KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru(¹) a w szczególności jego art. 27 ust. 11 pierwszy akapit drugie zdanie drugie tiret,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) art. 27 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacje wywozowe w sektorze cukru mogą się zmieniać w zależności od miejsca przeznaczenia, jeśli sytuacja na rynku światowym lub ściśle określone wymogi niektórych rynków czynią to koniecznym;

(2) art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1290/2003 z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie stałego zaproszenia do przetargu w celu określenia opłat oraz/lub refundacji wywozowych dla cukru białego na rok gospodarczy 2003/2004(²) przewiduje to rozróżnienie poprzez wykluczenie określonych miejsc przeznaczenia. Ponadto, dwumiesięczne lub miesięczne, stosownie do przypadku, ustalanie refundacji wywozowych dla cukru białego, cukru surowego bez późniejszego przetwarzania go, syropów i innych produktów w sektorze cukru zgodnie z art. 28 i 30 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 wyklucza te miejsca przeznaczenia;

(3) art. 27 ust. 11 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacje będą wypłacane za okazaniem dowodu wywozu produktów ze Wspólnoty oraz że, w przypadku zróżnicowanej stawki refundacji, produkty dotarły na miejsce przeznaczenia wskazanego na pozwoleniu lub innego miejsca, dla którego ustalono refundację;

(4) art.16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych(³) wymienia różne rodzaje dokumentów, które mogą służyć jako dowód zakończenia formalności celnych w krajach trzecich, w przypadku gdy wysokość stawki refundacji różnicowana jest w zależności od miejsca przeznaczenia. Na podstawie tego artykułu Komisja może postanowić w niektórych szczególnych przypadkach, że dowód, o którym mowa w powyższym artykule, może być uznany za przedstawiony w postaci szczególnego dokumentu lub w jakikolwiek inny sposób;

(5) w sektorze cukru operacje wywozu przeprowadzane są na podstawie umów zdefiniowanych jako „Franco statek” na londyńskiej giełdzie transakcji finansowych. W konsekwencji, nabywcy akceptują na etapie „Franco statek” wszystkie zobowiązania umowne, w tym dowód zakończenia formalności celnych, nie będąc bezpośrednim beneficjantem refundacji, do której dowód ten nadaje prawo. Otrzymanie ważnego dowodu na wszystkie wywożone ilości może pociągać za sobą poważne trudności administracyjne w niektórych państwach, a to z kolei może znacznie opóźnić lub uniemożliwić wypłacanie refundacji dla wszystkich rzeczywiście wywożonych ilości;

(6) mając na względzie wpływ na równowagę rynku, jaki mogą mieć te administracyjne trudności, należy ustanowić alternatywne dowody dla miejsc przeznaczenia, zapewniające niezbędne gwarancje;

(7) okres stosowania tego odstępstwa powinien zostać ograniczony;

(8) napotkane trudności są rezultatem zawieszenia od 8 marca 2003 r refundacji wywozowych do krajów położonych na zachodnich Bałkanach. W tych okolicznościach, aby przestrzegać zasady niedyskryminacji między podmiotami gospodarczymi Wspólnoty oraz aby chronić zasadę równego traktowania, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich sytuacji, które zaistniały od dnia 8 marca 2003 r.;

(9) środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru;

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. W przypadku wywozu dokonywanego zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, dla którego eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art.16 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, w drodze odstępstwa od powyższego artykułu, produkty są uważane za przywiezione do krajów trzecich za okazaniem następujących trzech dokumentów:

a) kopii dokumentu transportu;

b) oświadczenia, że produkt został rozładowany, wydanego bądź przez władze kraju trzeciego, bądź przez władze jednego z Państw Członkowskich ustanowione w kraju przeznaczenia, bądź przez międzynarodową agencję kontrolującą zatwierdzoną w art.16 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, potwierdzającego, że produkt opuścił miejsce rozładowania lub że zgodnie z wiedzą władz lub agencji wystawiających oświadczenie produkt nie był następnie ponownie załadowany w celu ponownego wywozu;

c) dokument bankowy wystawiony przez zatwierdzonych pośredników ustanowionych przez Wspólnotę potwierdzający, że wpłata odpowiadająca wywozowi, o którym mowa, została wpłacona na konto eksportera, lub dowód takiej wpłaty.

2. Państwa Członkowskie weryfikują poprawne stosowanie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 w świetle przepisów ust. 1.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się dla wywozu dokonywanego po dniu 8 marca 2003 r. i stosuje się je do dnia 31 grudnia 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 stycznia 2004 r.