KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru(¹), w szczególności jego art. 27 ust. 11 pierwszy akapit drugie tiret drugie zdanie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 27 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacje wywozowe w sektorze cukru mogą się zmieniać w zależności od miejsca przeznaczenia, jeśli sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków czynią to koniecznym.

(2) Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1327/2004 z dnia 19 lipca 2004 r. dotyczącego stałego przetargu w odniesieniu do roku gospodarczego 2004/2005 w zakresie określenia opłat i/lub zwrotów z tytułu wywozu cukru białego(²) przewiduje to rozróżnienie przez wykluczenie niektórych miejsc przeznaczenia. Ponadto, dwumiesięczne lub miesięczne, stosownie do przypadku, ustalanie refundacji wywozowych dla cukru białego, cukru surowego nieprzetworzonego, syropów i innych produktów w sektorze cukru zgodnie z art. 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 wyklucza niektóre miejsca przeznaczenia.

(3) Artykuł 27 ust. 11 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacje będą wypłacane za okazaniem dowodu wywozu produktów ze Wspólnoty oraz że, w przypadku zróżnicowanej stawki refundacji, produkty dotarły na miejsce przeznaczenia wskazanego na pozwoleniu lub do innego miejsca, dla którego ustalono refundację.

(4) Artykuł 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych(³) wymienia różne rodzaje dokumentów, które mogą służyć jako dowód zakończenia formalności celnych w krajach trzecich, w przypadku gdy wysokość stawki refundacji zróżnicowana jest w zależności od miejsca przeznaczenia. Na podstawie tego artykułu Komisja może postanowić w niektórych szczególnych przypadkach, że dowód, o którym mowa w powyższym artykule, może być uznany za przedstawiony za pomocą szczególnego dokumentu lub w jakikolwiek inny sposób.

(5) W sektorze cukru operacje wywozu przeprowadzane są na podstawie umów zdefiniowanych jako „Franco statek” na londyńskiej giełdzie transakcji finansowych. W konsekwencji, nabywcy akceptują na etapie „Franco statek” wszystkie zobowiązania umowne, w tym dowód zakończenia formalności celnych, nie będąc bezpośrednimi beneficjantami refundacji, do której dowód ten nadaje prawo. Otrzymanie tego dowodu na wszystkie wywożone ilości może pociągać za sobą poważne trudności administracyjne w niektórych państwach, a to z kolei może znacznie opóźnić lub uniemożliwić wypłacanie refundacji dla wszystkich rzeczywiście wywożonych ilości.

(6) Mając na względzie ograniczenie wpływu na równowagę rynku cukru rozporządzenie Komisji (WE) nr 40/2004 z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie dowodu zakończenia formalności celnych przy przywozie cukru do państw trzecich, przewidzianego w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999(⁴) ustanawia alternatywne dowody zapewniające gwarancje, na podstawie których dany produkt może być uznany za przywieziony do kraju trzeciego.

(7) Biorąc pod uwagę, że dnia 31 grudnia 2004 r. wygasa termin stosowania rozporządzenia (WE) nr 40/2004 oraz że nadal istnieją trudności administracyjne mające wpływ na rynek, należy ponownie ustanowić alternatywne dowody w odniesieniu do wywozu dokonywanego od dnia 1 stycznia 2005 r.

(8) Biorąc pod uwagę, że proponowany środek stanowi odstępstwo, należy ograniczyć jego stosowanie.

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. W przypadku wywozu dokonywanego zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, dla którego eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, w drodze odstępstwa od powyższego art. 16, produkty są uważane za przywiezione do krajów trzecich za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu transportu;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego przez władze kraju trzeciego lub przez władze jednego z Państw Członkowskich mające siedzibę w kraju przeznaczenia lub przez międzynarodową agencję kontrolującą zgodnie z art. 16a – 16f rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładowania lub że zgodnie z wiedzą władz lub agencji wystawiających oświadczenie produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokument bankowy wystawiony przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie potwierdzający, że wpłata odpowiadająca danemu wywozowi została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowód takiej wpłaty.

2. W celu stosowania art. 20 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 Państwa Członkowskie biorą pod uwagę przepisy zawarte w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 1 stycznia 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r. [1]

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 grudnia 2004 r.