RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 i art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając inicjatywę Republiki Federalnej Niemiec a także inicjatywę Republiki Portugalskiej, Republiki Francji, Królestwa Szwecji oraz Królestwa Belgii(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Należy dokonać dalszej poprawy współpracy sądowej między Państwami Członkowskimi, w szczególności w dziedzinie zwalczania poważnych przestępstw często popełnianych przez organizacje transnarodowe.

(2) Efektywna poprawa współpracy sądowej między Państwami Członkowskimi wymaga natychmiastowego przyjęcia na poziomie Unii Europejskiej środków strukturalnych mających na celu ułatwienie optymalnej koordynacji dochodzenia oraz ścigania, obejmujących terytorium więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, przy pełnym poszanowaniu podstawowych praw i wolności.

(3) Aby wspomóc walkę z poważną przestępczością zorganizowaną, na szczycie Rady Europejskiej w Tampere, w dniach 15 i 16 października 1999 r., w szczególności w pkt. 46 jego konkluzji, postanowiono utworzyć jednostkę (Eurojust), w której skład wchodzą prokuratorzy, sędziowie oraz funkcjonariusze policji o odpowiednich uprawnieniach.

(4) Jednostka Eurojust ustanowiona jest niniejszą decyzją jako organ Unii Europejskiej posiadający w osobowość prawną i finansowany z ogólnego budżetu Unii Europejskiej, poza pensjami i honorariami krajowych członków i osób asystujących, które ponoszone są przez Państwo Członkowskie ich pochodzenia.

(5) Cele rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r., dotyczącego dochodzeń prowadzonych przez Europejskie Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(³) są również istotne dla Eurojustu. Kolegium Eurojustu powinno przyjąć środki niezbędne dla osiągnięcia tych celów. Powinno w pełni uwzględnić delikatny charakter prac prowadzonych przez Eurojust w kontekście dochodzenia oraz ścigania. W związku z tym, OLAF nie powinno mieć dostępu do dokumentów, dowodów, sprawozdań, notatek lub informacji, bez względu na ich formę, które były prowadzone lub sporządzone w związku z odnośnymi działaniami trwającymi lub zakończonymi, a przekazywanie odnośnych dokumentów, dowodów, sprawozdań, notatek, oraz informacji do OLAF winno być zabronione.

(6) Aby jak najefektywniej realizować swoje cele, Eurojust powinien wykonywać swoje zadania przy pomocy jednego lub więcej Państw Członkowskich, lub działając jako Kolegium.

(7) Właściwe władze Państw Członkowskich winny wymieniać informacje z Eurojust zgodnie z ustaleniami służącymi i uwzględniającymi interesy służby publicznej.

(8) Zakres kompetencji Eurojustu nie narusza uprawnień Wspólnoty do ochrony własnych interesów finansowych a także nie narusza istniejących konwencji oraz umów, w szczególności Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych (Rada Europy), podpisanej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r., a także Konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej(⁴), przyjętej przez Radę dnia 29 maja 2000 r., oraz jej Protokołu(⁵) przyjętego dnia 16 października 2001 r.

(9) Aby realizować swoje cele, Eurojust przetwarza dane osobowe w sposób zautomatyzowany lub w ręcznie uporządkowanych katalogach. W związku z powyższym należy podjąć niezbędne kroki w celu zagwarantowania poziomu ochrony danych, przynajmniej równorzędnego poziomowi wynikającemu z zastosowania zasad Konwencji w sprawie ochrony osób w zakresie automatycznego przetwarzania danych osobowych (Rada Europy), podpisanej w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r., wraz ze wprowadzonymi następnie zmianami, w szczególności Protokołem otwartym do podpisania dnia 8 listopada 2001 r., od chwili, gdy odnośne zmiany wejdą w życie w Państwach Członkowskich.

(10) W celu zapewnienia i sprawdzenia, czy dane osobowe są przetwarzane przez Eurojust w sposób właściwy, należy ustanowić wspólny organ nadzorczy, który, skład Eurojustu, powinien składać się z panelu sędziów lub, jeśli wymaga tego system konstytucyjny lub państwowy Państwa Członkowskiego, osób wykonujących równoważne funkcje, dające im wystarczającą niezależność. Kompetencje wspólnego organu nadzorczego nie naruszają jurysdykcji sądów krajowych ani ustaleń dotyczących możliwości składania w nich odwołań.

(11) W celu zapewnienia sprawnej koordynacji działań podejmowanych przez Unię oraz Wspólnotę oraz uwzględniając art. 29 i art. 36 ust. 2 Traktatu, Komisja powinna być w pełni zaangażowana w postępowania Eurojustu dotyczące pytań ogólnych oraz pytań znajdujących się w zakresie jej kompetencji. Regulamin Eurojustu powinien precyzować ustalenia dotyczące udziału Komisji w postępowaniach Eurojustu mieszczących się w zakresie jej kompetencji.

(12) Należy ustanowić przepisy zapewniające nawiązanie i utrzymywanie ścisłej współpracy między Eurojustem a Europejskim Urzędem Policji (Europol)(⁶).

(13) Eurojust i Europejska Sieć Sądowa, ustanowione przez wspólne działanie 98/428/WSiSW(⁷) powinny utrzymywać uprzywilejowane stosunki. W tym celu sekretariat Sieci powinien stanowić część sekretariatu Eurojustu.

(14) W celu ułatwienia działań Eurojustu, Państwa Członkowskie powinny wysłać lub wyznaczyć jednego lub więcej korespondentów krajowych.

(15) o ile jest to niezbędne dla spełniania zadań, Eurojust powinien mieć możliwość inicjowania współpracy z państwami nieczłonkowskimi i zawierania porozumień w tym celu przede wszystkim z państwami kandydującymi do członkostwa w Unii oraz innymi państwami, z którymi przyjęto takie ustalenia.

(16) Ponieważ przyjęcie niniejszej decyzji oznacza konieczność przyjęcia nowych istotnych środków ustawodawczych w Państwach Członkowskich, należy przewidzieć ustanowienie niektórych przepisów przejściowych.

(17) Pkt 57 konkluzji Rady Europejskiej, zebranej w Laeken w dniach 14 i 15 grudnia 2001 r. przewidywał, iż Eurojust będzie mógł rozpocząć działalność w Hadze do czasu zawarcia ogólnej umowy o siedzibach niektórych agencji.

(18) Niniejsza decyzja uwzględnia prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych przez art. 6 ust. 2 Traktatu i wyrażonych w Karcie Podstawowych Praw Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Ustanowienie i osobowość prawna

Niniejsza decyzja ustanawia jednostkę o nazwie „Eurojust”, jako organ Unii.

Eurojust ma osobowość prawną.

Artykuł 2

Skład Eurojustu

[1] 1. W skład Eurojustu wchodzi po jednym przedstawicielu krajowym oddelegowanym przez każde państwo członkowskie zgodnie z systemem prawnym tego państwa, będącym prokuratorem, sędzią lub funkcjonariuszem policji o równoważnych kompetencjach.

2. Państwa członkowskie zapewniają stałą i skuteczną pomoc w osiąganiu przez Eurojust celów określonych w art. 3. W tych celach:

a) przedstawiciel krajowy ma swoje stałe miejsce pracy w siedzibie Eurojustu;

b) każdy przedstawiciel krajowy korzysta ze wsparcia jednego zastępcy i jednego asystenta. Zastępca i asystent mogą mieć stałe miejsce pracy w siedzibie Eurojustu. Przedstawicielowi krajowemu może pomagać więcej niż jeden zastępca lub asystent, którzy mogą mieć – w razie konieczności i za zgodą kolegium – stałe miejsce pracy w siedzibie Eurojustu.

3. Przedstawiciel krajowy musi zajmować stanowisko dające mu możliwość korzystania z uprawnień, o których mowa w niniejszej decyzji, aby mógł on wykonywać swoje zadania.

4. W zakresie swojego statusu przedstawiciele krajowi, zastępcy i asystenci podlegają prawu krajowemu swojego państwa członkowskiego.

5. Zastępca spełnia kryteria przewidziane w ust. 1 i może działać w imieniu przedstawiciela krajowego lub go zastępować. Asystent może również działać w imieniu przedstawiciela krajowego lub go zastępować, jeżeli spełnia kryteria przewidziane w ust. 1.

6. Eurojust jest powiązany z krajowym systemem koordynacyjnym Eurojustu zgodnie z art. 12.

7. Eurojust ma możliwość kierowania sędziów łącznikowych do państw trzecich zgodnie z niniejszą decyzją.

8. Zgodnie z niniejszą decyzją Eurojust dysponuje sekretariatem, na czele którego stoi dyrektor administracyjny.

Artykuł 3

Cele

1. W kontekście dochodzenia i ścigania przestępczości określonej w art. 4, w odniesieniu do poważnej przestępczości, w szczególności przestępczości zorganizowanej, dotyczącej dwóch lub więcej Państw Członkowskich, celami Eurojustu są:

a) stymulowanie i poprawa koordynacji między właściwymi władzami Państw Członkowskich, dochodzenia i ścigania w Państwach Członkowskich, uwzględniając wszelkie wnioski składane przez właściwe władze Państwa Członkowskiego i wszelkie informacje dostarczone przez organy właściwe na podstawie przepisów przyjętych w ramach Traktatów;

b) poprawa współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich, w szczególności ułatwianie realizacji wniosków i decyzji dotyczących współpracy sądowej, w tym również jeżeli chodzi o instrumenty służące wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania [2];

c) wspieranie na inne sposoby właściwych władz Państw Członkowskich w celu usprawnienia ich dochodzenia i ścigania.

2. Zgodnie z zasadami przewidzianymi w niniejszej decyzji i na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego, Eurojust może także wspomagać postępowanie przygotowawcze i ściganie dotyczące tylko tego Państwa Członkowskiego oraz państwa nieczłonkowskiego, jeśli została zawarta umowa ustanawiająca współpracę na podstawie art. 26a ust. 2 [3] z odnośnym państwem, lub jeśli w szczególnym przypadku istnieją szczególne powody do udzielenia pomocy.

3. Zgodnie z przepisami zawartymi w niniejszej decyzji i na wniosek właściwych władz każdego z Państw Członkowskich lub Komisji, Eurojust może także udzielać pomocy w dochodzeniu i ściganiu dotyczącym tylko odnośnego Państwa Członkowskiego i Wspólnoty.

Artykuł 4

Uprawnienia

1. Ogólne uprawnienia Eurojustu obejmują:

a) [4] te rodzaje przestępczości i te przestępstwa, co do których Europol jest zawsze uprawniony do działania;

b) [5] (skreślona);

c) inne przestępstwa popełniane równocześnie z typami przestępstw określonymi w lit. a) [6] .

2. W przypadku przestępstw innego rodzaju, niż te, które są określone w ust. 1, Eurojust może, zgodnie ze swymi celami dodatkowo wspomagać dochodzenie i ściganie na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego.

Artykuł 5

Zadania Eurojustu

1. W celu realizacji swoich celów Eurojust wypełnia zadania:

a) poprzez jednego lub więcej odpowiednich przedstawicieli krajowych zgodnie z art. 6, lub

b) jako Kolegium, zgodnie z art. 7:

(i) na wniosek jednego lub więcej przedstawicieli krajowych, których dotyczy sprawa, objęta działaniem Eurojust, lub

(ii) gdy sprawa wymaga dochodzenia lub ścigania, które wywołują następstwa na poziomie Unii lub które mogą dotyczyć innych Państw Członkowskich niż te, które są bezpośrednio zainteresowane, lub

(iii) gdy w grę wchodzi pytanie o charakterze ogólnym, dotyczące osiągnięcia jego celów, lub

(iv) gdy jest to inaczej przewidziane w niniejszej decyzji.

2. Po wypełnieniu zadania Eurojust wskaże, czy działa poprzez jednego czy więcej przedstawicieli krajowych, w rozumieniu art. 6, czy jako Kolegium w rozumieniu art. 7.

Artykuł 5a

Dyżurna jednostka koordynacyjna

[7] 1. W celu realizacji swoich zadań w przypadkach niecierpiących zwłoki Eurojust ustanawia dyżurną jednostkę koordynacyjną, która w każdym momencie jest w stanie przyjmować i rozpatrywać skierowane do niej wnioski. Zapewnia się całodobowy kontakt z dyżurną jednostką koordynacyjną za pośrednictwem działającego przy Eurojuście punktu kontaktowego tej jednostki.

2. Dyżurna jednostka koordynacyjna funkcjonuje dzięki przedstawicielom tej jednostki – po jednym z każdego państwa członkowskiego; funkcję takiego przedstawiciela może pełnić przedstawiciel krajowy, jego zastępca lub asystent uprawniony do zastępowania przedstawiciela krajowego. Przedstawiciel musi być w stanie podejmować działania przez całą dobę, siedem dni w tygodniu.

3. Jeżeli w przypadkach niecierpiacych zwłoki wniosek lub decyzja dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania, muszą zostać wykonane w co najmniej jednym państwie członkowskim, właściwe władze występujące z wnioskiem lub właściwe władze wydające decyzję mogą przekazać je dyżurnej jednostce koordynacyjnej. Punkt kontaktowy tej dyżurnej jednostki koordynacyjnej niezwłocznie przekazuje wniosek lub decyzję przedstawicielowi dyżurnej jednostki koordynacyjnej państwa członkowskiego, które wystąpiło z wnioskiem, oraz, na wyraźny wniosek organu przekazującego lub wydającego, przedstawicielom dyżurnej jednostki koordynacyjnej państw członkowskich, na których terytorium wniosek ten powinien zostać wykonany. Przedstawiciele ci bezzwłocznie podejmują działania związane z wykonaniem wniosku w ich państwie członkowskim, wykonując swoje zadania lub wykorzystując dostępne im uprawnienia, o których mowa w art. 6 i art. 9a–9f.

Artykuł 6

Zadania Eurojustu działającego przez swych przedstawicieli krajowych

1. Gdy Eurojust działa poprzez swych przedstawicieli krajowych:

a) [8] może, podając powody swojego działania, występować do właściwych władz odnośnych państw członkowskich o:

(i) podjęcie dochodzenia lub ścigania za określone czyny;

(ii) uznanie, iż jedno z nich może mieć lepsze możliwości podjęcia dochodzenia lub ścigania za określone czyny;

(iii) koordynowanie między właściwymi władzami zainteresowanych państw członkowskich;

(iv) ustanowienie wspólnego zespołu śledczego zgodnie z odpowiednimi instrumentami współpracy;

(v) dostarczenie wszelkich informacji, niezbędnych do wykonywania jego zadań;

(vi) zastosowanie specjalnych technik śledczych;;

(vii) podjęcie jakichkolwiek innych działań uzasadnionych potrzebami postępowania karnego;

b) zapewnia by właściwe władze zainteresowanych Państw Członkowskich informowały się wzajemnie na temat dochodzenia i ścigania, o których zostały poinformowane;

c) pomaga właściwym władzom Państw Członkowskich, na ich wniosek, w zapewnieniu najlepszej możliwej współpracy w dochodzeniu i ściganiu;

d) udziela pomocy w celu ulepszenia współpracy między właściwymi władzami państwowymi;

e) współpracuje i konsultuje się z Europejską Siecią Sądową, w tym wykorzystuje i przyczynia się do udoskonalenia jej bazy danych;

f) wspomaga, we wszystkich przypadkach wymienionych w art. 3 ust. 2 i 3 oraz za zgodą Kolegium, postępowanie dochodzeniowe i ściganie prowadzone przez właściwe organy tylko jednego Państwa Członkowskiego;

g) [9] (skreślona).

2. [10] Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe władze krajowe bez zbędnej zwłoki podejmowały działania w sprawie wniosków złożonych na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Zadania Eurojustu jako Kolegium

1. Gdy Eurojust występuje jako Kolegium:

a) może, w związku z rodzajami przestępstw określonymi w art. 4 ust. 1, podając powody wnioskować, by właściwe władze zainteresowanych Państw Członkowskich:

(i) podjęły postępowanie przygotowawcze lub ściganie za określone czyny;

(ii) uznały, iż jedno z nich może znajdować się w lepszej sytuacji dla podjęcia dochodzenia lub ścigania za określone czyny;

(iii) koordynowały właściwe władze zainteresowanych Państw Członkowskich;

(iv) ustanowiły wspólny zespół dochodzeniowy zgodny z odpowiednimi instrumentami współpracy;

(v) dostarczyły mu wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania zadań;

b) zapewnia, by właściwe władze Państw Członkowskich informowały się wzajemnie na temat dochodzenia i ścigania, o których zostały poinformowane i które wywołują następstwa na poziomie Unii lub które mogą mieć wpływ na inne, nie zainteresowane bezpośrednio Państwa Członkowskie;

c) pomaga właściwym władzom Państw Członkowskich, na ich wniosek, zapewnić najlepszą możliwą koordynację dochodzenia i ścigania;

d) zapewnia pomoc w celu poprawy współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich, w szczególności na podstawie analiz Europolu;

e) współpracuje i konsultuje się z Europejską Siecią Sądową, w tym wykorzystuje i przyczynia się do ulepszenia jej bazy danych;

f) może wspomagać Europol, w szczególności dostarczając opinii opartych na analizach przeprowadzonych przez Europol;

g) może dostarczać wsparcia logistycznego w przypadkach określonych w lit. a), c) i d) powyżej. Wsparcie logistyczne może polegać na pomocy w tłumaczeniu, interpretacji oraz organizacji spotkań koordynacyjnych.

2. [11] Jeżeli co najmniej dwóch przedstawicieli krajowych ma odmienne zdanie co do tego, w ramach której jurysdykcji należy wszcząć dochodzenie lub ściganie zgodnie z art. 6, a zwłaszcza z art. 6 ust. 1 lit. c), kolegium zostaje poproszone o wydanie niewiążącej pisemnej opinii w tej sprawie, pod warunkiem że zainteresowanym właściwym władzom krajowym nie udało się rozwiązać danej kwestii za obopólnym porozumieniem. Opinia kolegium zostaje bezzwłocznie przekazana zainteresowanym państwom członkowskim. Niniejszy ustęp nie narusza przepisów ust. 1 lit. a) ppkt (ii).

3. [12] Niezależnie od przepisów aktów prawnych w zakresie współpracy sądowej przyjętych przez Unię Europejską, właściwe władze mogą zgłosić Eurojustowi powtarzające się przypadki odmowy lub trudności związane z wykonaniem wniosków i decyzji dotyczących współpracy sądowej, w tym również dotyczących instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania, i wystąpić do kolegium o wydanie niewiążącej pisemnej opinii w tej sprawie, pod warunkiem że właściwym władzom krajowym nie udało się rozwiązać danej kwestii za obopólnym porozumieniem lub przy pomocy właściwych przedstawicieli krajowych. Opinia kolegium zostaje bezzwłocznie przekazana zainteresowanym państwom członkowskim.

Artykuł 8

Działania podejmowane po otrzymaniu od Eurojustu wniosków i opinii

[13] Jeżeli właściwe władze odnośnych państw członkowskich postanowią nie uwzględnić wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. a) lub w art. 7 ust. 1 lit. a), lub postanowią, że nie zastosują się do pisemnej opinii, o której mowa w art. art. 7 ust. 2 i 3, bez zbędnej zwłoki informują Eurojust o swojej decyzji i jej przyczynach. Jeżeli podanie przyczyn decyzji o odmowie przyjęcia wniosku nie jest możliwe ze względu na fakt, że wyrządziłoby to szkodę żywotnym interesom bezpieczeństwa narodowego lub zagroziłoby bezpieczeństwu osób, właściwe władze państw członkowskich mogą powołać się na przyczyny operacyjne.

Artykuł 9

Przedstawiciele krajowi

[14] 1. Kadencja przedstawiciela krajowego trwa co najmniej cztery lata. Państwo członkowskie, z którego pochodzi dany przedstawiciel krajowy, może przedłużyć jego kadencję. Przedstawiciela krajowego nie można usunąć z urzędu przed końcem kadencji bez uprzedniego poinformowania Rady i określenia przyczyn usunięcia. Jeżeli przedstawiciel krajowy jest przewodniczącym lub wiceprzewodniczącym Eurojustu, jego kadencja jako przedstawiciela trwa co najmniej tak długo, by mógł on pełnić swoją funkcję jako przewodniczący lub wiceprzewodniczący przez cały okres, na który został wybrany.

2. Wszelkie informacje wymieniane między Eurojustem a państwami członkowskimi są przekazywane za pośrednictwem przedstawiciela krajowego.

3. Aby cele Eurojustu mogły zostać osiągnięte, dostęp przedstawiciela krajowego do informacji zawartych w wymienionych poniżej rodzajach rejestrów w jego państwie członkowskim lub możliwość uzyskania takich informacji są co najmniej równoważne z dostępem lub możliwością, którymi dysponowałby, działając – w zależności od przypadku – jako prokurator, sędzia lub funkcjonariusz policji na szczeblu krajowym:

a) rejestry karne;

b) rejestry osób aresztowanych;

c) rejestry postępowań przygotowawczych;

d) rejestry DNA;

e) inne rodzaje rejestrów jego państwa członkowskiego, jeżeli uważa on, że dane informacje są niezbędne do wykonywania powierzonych mu zadań.

4. Przedstawiciel krajowy może kontaktować się bezpośrednio z właściwymi władzami swojego państwa członkowskiego.

Artykuł 9a

Uprawnienia przedstawiciela krajowego na szczeblu krajowym

[15] 1. Przedstawiciel krajowy wykonuje swoje uprawnienia, o których mowa w art. 9b, 9c i 9d, pełniąc funkcję właściwej władzy krajowej zgodnie z prawem krajowym i na warunkach określonych w niniejszym artykule i w art. 9b–9e. Wykonując swoje zadania, przedstawiciel krajowy informuje w stosownych przypadkach, czy działa zgodnie z uprawnieniami przyznanymi mu na mocy niniejszego artykułu i art. 9b, 9c i 9d.

2. Każde państwo członkowskie ustala charakter i zakres uprawnień, które przyznaje swojemu przedstawicielowi krajowemu w dziedzinie współpracy sądowej w odniesieniu do tego państwa członkowskiego. Każde państwo członkowskie przyznaje jednak swojemu przedstawicielowi krajowemu co najmniej uprawnienia określone w art. 9b oraz – z zastrzeżeniem art. 9e – uprawnienia określone w art. 9c i 9d, którymi dysponowałby, pełniąc funkcję – w zależności od przypadku – sędziego, prokuratora lub funkcjonariusza policji na szczeblu krajowym.

3. Wyznaczając przedstawiciela krajowego i w razie potrzeby w dowolnym innym momencie państwo członkowskie powiadamia Eurojust i Sekretariat Generalny Rady o swojej decyzji dotyczącej wykonania ust. 2, a Sekretariat Generalny Rady informuje pozostałe państwa członkowskie. Państwa członkowskie zobowiązują się do zaakceptowania i uznawania tak przyznanych prerogatyw, o ile są one zgodne ze zobowiązaniami międzynarodowymi.

4. Każde państwo członkowskie określa zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi prawo przedstawiciela krajowego do działania wobec zagranicznych organów sądowych.

Artykuł 9b

Uprawnienia zwykłe

[16] 1. Przedstawiciele krajowi, pełniąc funkcję właściwych władz krajowych, mają prawo przyjmować wnioski i decyzje dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania, przekazywać te wnioski i decyzje, ułatwiać i monitorować ich wykonanie oraz dostarczać dodatkowych informacji dotyczących ich wykonania. Przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w niniejszym ustępie, bezzwłocznie informowane są właściwe władze krajowe.

2. Przedstawiciele krajowi, pełniąc funkcję właściwych władz krajowych, mają prawo, jeżeli wniosek o współpracę sądową zostanie wykonany częściowo lub w stopniu niewystarczającym, wystąpić do właściwych władz krajowych swojego państwa członkowskiego o podjęcie środków uzupełniających, tak by wniosek został wykonany w całości.

Artykuł 9c

Uprawnienia wykonywane w porozumieniu z właściwymi władzami krajowymi

[17] 1. Pełniąc funkcję właściwych władz krajowych, przedstawiciele krajowi w indywidualnych przypadkach w porozumieniu z właściwymi władzami krajowymi lub na ich wniosek w ramach swoich uprawnień mogą:

a) wydawać i uzupełniać wnioski i decyzje dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania;

b) wykonywać w swoim państwie członkowskim wnioski i decyzje dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania;

c) nakazać podjęcie w ich państwie członkowskim czynności z zakresu postępowania karnego uznanych za konieczne podczas koordynacyjnego spotkania zorganizowanego przez Eurojust w celu zapewnienia pomocy zainteresowanym właściwym władzom krajowym przez prowadzenie konkretnego postępowania karnego, w którym uczestniczyć mogą właściwe zainteresowane władze krajowe;

d) wydawać zgodę i koordynować przeprowadzanie dostaw niejawnie nadzorowanych w ich państwie członkowskim.

2. Uprawnienia, o których mowa w niniejszym artykule, wykonują zasadniczo właściwe władze krajowe.

Artykuł 9d

Uprawnienia wykonywane w przypadkach niecierpiących zwłoki

[18] Pełniąc funkcje właściwych władz krajowych, przedstawiciele krajowi – w przypadkach niecierpiących zwłoki i w sytuacjach, gdy nie mogą oni odpowiednio szybko zidentyfikować właściwych władz krajowych lub nawiązać z nimi kontaktu – mają prawo:

a) wydawać zgodę i koordynować przeprowadzanie dostaw niejawnie nadzorowanych w ich państwie członkowskim;

b) wykonywać w odniesieniu do swojego państwa członkowskiego wnioski lub decyzje dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania.

Po zidentyfikowaniu właściwych władz krajowych lub skontaktowaniu się z nimi informuje się je o wykonywaniu uprawnień, o których mowa w niniejszym artykule.

Artykuł 9e

Wnioski od przedstawicieli krajowych w przypadku niemożności wykonania uprawnień

[19] 1. Pełniąc funkcje właściwych władz krajowych, przedstawiciel krajowy jest co najmniej uprawniony do wystąpienia z wnioskiem do władz właściwych do wykonywania uprawnień, o których mowa w art. 9c i 9d, jeżeli przyznanie takich uprawnień przedstawicielowi krajowemu byłoby sprzeczne z:

a) przepisami konstytucyjnymi; lub

b) podstawowymi zasadami systemu karnego wymiaru sprawiedliwości:

(i) dotyczącymi podziału uprawnień między policję, prokuratorów i sędziów;

(ii) dotyczącymi funkcjonalnego podziału zadań między organy ścigania;

lub

(iii) dotyczącymi struktury federalnej państw członkowskich, w których występuje taka struktura.

2. Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadkach, o których mowa w ust. 1, wniosek wydany przez przedstawiciela krajowego został bez zbędnej zwłoki rozpatrzony przez właściwe władze krajowe.

Artykuł 9f

Udział przedstawicieli krajowych we wspólnych zespołach śledczych

[20] Przedstawiciele krajowi są uprawnieniu do uczestniczenia w tworzeniu i w pracach wspólnych zespołów śledczych, zgodnie z art. 13 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej lub zgodnie z decyzją ramową Rady 2002/465/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych (⁸), których działania dotyczą ich państw członkowskich. Państwa członkowskie mogą jednak uzależnić uczestnictwo przedstawiciela krajowego od zgody właściwych władz krajowych. Przedstawiciele krajowi, ich zastępcy lub ich asystenci są zapraszani do uczestnictwa we wszystkich zespołach śledczych, których działania dotyczą ich państwa członkowskiego i które są finansowane ze środków Wspólnoty na mocy stosownych instrumentów finansowych. Każde państwo członkowskie określa, czy jego przedstawiciel krajowy uczestniczy w pracach wspólnego zespołu śledczego jako właściwa władza krajowa, czy też w imieniu Eurojustu.

Artykuł 10

Kolegium

1. Kolegium składa się z przedstawicieli krajowych. Każdy przedstawiciel krajowy ma jeden głos.

2. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, zatwierdza regulamin Eurojustu na wniosek kolegium. Kolegium przyjmuje swój wniosek większością dwóch trzecich głosów po zasięgnięciu opinii wspólnego organu nadzorczego, o którym mowa w art. 23, na temat przepisów dotyczących przetwarzania danych osobowych. [21] Przepisy regulaminu dotyczące przetwarzania danych osobowych mogą zostać uznane przez Radę za podlegające osobnemu zatwierdzeniu.

3. W przypadku działania zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) oraz art. 7 ust. 2 i 3 [22], Kolegium podejmuje decyzje większością dwóch trzecich. Inne decyzje Kolegium podejmowane są zgodnie z regulaminem.

Artykuł 11

Rola Komisji

1. Komisja jest w pełni włączona w prace Eurojustu, zgodnie z art. 36 ust. 2 Traktatu. Bierze udział w tych pracach w dziedzinach zgodnych ze swoimi kompetencjami.

2. W zakresie prac prowadzonych przez Eurojust nad koordynacją dochodzenia i ścigania, Komisja może zostać poproszona o udostępnienie swej specjalistycznej wiedzy.

3. W celu udoskonalania współpracy między Eurojustem a Komisją, Eurojust może przyjąć niezbędne ustalenia praktyczne z Komisją.

Artykuł 12

Krajowy system koordynacyjny Eurojustu

[23] 1. Każde państwo członkowskie wyznacza przynajmniej jednego korespondenta krajowego Eurojustu.

2. Każde państwo członkowskie tworzy do dnia 4 czerwca 2011 r. krajowy system koordynacyjny Eurojustu, tak by koordynować prace prowadzone przez:

a) krajowych korespondentów Eurojustu;

b) krajowego korespondenta Eurojustu ds. terroryzmu;

c) krajowego korespondenta Europejskiej Sieci Sądowej oraz maksymalnie trzy inne punkty kontaktowe Europejskiej Sieci Sądowej;

d) przedstawicieli krajowych lub punkty kontaktowe sieci wspólnych zespołów śledczych oraz sieci utworzonych decyzją Rady 2002/494/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiającą europejską sieć punktów kontaktowych dotyczących osób odpowiedzialnych za ludobójstwo, zbrodnie przeciw ludzkości oraz zbrodnie wojenne (⁹), decyzją Rady 2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotyczącą współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem (¹⁰) oraz decyzją Rady 2008/852/WSiSW z dnia 24 października 2008 r. w sprawie sieci punktów kontaktowych służącej zwalczaniu korupcji (¹¹).

3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, zachowują swoje stanowisko i swój status w świetle prawa krajowego.

4. Krajowi korespondenci Eurojustu odpowiadają za działanie krajowego systemu koordynacyjnego Eurojustu. Jeżeli wyznaczono kilku korespondentów Eurojustu, za działanie krajowego systemu koordynacyjnego Eurojustu odpowiada jeden z nich.

5. Krajowy system koordynacyjny Eurojustu ułatwia wykonywanie zadań Eurojustu w danym państwie członkowskim, w szczególności przez:

a) zapewnianie, by zautomatyzowany system zarządzania sprawami, o którym mowa w art. 16, otrzymywał informacje odnoszące się do danego państwa członkowskiego sprawnie i niezawodnie;

b) pomoc w określaniu, czy dana sprawa powinna zostać rozpatrzona z wykorzystaniem Eurojustu czy Europejskiej Sieci Sądowej;

c) pomoc przedstawicielowi krajowemu w identyfikacji władz odpowiednich do wykonywania wniosków i decyzji dotyczących współpracy sądowej, w tym także dotyczących instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania;

d) utrzymywanie bliskich stosunków z krajową jednostką Europolu.

6. Aby realizować cele, o których mowa w ust. 5, osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 lit. a), b) i c), oraz osoby, o których mowa w ust. 2 lit. d), mogą zostać podłączone do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami zgodnie z niniejszym artykułem, z art. 16, 16a, 16b i 18 oraz z regulaminem Eurojustu. Podłączenie do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami finansowane jest z budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

7. Wykładnia niniejszego artykułu nie może wpływać na bezpośrednie kontakty między właściwymi organami sądowymi określone w aktach o współpracy sądowej, np. w art. 6 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Stosunki między przedstawicielem krajowym a korespondentami krajowymi nie wykluczają bezpośredniego kontaktu przedstawiciela krajowego z jego właściwymi władzami.

Artykuł 13

Wymiana informacji z państwami członkowskimi i między przedstawicielami krajowymi

[24] 1. Właściwe władze państw członkowskich wymieniają z Eurojustem wszelkie informacje konieczne do wykonywania jego zadań zgodnie z art. 4 i 5 oraz z przepisami o ochronie danych określonymi w niniejszej decyzji. Wymiana ta obejmuje przynajmniej informacje, o których mowa w ust. 5, 6 i 7.

2. Przekazanie informacji Eurojustowi jest traktowane jako złożenie wniosku o pomoc Eurojustu w danej sprawie, wyłącznie w przypadku gdy tak postanowią właściwe władze.

3. Przedstawiciele krajowi Eurojustu są upoważnieni do wymiany – bez wcześniejszego zezwolenia – między sobą lub z właściwymi władzami swojego państwa członkowskiego wszelkich informacji koniecznych do wykonywania zadań Eurojustu. W szczególności przedstawiciele krajowi są niezwłocznie informowani o dotyczącej ich sprawie.

4. Niniejszy artykuł nie narusza innych obowiązków dotyczących przekazywania informacji Eurojustowi, w tym decyzji Rady 2005/671/WSiSW z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wymiany informacji i współpracy dotyczącej przestępstw terrorystycznych (¹²).

5. Państwa członkowskie zapewniają, by przedstawiciele krajowi byli informowani o utworzeniu wspólnego zespołu śledczego – bez względu na to, czy jest on powoływany na mocy art. 13 Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, czy na mocy decyzji ramowej 2002/465/WSiSW – oraz o wynikach prac takich zespołów.

6. Państwa członkowskie zapewniają, by ich przedstawiciel krajowy był bez zbędnej zwłoki informowany o wszelkich przypadkach, które bezpośrednio dotyczą co najmniej trzech państw członkowskich i w odniesieniu do których wnioski lub decyzje dotyczące współpracy sądowej, w tym także dotyczące instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania, zostały przekazane do co najmniej dwóch państw członkowskich, oraz

a) gdy dane przestępstwo jest w państwie członkowskim występującym z wnioskiem lub wydającym decyzję zagrożone karą pozbawienia wolności lub środkiem zabezpieczającym polegającym na pozbawieniu wolności w maksymalnym wymiarze co najmniej 5 lub 6 lat, o czym decyduje zainteresowane państwo członkowskie, i jest wyszczególnione w następującym wykazie:

(i) handel ludźmi;

(ii) seksualne wykorzystywanie dzieci i pornografia dziecięca;

(iii) handel narkotykami;

(iv) nielegalny obrót bronią palną, jej częściami i komponentami oraz amunicją;

(v) korupcja;

(vi) oszustwo narażające na szwank interesy finansowe Wspólnot Europejskich;

(vii) fałszowanie euro; (viii) pranie pieniędzy;

(ix) ataki na systemy informatyczne; lub

b) gdy stan faktyczny wskazuje, iż dana sprawa dotyczy organizacji przestępczej;

lub

c) istnieją przesłanki do uznania, że sprawa może mieć istotny wymiar transgraniczny lub może mieć następstwa na poziomie Unii Europejskiej lub może dotyczyć innych państw członkowskich niż te, które są bezpośrednio zainteresowane.

7. Państwa członkowskie zapewniają, by ich przedstawiciel krajowy był informowany o:

a) przypadkach, w których wystąpiła lub może wystąpić kolizja jurysdykcji;

b) dostawach niejawnie nadzorowanych dotyczących co najmniej trzech państw, z których co najmniej dwa są państwami członkowskimi;

c) powtarzających się trudnościach lub odmowach dotyczących wykonania wniosków i decyzji w sprawie współpracy sądowej, w tym także w sprawie instrumentów służących wdrożeniu zasady wzajemnego uznawania.

8. W szczególnych przypadkach władze krajowe nie mają obowiązku przekazywania informacji, jeżeli ich przekazanie może:

a) szkodzić żywotnym interesom bezpieczeństwa narodowego; lub

b) zagrażać bezpieczeństwu osób.

9. Niniejszy artykuł nie narusza warunków określonych w umowach dwustronnych bądź wielostronnych lub uzgodnień dokonanych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, włączając w to wszelkie warunki określone przez państwa trzecie dotyczące sposobu wykorzystania informacji po ich dostarczeniu.

10. Informacje przekazywane Eurojustowi zgodnie z ust. 5, 6 i 7 obejmują w miarę możliwości przynajmniej te rodzaje informacji, które są wyszczególnione w wykazie zawartym w załączniku [25].

11. Informacje, o których mowa w niniejszym artykule, są przekazywane Eurojustowi w postaci skatalogowanej.

12. W terminie do dnia 4 czerwca 2014 r. (¹²) na podstawie informacji przekazanych przez Eurojust Komisja opracuje sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego artykułu, wraz z wszelkimi wnioskami, jakie może uznać za stosowne, także z myślą o rozważeniu zmiany ust. 5, 6 i 7 oraz załącznika.

Artykuł 13a

Informacje dostarczane przez Eurojust właściwym władzom krajowym

[26] 1. Eurojust dostarcza właściwym władzom krajowym informacje i opinie o wynikach przetwarzania informacji, w tym o powiązaniach ze sprawami już zarejestrowanymi w zautomatyzowanym systemie zarządzania sprawami.

2. Ponadto, jeżeli właściwe władze krajowe wystąpią do Eurojustu o informacje, Eurojust przekazuje je w terminie wskazanym przez te władze.

Artykuł 14

Przetwarzanie danych osobowych

1. O ile jest to niezbędne dla realizacji wyznaczonych celów, Eurojust może w ramach swych uprawnień i do celów swoich zadań przetwarzać dane osobowe w sposób zautomatyzowany lub ręcznie skatalogowany.

2. Eurojust podejmie niezbędne środki by zagwarantować poziom ochrony danych osobowych przynajmniej równy temu, który wynika z zastosowania zasad Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. i jej kolejnych zmian, gdy obowiązują one w Państwach Członkowskich.

3. Dane osobowe przetwarzane przez Eurojust powinny być wystarczające, odpowiednie i nie nadmierne w stosunku do celów przetwarzania oraz, uwzględniając informacje dostarczane przez właściwe władze Państw Członkowskich lub innych partnerów zgodnie z art. 13, 26 i 26a [27], dokładne i aktualne. Eurojust przetwarza dane osobowe w sposób rzetelny i zgodny z prawem.

4. [28] (skreślony).

Artykuł 15

Ograniczenia w przetwarzaniu danych osobowych

1. Przetwarzając dane zgodnie z art. 14 ust. 1, Eurojust może przetwarzać tylko następujące dane osobowe dotyczące osób, które na mocy ustawodawstwa krajowego zainteresowanych Państw Członkowskich, są podejrzane o popełnienie lub udział w popełnieniu przestępstwa, w odniesieniu do którego Eurojust jest uprawniony do działania lub które zostały skazane za popełnienie takiego przestępstwa [29]:

a) nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona oraz wszelkie pseudonimy i nazwiska przybrane;

b) data i miejsce urodzenia;

c) obywatelstwo;

d) płeć;

e) miejsce zamieszkania, zawód oraz miejsce przebywania danej osoby;

f) numery ubezpieczenia społecznego, prawa jazdy, dane z dokumentów tożsamości i dane paszportowe;

g) informacje dotyczące osób prawnych, o ile zawierają dane dotyczące zidentyfikowanych lub identyfikowalnych osób, które są objęte dochodzeniem lub ściganiem;

h) rachunki bankowe i rachunki w innych instytucjach finansowych;

i) opis i charakter zarzucanych przestępstw, daty, w których zostały popełnione, kategoria karna przestępstwa oraz postępy w dochodzeniu;

j) fakty wskazujące na międzynarodowy zasięg sprawy;

k) szczegóły dotyczące zarzucanej przynależności do organizacji przestępczej;

l) [30] numery telefonów, adresy poczty elektronicznej i dane, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności elektronicznej lub udostępnianiem publicznych sieci łączności (¹³);

m) [31] dane rejestracyjne pojazdów;

n) [32] profile DNA ustalone na podstawie niekodującej części DNA, zdjęcia oraz odciski palców.

2. Przetwarzając dane, zgodnie z art. 14 ust. 1, Eurojust może przetwarzać tylko następujące dane osobowe dotyczące osób, które, zgodnie z ustawodawstwem krajowym zainteresowanych Państw Członkowskich uważane są za świadków lub ofiary w dochodzeniu lub ścigania dotyczącym jednego lub więcej rodzajów przestępstw określonych w art. 4:

a) nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona oraz wszelkie pseudonimy i nazwiska przybrane;

b) data i miejsce urodzenia;

c) obywatelstwo;

d) płeć;

e) miejsce zamieszkania, zawód oraz miejsce przebywania danej osoby;

f) opis i charakter przestępstw, z którymi miały związek, daty, w których zostały popełnione, kategoria karna przestępstw oraz postępy w dochodzeniu;

3. Jednakże, w wyjątkowych przypadkach, Eurojust może także, przez ograniczony okres czasu, przetwarzać inne dane osobowe odnoszące się do okoliczności przestępstwa, gdy dotyczą one bezpośrednio i stanowią część trwającego postępowania, które Eurojust pomaga koordynować, pod warunkiem, że przetwarzanie tych konkretnych danych jest zgodne z art. 14 i 21.

Funkcjonariusz ds. ochrony danych określony w art. 17 jest niezwłocznie informowany o zastosowaniu niniejszego ustępu.

W przypadku, gdy dane odnoszą się do świadków lub ofiar w rozumieniu ust. 2, decyzja o przetwarzaniu danych podejmowana jest wspólnie przez przynajmniej dwóch przedstawicieli krajowych.

4. Dane osobowe, przetwarzane przy pomocy środków automatycznych lub innych, ujawniające pochodzenie rasowe lub etniczne, opinie polityczne, religijne, lub poglądy filozoficzne, przynależność do związku zawodowego oraz dane dotyczące zdrowia i życia seksualnego mogą być przetwarzane przez Eurojust jedynie wtedy, gdy są one niezbędne dla krajowego dochodzenia a także dla koordynacji z Eurojustem.

Funkcjonariusz ds. ochrony danych jest niezwłocznie informowany o zastosowaniu niniejszego ustępu.

Wyżej wymienione dane nie mogą być przetwarzane w indeksie określonym w art. 16 ust. 1.

W przypadku, gdy odnośne dane dotyczą świadków lub ofiar w rozumieniu ust. 2, decyzja o ich przetworzeniu podejmowana jest przez Kolegium.

Artykuł 16

Zautomatyzowany system zarządzania sprawami, indeks i akta tymczasowe

[33] 1. Zgodnie z niniejszą decyzją Eurojust tworzy zautomatyzowany system zarządzania sprawami składający się z akt tymczasowych i z indeksu, w których zawarte są dane osobowe i inne.

2. Zautomatyzowany system zarządzania sprawami służy:

a) wspieraniu prowadzenia i koordynacji postępowania karnego, w których Eurojust służy pomocą, w szczególności przy zestawianiu ze sobą informacji;

b) ułatwieniu dostępu do informacji na temat trwającego postępowania karnego;

c) ułatwieniu monitorowania legalności i zgodności z przepisami niniejszej decyzji w zakresie przetwarzania danych osobowych.

3. O ile jest to zgodne z przepisami o ochronie danych zawartymi w niniejszej decyzji, zautomatyzowany system zarządzania sprawami może być podłączony do bezpiecznego łącza telekomunikacyjnego, o którym mowa w art. 9 decyzji Rady 2008/976/WSiSW z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie Europejskiej Sieci Sądowej (¹⁴).

4. Indeks zawiera odniesienia do akt tymczasowych przetwarzanych przez Eurojust i nie może zawierać żadnych danych osobowych innych niż dane, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. a)–i), k) oraz m), a także w art. 15 ust. 2.

5. Wykonując swoje obowiązki zgodnie z niniejszą decyzją, przedstawiciele krajowi Eurojustu mogą przetwarzać dane dotyczące konkretnych spraw, nad którymi pracują, w aktach tymczasowych. Udzielają dostępu do swoich akt funkcjonariuszowi ds. ochrony danych. Dany przedstawiciel krajowy informuje funkcjonariusza ds. ochrony danych o każdym przypadku otwarcia nowych akt tymczasowych, które zawierają dane osobowe.

6. Do celów przetwarzania danych osobowych związanych z daną sprawą Eurojust nie może tworzyć innych zautomatyzowanych plików danych niż zautomatyzowany system zarządzania sprawami.

Artykuł 16a

Funkcjonowanie akt tymczasowych i indeksu

[34] 1. Przedstawiciel krajowy otwiera akta tymczasowe w przypadku każdej sprawy, w odniesieniu do której przekazano mu informacje, o ile przekazanie informacji odbyło się zgodnie z niniejszą decyzją lub z aktami prawnymi, o których mowa w art. 13 ust. 4. Przedstawiciel krajowy ponosi odpowiedzialność za prowadzenie akt tymczasowych, które otworzył.

2. Przedstawiciel krajowy, który otworzył akta tymczasowe, decyduje – uwzględniając specyfikę danego przypadku – czy akta te powinny mieć charakter poufny, czy też należy udostępnić je w całości lub części – jeżeli jest to konieczne, aby Eurojust mógł wykonywać swoje zadania – innym przedstawicielom krajowym lub upoważnionemu personelowi Eurojustu.

3. Przedstawiciel krajowy, który otworzył akta tymczasowe, decyduje, które informacje odnoszące się do tych akt należy umieścić w indeksie.

Artykuł 16b

Dostęp do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami na szczeblu krajowym

[35] 1. Jeżeli osoby, o których mowa w art. 12 ust. 2, są podłączone do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami zgodnie z art. 12 ust. 6, mogą one mieć dostęp wyłącznie do:

a) indeksu, chyba że przedstawiciel krajowy, który zdecydował o wprowadzeniu danych do indeksu, wyraźnie zabronił takiego dostępu;

b) akt tymczasowych otwartych lub prowadzonych przez przedstawiciela krajowego państwa członkowskiego, z którego osoby te pochodzą;

c) akt tymczasowych otwartych lub prowadzonych przez przedstawicieli krajowych innych państw członkowskich, do których to akt udzielono dostępu przedstawicielowi krajowemu państwa członkowskiego, z którego osoby te pochodzą, chyba że przedstawiciel krajowy, który otworzył lub prowadzi te akta, wyraźnie odmówił dostępu.

2. Przedstawiciel krajowy, z zachowaniem ograniczeń określonych w ust. 1, decyduje, w jakim zakresie w jego państwie członkowskim przyznawany jest dostęp do akt tymczasowych osobom, o których mowa w art. 12 ust. 2, jeżeli są one podłączone do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami zgodnie z art. 12 ust. 6.

3. Każde państwo członkowskie po konsultacji ze swoim przedstawicielem krajowym podejmuje decyzję o tym, w jakim zakresie w tym państwie członkowskim przyznawany jest dostęp do indeksu osobom, o których mowa w art. 12 ust. 2, jeżeli są one podłączone do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami zgodnie z art. 12 ust. 6. Państwa członkowskie informują Eurojust i Sekretariat Generalny Rady o decyzjach, jakie podjęły w odniesieniu do wdrożenia niniejszego ustępu, dzięki czemu Sekretariat Generalny Rady może następnie poinformować o tych decyzjach pozostałe państwa członkowskie.

Jednak jeżeli osoby, o których mowa w art. 12 ust. 2, są podłączone do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami zgodnie z art. 12 ust. 6, mają co najmniej dostęp do indeksu w zakresie, w jakim jest to potrzebne, aby uzyskać dostęp do akt tymczasowych, do których udzielono im dostępu zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W terminie do dnia 4 czerwca 2013 r. Eurojust przedstawia Radzie i Komisji sprawozdanie z wdrażania ust. 3. Na podstawie tego sprawozdania każde państwo członkowskie analizuje możliwość zmiany zakresu dostępu udzielanego zgodnie z ust. 3.

Artykuł 17

Funkcjonariusz ds. ochrony danych

1. Eurojust mianuje specjalnego Funkcjonariusza ds. ochrony danych, który jest członkiem personelu. W tych ramach znajduje się on pod bezpośrednim zwierzchnictwem Kolegium. Wykonując obowiązki określone w niniejszym artykule, działa on w sposób niezależny [36].

2. Funkcjonariusz ds. ochrony danych realizuje w szczególności następujące zadania:

a) zapewnia, w sposób niezależny, legalność i zgodność z przepisami niniejszej decyzji o przetwarzaniu danych osobowych;

b) zapewnia przechowywanie pisemnych rejestrów o przekazywaniu i odbiorze danych osobowych w szczególności w celach określonych w art. 19 ust. 3, zgodnie z przepisami, ustanowionymi w regulaminie, na warunkach bezpieczeństwa ustanowionych w art. 22;

c) zapewnia, by osoby, których dotyczą dane, były na żądanie informowane o swoich prawach wynikających z niniejszej decyzji.

3. Wykonując swoje zadania, funkcjonariusz ds. ochrony danych [37] ma dostęp do wszystkich danych przetwarzanych przez Eurojust i do wszystkich pomieszczeń Eurojustu.

4. Stwierdziwszy, iż przetwarzanie danych nie spełniło wymogów niniejszej decyzji, funkcjonariusz ds. ochrony danych [38]:

a) informuje Kolegium, które potwierdza przyjęcie informacji;

b) przekazuje sprawę wspólnemu organowi nadzorującemu jeśli Kolegium nie rozstrzygnęło w rozsądnym czasie kwestii niezgodności przetwarzania.

Artykuł 18

Udzielenie dostępu do danych osobowych

[39] Tylko przedstawiciele krajowi oraz ich zastępcy i asystenci, o których mowa w art. 2 ust. 2, osoby, o których mowa w art. 12 ust. 2, jeżeli są podłączone do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami zgodnie z art. 12 ust. 6, oraz upoważniony personel Eurojustu mogą, w celu wykonywania zadań Eurojustu i z zachowaniem ograniczeń określonych w art. 16, 16a i 16b, mieć dostęp do danych osobowych przetwarzanych przez Eurojust.

Artykuł 19

Prawo dostępu do danych osobowych

1. Każda osoba fizyczna ma prawo dostępu do danych osobowych, dotyczących jej samej, przetworzonych przez Eurojust, na warunkach ustanowionych w niniejszym artykule.

2. Każda osoba fizyczna pragnąca skorzystać ze swego prawa dostępu do danych dotyczących jej samej, które są przechowywane w Eurojuście lub je sprawdzić zgodnie z art. 20, może złożyć w tej sprawie nieodpłatny wniosek w wybranym przez siebie Państwie Członkowskim, do organu wyznaczonego w tym celu przez odnośne Państwo Członkowskie, a organ niezwłocznie przekaże ten wniosek do Eurojustu.

3. Prawo dostępu każdej osoby do danych osobowych dotyczących jej samej lub do ich sprawdzenia wykonywane jest zgodnie z przepisami i procedurami Państwa Członkowskiego, w którym osoba złożyła wniosek. Jednakże, jeśli Eurojust może stwierdzić, który organ w danym państwie przekazał odnośne dane, organ ten może wymagać, by prawo dostępu zostało wykonane zgodnie przepisami, obowiązującymi w odnośnym Państwie Członkowskim.

4. Odmowa dostępu do danych osobowych ma miejsce, jeżeli:

a) dostęp może stanowić zagrożenie dla któregoś z działań Eurojustu;

b) [40] dostęp może stanowić zagrożenie dla krajowego dochodzenia;

c) dostęp może stanowić zagrożenie dla praw i swobód stron trzecich.

5. W decyzji o przyznaniu prawa dostępu brany jest pod uwagę status osoby składającej wniosek w odniesieniu do danych przechowywanych przez Eurojust.

6. Zainteresowani przedstawiciele krajowi rozpatrują go i podejmują decyzję w imieniu Eurojustu. Wniosek rozpatrzony jest w pełni w terminie trzech miesięcy od jego otrzymania. W przypadku, gdy przedstawiciele nie mogą osiągnąć zgody, przekazują sprawę Kolegium, które podejmuje decyzję w sprawie wniosku większością dwóch trzecich głosów.

7. W przypadku odmowy dostępu, lub jeśli żadne dane osobowe dotyczące składającego wniosek nie są przetwarzane przez Eurojust, ten ostatni powiadamia składającego wniosek, iż sprawdził dane, bez podawania informacji, które mogłyby ujawnić, czy składający wniosek jest znany.

8. Jeśli składający wniosek nie jest usatysfakcjonowany odpowiedzią na swój wniosek, może odwołać się od tej decyzji do wspólnego organu nadzorczego. Wspólny organ nadzorczy bada, czy decyzja podjęta przez Eurojust jest zgodna z niniejszą decyzją.

9. Właściwe organy wykonawcze Państw Członkowskich zasięgają opinii Eurojustu przed podjęciem decyzji. Są one następnie powiadamianie o jej treści przez odpowiednich przedstawicieli krajowych.

Artykuł 20

Poprawianie i usuwanie danych osobowych

1. Zgodnie z art. 19 ust. 3, każda osoba fizyczna jest uprawniona do wnioskowania w Eurojuście o poprawienie, zablokowanie lub usunięcie danych jej dotyczących, jeśli są niepoprawne lub niekompletne, lub jeśli ich wprowadzenie lub przechowywanie narusza niniejszą decyzję.

2. Eurojust powiadamia składającego wniosek o poprawieniu, zablokowaniu lub usunięciu danych jego dotyczących. Jeśli składający wniosek nie jest usatysfakcjonowany odpowiedzią Eurojustu, może przekazać sprawę wspólnemu organowi nadzorczemu w terminie trzydziestu dni od otrzymania decyzji Eurojustu.

3. Na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego, przedstawiciela krajowego lub korespondenta krajowego, o ile taki istnieje, i na ich odpowiedzialność, Eurojust koryguje lub usuwa zgodnie ze swoim regulaminem, przetwarzane przez Eurojust dane osobowe, przesłane lub wprowadzone przez odnośne Państwo Członkowskie, jego przedstawiciela krajowego lub korespondenta krajowego. Właściwe władze Państw Członkowskich i Eurojust, a także przedstawiciel krajowy lub korespondent krajowy, o ile taki istnieje, zapewniają w tym kontekście przestrzeganie zasad ustanowionych art. 14 ust. 2 i 3 oraz w art. 15 ust. 4.

4. Jeśli okazuje się, że dane osobowe przetwarzane przez Eurojust są niepoprawne lub niekompletne, lub że ich wprowadzenie i przechowanie jest sprzeczne z przepisami niniejszej decyzji, Eurojust blokuje, koryguje lub usuwa odnośne dane.

5. W przypadkach określonych w ust. 3 i 4, wszystkie strony dostarczające i odbierające odnośne dane zostają niezwłocznie powiadomione. Odbiorcy korygują, blokują lub usuwają odnośne dane w swoich systemach w sposób zgodny ze stosowanymi przez siebie zasadami.

Artykuł 21

Terminy przechowywania danych osobowych

1. Dane osobowe przetwarzane przez Eurojust są przechowywane przez Eurojust tylko tak długo, jak długo jest to potrzebne do zrealizowania swoich zadań.

2. Dane osobowe określone w art. 14 ust. 1, które zostały przetworzone przez Eurojust nie mogą być przechowywane po terminie, który spośród poniższych terminów wypada najwcześniej [41]:

a) terminie, po którym zakazane jest prowadzenie dochodzenia na mocy ograniczeń obowiązujących we wszystkich Państwach Członkowskich zainteresowanych dochodzeniem i ściganiem;

aa) [42] terminie, w którym dana osoba została uniewinniona, a decyzja stała się prawomocna;

b) [43] terminie trzech lat od dnia, z którym decyzja sądowa ostatniego państwa członkowskiego zainteresowanego dochodzeniem lub ściganiem stała się prawomocna;

c) terminie, w którym Eurojust i zainteresowane Państwa Członkowskie wspólnie stwierdziły lub ustaliły, że nie jest już konieczne, by Eurojust koordynował postępowanie dochodzeniowe i ściganie chyba że istnieje obowiązek przedstawiania Eurojustowi takich informacji zgodnie z art. 13 ust. 6 i 7 lub zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 13 ust. 4; [44]

d) [45] terminie trzech lat od dnia, w którym przekazano dane zgodnie z art. 13 ust. 6 i 7 lub zgodnie z aktami prawnymi określonymi w art. 13 ust. 4.

3. a) Przestrzeganie okresów przechowywania, określonych w ust. 2 lit. a), b), c) i d) [46], jest stale sprawdzane przy pomocy właściwych środków automatycznego przetwarzania. Pomimo to sprawdzanie celowości przechowywania danych powinno odbywać się co trzy lata od ich wprowadzenia.

b) [47] Po upływie jednego z terminów przechowywania określonych w ust. 2 lit. a), b), c) i d), Eurojust sprawdza celowość dłuższego przechowywania danych dla realizacji swych celów i może zdecydować na zasadzie odstępstwa o przechowywaniu odnośnych danych do czasu następnego sprawdzania. Jeżeli jednak w myśl ust. 2 lit. a) przepisy o przedawnieniu obowiązujące we wszystkich państwach członkowskich zakazują dochodzenia, dane można przechowywać tylko wtedy, gdy Eurojust ich potrzebuje, by móc udzielać pomocy zgodnie z niniejszą decyzją.

c) W przypadku, gdy dane przechowywano na zasadzie odstępstwa na mocy lit. b) sprawdzanie celowości przechowywania odnośnych danych odbywa się co trzy lata.

4. W przypadku istnienia akt zawierających niezautomatyzowane i nieskatalogowane dane, po upłynięciu nieprzekraczalnego terminu składowania ostatniej pozycji danych z automatycznie przechowywanych akt, wszystkie niezautomatyzowane dane z odnośnych akt zwracane są do organu, który je dostarczył, a ich kopie podlegają zniszczeniu.

5. W przypadku, gdy Eurojust koordynował postępowanie przygotowawcze lub ściganie, przedstawiciele krajowi poinformują Eurojust i inne zainteresowane Państwa Członkowskie o wszelkich decyzjach sądowych związanych ze sprawą, które stały się ostateczne w celu, między innymi, zastosowania ust. 2 lit. b).

Artykuł 22

Bezpieczeństwo danych

1. Eurojust i każde Państwo Członkowskie, zainteresowane danymi przekazywanymi przez Eurojust w zakresie przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszej decyzji, chroni dane osobowe przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą lub nieuprawnionym ujawnieniem, zmianą i wszelkimi nieuprawnionymi formami przetwarzania.

2. Procedura obejmuje środki techniczne i uzgodnienia organizacyjne niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszej decyzji w odniesieniu do bezpieczeństwa danych, w szczególności środki zmierzające do:

a) uniemożliwiania osobom nieuprawnionym dostępu do sprzętu używanego do przetwarzania danych osobowych;

b) zapobiegania nieuprawnionemu odczytywaniu, kopiowaniu, zmienianiu i usuwaniu nośników danych;

c) zapobiegania nieuprawnionemu wprowadzaniu danych i nieuprawnionej inspekcji, modyfikacji i usuwania przechowywanych danych osobowych;

d) zapobiegania użycia systemów automatycznego przetwarzania danych przez osoby nieuprawnione, używające sprzętu;

e) zapewnienia, że osoby uprawnione, używające automatycznego systemu przetwarzania danych mają dostęp wyłącznie w zakresie, w jakim są upoważnione;

f) zapewnienia możliwości sprawdzania i ustalania, do których organów przesłano dane osobowe podczas podawania danych do wiadomości;

g) zapewnienia dalszej możliwości weryfikacji i ustalania, które dane osobowe zostały wprowadzone do automatycznych systemów przetwarzania danych oraz kiedy i przez kogo zostały one wprowadzone;

h) zapobiegania nieuprawnionemu odczytywaniu, kopiowaniu, zmienianiu lub usuwaniu danych osobowych podczas przekazywania danych osobowych lub podczas transportu nośników danych.

Artykuł 23

Wspólny organ nadzorczy

1. [48] Ustanawia się niezależny wspólny organ nadzorczy, służący zbiorowemu nadzorowaniu działań Eurojustu, określonych w art. 14–22, 26, 26a i 27, w celu zapewnienia, iż przetwarzanie danych osobowych prowadzone jest zgodnie z niniejszą decyzją. W celu realizacji tych zadań, wspólny organ nadzorczy ma pełny dostęp do wszystkich akt podczas przetwarzania odnośnych danych osobowych. Eurojust dostarcza wspólnemu organowi nadzorczemu wszelkich żądanych przez niego informacji zawartych w odnośnych aktach i pomaga odnośnemu organowi w realizacji swych zadań w każdy inny sposób.

Wspólny organ nadzorczy zbiera się przynajmniej raz na pół roku. Ponadto spotyka się w terminie trzech miesięcy od daty złożenia odwołania, o którym mowa w art. 19 ust. 8, lub w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym sprawa została mu przekazana zgodnie z art. 20 ust. 2. Wspólny organ nadzorczy może również być zwołany przez swego przewodniczącego na wniosek co najmniej dwóch państw członkowskich.

W celu ustanowienia wspólnego organu nadzorczego, każde Państwo Członkowskie, działając zgodnie ze swym systemem prawnym, mianuje sędziego, który nie jest członkiem Eurojustu, albo, jeśli wymaga tego jego system konstytucyjny lub państwowy, osobę zajmującą stanowisko, dające jej niezależność wystarczającą do włączenia jej na listę sędziów, którzy mogą zasiadać we wspólnym organie nadzorczym jako członkowie lub sędziowie ad hoc. Mianowanie następuje na okres nie krótszy niż trzy lata. Cofnięcie mianowania jest regulowane zasadami odwołania ze stanowska stosowanymi na mocy prawa krajowego Państwa Członkowskiego pochodzenia. O mianowaniu i usunięciu powiadamiany jest zarówno Sekretariat Rady Generalnej jak i Eurojust.

2. Wspólny organ nadzorczy składa się z trzech stałych członków i, jak jest to przewidziane w ust. 4, sędziów ad hoc.

3. [49] Sędzia mianowany przez państwo członkowskie staje się członkiem stałym, jeżeli zostanie wybrany na posiedzeniu plenarnym osób mianowanych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1, i pozostaje członkiem stałym przez okres trzech lat. Wybory jednego stałego członka wspólnego organu nadzorczego odbywają się co roku w drodze tajnego głosowania. Wspólnemu organowi nadzorczemu przewodniczy członek, który rozpoczął trzeci – licząc od wyborów – rok pełnienia swojej funkcji. Stali członkowie mogą zostać wybrani ponownie. Osoby mianowane, które chcą zostać wybrane, przedstawiają swoją kandydaturę na piśmie sekretariatowi wspólnego organu nadzorczego dziesięć dni przed posiedzeniem, na którym ma się odbyć wybór.

4. Jeden lub więcej sędziów ad hoc również pełnią swe funkcje, ale tylko na czas kontroli odwołań dotyczących danych osobowych, pochodzących z Państwa Członkowskiego, które ich mianowało.

4a. [50] Wspólny organ nadzorczy przyjmuje w swoim regulaminie środki konieczne do wdrożenia ust. 3 i 4.

5. Skład wspólnego organu nadzorczego pozostaje taki sam przez okres trwania procedury odwoławczej, nawet, jeśli kadencje jego stałych członków już upłynęły na mocy ust. 3.

6. Każdy członek i sędzia ad hoc jest uprawniony do jednego głosu. W przypadku równej liczby głosów, przewodniczący ma głos decydujący.

7. Wspólny organ nadzorczy bada złożone do niego odwołania zgodnie z art. 19 ust. 8 i art. 20 ust. 2 i przeprowadza kontrole zgodnie z ust. 1, akapit pierwszy, niniejszego artykułu. Jeśli wspólny organ nadzorczy uzna, iż decyzja podjęta przez Eurojust lub też przetwarzanie przez nią danych nie jest zgodne z niniejszą decyzją, sprawa zostanie skierowana do Eurojustu, który przyjmie decyzję wspólnego organu nadzorczego.

8. Decyzje wspólnego organu nadzorczego są dla Eurojustu ostateczne i wiążące.

9. Osoby mianowane przez Państwa Członkowskie zgodnie z ust. 1 akapit trzeci, pod kierunkiem przewodniczącego wspólnego organu nadzorczego, przyjmą regulamin wewnętrzny ustanawiający obiektywne kryteria mianowania członków organu do celów rozpatrywania odwołań.

10. Koszty utrzymywania sekretariatu ponoszone są przez budżet Eurojustu. Sekretariat wspólnego organu nadzorczego spełnia swe funkcje niezależnie, w ramach sekretariatu Eurojustu. Sekretariat wspólnego organu nadzorczego może korzystać ze specjalistycznej wiedzy sekretariatu ustanowionego decyzją 2000/641/WSiSW (¹⁵). [51]

11. Członkowie wspólnego organu nadzorczego objęci są zobowiązaniem zachowania poufności, ustanowionym w art. 25.

12. Wspólny organ nadzorczy przedkłada Radzie roczne sprawozdania.

Artykuł 24

Odpowiedzialność za nieuprawnione lub niewłaściwe przetwarzanie danych

1. Eurojust odpowiada, zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego, w którym mieści się jego siedziba, za wszelkie e szkody wyrządzone osobom fizycznym, wynikające z prowadzonego przez siebie nieuprawnionego lub niewłaściwego przetwarzania danych.

2. Powództwa przeciwko Eurojustowi dotyczące odpowiedzialności określonej w ust. 1 rozstrzygają sądy Państwa Członkowskiego, w którym mieści się siedziba Eurojustu.

3. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne, zgodnie z jego prawem krajowym za wszelkie szkody wyrządzone osobom fizycznym, wynikające z prowadzonego przez nie nieuprawnionego lub niewłaściwego przetwarzania danych przekazanych do Eurojustu.

Artykuł 25

Poufność

1. [52] Przedstawiciele krajowi oraz ich zastępcy i asystenci, o których mowa w art. 2 ust. 2, personel Eurojustu, korespondenci krajowi oraz funkcjonariusz ds. ochrony danych są zobowiązani do zachowania poufności, nie naruszając przepisów art. 2 ust. 4.

2. Zobowiązanie do zachowania poufności stosuje się do wszystkich osób i wszystkich organów powołanych do współpracy z Eurojustem.

3. Zobowiązanie do zachowania poufności pozostaje w mocy po zakończeniu kadencji lub zatrudnienia lub po zakończeniu działań osób określonych w ust. 1 i 2.

4. Bez uszczerbku dla przepisów art. 2 ust. 4 [53], zobowiązanie do zachowania poufności dotyczy wszystkich informacji otrzymanych przez Eurojust.

Artykuł 25a

Współpraca z Europejską Siecią Sądową i innymi sieciami działającymi w Unii Europejskiej, które prowadzą współpracę w sprawach karnych

[54] 1. Eurojust utrzymuje uprzywilejowane stosunki z Europejską Siecią Sądową, oparte na konsultacjach i komplementarności, w szczególności na szczeblu przedstawiciela krajowego, punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowej w tym samym państwie członkowskim oraz korespondentów krajowych Eurojustu i Europejskiej Sieci Sądowej. W celu zapewnienia skutecznej współpracy podejmuje się następujące środki:

a) przedstawiciele krajowi informują punkty kontaktowe Europejskiej Sieci Sądowej w indywidualnych przypadkach o wszelkich sprawach, w odniesieniu do których uznają oni, że sieć ta ma lepsze warunki, by się nimi zająć;

b) sekretariat Europejskiej Sieci Sądowej stanowi część personelu Eurojustu. Działa on jako odrębna jednostka. Może korzystać z administracyjnych zasobów Eurojustu, które są potrzebne Europejskiej Sieci Sądowej do realizacji jej zadań, w tym do pokrywania kosztów posiedzeń plenarnych sieci. Jeżeli posiedzenia plenarne odbywają się w siedzibie Rady w Brukseli, odnośne koszty mogą wyłącznie obejmować koszty podróży i koszty tłumaczenia ustnego. Jeżeli posiedzenia plenarne odbywają się w państwie członkowskim sprawującym prezydencję Rady, odnośne koszty mogą wyłącznie obejmować część ogólnych kosztów posiedzenia;

c) przedstawiciele punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowej mogą być zapraszani w indywidualnych sytuacjach na posiedzenia Eurojustu.

2. Bez uszczerbku dla art. 4 ust. 1 sekretariat sieci wspólnych zespołów śledczych oraz sekretariat sieci utworzonych decyzją Rady 2002/494/WSiSW stanowi część personelu Eurojustu. Sekretariaty te działają jako odrębne jednostki. Mogą one korzystać z zasobów administracyjnych Eurojustu, które są im potrzebne do realizacji ich zadań. Eurojust zapewnia koordynację między sekretariatami.

Niniejszy ustęp stosuje się do sekretariatu każdej nowej sieci utworzonej na mocy decyzji Rady, jeżeli decyzja ta przewiduje, że obsługę sekretariatu zapewnia Eurojust.

3. Sieć utworzona decyzją 2008/852/WSiSW może wystąpić do Eurojustu o zapewnienie jej sekretariatu. W takim przypadku zastosowanie ma ust. 2.

Artykuł 26

Stosunki z instytucjami, organami i agencjami związanymi ze Wspólnotą lub Unią

[55] 1. W zakresie, w jakim jest to istotne dla wykonywania jego zadań, Eurojust może ustanawiać i utrzymywać stosunki współpracy z instytucjami, organami i agencjami utworzonymi traktatami ustanawiającymi Wspólnoty Europejskie, Traktatem o Unii Europejskiej lub na podstawie tych traktatów. Eurojust ustanawia i utrzymuje stosunki współpracy przynajmniej z:

a) Europolem;

b) OLAF-em;

c) Europejską Agencją Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex);

d) Radą, w szczególności jej wspólnym centrum sytuacyjnym.

Ponadto Eurojust ustanawia i utrzymuje stosunki współpracy z europejską siecią szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości.

2. Eurojust może zawierać porozumienia lub dokonywać uzgodnień roboczych z podmiotami, o których mowa w ust. 1. Tego rodzaju porozumienia lub uzgodnienia robocze mogą w szczególności dotyczyć wymiany informacji, w tym danych osobowych, oraz delegowania oficerów łącznikowych do Eurojustu. Tego rodzaju porozumienie lub uzgodnienie robocze może być zawierane wyłącznie po tym, jak Eurojust zasięgnie opinii wspólnego organu nadzorczego na temat przepisów o ochronie danych i po zatwierdzeniu przez Radę, stanowiącą większością kwalifikowaną. Eurojust informuje Radę o wszelkich swoich planach co do podjęcia takich negocjacji, a Rada może wyciągnąć takie wnioski, jakie uzna za właściwe.

3. Przed wejściem w życie porozumienia lub uzgodnień, o których mowa w ust. 2, Eurojust może bezpośrednio uzyskiwać i wykorzystywać informacje, w tym dane osobowe, pochodzące od podmiotów, o których mowa w ust. 1, w zakresie, w jakim jest to niezbędne do właściwego wykonywania jego obowiązków, i może bezpośrednio przekazywać informacje, w tym dane osobowe, do tych podmiotów w zakresie, w jakim jest to niezbędne do właściwego wykonywania obowiązków odbiorcy oraz zgodnie z przepisami o ochronie danych zawartymi w niniejszej decyzji.

4. OLAF może wspomagać prace Eurojustu przy koordynowaniu postępowań karnych dotyczących ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich z inicjatywy Eurojustu lub na wniosek OLAF-u, w przypadku gdy zainteresowane właściwe organy krajowe nie sprzeciwiają się temu udziałowi.

5. Do celów odbioru i przekazywania informacji między Eurojustem a OLAF-em, nie naruszając przepisów art. 9, państwa członkowskie zapewniają, by przedstawiciele krajowi Eurojustu uważani byli za właściwe organy państw członkowskich wyłącznie do celów rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 i rozporządzenia Rady (Euratom) nr 1074/1999 z dnia 25 maja 1999 r. dotyczących dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (¹⁶). Wymiana informacji między OLAF-em a przedstawicielami krajowymi prowadzona jest bez naruszania informacji, które muszą być przekazywane innym właściwym organom na mocy tych rozporządzeń.

Artykuł 26a

Stosunki z państwami trzecimi i organizacjami

[56] 1. W zakresie wymaganym do wykonywania swoich zadań Eurojust może nawiązywać i utrzymywać stosunki współpracy z następującymi podmiotami:

a) państwami trzecimi;

b) organizacjami takimi, jak:

(i) organizacje międzynarodowe i podległe im organy prawa publicznego;

(ii) inne organy prawa publicznego powołane na podstawie porozumień między przynajmniej dwoma państwami; oraz

(iii) Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej (Interpol).

2. Eurojust może zawierać porozumienia z podmiotami, o których mowa w ust. 1. Tego rodzaju porozumienia mogą w szczególności dotyczyć wymiany informacji, w tym danych osobowych, oraz delegowania oficerów łącznikowych lub sędziów łącznikowych do Eurojustu. Tego rodzaju porozumienia mogą być zawierane wyłącznie po tym, jak Eurojust zasięgnie opinii wspólnego organu nadzorczego na temat przepisów o ochronie danych i po zatwierdzeniu przez Radę, stanowiącą większością kwalifikowaną. Eurojust informuje Radę o wszelkich swoich planach co do podjęcia takich negocjacji, a Rada może wyciągnąć takie wnioski, jakie uzna za właściwe.

3. Porozumienia, o których mowa w ust. 2 i które zawierają postanowienia dotyczące wymiany danych osobowych, można zawierać wyłącznie wtedy, gdy dany podmiot podlega postanowieniom konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. lub gdy przeprowadzona ocena potwierdza, że podmiot ten zapewnia odpowiedni poziom ochrony danych.

4. Porozumienia, o których mowa w ust. 2, obejmują postanowienia dotyczące monitorowania ich wdrożenia, w tym wdrożenia postanowień o ochronie danych.

5. Przed wejściem w życie porozumień, o których mowa w ust. 2, Eurojust może bezpośrednio uzyskiwać informacje, w tym dane osobowe w zakresie, w jakim jest to niezbędne do właściwego wykonywania jego obowiązków.

6. Przed wejściem w życie porozumień, o których mowa w ust. 2, Eurojust może na warunkach ustalonych w art. 27 ust. 1 bezpośrednio przekazywać informacje, oprócz danych osobowych, do tych podmiotów w zakresie, w jakim jest to niezbędne do właściwego wykonywania obowiązków odbiorcy.

7. Na warunkach określonych w art. 27 ust. 1 Eurojust może przekazywać dane osobowe podmiotom, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

a) jest to konieczne w poszczególnych przypadkach w celu zapobiegania przestępstwom, w odniesieniu do których Eurojust jest uprawniony do działania, lub w celu ich zwalczania; oraz

b) Eurojust zawarł z danym podmiotem porozumienie, o którym mowa w ust. 2, a porozumienie to weszło w życie i pozwala ono na przekazywanie takich danych.

8. Wszelkie informacje o następujących później przypadkach niespełnienia lub uzasadnionego prawdopodobieństwa niespełnienia przez podmioty, o których mowa w ust. 1, warunków, o których mowa w ust. 3, są niezwłocznie przekazywane przez Eurojust wspólnemu organowi nadzorczemu i zainteresowanym państwom członkowskim. Wspólny organ nadzorczy może zakazać dalszej wymiany danych osobowych ze stosownymi podmiotami, dopóki nie upewni się, że zastosowano właściwe środki zaradcze.

9. Jednakże nawet jeśli warunki, o których mowa w ust. 7, nie są spełnione, przedstawiciel krajowy może, działając jako właściwa władza krajowa i zgodnie z przepisami swojego prawa krajowego, w sytuacjach wyjątkowych i wyłącznie w celu zastosowania pilnych środków dla zapobieżenia poważnemu bezpośredniemu zagrożeniu osoby fizycznej lub bezpieczeństwa publicznego, dokonać wymiany informacji zawierających dane osobowe. Przedstawiciel krajowy jest odpowiedzialny za to, by przekazanie informacji było zgodne z prawem. Przedstawiciel krajowy prowadzi rejestr przekazywanych danych i przyczyn ich przekazywania. Przekazywanie danych jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy odbiorca zobowiąże się do wykorzystania danych jedynie do celów, do jakich zostały przekazane.

Artykuł 27

Przekazywanie danych

[57] 1. Zanim Eurojust wymieni jakiekolwiek informacje z podmiotami, o których mowa w art. 26a, przedstawiciel krajowy państwa członkowskiego, które dostarczyło informacji, udziela zgody na przekazanie odnośnych informacji. W stosownych przypadkach przedstawiciel krajowy przeprowadza konsultacje z właściwymi organami państw członkowskich.

2. Eurojust jest odpowiedzialny za to, by przekazywanie danych odbywało się w sposób zgodny z prawem. Eurojust prowadzi rejestr danych przekazywanych na mocy art. 26 i 26a oraz przyczyn ich przekazywania. Przekazywanie danych jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy odbiorca zobowiąże się do wykorzystania danych jedynie do celów, do jakich zostały przekazane.

Artykuł 27a

Sędziowie łącznikowi skierowani na placówkę do państw trzecich

[58] 1. Z myślą o ułatwieniu współpracy sądowej z państwami trzecimi, gdy Eurojust zapewnia pomoc zgodnie z niniejszą decyzją, kolegium może skierować sędziów łącznikowych na placówkę do państwa trzeciego zgodnie z zawartym z tym państwem porozumieniem, o którym mowa w art. 26a. Zanim zostaną podjęte negocjacje z państwem trzecim, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, musi wyrazić swoją zgodę. Eurojust informuje Radę o wszelkich swoich planach co do podjęcia takich negocjacji, a Rada może wyciągnąć takie wnioski, jakie uzna za właściwe.

2. Sędzia łącznikowy, o którym mowa w ust. 1, musi posiadać doświadczenie w pracy z Eurojustem i odpowiedni poziom wiedzy o współpracy sądowej i działaniu Eurojustu. Skierowanie sędziego łącznikowego na placówkę z ramienia Eurojustu zależy od uprzedniej zgody samego sędziego i jego państwa członkowskiego.

3. Jeżeli sędzia łącznikowy skierowany przez Eurojust został wybrany spośród przedstawicieli krajowych, ich zastępców lub asystentów:

(i) państwo członkowskie wyznacza inną osobę, która zastępuje go na stanowisku przedstawiciela krajowego, jego zastępcy lub asystenta;

(ii) nie jest on dłużej uprawniony do wykonywania uprawnień przyznanych mu zgodnie z art. 9a–9e.

4. Bez uszczerbku dla art. 110 Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich, określonego w rozporządzeniu (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (¹⁷), kolegium opracowuje zasady kierowania sędziów łącznikowych na placówki i przyjmuje w tym zakresie niezbędne środki wykonawcze w porozumieniu z Komisją.

5. Działania sędziów łącznikowych skierowanych na placówkę przez Eurojust podlegają nadzorowi wspólnego organu nadzorczego. Sędziowie łącznikowi składają sprawozdanie kolegium, które w odpowiedni sposób w sprawozdaniu rocznym informuje Parlament Europejski i Radę o ich działaniach. Sędziowie łącznikowi informują przedstawicieli krajowych i właściwe organy krajowe o wszystkich sprawach dotyczących ich państwa członkowskiego.

6. Właściwe organy państw członkowskich i sędziowie łącznikowi, o których mowa w ust. 1, mogą kontaktować się ze sobą bezpośrednio. Wtedy o takich kontaktach sędzia łącznikowy informuje odnośnego przedstawiciela krajowego.

7. Sędziowie łącznikowi, o których mowa w ust. 1, są podłączeni do zautomatyzowanego systemu zarządzania sprawami.

Artykuł 27b

Wnioski o współpracę sądową skierowane do państw trzecich i składane przez te państwa

[59] 1. Eurojust może za zgodą zainteresowanych państw członkowskich koordynować wykonanie wniosków państwa trzeciego o współpracę sądową, jeżeli wnioski te dotyczą tego samego dochodzenia i wymagają wykonania w co najmniej dwóch państwach członkowskich. Wnioski, o których mowa w niniejszym ustępie, mogą być także przekazywane Eurojustowi przez właściwe władze krajowe.

2. W pilnych sytuacjach, zgodnie z art. 5a, wnioski przewidziane w ust. 1 wydane przez państwo trzecie, które zawarło porozumienie o współpracy z Eurojustem, może przyjmować i przetwarzać dyżurna jednostka koordynacyjna.

3. Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 2, jeżeli należy wydać wnioski o współpracę sądową, które dotyczą tego samego dochodzenia i muszą zostać wykonane w państwie trzecim, Eurojust może również za zgodą zainteresowanych państw członkowskich podjąć działania w celu ułatwienia współpracy sądowej z tym państwem trzecim.

4. Wnioski, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, mogą być przekazywane za pośrednictwem Eurojustu, jeżeli jest to zgodne z aktami regulującymi stosunki między odnośnym państwem trzecim a Unią Europejską lub odnośnym państwem członkowskim.

Artykuł 27c

Odpowiedzialność inna niż odpowiedzialność za nieuprawnione lub niewłaściwe przetwarzanie danych

[60] 1. Odpowiedzialność umowną Eurojustu regulują przepisy mające zastosowanie do danej umowy.

2. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej Eurojust, niezależnie od odpowiedzialności na mocy art. 24, jest zobowiązany do naprawienia szkody zaistniałej na skutek błędu popełnionego przez kolegium lub personel Eurojustu w trakcie wykonywania obowiązków – o ile można im przypisać odpowiedzialność za ten błąd – niezależnie od trybu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, który obowiązuje na mocy przepisów prawa państw członkowskich.

3. Ustęp 2 ma również zastosowanie do szkody powstałej na skutek błędu popełnionego przez przedstawiciela krajowego, jego zastępcę lub asystenta w trakcie wykonywania obowiązków. Jeżeli jednak działają oni na podstawie uprawnień przyznanych im zgodnie z art. 9a–9e, państwo członkowskie, z którego pochodzą, pokrywa koszty poniesione przez Eurojust w celu naprawienia szkody.

4. Poszkodowany ma prawo żądać od Eurojustu, aby ten odstąpił od wszczynania lub kontynuowania jakichkolwiek działań.

5. Sądy krajowe państw członkowskich właściwe do rozstrzygania sporów dotyczących odpowiedzialności Eurojustu, o której mowa w niniejszym artykule, określa się na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (¹⁸).

Artykuł 28

Organizacja i działanie

1. Kolegium odpowiedzialne jest za organizację i działanie Eurojustu.

2. Kolegium wybiera przewodniczącego spośród przedstawicieli krajowych i może, jeśli uzna to za niezbędne, wybrać dwóch wiceprzewodniczących. Rezultaty wyborów przekazywane są Radzie do zatwierdzenia większością kwalifikowaną [61].

3. Przewodniczący wykonuje swoje obowiązki na rzecz Kolegium i pod jego nadzorem, kieruje jego działaniami i nadzoruje codzienne nim zarządzanie przez dyrektora administracyjnego. Regulamin wyszczególnia sytuacje, w których jego decyzje i czynności wymagają uprzedniego upoważnienia lub złożenia sprawozdania Kolegium.

4. Kadencja przewodniczącego trwa trzy lata. Przewodniczący może być wybrany powtórnie na kolejną jedną kadencję. Kadencja wiceprzewodniczącego(-ych) jest ustalana zgodnie z regulaminem.

5. Eurojust jest wspomagany przez sekretariat, na którego czele stoi dyrektor administracyjny.

6. Eurojust wykonuje wobec personelu swoje kompetencje przekazane mu przez organ powołujący. Kolegium przyjmuje, zgodnie z regulaminem, właściwe przepisy w celu wprowadzenia w życie niniejszego ustępu.

Artykuł 29

Dyrektor administracyjny

1. [62] Dyrektor administracyjny Eurojustu mianowany jest większością dwóch trzecich głosów przez Kolegium. Kolegium organizuje Komisję selekcyjną, która po ogłoszeniu zaproszenia do składania wniosków, tworzy listę kandydatów, spośród których wybierze dyrektora administracyjnego. Komisja ma prawo uczestniczyć w selekcji kandydatów i mieć swojego przedstawiciela w komisji selekcyjnej.

2. Kadencja dyrektora administracyjnego trwa pięć lat i jest odnawialna. Może zostać jednokrotnie przedłużona bez zaproszenia do składania wniosków, jeżeli kolegium tak postanowi większością trzech czwartych głosów i tą samą większością głosów mianuje dyrektora administracyjnego. [63]

3. Dyrektor administracyjny podlega zasadom i przepisom stosowanym wobec urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich.

4. Dyrektor administracyjny pracuje pod nadzorem Kolegium i jego przewodniczącego, działając zgodnie z art. 28 ust. 3. Może zostać usunięty z urzędu przez KOlegium większością dwóch trzecich głosów.

5. Dyrektor administracyjny, pod nadzorem przewodniczącego, odpowiada za zarządzanie bieżące Eurojustem i kierowanie personelem. W związku z tym ponosi on odpowiedzialność za opracowanie i wdrożenie – we współpracy z kolegium – skutecznej procedury regulującej kontrolę i ocenę wyników administracji Eurojustu w zakresie osiągania wyznaczonych celów. Dyrektor administracyjny w regularnych odstępach czasu informuje kolegium o wynikach tej kontroli. [64]

Artykuł 30

Personel

1. Personel Eurojustu podlega zasadom i przepisom stosowanym wobec urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich, w szczególności w kwestiach rekrutacji i statusu.

2. [65] Personel Eurojustu składa się z osób zatrudnionych zgodnie z zasadami i przepisami określonymi w ust. 1, uwzględniając wszystkie kryteria określone w art. 27 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich ustanowionego rozporządzeniem (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68(¹⁹), włączając w to ich rozmieszczenie geograficzne. Mają status personelu stałego, personelu czasowego lub personelu miejscowego. Na wniosek dyrektora administracyjnego i w porozumieniu z przewodniczącym, występującym w imieniu Kolegium, urzędnicy Wspólnoty mogą być oddelegowani do Eurojustu przez instytucje Wspólnoty jako personel czasowy. Państwa Członkowskie mogą delegować do Eurojustu biegłych krajowych którzy również mogą pomagać przedstawicielowi krajowemu. Kolegium przyjmuje niezbędne środki wykonawcze dotyczące oddelegowanych ekspertów krajowych.

3. Z upoważnienia Kolegium personel wykonuje swoje zadania, mając na uwadze cele i mandat Eurojustu, nie zasięgając ani nie przyjmując poleceń od jakiegokolwiek rządu, władz, organizacji lub osób niezwiązanych z Eurojustem nie naruszając art. 25a ust. 1 lit. c) i ust. 2 [66].

Artykuł 31

Pomoc w tłumaczeniach ustnych i pisemnych

1. W procedurach Eurojustu stosuje się oficjalne ustalenia Unii na temat języków.

2. Sprawozdanie roczne dla Rady określone w art. 32 ust. 1 akapit drugi, sporządzane jest w językach urzędowych instytucji Unii.

Artykuł 32

Informowanie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji

[67] 1. W imieniu Kolegium przewodniczący przedstawia Radzie sprawozdanie na piśmie dotyczące działalności i zarządzania Eurojustem, w tym zarządzania budżetem.

W tym celu, Kolegium przygotowuje sprawozdanie roczne z działalności Eurojustu oraz ze wszystkich problemów polityki kryminalnej występujących w Unii, które zostały naświetlone dzięki działalności Eurojustu. W sprawozdaniu, Eurojust może także wysuwać propozycje udoskonalenia współpracy sądowej w sprawach karnych.

Przewodniczący przedstawia także wszelkie sprawozdania lub jakiekolwiek inne informacje na temat działania Eurojustu, jakich może od niego zażądać Rada.

2. PrezydencjaRady składa co roku sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu na temat prac prowadzonych przez Eurojust i działalności wspólnego organu nadzorczego.

3. [68] Komisja lub Rada mogą zwracać się do Eurojustu o opiniowanie wszystkich projektów aktów prawnych przygotowanych na podstawie tytułu VI Traktatu.

Artykuł 33

Finanse

[69] 1. Koszty pensji i honorariów przedstawicieli krajowych, ich zastępców i asystentów, o których mowa w art. 2 ust. 2 są pokrywane przez państwo członkowskie, z którego oni pochodzą.

2. Jeżeli przedstawiciele krajowi oraz ich zastępcy i asystenci wykonują zadania Eurojustu, stosowne wydatki związane z tymi działaniami uznaje się za wydatki operacyjne w rozumieniu art. 41 ust. 3 Traktatu.

Artykuł 34

Budżet

1. Na każdy rok budżetowy, równoznaczny z rokiem kalendarzowym, przygotowywane są prognozy wszystkich dochodów i wydatków Eurojustu. Dochody i wydatki określone są w budżecie, zawierającym założenia planu, który należy przedstawić władzom budżetowym, odpowiedzialnym za ogólny budżet Unii Europejskiej. Założenia planu składają się ze stanowisk stałych lub czasowych, listy oddelegowanych ekspertów krajowych oraz podają liczbę i kategorie pracowników zatrudnionych przez Eurojust w danym roku budżetowym.

2. Dochody i wydatki są bilansowane w budżecie Eurojustu.

3. Bez uszczerbku dla innych źródeł, na przychody Eurojustu może składać się dotacja określona w ogólnym budżecie Unii Europejskiej.

4. Wydatki Eurojustu obejmują między innymi wydatki na tłumaczenia ustne i pisemne, wydatki na bezpieczeństwo, wydatki na administrację i infrastrukturę, koszty operacyjne i wynajmu, koszty podróży członków Eurojustu oraz jego personelu oraz koszty wynikające z umów ze stronami trzecimi.

Artykuł 35

Sporządzanie budżetu

1. [70] Każdego roku Kolegium, na podstawie projektu sporządzonego przez dyrektora administracyjnego, przedstawia preliminarz dochodów i wydatków Eurojustu na nadchodzący rok budżetowy. Preliminarz ten, zawierający projekt wykazu etatów, jest przekazywany Komisji przez Kolegium najpóźniej do dnia 10 lutego. Europejska Sieć Sądowa i sieci, o których mowa w art. 25a ust. 2, otrzymują – w stosownym czasie przed przekazaniem preliminarza Komisji – informacje dotyczące tych jego części, które dotyczą działalności ich sekretariatów.

2. Na podstawie preliminarza Komisja proponuje we wstępnym projekcie ogólnego budżetu Unii Europejskiej kwotę rocznej subwencji, a także wykaz stanowisk zarówno o charakterze stałym, jak i tymczasowym, oraz przedkłada tę propozycję organom budżetowym zgodnie z art. 272 Traktatu.

3. Organy budżetowe zatwierdzają środki na subwencję dla Eurojustu oraz ustalają wykaz stanowisk zarówno o charakterze stałym, jak i tymczasowym, w ramach regulaminu pracowniczego urzędników oraz innych pracowników Wspólnot Europejskich.

4. Przed rozpoczęciem roku budżetowego Kolegium Eurojustu przyjmuje budżet, z uwzględnieniem wykazu etatów określonego w art. 34 ust. 1 zdanie trzecie, na podstawie rocznej subwencji oraz wykazu stanowisk zatwierdzonych przez organ budżetowy, zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, dostosowując go do różnych składek przyznanych dla Eurojustu oraz funduszy z innych źródeł.

Artykuł 36

Wykonanie budżetu i udzielenie absolutorium

1. Dyrektor administracyjny, jako intendent, wykonuje budżet Eurojustu. Dyrektor składa Kolegium sprawozdanie z wykonania budżetu.

2. Najpóźniej do dnia 1 marca następnego roku budżetowego rewident Eurojustu przekazuje rewidentowi Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu tymczasowe rozliczenie dochodów i wydatków oraz składa sprawozdanie z wykonania budżetu i zarządzania finansami w roku budżetowym. [71] Rewident Komisji zestawia tymczasowe rozliczenia dochodów i wydatków instytucji oraz organów zdecentralizowanych zgodnie z art. 128 rozporządzenia finansowego.

3. [72] Eurojust przesyła sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 31 marca roku następującego po danym roku budżetowym.

4. Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego w sprawie tymczasowego rozliczenia dochodów i wydatków Eurojustu, na podstawie art. 129 ogólnego rozporządzenia finansowego, dyrektor administracyjny, na swoją wyłączną odpowiedzialność, opracowuje ostateczne rozliczenie dochodów i wydatków oraz przedkłada je Kolegium Eurojustu w celu zaopiniowania.

5. Kolegium Eurojustu wyraża opinię w sprawie ostatecznego rozliczenia dochodów i wydatków Eurojustu.

6. Dyrektor administracyjny, najpóźniej do dnia 1 lipca następnego roku budżetowego, przekazuje ostateczne rozliczenie dochodów i wydatków wraz z opinią Kolegium Eurojustu Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.

7. Ostateczne rozliczenie dochodów i wydatków zostaje opublikowane.

8. Dyrektor administracyjny, najpóźniej do dnia 30 września, przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi. Wysyła ją także do Kolegium Eurojustu.

9. Dyrektor administracyjny, działając z upoważnienia Kolegium Eurojustu i przewodniczącego, przedkłada na późniejszy wniosek Parlamentu Europejskiego wszelkie informacje wymagane w celu sprawnego zastosowania procedury udzielenia absolutorium za przedmiotowy rok budżetowy, zgodnie z art. 146 ust. 3 ogólnego rozporządzenia finansowego.

10. Parlament Europejski, zgodnie z zaleceniem Rady, przed dniem 15 maja [73] roku N + 2, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów udziela absolutorium dyrektorowi w zakresie wykonania budżetu na rok N.

Artykuł 37

Rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do budżetu

1. Zasady budżetowe mające zastosowanie w odniesieniu do budżetu Eurojustu są przyjmowane jednomyślnie przez Kolegium, po konsultacji z Komisją. Nie mogą one stanowić odstępstwa od przepisów rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (²⁰), chyba że jest to szczególnie wymagane w celu prowadzenia działań przez Eurojust oraz za wcześniejszą zgodą Komisji.

Artykuł 38

Kontrola

1. Odpowiedzialność za wprowadzenie systemów kontroli wewnętrznej oraz procedur właściwych w celu realizacji swoich zadań ponosi intendent.

2. Kolegium powołuje wewnętrznego rewidenta, który jest odpowiedzialny, zgodnie z odpowiednimi normami międzynarodowymi, w szczególności za zapewnienie sprawnego funkcjonowania systemów i procedur realizowania budżetu. Wewnętrznym rewidentem nie może być ani intendent ani księgowy. Kolegium może poprosić wewnętrznego rewidenta Komisji o wykonanie tych obowiązków.

3. Biegły rewident przedstawia swoje ustalenia i zalecenia Eurojustowi i dostarcza egzemplarz sprawozdania Komisji. W świetle sprawozdań biegłego rewidenta i w odpowiedzi na jego zalecenia, Eurojust podejmuje niezbędne kroki.

4. Zasady przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1073/1999 stosują się do Eurojustu. Kolegium podejmuje wszelkie niezbędne środki wykonawcze.

Artykuł 39

Dostęp do dokumentów

Na wniosek dyrektora administracyjnego Kolegium przyjmuje zasady dostępu do dokumentów Eurojustu, biorąc pod uwagę zasady i ograniczenia przedstawione w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie dostępu publicznego do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(²¹).

Artykuł 39a

Informacje niejawne UE

[74] Zarządzając informacjami niejawnymi UE, Eurojust stosuje zasady i minimalne normy bezpieczeństwa określone w decyzji Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie przyjęcia przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (²²).

Artykuł 40

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza decyzja stosuje się do Gibraltaru, który jest reprezentowany przez przedstawiciela krajowego Zjednoczonego Królestwa.

Artykuł 41

Składanie sprawozdań

[75] 1. Państwa członkowskie informują Eurojust i Sekretariat Generalny Rady o wyznaczeniu przedstawicieli krajowych, ich zastępców i asystentów oraz osób, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2, oraz o wszelkich zmianach ich dotyczących. Sekretariat Generalny Rady prowadzi aktualny wykaz tych osób i udostępnia ich nazwiska i dane teleadresowe wszystkim państwom członkowskim i Komisji.

2. Ostateczne mianowanie przedstawiciela krajowego nabiera mocy dopiero w dniu, w którym Sekretariat Generalny Rady otrzymał oficjalne powiadomienie przewidziane w ust. 1 i art. 9a ust. 3.

Artykuł 41a

Ocena

[76] 1. Przed dniem 4 czerwca 2014 r., a następnie co pięć lat kolegium zleca przeprowadzenie niezależnej zewnętrznej oceny wdrożenia niniejszej decyzji oraz działań prowadzonych przez Eurojust.

2. Każda ocena obejmuje skutki niniejszej decyzji, wyniki działań Eurojustu w zakresie osiągania celów, o których mowa w niniejszej decyzji, a także skuteczność i efektywność Eurojustu. W porozumieniu z Komisją kolegium określa szczegółowy zakres oceny.

3. Sprawozdanie z oceny obejmuje wyniki oceny i zalecenia. Sprawozdanie to przekazywane jest Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz podawane jest do wiadomości publicznej.

Artykuł 42

Transpozycja

Jeśli to konieczne, Państwa Członkowskie dostosowują swoje prawo krajowe do niniejszej decyzji przy pierwszej okazji i nie później niż dnia 6 września 2003 r.

Artykuł 43

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie w dniu jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich bez uszczerbku dla przepisów art. 41. W tym dniu przestaje istnieć Tymczasowa Jednostka ds. Współpracy Sądowej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 lutego 2002 r.