RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. a) i art. 63 ust. 3 lit. b),

uwzględniając inicjatywę Królestwa Hiszpanii, (¹)

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu skutecznego zwalczania nielegalnej imigracji i polepszenia kontroli granicznej niezbędne jest wprowadzenie przez wszystkie Państwa Członkowskie przepisów ustanawiających zobowiązania przewoźników przywożących pasażerów na terytorium Państw Członkowskich drogą powietrzną. Ponadto, aby zapewnić niniejszemu celowi większą skuteczność, kary finansowe przewidywane obecnie przez Państwa Członkowskie dla przewoźników zaniedbujących wywiązywanie się ze swych zobowiązań powinny być w możliwym zakresie zharmonizowane, biorąc pod uwagę różnice w systemach i praktykach prawnych między Państwami Członkowskimi.

(2) Rada Europejska w dniach 25 i 26 marca 2004 r. przyjęła Deklarację w sprawie zwalczania terroryzmu, podkreślającą potrzebę przyspieszenia przeglądu środków w tym zakresie i podjęcia prac nad wnioskowaną dyrektywą Rady w sprawie zobowiązania przewoźników do przekazywania danych pasażerów, w celu szybkiego zawarcia tego środka.

(3) Istotne jest uniknięcie próżni w działaniu wspólnotowym mającym na celu zwalczanie nielegalnej imigracji.

(4) Od dnia 1 maja 2004 r. Rada nie może dłużej stanowić z inicjatywy Państwa Członkowskiego.

(5) Rada wyczerpała wszystkie możliwości uzyskania na czas opinii Parlamentu Europejskiego.

(6) Ze względu na te wyjątkowe okoliczności dyrektywa powinna zostać przyjęta bez uzyskania opinii Parlamentu Europejskiego.

(7) Zobowiązania nałożone na przewoźników na mocy niniejszej dyrektywy uzupełniają te, ustanowione na mocy postanowień art. 26 Konwencji z Schengen z 1990 r. wprowadzającej w życie Układ z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r., uzupełnione dyrektywą Rady 2001/51/WE (²) – dwa rodzaje zobowiązań służące temu samemu celowi kontrolowania ruchów migracyjnych i zwalczaniu nielegalnej imigracji.

(8) Bez uszczerbku dla postanowień dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych oraz swobodnego przepływu tych danych (³), swoboda Państw Członkowskich utrzymania lub wprowadzania dodatkowych zobowiązań dla przewoźników powietrznych lub niektórych kategorii innych przewoźników, w tym informacji lub danych dotyczących biletów powrotnych, niezależnie, czy określonych, czy nieokreślonych w niniejszej dyrektywie, nie powinna zostać naruszona.

(9) W celu skutecznego zwalczania nielegalnej imigracji oraz aby zapewnić niniejszemu celowi większą skuteczność, niezbędne jest, bez uszczerbku dla postanowień dyrektywy 95/46/WE, uwzględnienie przy najbliższej okazji wszelkich innowacji technicznych, zwłaszcza w odniesieniu do integracji i wykorzystywania cech biometrycznych w informacjach, które mają zostać przekazane przez przewoźników.

(10) Państwa Członkowskie powinny zapewnić możliwość skutecznego korzystania z prawa do obrony i z prawa do odwołania się od decyzji w każdym postępowaniu wszczętym przeciw przewoźnikom, które może skutkować zastosowaniem kar.

(11) Środki te przyjmują opcje kontrolne wymienione w decyzji Komitetu Wykonawczego z Schengen (SCH/Com-ex (94) 17-rev. 4), umożliwiające wzmocnienie kontroli granicznej i zapewniające, na wystarczający okres, przeprowadzanie szczegółowych i ogólnych kontroli wszystkich pasażerów, w drodze przesyłania danych pasażerów organom odpowiedzialnym za przeprowadzania takich kontroli.

(12) Dyrektywa 95/46/WE ma zastosowanie w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez organy Państw Członkowskich. Niniejsze oznacza, że gdy dopuszczone będzie przetwarzanie danych osobowych przekazanych do przeprowadzanie kontroli granicznej również do celów wykorzystania ich jako dowodu w postępowaniu mającym na celu stosowanie przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących wjazdu i imigracji, zawierających ich przepisy dotyczące ochrony porządku publicznego (porządek publiczny) i krajowego bezpieczeństwa, jakiekolwiek dalsze przetwarzanie niezgodne z tymi celami jest sprzeczne z zasadą określoną w art. 6 ust. 1 lit. b) dyrektywy 95/46/WE. Państwa Członkowskie powinny zapewnić system sankcji mających zastosowanie w przypadku wykorzystania niezgodnego z celem obecnej dyrektywy.

(13) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjmowaniu niniejszej dyrektywy i nie jest nią związana, ani jej nie stosuje, Uwzględniając, że niniejsza dyrektywa rozbudowuje dorobek Schengen w rozumieniu postanowień tytułu IV część trzecia Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego Protokołu, Dania podejmuje decyzję o wprowadzeniu niniejszego instrumentu do własnego prawa krajowego w okresie sześciu miesięcy po przyjęciu niniejszej dyrektywy przez Radę.

(14) W odniesieniu do Islandii i Norwegii, niniejsza dyrektywa stanowi rozwinięcie postanowień dorobku z Schengen, w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej oraz Republikę Islandii i Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (⁴), mieszczących się w obszarze określonym w art. 1 pkt E decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tego Układu (⁵).

(15) Zjednoczone Królestwo uczestniczy w niniejszej dyrektywie zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (⁶).

(16) Irlandia uczestniczy w niniejszej dyrektywie zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (⁷).

(17) Niniejsza decyzja stanowi akt rozbudowujący dorobek Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu Przystąpienia z 2003 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel

Niniejsza dyrektywa ma na celu zwalczanie nielegalnej imigracji i ulepszenie kontroli granicznej w drodze przesyłania z wyprzedzeniem danych pasażerów przez przewoźników właściwym krajowym organom.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „przewoźnik” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która zajmuje się zapewnianiem transportu pasażerskiego drogą powietrzną;

b) „granice zewnętrzne” oznaczają granice zewnętrzne Państw Członkowskich z państwami trzecimi;

c) „kontrola graniczna” oznacza kontrolę przeprowadzoną na granicy wyłącznie w odpowiedzi na zamiar przekroczenia tej granicy, bez względu na pozostałe aspekty;

d) „przejście graniczne” oznacza jakikolwiek punkt graniczny, autoryzowany przez właściwe organy do przekraczania granic zewnętrznych;

e) „ dane osobowe”, „przetwarzanie danych osobowych” i „ system archiwizacji danych osobowych” mają znaczenie nadane na mocy art. 2 dyrektywy 95/46/WE.

Artykuł 3

Przesyłanie danych

1. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne kroki do ustanowienia zobowiązania dla przewoźników do przesyłania na wniosek organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie kontroli osób na granicach zewnętrznych, przed końcem kontroli, informacji dotyczących pasażerów, których będą wprowadzać przez autoryzowane przejścia graniczne, przez które te osoby wchodzą na terytorium Państwa Członkowskiego.

2. Informacje określone powyżej zawierają:

– numer i rodzaj wykorzystanego dokumentu podróży,

– obywatelstwo,

– pełne imię i nazwisko,

– data urodzenia,

– przejście graniczne wejścia na terytorium Państw Członkowskich,

– kod transportu,

– czas wylotu i przylotu tego transportu,

– całkowita liczba pasażerów tego transportu,

– punkt początkowy załadowania.

3. W przypadku przesłania danych wspomnianych powyżej nie zwalnia to przewoźników z zobowiązań i obowiązków ustanowionych w postanowieniach art. 26 Konwencji z Schengen, uzupełnionej dyrektywą 2001/51/WE.

Artykuł 4

Sankcje

1. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby nałożyć sankcje na przewoźników którzy, w wyniku błędu, nie przesłali danych lub przesłali dane niepełne lub fałszywe. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapewnić, że sankcje są odstraszające, skuteczne i proporcjonalne oraz że:

a) albo maksymalna wysokość takich sankcji jest nie mniejsza niż 5 000 EUR lub niż ekwiwalent w walucie krajowej po kursie wymiany opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu, w którym niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dla każdej podróży, dla której dane pasażerów nie zostały przekazane lub zostały przekazane nieodpowiednio; albo

b) minimalna wysokość takich sankcji jest nie mniejsza niż 3 000 EUR lub niż ekwiwalent w walucie krajowej po kursie wymiany opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu, w którym niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dla każdej podróży, dla której dane pasażerów nie zostały przekazane lub zostały przekazane nieodpowiednio.

2. Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla Państwa Członkowskie do przyjęcia lub utrzymania, w stosunku do przewoźników, którzy w rażący sposób naruszają zobowiązania wynikające z przepisów niniejszej dyrektywy, innych sankcji, takich jak unieruchomienie, zajęcie i konfiskata środków transportu, oraz tymczasowe zawieszenie lub wycofanie licencji operacyjnej.

Artykuł 5

Procedura sądowa

Państwa Członkowskie zapewniają, że ich przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne stanowią, iż przewoźnicy, wobec których wszczęte jest postępowanie w celu nałożenia kar, mają skuteczne prawo do obrony i odwołania.

Artykuł 6

Przetwarzanie danych

1. Dane osobowe określone w art. 3 ust. 1 są przekazywane do organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie kontroli osób na granicach zewnętrznych, przez które te osoby wchodzą na terytorium Państwa Członkowskiego, aby wzmocnić skuteczność takich kontroli w celu bardziej skutecznego zwalczania nielegalnej imigracji.

Państwa Członkowskie zapewniają, że te dane są zbierane przez przewoźników i przesyłane elektronicznie lub, w przypadku błędu, innym odpowiednim środkiem organom odpowiedzialnym za przeprowadzanie kontroli granicznej na autoryzowanym przejściu granicznym, przez które pasażerowie wchodzą na terytorium Państwa Członkowskiego. Organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli osób na granicach zewnętrznych zapisują dane na pliku tymczasowym.

Po wejściu pasażerów organy te kasują dane, w ciągu 24 godzin od momentu przesłania, chyba że dane są później potrzebne do celów wypełnienia funkcji statutowych organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie kontroli osób na granicach zewnętrznych, zgodnie z prawem krajowym i uwzględniając przepisy dotyczące ochrony danych na mocy dyrektywy 95/46/WE.

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zobowiązać przewoźników do usunięcia, w ciągu 24 godzin od dotarcia środków transportu, na podstawie art. 3 ust. 1, danych osobowych, które zgromadzili i przesłali organom granicznym do celów niniejszej dyrektywy.

Zgodnie z ich prawem krajowym i uwzględniając przepisy dotyczące ochrony danych na mocy dyrektywy 95/46/WE, Państwa Członkowskie mogą również wykorzystać dane osobowe określone w art. 3 ust. 1 do celów wykonania prawa.

2. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zobowiązać przewoźników do powiadomienia pasażerów, zgodnie z przepisami ustanowionymi w dyrektywie 95/46/WE. Niniejsze zawiera również informacje określone w art. 10 lit. c) oraz art. 11 ust. 1 lit. c) dyrektywy 95/46/WE.

Artykuł 7

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 5 września 2006 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Gdy Państwa Członkowskie przyjmą te środki, wspomniane środki powinny zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie po upływie 30 dni od jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 9

Skierowanie

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 29 kwietnia 2004 r.