznane oznakowanie ekologiczne na podstawie warunków określonych w decyzji 2001/607/WE. W takich wypadkach oznakowanie ekologiczne może być używane do dnia 31 marca 2006 r.
Artykuł 7
Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 23 marca 2005 r.
|
|
(1) Dz.U. L 237 z 21.9.2000, str. 1.
(2) Dz.U. L 214 z 8.8.2001, str. 30
ZAŁĄCZNIK
RAMY
Aby kwalifikować się do oznakowania ekologicznego, detergent do ręcznego zmywania naczyń (zwany dalej "produktem") musi zaliczać się do grupy produktów zdefiniowanej w art. 1 i musi spełniać kryteria przedstawione w niniejszym Załączniku.
Cele kryteriów
Kryteria te mają na celu promowanie w szczególności:
– ograniczenia zrzutów substancji toksycznych lub w inny sposób zanieczyszczających do środowiska wodnego,
– ograniczenia lub zapobiegania wystąpieniu ryzyka dla zdrowia lub środowiska związanego z używaniem substancji niebezpiecznych,
– ograniczania do minimum odpadów opakowaniowych,
– informacji, które umożliwią konsumentowi używanie produktu w sposób racjonalny i zmniejszający do minimum oddziaływanie na środowisko.
Kryteria są ustalone na poziomach, które promują znakowanie detergentów do ręcznego zmywania naczyń, które wykazują mały wpływ na środowisko.
Wymagania dotyczące oceny i weryfikacji
W ramach każdego kryterium podane są określone wymagania dotyczące oceny i weryfikacji.
W stosownym przypadku mogą być zastosowane metody badań inne niż podane dla każdego kryterium, jeżeli właściwy organ oceniający wniosek zaakceptuje je jako równoważne.
Gdy nie wskazano żadnych badań lub wskazano badania, które należy stosować przy weryfikacji lub monitorowaniu, to właściwy organ powinien opierać się, gdy stosowne, na deklaracjach i dokumentacji dostarczonej przez wnioskodawcę oraz/lub na niezależnych weryfikacjach.
W stosownym przypadku właściwe organy mogą wymagać dokumentacji potwierdzającej oraz mogą przeprowadzić niezależne weryfikacje.
Gdy wymagane jest od wnioskodawcy, aby dostarczył deklarację, dokumentację, sprawozdania z analiz i badań lub inne dowody wykazujące spełnienie kryteriów, to zrozumiałe jest, że mogą one pochodzić, odpowiednio, od wnioskodawcy i/lub jego dostawców i/lub ich dostawców itp.
Gdy mowa jest o składnikach, obejmuje to substancje i preparaty.
Dodatek I przedstawia nową zrewidowaną Bazę Danych Składników Detergentów (wykaz DID), wersję z dnia 30 czerwca 2004 r., która zawiera najbardziej powszechnie stosowane składniki receptur detergentów. Część A wykazu DID służy do czerpania danych do obliczeń CDVtox oraz do oceny podatności na biodegradację środków powierzchniowo czynnych.
W stosownym przypadku wnioskodawca może skorzystać z kolejnych rewizji Bazy Danych Składników Detergentów, gdy staną się one dostępne.
W przypadku składników, które nie są ujęte w części A wykazu DID, wnioskodawca może na swoją własną odpowiedzialność zastosować procedury opisane w części B dodatku I.
W przypadku składników, które nie są ujęte w wykazie DID, wnioskodawca może posłużyć się metodą polegającą na dostarczeniu wymaganej dokumentacji dotyczącej podatności na biodegradację beztlenową opisaną w dodatku II.
Zaleca się właściwym organom, aby podczas oceniania wniosków i monitorowania zgodności z kryteriami wymienionymi w niniejszym Załączniku wzięły pod uwagę wdrożenie uznanych systemów zarządzania środowiskiem, takich jak EMAS lub ISO 14001. (Uwaga: nie jest wymagane wdrożenie takich systemów).
KRYTERIA EKOLOGICZNE
1. Toksyczność w stosunku do organizmów wodnych
Toksyczność krytycznej objętości rozcieńczenia (CDVtox) oblicza się dla każdego składnika (i) za pomocą następującego wzoru:
gdzie waga(–i) jest wagą składnika (w gramach) na zalecaną dawkę dla 1 litra wody do zmywania naczyń, DF(i) jest współczynnikiem rozkładu, zaś TF chroniczna(i) jest współczynnikiem toksyczności składnika (w miligramach/litr).
Wartości DF i TF chroniczna muszą być zgodne z podanymi w części A wykazu Bazy Danych Składników Detergentów (wykaz DID - część A) (dodatek I). Jeżeli dany składnik nie jest ujęty na wykazie DID - część A, to wnioskodawca oszacowuje wartości według metody opisanej w wykazie DID – część B (dodatek I). Sumuje się CDVtox każdego składnika, w wyniku czego otrzymuje się CDVtox dla produktu.
CDVtox zalecanej dawki wyrażonej dla 1 litra wody do zmywania naczyń nie może przekraczać 4200 L.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi dostarczony zostaje dokładny skład produktu wraz ze szczegółami dotyczącymi obliczeń CDVtox wykazującymi spełnienie tego kryterium.
2. Podatność na biodegradację środków powierzchniowo czynnych
a) Łatwo ulegające biodegradacji (tlenowej)
Każdy środek powierzchniowo czynny użyty w produkcie powinien łatwo ulegać biodegradacji.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi dostarczony zostaje dokładny skład produktu, a także opis funkcji każdego składnika. Wykaz DID - część A (dodatek I) podaje, czy określony środek powierzchniowo czynny ulega biodegradacji tlenowej czy nie (środki powierzchniowo czynne z oznaczeniem "R" w kolumnie dotyczącej podatności na biodegradację tlenową łatwo ulegają biodegradacji). W przypadku środków powierzchniowo czynnych, które nie są ujęte w wykazie DID - część A, dostarczane są stosowne informacje zaczerpnięte z literatury lub innych źródeł albo odpowiednie wyniki badań, wskazujące, że ulegają one biodegradacji za pomocą tlenu. Badania na określenie łatwości ulegania biodegradacji są wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie detergentów (1). Środki powierzchniowo czynne są uważane za łatwo ulegające biodegradacji, jeżeli stopień biodegradacji (mineralizacji) zmierzony według jednego z następujących badań wynosi co najmniej 60 % w ciągu 28 dni: badanie fazy gazowej CO2 nad roztworem (OECD 310), zmodyfikowane badanie Sturma wydzielania się dwutlenku węgla (CO2) (OECD 301B; dyrektywa 67/548/EWG załącznik V.C.4–C), badanie zamkniętej butelki (OECD 301D; dyrektywa 67/548/EWG załącznik V.C.4–E), respirometria manometryczna (OECD 301F; dyrektywa 67/548/EWG załącznik V.C.4–D) lub badanie MITI (I) (OECD 301C; dyrektywa 67/548/EWG załącznik V.C.4–F) bądź równoważne im badania ISO. W zależności od fizycznej charakterystyki środka powierzchniowo czynnego może być zastosowana jedno z następujących badań do potwierdzenia łatwości ulegania biodegradacji, jeżeli stopień biodegradacji wynosi co najmniej 70 % w ciągu 28 dni: zanikanie rozpuszczonego organicznego węgla DOC (OECD 301A; dyrektywa 67/548/EWG załącznik V.C.4–A) lub zmodyfikowana kontrola OECD zanikania DOC (OECD 301E; dyrektywa 67/548/EWG załącznik V.C.4–B) lub równoważne im badania ISO. Stosowalność metod badawczych opartych na pomiarach rozpuszczonego węgla organicznego wymaga należytego uzasadnienia, gdyż metody te mogą dawać wyniki oznaczające usunięcie, a nie podatność na biodegradację. W badaniach na łatwość ulegania biodegradacji tlenowej nie stosuje się wstępnej adaptacji. Zasada 10 dni trzymania w oknie nie ma zastosowania.
b) Biodegradacja beztlenowa
Każdy środek powierzchniowo czynny ulega biodegradacji w warunkach beztlenowych.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi dostarczony zostaje dokładny skład produktu, a także opis funkcji każdego składnika. Wykaz DID - część A (dodatek I) podaje, czy określony środek powierzchniowo czynny ulega biodegradacji beztlenowej czy nie (środki powierzchniowo czynne z oznaczeniem "Y" w kolumnie dotyczącej podatności na biodegradację beztlenową ulegają biodegradacji w warunkach beztlenowych). W przypadku środków powierzchniowo czynnych, które nie są ujęte w wykazie DID - część A, dostarczane są stosowne informacje zaczerpnięte z literatury lub innych źródeł albo odpowiednie wyniki badań wskazujące, że ulegają one biodegradacji bez pomocy tlenu. Badaniem odniesienia na podatność na biodegradację beztlenową jest OECD 311, ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec, 1988) lub równoważna metoda badawcza, która wymaga minimum 60 % ostatecznego rozkładu w warunkach beztlenowych. Mogą być również stosowane metody badań symulujące warunki w stosownym środowisku beztlenowym w celu udokumentowania, że osiągnięty został 60 % ostateczny rozkład w warunkach beztlenowych (patrz: dodatek II).
3. Niebezpieczne, stwarzające zagrożenie lub toksyczne substancje lub preparaty
a) Następujące składniki nie mogą być zwarte w produkcie, ani jako część składu, ani jako część preparatu zawartego w składzie:
– alkilofenoloetoksylany (APEO) i ich pochodne,
– EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy) i jego sole,
– NTA (nitrylotrioctan),
– piżmo ksylenowe: 5–tert–butylo–2,4,6–trinitro–m–ksylen
– piżmo ambrowe: 4–tert–butylo–3–metoksy–2,6–dinitrotoluen
– moskene: 1,1,3,3,5–pentametylo–4,6–dinitroindan
– piżmo tybetańskie: 1–tert–butylo–3,4,5–trimetyl–2,6–dinitrobenzen
– piżmo ketonowe: 4'–tert–butylo–2',6'–dimetyl–3',5'–dinitrooctanofenon
– HHCB (1,3,4,6,7,8–heksawodoro–4,6,6,7,8,8–heksametylocyklopenta(g)–2–benzopiran)
– AHTN (6–acetyl–1,1,2,4,4,7–heksametylotetralin)
Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację, jeżeli potrzeba - popartą stosownymi deklaracjami producentów, potwierdzającą, że wykazane substancje nie zostały zawarte w produkcie.
b) Czwartorzędowe sole amonowe, które nie ulegają łatwo biodegradacji, ani nie mogą wchodzić w składu produktu, ani nie mogą być częścią preparatu zawartego w składzie.
Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza dokumentację wykazującą podatność na biodegradację każdej ewentualnie użytej czwartorzędowej soli amonowej.
c) Produkt nie może zawierać żadnego składnika (substancji lub preparatu) sklasyfikowanego za pomocą jednego lub kilku z następujących zwrotów zgodnie z dyrektywą Rady 67/548/EWG z dania 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (2) i jej zmianami lub dyrektywą 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r odnosząca się do zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych (3) i jej zmianami:
R40 (ograniczone dowody na działanie rakotwórcze),
R45 (może powodować raka),
R46 (może powodować dziedziczne uszkodzenie genetyczne),
R68 (możliwe ryzyko nieodwracalnych skutków),
R50–53 (bardzo toksyczny dla organizmów wodnych i może powodować długotrwałe niekorzystne skutki w środowisku wodnym),
R51–53 (toksyczny dla organizmów wodnych i może powodować długotrwałe niekorzystne skutki w środowisku wodnym),
R59 (niebezpieczny dla warstwy ozonowej),
R60 (może powodować bezpłodność),
R61 (może powodować uszkodzenie nienarodzonego dziecka),
R62 (możliwe ryzyko osłabienia płodności),
R63 (możliwe ryzyko uszkodzenie nienarodzonego dziecka),
R64 (szkodliwy dla niemowląt karmionych piersią).
Specjalne wymagania wyznaczone są dla biocydów, jako części składu lub jako części jakiegokolwiek preparatu zawartego w składzie (patrz poniżej: kryterium dotyczące biocydów).
Powyższe wymagania stosuje się do każdego składnika (substancji lub preparatu), którego zawartość przekracza 0,01 % wagi produktu końcowego. Obejmuje to również każdy składnik jakiegokolwiek preparatu użytego w składzie, którego zawartość przekracza 0,01 % wagi produktu końcowego.
Ocena i weryfikacja: dla wszystkich składników (substancji lub preparatów) dostarczane są arkusze danych o bezpieczeństwie materiału. Wnioskodawca dostarcza deklarację sporządzoną przez producenta składników i wykazującą spełnienie tego kryterium.
4. Biocydy
a) Produkt może zawierać biocydy tylko niezbędne do jego konserwacji i w dawce odpowiedniej wyłącznie do tego celu. Nie dotyczy to środków powierzchniowo czynnych, które mogą również posiadać właściwości biobójcze.
Ocena i weryfikacja: należy dostarczyć kopie arkuszy danych o bezpieczeństwie materiału dotyczące wszelkich dodanych środków konserwujących wraz z informacją o ich dokładnym stężeniu w produkcie końcowym. Producent lub dostawca środków konserwujących dostarcza informację o dawce niezbędnej do konserwacji produktu.
b) Zakazane jest podawanie lub sugerowanie na opakowaniu lub w innej formie przekazu, że produkt do ręcznego zmywania naczyń ma działanie przeciwbakteryjne.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi należy dostarczyć teksty i układy zastosowane na każdym typie opakowania oraz/lub przykład każdego typu opakowania.
c) Biocydy, jako część składu lub jako część jakiegokolwiek preparatu zawartego w składzie, które są użyte do konserwacji produktu i są sklasyfikowane za pomocą zwrotów ryzyka R50–53 lub R51–53 zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG4 i jej zmianami lub dyrektywą 1999/45/WE5 są dozwolone, lecz tylko wówczas, jeśli nie są potencjalnie biokumulatywne. W tym kontekście biocyd jest uważany za potencjalnie biokumulatywny, jeżeli log Pow (log współczynnika podziału oktanol/woda) ≥3,0 (chyba że eksperymentalnie wyznaczone BCF ≤100).
Stężenie biocydów w produkcie końcowym nie może przekraczać maksymalnego dopuszczalnego stężenia podanego w dyrektywie Rady 76/768/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do produktów kosmetycznych (4) wraz z jej późniejszymi zmianami.
Ocena i weryfikacja: należy dostarczyć kopie arkuszy danych o bezpieczeństwie materiału dla wszystkich biocydów wraz z dokumentacją stężeń biocydów w produkcie końcowym.
5. Barwniki lub środki barwiące
Wszelkie barwniki i środki barwiące użyte w produkcie muszą być dopuszczone przez dyrektywę 76/768/EWG wraz z jej późniejszymi zmianami lub muszą być dopuszczone przez dyrektywę 94/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych (5) wraz z jej późniejszymi zmianami lub muszą charakteryzować się właściwościami środowiskowymi, które nie pociągają za sobą klasyfikacji z użyciem zwrotów ryzyka R50–53 lub R51–53, zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG i jej zmianami.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi należy dostarczyć deklarację o spełnieniu tego kryterium wraz z pełnym wykazem wszystkich użytych barwników lub środków barwiących.
6. Substancje zapachowe
a) Produkt nie może zawierać aromatów zawierających nitro piżma lub piżma wielopierścieniowe (wyszczególnione w kryterium 3a).
b) Wszelkie składniki dodane do produktu w charakterze substancji zapachowej muszą być wyprodukowane i/lub traktowane zgodnie z kodeksem postępowania Międzynarodowego Stowarzyszenia Substancji Zapachowych.
c) Środki zapachowe nie mogą być użyte w detergentach do ręcznego mycia naczyń przeznaczonych do użytku zawodowego.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi dostarczana jest deklaracja o spełnieniu każdej części tego kryterium.
7. Substancje uczulające
Produkt nie może być sklasyfikowany z użyciem zwrotów ryzyka R42 (może powodować uczulenie przez wdychanie) i/lub R43 (może powodować uczulenie przez kontakt ze skórą), zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE5 i jej zmianami.
Stężenie jakiejkolwiek substancji lub składnika sklasyfikowanego z użyciem zwrotów ryzyka R42 (może powodować uczulenie przez wdychanie) i/lub R43 (może powodować uczulenie przez kontakt ze skórą), zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG i jej zmianami lub dyrektywą 1999/45/WE i jej zmianami nie może przekraczać 0,1 % wagi produktu końcowego.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi należy przekazać dokładne stężenia wszystkich składników, które są sklasyfikowane jako R42 i/lub R43, wraz z kopiami arkuszy danych o bezpieczeństwie materiału.
8. Właściwości szkodliwe i żrące
Produkt nie może być sklasyfikowany jako "szkodliwy" (Xn) lub "żrący" (C), zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi należy przekazać dokładne stężenia wszystkich substancji użytych w produkcie jako część składu lub jako część jakiegokolwiek preparatu zawartego w składzie, które są sklasyfikowane jako "szkodliwe" (Xn) lub "żrące" (C), wraz z kopiami arkuszy danych o bezpieczeństwie materiału.
9. Wymagania dotyczące opakowań
a) Pierwotne opakowanie, oprócz zakrętki, powinno mieć objętościowy współczynnik opakowania (VCP) mniejszy lub równy 1,9. Kryterium tego nie stosuje się, jeśli pierwotne opakowanie składa się z 50 % lub więcej materiału wtórnego.
VCP jest równy objętości najmniejszej bryły prostopadłościanu (równoległościennego), która może pomieścić opakowanie, podzielonej przez objętość produktu zawartego w opakowaniu.
b) Jeżeli pierwotne opakowanie jest wykonane z materiału wtórnego, to wskazanie tego na opakowaniu jest zgodne z normą ISO 14021 "Etykiety i deklaracje środowiskowe - Deklarowane wymagania środowiskowe (typ II etykietowania środowiskowego)".
c) Części pierwotnego opakowania powinny łatwo dać się rozdzielić na części z pojedynczego materiału.
d) Tworzywa sztuczne, które są użyte w głównym pojemniku, muszą być oznakowane zgodnie z dyrektywą 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (6) lub DIN 6120 część 1 i 2 w połączeniu z DIN 7728 część 1.
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi należy przekazać dane dotyczące opakowania i/lub, w stosownym przypadku, jego próbkę wraz z deklaracją spełnienia każdej części tego kryterium.
ZDATNOŚĆ DO UŻYTKU
10. Zdatność do użytku
Produkt jest zdatny do użytku, jeżeli odpowiada potrzebom konsumentów.
Zdolność czyszcząca musi być równoważna lub lepsza od zdolności czyszczącej wiodącego na rynku lub generycznego produktu odniesienia (patrz: dodatek III) zatwierdzonego przez właściwy organ i lepsza od czystej wody.
Wydajność czyszcząca musi być równoważna lub lepsza od wydajności czyszczącej wiodącego na rynku lub generycznego produktu odniesienia zatwierdzonego przez właściwy organ.
Ocena i weryfikacja: zdolność czyszcząca i wydajność czyszcząca muszą być sprawdzone za pomocą adekwatnego i uzasadnionego badania laboratoryjnego przeprowadzonego w granicach określonych parametrów podanych w ramach opisanych w dodatku III.
INFORMACJE DLA KONSUMENTÓW
11. Instrukcje dla użytkownika
Produkt ma zamieszczone na opakowaniu następujące informacje:
a) "Aby umyć naczynia w najbardziej skuteczny sposób, zaoszczędzić wodę i energię oraz chronić środowisko, nie używać wody bieżącej, lecz zanurzyć naczynia i użyć zalecanej dawki. Najskuteczniej zmywa się bez nadmiernej ilości piany" (lub równoważny tekst);
b) poniższe informacje widnieją na opakowaniu, umieszczone - w dostatecznie dużej wielkości - na widocznym tle. Użycie piktogramów jest dobrowolne.
gdzie x, y, z oraz w muszą zostać zdefiniowane przez wnioskodawcę i/lub producenta.
Jednostką miary użytą w powyższym piktogramie są mililitry. Dodatkowo w nawiasie podana jest druga dobrze znana miara, na przykład łyżeczki (jak w powyższym piktogramie). Jednakże jeżeli opakowanie ma sprawny i wygodny system dozowania, który może zapewniać równie rzetelne dozowanie, to może być użyta alternatywna miara (np. pełne zakrętki, wyciskane porcje lub inne);
c) zalecane, choć dobrowolne jest podanie przybliżonej ilości myć, jakie konsument może wykonać przy użyciu jednej butelki.
Jest to obliczone przez podzielenie objętości produktu przez wymaganą dawkę detergentu do zmywania naczyń na 5 l wody dla brudnych naczyń (jak podano na piktogramie powyżej);
d) stosuje się rozporządzenie (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie detergentów;
e) "Więcej informacji można znaleźć na internetowej stronie oznakowania ekologicznego UE pod adresem: http://europa.eu.int/ecolabel" (lub równoważny tekst).
Ocena i weryfikacja: właściwemu organowi należy dostarczyć próbkę opakowania produktu, w tym etykietę, wraz z deklaracją o spełnieniu każdej części tego kryterium.
12. Informacje widniejące na etykiecie oznakowania ekologicznego
W rubryce 2 etykiety oznakowania ekologicznego zawarty jest następujący tekst:
– ograniczone zastosowanie niebezpiecznych substancji,
– zmniejszone oddziaływanie na organizmy wodne,
– jasne instrukcje dla użytkownika.
|
|
(1) Dz.U. L 104 z 8.4.2004, str. 1.
(2) Dz.U. 196 z 16.8.1967, str. 1.
(3) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, str. 1.
(4) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 169.
(5) Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 13.
(6) Dz.U. L 365 z 31.12.1994, str. 10.
Dodatek I
WYKAZ DID
Dla składników, które są ujęte w części A wykazu DID, do oceny spełnienia kryteriów ekologicznych muszą być użyte wartości toksyczności i podatności na rozkład podane w wykazie.
Dla składników, które nie są ujęte w części A wykazu DID, do określenia wartości toksyczności i podatności na rozkład stosowana jest procedura opisana w części B.
Baza Danych Składników Detergentów
wersja z dnia 30 czerwca 2004 r.
Część A - Wykaz składników
Część B – Krytyczna objętość rozcieńczenia
Krytyczna objętość rozcieńczenia jest obliczana według następującego wzoru:
CDV= 1000 * Sdawka(i)*DF(i)/TF(i)
Dawka(i) = dawka składnika i wyrażona w g/mycie lub w niektórych wypadkach jako g/100 g produktu.
DF(i) = współczynnik rozkładu składnika i.
TF(i) = współczynnik toksyczności składnika i.
PROCEDURA USTALANIA WARTOŚCI PARAMETRÓW DLA SKŁADNIKÓW NIEUJĘTYCH W WYKAZIE DID
Zgodnie z ogólną zasadą dla wszystkich składników w wykazie DID muszą być użyte wymienione wartości parametrów. Wyjątek stanowią perfumy i barwniki, w przypadku których akceptowane są dodatkowe wyniki badań (patrz: przypis w części A).
Dla składników, które nie są wymienione w wykazie DID, stosuje się następującą metodę.
Toksyczność dla organizmów wodnych
W systemie europejskiego oznakowania ekologicznego CDV jest obliczana na podstawie chronicznej toksyczności oraz współczynników bezpieczeństwa dla chronicznej toksyczności. Jeżeli nie są dostępne wyniki badań chronicznej toksyczności, to musi zostać użyta ostra toksyczność i współczynnik bezpieczeństwa.
Współczynnik chronicznej toksyczności (TFchroniczna)
– Obliczyć średnią wartość w obrębie każdego poziomu troficznego (ryby, skorupiaki lub glony) przy użyciu potwierdzonych wyników badań dla chronicznej toksyczności. Jeżeli dostępnych jest kilka wyników badań dla jednego gatunku w obrębie pewnego poziomu troficznego, to najpierw oblicza się średnią dla gatunków, a następnie te średnie wartości używane są przy obliczaniu średniej wartości dla poziomu troficznego.
– Współczynnik chronicznej toksyczności (TFchroniczna) jest najniższą obliczoną średnią poziomów troficznych.
– TFchroniczna używany jest przy obliczaniu kryterium krytycznej objętości rozcieńczenia.
Współczynnik ostrej toksyczności (TFostra)
– Obliczyć średnią wartość w obrębie każdego poziomu troficznego (ryby, skorupiaki lub glony) przy użyciu potwierdzonych wyników badań dla ostrej toksyczności. Jeżeli dostępnych jest kilka wyników badań dla jednego gatunku w obrębie pewnego poziomu troficznego, to najpierw oblicza się średnią dla gatunków, a następnie te średnie wartości używane są przy obliczaniu średniej wartości dla poziomu troficznego.
– Współczynnik ostrej toksyczności (TFostra) jest najniższą średnią poziomów troficznych.
– TFostra jest używany przy obliczaniu kryterium krytycznej objętości rozcieńczenia.
Współczynnik bezpieczeństwa
Współczynnik bezpieczeństwa (SF) zależy od tego, ile poziomów troficznych jest badanych i czy dostępne są wyniki badań dla chronicznej toksyczności. SF jest określany następująco:
Współczynniki rozkładu
Współczynnik rozkładu jest zdefiniowany następująco:
Podatność na biodegradację beztlenową
Składnik musi być sklasyfikowany do jednej z następujących klas związków
Podatność na biodegradację tlenową
Składnik musi być sklasyfikowany do jednej z następujących klas związków:
Nierozpuszczalne składniki nieorganiczne
Jeżeli składnik nieorganiczny ma bardzo niską rozpuszczalność w wodzie lub jest nierozpuszczalny w wodzie, to musi to być zaznaczone w przedłożonej dokumentacji.
Dodatek II
Dokumentacja podatności na biodegradację beztlenową
Poniższa metoda może być zastosowana w celu dostarczenia niezbędnej dokumentacji dotyczącej podatności na biodegradację beztlenową składników, które nie są wymienione w wykazie DID.
Zastosować rozsądną ekstrapolację. Wykorzystać wyniki badań uzyskane dla jednego surowca do ekstrapolacji ostatecznej biodegradacji beztlenowej strukturalnie pokrewnych środków powierzchniowo czynnych. Jeżeli podatność na biodegradację beztlenową została potwierdzona dla pewnego środka powierzchniowo czynnego (lub grupy homologów) według wykazu DID (dodatek 1), to można założyć, że podobny typ środka powierzchniowo czynnego jest również podatny na biodegradację beztlenową (na przykład siarczan EO C12–15 A 1–3 (nr 8 DID) jest podatny na biodegradację beztlenową i podobną podatność na biodegradację beztlenową można również założyć dla siarczanu EO C12–15 A 6). Jeżeli podatność na biodegradację beztlenową została potwierdzona dla pewnego środka powierzchniowo czynnego przy użyciu odpowiedniej metody, to można założyć, że podobny typ środka powierzchniowo czynnego jest również podatny na biodegradację beztlenową (na przykład mogą być użyte dane z literatury potwierdzające podatność na biodegradację beztlenową środków powierzchniowo czynnych należących do grupy alkiloestrowych soli amonowych jako dokumentacja dla podobnej podatności na biodegradację beztlenową innych czwartorzędowych soli amonowych zawierających wiązania estrowe w łańcuchu alkilowym).
Wykonać badanie przesiewowe na podatność na biodegradację tlenową. Jeżeli konieczne jest nowe badanie, to należy wykonać badania przesiewowe przy zastosowaniu metody OECD 311, ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec 1988 r.) lub równoważnej metody.
Wykonać badanie podatności na biodegradację tlenową małej dawki. Jeżeli konieczne jest nowe badanie i w przypadku problemów eksperymentalnych z badaniem przesiewowym (na przykład ograniczenie związane z toksyczności badanej substancji), powtórzyć badanie, używając małej dawki środka powierzchniowo czynnego i monitorować rozkład za pomocą pomiarów 14C lub analiz chemicznych. Badanie przy małych dawkach można wykonać, stosując metodę OECD 308 ( 24 kwietnia 2002 r.) lub równoważną metodę, pod warunkiem że zastosowane są ścisłe warunki beztlenowe. Badanie i interpretacja wyników badania powinny być wykonane przez niezależnego eksperta.
Dodatek III
Ramy dla badania skuteczności
Celem badania skuteczności jest porównanie zdolności i wydajności badanego produktu z produktem odniesienia. Ramy pozwalają na szeroki wybór procedur badawczych, o ile procedura badawcza obejmuje wymagania przedstawione poniżej. Podczas badania zmywanie może być wykonywane ręcznie lub, alternatywnie, prace mechaniczne mogą być wykonane przez maszynę. Próba może obejmować zmywanie porcelany stołowej, np. naczyń i talerzy, lub też można wykonać badania bez użycia porcelany stołowej.
LICZBA BADAŃ
Należy przeprowadzić pięć rund badań, podczas których w każdej rundzie porównywany jest produkt badany z produktem odniesienia. Zgodnie z tym każda runda składa się z dwu prób: jednej dla produktu badanego i jednej dla produktu odniesienia. Oprócz dziesięciu prób należy przeprowadzić co najmniej jedną dodatkową próbę, w której nie jest użyty detergent do ręcznego zmywania naczyń (próba wodna). Próba ta musi wykazać, że wyniki wybranej metody badawczej potwierdzają, iż badany produkt osiąga lepsze wyniki zmywania niż czysta woda.
PARAMETRY WODY
– We wszystkich próbach musi być użyta taka sama objętość wody. Objętość musi być określona w litrach z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.
– Musi być znana twardość wody określona w OdH oraz stosunek wapnia do magnezu.
– Temperatura wody musi być taka sama dla wszystkich prób. Powinna ona zostać zmierzona na początku i utrzymana na stałym poziomie przez całe badanie. Jednakże dopuszczalne jest obniżenie się temperatury wody w ciągu badania, jeżeli dla wszystkich prób udokumentowane będzie takie samo obniżenie się temperatury.
PARAMETRY PRODUKTU BADANEGO I PRODUKTU ODNIESIENIA
– Produktem odniesienia może być wiodący na rynku produkt lub produkt generyczny.
– Jeżeli używany jest wiodący na rynku produkt odniesienia, to powinien to być jeden z 3-4 produktów o największej wielkości sprzedaży na rynku w regionie, w którym oznakowany ekologicznie produkt ma być sprzedawany. Ponadto wiodący na rynku produkt odniesienia musi być zatwierdzony przez właściwy organ, a jego nazwa handlowa musi być publicznie dostępna.
– Jeżeli używany jest generyczny produkt odniesienia, to musi on mieć skład, który jest reprezentatywny dla produktów na rynku. Ponadto generyczny produkt odniesienia musi być zatwierdzony przez właściwy organ, a jego dokładny skład musi być dostępny powszechnie i bezpłatnie.
– Dawka produktu badanego i produktu odniesienia jest we wszystkich badaniach zgodna z zalecaną dawką, znormalizowana w stosunku do danej objętości wody i zważona w gramach z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Jeżeli dla produktu odniesienia nie ma podanej zalecanej dawki, to należy użyć takiej samej dawki zarówno dla produktu badanego, jak i produktu odniesienia.
– Jeżeli podany jest przedział dawki, to do badania należy użyć najniższą zalecaną dawkę.
– Detergent musi być wymieszany i całkowicie rozpuszczony w wodzie.
PARAMETRY ZANIECZYSZCZENIA
– Należy użyć co najmniej jednego typu zanieczyszczenia składającego się głównie ze świeżego tłuszczu zwierzęcego i tłuszczu roślinnego.
– Do wszystkich prób należy użyć takiego samego zanieczyszczenia.
– Pochodzenie lub skład chemiczny zanieczyszczenia, np. oliwa z oliwek, łój wołowy itp., musi być szczegółowo opisany.
– Zanieczyszczenie musi być jednorodne i mieć równomierną konsystencję.
– Ilość zanieczyszczenia wystarczająca na całą próbę musi zostać przygotowana w jednej partii.
– Ilość zanieczyszczenia nałożonego na podłoże, np. naczynia lub talerze lub wprowadzonego do wody myjącej, musi być taka sama we wszystkich próbach i musi być zważona w gramach z dokładnością do jednego miejsca po przecinku.
PROCEDURA BADANIA
– Produkt badany i produkt odniesienia muszą być anonimowe dla osób przeprowadzających badanie.
– Elementy i etapy objęte każdą próbą muszą zostać ustalone zawczasu i muszą być identyczne dla każdej próby.
– Temperatura i wilgotność względna pomieszczenia muszą zostać zmierzone i utrzymane stałe we wszystkich próbach.
– Należy zawczasu określić stałą procedurę nakładania zanieczyszczenia z pozostawieniem dostatecznie długiego czasu na wyschnięcie.
– Należy zawczasu opisać stałą procedurę ręcznego zmywania naczyń lub maszynowego usuwania zanieczyszczenia.
– Należy przeprowadzić co najmniej pięć prób z produktem badanym i produktem odniesienia, a ponadto co najmniej jedną próbę z użyciem wody bez dodatku detergentu.
OCENA SKUTECZNOŚCI
– Badanie musi dostarczyć wyników stanowiących miarę skuteczności. Skuteczność należy wyrazić w gramach usuniętego zanieczyszczenia na 5 litrów wody przed osiągnięciem z góry określonego punktu nasycenia. Punkt nasycenia może występować na przykład wtedy, gdy nie obserwuje się już efektu czyszczenia, gdy zanieczyszczenie pływa po powierzchni wody, gdy warstwa piany nie pokrywa już całkowicie powierzchni wody lub gdy nie ma widocznej piany.
OCENA CZYSTOŚCI
– Badanie musi dostarczyć wyników stanowiących miarę czystości. Czystość może być mierzona wzrokowo, optycznie lub za pomocą innej stosownej metody. Metodę pomiaru, w tym ewentualny system punktacji, należy ustalić zawczasu.
PORÓWNANIE
– Pozytywny wynik rundy badań jest uzyskany wówczas, gdy skuteczność i czystość dla badanego produktu są równie dobre lub lepsze niż dla produktu odniesienia.
– Uważa się, że badany produkt spełnił wymagania skuteczności, gdy przynajmniej w 80 % rund badań uzyskane są pozytywne wyniki. Alternatywnie, wnioskodawca może posłużyć się metodami statystycznymi i wykazać przy jednostronnym 95 % przedziale wiarygodności, że produkt jest również dobry lub lepszy od produktu odniesienia w co najmniej 80 % rund badań.
– Należy również wykazać, że produkt ma lepszą zdolność czyszczącą niż czysta woda.
DOKUMENTACJA
Wszystkie próby muszą być przedstawione w sprawozdaniu zgodnie z następującą specyfikacją. Sprawozdanie musi zawierać następujące punkty:
– Opis, w jaki sposób zapewniona została anonimowość produktu badanego i produktu odniesienia dla osób przeprowadzających badanie.
– Specyfikację temperatury i wilgotności w pomieszczeniu, w którym wykonywane były badania, wraz ze szczegółowymi danymi opisującymi, w jaki sposób osoby wykonujące badania zapewniły utrzymanie tych warunków we wszystkich próbach.
– Opis składu zanieczyszczenia oraz procedury użytej do zapewnienia, aby zanieczyszczenie było jednorodne i o równomiernej konsystencji.
– Specyfikację twardości wody wraz z podaniem, w jaki sposób została ona uzyskana, oraz dane dotyczące stosunku wapnia do magnezu.
– Specyfikację ilości wody użytej w próbach oraz opis, w jaki sposób spełnione zostało wymagania dotyczące temperatury wody.
– Specyfikację wyników ważenia detergentu do ręcznego zmywania naczyń w każdej próbie oraz opis procedury rozpuszczania produktu w wodzie.
– Opis procedury wprowadzania zanieczyszczenia na podłoże (np. talerze lub naczynia) lub do wody zmywającej.
– Specyfikację wyników ważenia zanieczyszczenia w każdej próbie.
– Opis innych elementów i etapów w każdej indywidualnej próbie.
– Opis sposobu pomiaru skuteczności i czystości.
– Nieprzetworzone dane ze wszystkich rund badań wyrażone w kategoriach skuteczności i czystości.
– Końcowe wyniki wraz z wynikami próby wodnej (w której nie użyto detergentu) oraz, w stosownym przypadku, statystyczną ocenę danych.
Uwaga dotycząca dostępnych badań
Badanie skuteczności IKW "Zalecenie dla oceny jakości skuteczności czyszczącej detergentów do ręcznego zmywania naczyń" (Nitsch, C. & Hüttmann, G. SÖFW–Journal, 128, Jahrgang 5, 2002) oraz badanie CHELAB "Ciekłe detergenty do zmywania naczyń: Ocena skuteczności usuwania porównywalnych zanieczyszczenia" (Wewnętrzna metoda CHELAB nr 0357) spełniają wymagania niniejszych ram, pod warunkiem że ujęte jest badanie czystości.
Badanie skuteczności z Duńskich Informacji dla Konsumentów ("Badanie detergentów do ręcznego zmywania naczyń" duński tytuł: "Undersøgelse af håndopvaskemidler med FI smuds", 2003) spełnia wymagania niniejszych ram, pod warunkiem że ujęte jest badanie czystości.
Badanie skuteczności z CTTN–IREN, "Skuteczność myjąca i moc pieniąca z zanieczyszczeniami/Badanie zmywania naczyń" (CTTN–IREN - BP41 - 69131 Ecully CEDEX, France) spełnia wymagania niniejszych ram, pod warunkiem że przeprowadzona jest liczba prób wyznaczona w niniejszych ramach.
[1] Art. 3 w brzmieniu ustalonym przez art. 3 decyzji Komisji z dnia 18 listopada 2008 r. zmieniającej decyzje 2002/747/WE, 2003/31/WE, 2005/342/WE, 2005/344/WE i 2005/360/WE w celu przedłużenia okresu ważności kryteriów ekologicznych dla przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego niektórym produktom (Dz.Urz.UE L 318 z 28.11.2008, str. 12). Zmiana weszła w życie 18 listopada 2008 r.
