Dyrektywa rady 93/103/we dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy na statkach rybackich (trzynasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)

Akt prawny obowiązujący

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L rok 1993 nr 307 str. 1

Wersja aktualna od 2007.06.28

DYREKTYWA RADY 93/103/WE

z dnia 23 listopada 1993 r.

dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy na statkach rybackich (trzynasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)

(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2007 r., Nr 165, poz. 21)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 118a,

uwzględniając wniosek Komisji, przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa, Higieny i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy (¹),

we współpracy z Parlamentem Europejskim (²), uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (³), a także mając na uwadze, co następuje:

w uchwale z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia w miejscu pracy (⁴) Rada przyjęła do wiadomości zamiar przedłożenia jej przez Komisję minimalnych wymagań dotyczących organizacji bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy;

środki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w wymiarze zawodowym zostaną wprowadzone jako część różnych środków wspólnotowych dla sektora rybołówstwa;

zgodność z minimalnymi wymaganiami zapewniającymi lepszy poziom bezpieczeństwa i zdrowia na statkach rybackich jest istotna dla zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia pracujących na nich osób;

z uwagi na specyficzne i szczególnie trudne warunki pracy i przebywania na statkach rybackich ilość tragicznych wypadków zdarzających się wśród pracowników zatrudnionych przy połowach morskich jest bardzo duża;

dnia 15 kwietnia 1988 r. Parlament Europejski przyjął uchwałę uznającą wagę prewencyjnych aspektów bezpieczeństwa pracy na statkach rybackich;

w celu zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia pracowników statków rybackich zwraca się szczególną uwagę na lokalizowanie statków rybackich znajdujących się w stanie zagrożenia, zwłaszcza poprzez zastosowanie nowych technologii;

niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (⁵); dlatego też przepisy tej ostatnio wymienionej dyrektywy mają w pełni zastosowanie do pracy na statkach rybackich, z zastrzeżeniem bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie;

dyrektywy szczegółowe już przyjęte w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy mają zastosowanie, chyba że ustalono inaczej, do połowów morskich, dlatego też w niektórych przypadkach konieczne może być określenie szczegółowych cech tej działalności w celu zapewnienia jak najlepszego zastosowania dyrektyw szczegółowych;

dyrektywa Rady 92/29/EWG z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w zakresie ulepszonej opieki lekarskiej na statkach (⁶) odnosi się w pełni do przemysłu rybołówstwa morskiego;

niniejsza dyrektywa stanowi konkretny postęp w kierunku osiągnięcia wymiaru społecznego rynku wewnętrznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

1. Niniejsza dyrektywa, będąca trzynastą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy na statkach określonych w art. 2.

2. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają pełne zastosowanie w zakresie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem dla bardziej rygorystycznych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy wprowadza się następujące terminy:

a) „statek rybacki”: każdy statek pływający pod banderą Państwa Członkowskiego lub zarejestrowany pod pełną jurysdykcją Państwa Członkowskiego, używany w celach handlowych do połowu lub połowu i przetwarzania ryb lub innych żywych zasobów morskich;

b) „nowy statek rybacki”: statek rybacki o długości minimum 15 metrów między pionami lub więcej, wobec którego w dniu lub po dacie określonej w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy:

i) podpisano umowę na budowę lub przebudowę, lub

ii) podpisano umowę na budowę lub przebudowę przed datą określoną w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy, która jest wykonana trzy lata po tej dacie lub później, lub

iii) w przypadku braku umowy na budowę:

– kładziona jest stępka, lub

– rozpoznawalna konstrukcja z określonymi cechami statku, lub

– rozpoczął się montaż pochłaniający co najmniej 50 ton lub 1 % masy wszystkich materiałów konstrukcyjnych, w zależności od tego, która wartość jest niższa;

c) „istniejący statek rybacki”: każdy statek rybacki o długości minimum 18 metrów między pionami, niebędący nowym statkiem rybackim;

d) „statek”: każdy nowy lub istniejący statek rybacki;

e) „pracownik”: każda osoba wykonująca zawód na statku, w tym stażyści i praktykanci, lecz z wyłączeniem personelu nabrzeżnego wykonującego pracę na statku przy nabrzeżu oraz pilotów portowych;

f) „właściciel”: zarejestrowany właściciel statku, chyba że statek ten został wydzierżawiony lub jest zarządzany, w całości lub częściowo, przez osobę fizyczną lub prawną niebędącą zarejestrowanym właścicielem, na podstawie umowy o zarządzaniu; w takim przypadku termin „właściciel” odnosi się odpowiednio do dzierżawcy lub też osoby fizycznej lub prawnej zarządzającej statkiem;

g) „kapitan”: pracownik, który zgodnie z ustawodawstwem krajowym oraz/lub stosowaną tam praktyką, dowodzi statkiem lub ponosi za niego odpowiedzialność.

Artykuł 3

Postanowienia ogólne

1. Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne dla dopilnowania, że:

a) właściciele gwarantują, że ich statki są wykorzystywane bez narażania bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, w szczególności w przewidywalnych warunkach meteorologicznych, z zastrzeżeniem odpowiedzialności ponoszonej przez kapitana;

b) pod uwagę brane jest wszelkie ryzyko, z którym styka się reszta pracowników, gdy stosowany jest art. 8 ust. 4 dyrektywy 89/391/EWG;

c) wszelkie zdarzenia na morzu, które mają lub mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo i zdrowie pracowników na statku, są opisywane w szczegółowym sprawozdaniu w celu przekazania go właściwym władzom oraz starannie i dokładnie zapisywane w dzienniku okrętowym, w przypadku gdy przepisy danego kraju wymagają prowadzenia takiego dziennika na statku danego rodzaju, lub, w przypadku braku takiego dziennika, w dokumencie wymaganym do tego celu.

2. Państwa Członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, że statki poddawane są systematycznym przeglądom dokonywanym przez ściśle uprawnione do tego władze zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Niektóre przeglądy dotyczące zgodności z niniejszą dyrektywą mogą być prowadzone na morzu.

Artykuł 4

Nowe statki rybackie

Nowe statki rybackie muszą spełniać minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia ustanowione w załączniku I nie później niż do daty wymienionej w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy.

Artykuł 5

Istniejące statki rybackie

Istniejące statki rybackie muszą spełniać minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia ustanowione w załączniku II w ciągu siedmiu lat od daty wymienionej w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy.

Artykuł 6

Generalne remonty, przebudowy i modyfikacje

W przypadku gdy statki poddawane są generalnym remontom, przebudowie i modyfikacjom w dniu lub po dacie określonej w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy, takie generalne remonty, przebudowy i modyfikacje muszą spełniać minimalne wymagania ustanowione w załączniku I.

Artykuł 7

Urządzenia i konserwacja

1. W celu ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne w celu zapewnienia, aby, z zastrzeżeniem dla odpowiedzialności kapitana, właściciele:

a) gwarantowali, że statki, ich urządzenia i wyposażenie, szczególnie te opisane w załącznikach I i II, poddawane były przeglądom technicznym oraz aby wszelkie wykryte wady, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo i zdrowie pracowników, zostały jak najszybciej usunięte;

b) podejmowali środki w celu zapewnienia systematycznego czyszczenia statków, całego ich wyposażenia i wszystkich urządzeń w celu utrzymania właściwych norm higieny;

c) utrzymywali na pokładzie statku wystarczającą ilość odpowiedniego sprzętu awaryjnego i ratowniczego w dobrym stanie technicznym;

d) uwzględniali minimalne wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące sprzętu ratowniczego wyszczególnionego w załączniku III;

e) z zastrzeżeniem zastosowania przepisów dyrektywy Rady 89/656/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników korzystających z wyposażenia ochronnego w miejscu pracy (trzecia dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (⁷) uwzględniali specyfikację wyposażenia ochronnego wyszczególnionego w załączniku IV do niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, że dla ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników właściciel zapewnia kapitanowi środki niezbędne do umożliwienia mu realizacji obowiązków nałożonych przez niniejszą dyrektywę.

Artykuł 8

Informacje dla pracowników

1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 10 dyrektywy Rady 89/391/EWG pracownicy oraz/lub ich przedstawiciele są informowani o wszystkich podejmowanych środkach dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia na statkach.

2. Informacje te muszą być zrozumiałe dla pracowników.

Artykuł 9

Szkolenie pracowników

1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 12 dyrektywy 89/391/EWG pracownicy przechodzą odpowiednie szkolenie, zwłaszcza w formie dokładnych, zrozumiałych instrukcji na temat bezpieczeństwa i zdrowia na statkach oraz w zakresie zapobiegania wypadkom.

2. Szkolenie określone w ust. 1 obejmuje w szczególności walkę z pożarami, zastosowanie sprzętu ratowniczego oraz, w przypadku odpowiednich pracowników, zastosowanie sprzętu połowowego i transportowego oraz różnych rodzajów znaków, w tym sygnalizacji za pomocą rąk.

Szkolenie takie podlega aktualizacji, w przypadku gdy wymagają tego zmiany charakteru działalności prowadzonej na statku.

Artykuł 10

Szczegółowe szkolenie osób mogących dowodzić statkiem

Z zastrzeżeniem przepisów art. 5 ust. 3 dyrektywy 92/29/EWG każda osoba mogąca dowodzić statkiem otrzymuje szczegółowe szkolenie w zakresie:

a) zapobiegania chorobom zawodowym i wypadkom na statku oraz działań, jakie należy podjąć w razie wypadku;

b) utrzymania i stabilności statku we wszystkich przewidywalnych warunkach załadunku i podczas połowów;

c) radionawigacji i komunikatów, w tym procedur.

Artykuł 11

Konsultacje z pracownikami oraz ich uczestnictwo

Konsultacje z pracownikami i/lub ich przedstawicielami oraz ich udział w dyskusjach na tematy objęte niniejszą dyrektywą oraz załącznikami do niej odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 12

Dostosowanie załączników

Czysto techniczne dostosowania dla uwzględnienia:

– przyjęcia dyrektyw w zakresie technicznej harmonizacji i standaryzacji dotyczących niektórych aspektów bezpieczeństwa i zdrowia na statkach,

oraz/lub

– postępu technicznego, zmian w międzynarodowych regulacjach prawnych lub specyfikacjach oraz nowych wyników badań dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia na statkach,

wprowadza się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.

Artykuł 13

Przepisy końcowe

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 23 listopada 1995 r. Niezwłocznie informują o tym Komisję.

Wspomniane środki muszą zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego, które już przyjęły lub które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

3. [1] (uchylony)

4. [2] (uchylony)

Artykuł 14

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 listopada 1993 r.

(¹) Dz.U. C 337 z 31.12.1991, str. 21 oraz Dz.U. C 311 z 27.11.1992, str. 21.

(²) Dz.U. C 241 z 21.9.1992, str. 106 oraz decyzja z dnia 27 października 1993 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(³) Dz.U. C 169 z 6.7.1992, str. 46.

(⁴) Dz.U. C 28 z 3.2.1988, str. 1.

(⁵) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1.

(⁶) Dz.U. L 113 z 30.4.1992, str. 19.

(⁷) Dz. U. L 393 z 30.12.1989, str. 18.

ZAŁĄCZNIK I

MINIMALNE WYMAGANIA W DZIEDZINIE BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA DLA NOWYCH STATKÓW RYBACKICH

(art. 4, 6 i 7 ust. 1 lit. a))

Uwaga wstępna

Wymogi ustanowione w niniejszym załączniku stosuje się w każdym przypadku, gdy wymagać tego będzie miejsce pracy, działalność, okoliczności lub z uwagi na ryzyko istniejące na pokładzie nowego statku rybackiego.

1.	Zdolność żeglugowa i stabilność
1.1.	Statek musi być utrzymywany w stanie nadającym się do żeglugi i być odpowiednio wyposażony, właściwie do celu i zastosowania.
1.2.	Informacje dotyczące stabilności statku muszą być dostępne na pokładzie i udostępniane pełniącym wachtę.
1.3.	Wszystkie statki muszą być dostatecznie stabilne w warunkach służby, do której zostały przeznaczone.
	Kapitan musi podjąć zapobiegawcze środki ostrożności niezbędne do utrzymania odpowiedniej stabilności statku.
	Należy dokładnie przestrzegać instrukcji dotyczących stabilności statku.

2.	Instalacje mechaniczne i elektryczne
2.1.	Instalacje elektryczne muszą być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby nie stwarzały zagrożenia oraz aby zapewniały:
	– ochronę załogi i statku przed ryzykiem porażenia prądem,
	– sprawne funkcjonowanie całego wyposażenia niezbędnego do utrzymania statku w normalnych warunkach funkcjonowania i życia bez uciekania się do stosowania awaryjnego źródła zasilania,
	– działanie wyposażenia elektrycznego istotnego dla zachowania bezpieczeństwa we wszystkich awaryjnych sytuacjach.
2.2.	Musi być zapewnione awaryjne źródło zasilania elektrycznego. Musi być ono usytuowane poza maszynownią, z wyjątkiem statków z otwartym pokładem, oraz na wszystkich statkach musi być ono zainstalowane w sposób, który w przypadku pożaru lub innej awarii głównej instalacji elektrycznej zapewni równoczesne funkcjonowanie przez co najmniej trzy godziny:
	– systemu wewnętrznej komunikacji, wykrywaczy ognia oraz sygnalizacji alarmowej,
	– świateł nawigacyjnych i oświetlenia awaryjnego,
	– instalacji radiowej,
	– awaryjnej elektrycznej pompy pożarowej, jeśli znajduje się na wyposażeniu statku.
	Jeśli awaryjnym źródłem zasilania elektrycznego jest akumulator, a główne źródło energii elektrycznej ulegnie awarii, akumulator musi zostać automatycznie podłączony do awaryjnej elektrycznej tablicy rozdzielczej i zasilać przez nieprzerwany okres trzech godzin systemy wymienione w ust. 2 tiret pierwsze, drugie i trzecie.
	Główna elektryczna tablica rozdzielcza oraz awaryjna tablica rozdzielcza musi być, w miarę możliwości, zainstalowana w sposób uniemożliwiający narażenie ich równocześnie na wodę lub pożar.
2.3.	Tablice rozdzielcze muszą być wyraźnie oznakowane; skrzynki bezpiecznikowe i podstawki pod bezpieczniki muszą być systematycznie sprawdzane, co ma zapewnić zastosowanie właściwych bezpieczników.
2.4.	Pomieszczenia, w których umieszczone są baterie elektryczne, muszą być odpowiednio wentylowane.
2.5.	Elektroniczne pomoce nawigacyjne muszą być często sprawdzane i utrzymywane w dobrym stanie.
2.6.	Sprzęt dźwigowy musi być testowany i sprawdzany w regularnych odstępach czasu.
2.7.	Wszystkie części sprzętu holowniczego i dźwigowego oraz związanego z nimi wyposażenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie, a ich naprawy dokonywane na bieżąco.
2.8.	W przypadku gdy zainstalowane są chłodnie i instalacje sprężonego powietrza, muszą być one utrzymywane w dobrym stanie i sprawdzane w regularnych odstępach czasu.
2.9.	Urządzenia do gotowania oraz sprzęt gospodarstwa domowego wykorzystujące ciężkie gazy muszą być używane jedynie w pomieszczeniach posiadających dobrą wentylację. Należy dołożyć troski, aby unikać niebezpieczeństwa gromadzenia się gazu.
	Butle zawierające łatwopalne i inne niebezpieczne gazy muszą być wyraźnie oznakowane co do ich zawartości i przechowywane na otwartych pokładach.
	Wszystkie zawory, regulatory ciśnienia oraz przewody prowadzące z butli muszą być chronione przed uszkodzeniem.

3.	Instalacja radiowa
	Instalacja radiowa musi przez cały czas umożliwiać kontakt z co najmniej jedną stacją przybrzeżną lub lądową przy normalnych warunkach rozprzestrzeniania się fal radiowych.

4.	Drogi i wyjścia ewakuacyjne
4.1.	Drogi i wyjścia, które mogą być wykorzystane jako drogi i wyjścia ewakuacyjne, muszą być drożne i łatwo dostępne i prowadzić, w miarę możliwości, bezpośrednio na otwarty pokład lub do bezpiecznego miejsca, a stamtąd do łodzi ratunkowych, aby pracownicy mogli ewakuować się ze swoich stanowisk pracy lub pomieszczeń mieszkalnych w sposób możliwie szybki i bezpieczny.
4.2.	Liczba, przeprowadzenie oraz rozmiary dróg i wyjść, które mogą być wykorzystane jako drogi i wyjścia ewakuacyjne, muszą być uzależnione od wykorzystania, wyposażenia oraz wielkości stanowisk pracy i pomieszczeń mieszkalnych, a także od maksymalnej potencjalnej liczby obecnych osób.
	Wyjścia, które mogą być wykorzystane jako wyjścia ewakuacyjne, a które są zamknięte w czasie awarii, muszą dać się natychmiast i łatwo otworzyć każdemu pracownikowi lub załogom ratowniczym.
4.3.	Drzwi awaryjne i inne wyjścia awaryjne muszą być wodoodporne i wodoszczelne, w stopniu, w jakim wymaga tego ich umiejscowienie i funkcja.
	Drzwi awaryjne i inne wyjścia awaryjne muszą być ognioodporne w takim samym stopniu jak grodzie.
4.4.	Drogi i wyjścia awaryjne muszą być oznakowane zgodnie z przepisami prawa krajowego transponującymi dyrektywę 92/58/EWG (¹).
	Takie oznakowania muszą być umieszczone na stałe we właściwych punktach.
4.5.	Drogi i urządzenia ewakuacyjne oraz wyjścia awaryjne wymagające oświetlenia muszą być wyposażone w oświetlenie awaryjne o odpowiednim natężeniu na wypadek awarii oświetlenia.

5.	Wykrywanie i gaszenie pożaru
5.1.	W zależności od rozmiarów oraz przeznaczenia statków, ich wyposażenia, właściwości fizycznych i chemicznych obecnych na nich substancji oraz maksymalnej potencjalnej liczby przebywających na nich osób, kwatery mieszkalne oraz zamknięte stanowiska pracy, w tym maszynownia oraz ładownia, jeśli istnieje taka potrzeba, muszą być wyposażone we właściwy sprzęt pożarniczy oraz, w miarę potrzeby, w wykrywacze ognia i systemy alarmowe.
5.2.	Sprzęt pożarniczy musi być zawsze przechowywany w odpowiednim dla niego miejscu, utrzymywany w dobrym stanie oraz być gotowy do natychmiastowego użycia.
	Pracownicy powinni wiedzieć, gdzie znajduje się sprzęt pożarniczy, jak działa i jak się go obsługuje.
	Przed wypłynięciem statku należy zawsze sprawdzić, czy znajdują się na nim gaśnice oraz innego rodzaju przenośny sprzęt pożarniczy.
5.3.	Ręczny sprzęt pożarniczy musi być łatwo dostępny i łatwy w użyciu oraz musi być oznakowany zgodnie z przepisami prawa krajowego transponującymi dyrektywę 92/58/EWG.
	Takie oznakowania muszą być umieszczone na stałe we właściwych punktach.
5.4.	Systemy do wykrywania ognia oraz systemy alarmowe są systematycznie sprawdzane i utrzymywane w dobrym stanie.
5.5.	Ćwiczenia przeciwpożarowe odbywają się w regularnych odstępach czasu.

6.	Wietrzenie zamkniętych stanowisk pracy
	Należy podjąć czynności mające na celu sprawdzenie, czy w zamkniętych stanowiskach pracy jest dostateczna ilość powietrza, uwzględniając stosowane metody pracy oraz fizyczne wymogi stawiane pracownikom.
	Jeśli stosowany jest mechaniczny system wentylacji, musi być on utrzymywany w dobrym stanie.

7.	Temperatura miejsc pracy
7.1.	W godzinach pracy temperatura w miejscach pracy musi być odpowiednia dla ludzkiego ciała, uwzględniając stosowane metody pracy oraz fizyczne wymogi stawiane pracownikom, oraz aktualne lub ewentualne warunki pogodowe panujące na obszarze, na którym znajduje się statek.
7.2.	Temperatura pomieszczeń mieszkalnych, sanitarnych, kantyn oraz punktów udzielania pierwszej pomocy, jeśli takie pomieszczenia istnieją, musi odpowiadać przeznaczeniu każdego z tych pomieszczeń.

8.	Naturalne i sztuczne oświetlenie miejsc pracy
8.1.	Miejsca pracy muszą mieć w maksymalnym możliwym stopniu dostęp do światła dziennego oraz być wyposażone w sztuczne oświetlenie odpowiednie do prowadzonych na miejscu działań połowowych, bez narażania bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, bez zagrożenia dla innych statków.
8.2.	Instalacje służące do oświetlenia miejsc pracy, schodów, drabin i przejść muszą być umieszczone w sposób, który nie będzie narażał pracowników na ryzyko wypadku i nie będzie przeszkodą w nawigacji statku.
8.3.	Miejsca pracy, w których pracownicy narażeni są na szczególne ryzyko w przypadku awarii sztucznego oświetlenia, muszą być wyposażone w awaryjne oświetlenie o odpowiednim natężeniu.
8.4.	Oświetlenie awaryjne musi być utrzymywane w stanie zapewniającym skuteczne działanie oraz systematycznie sprawdzane w odpowiednich odstępach czasu.

9.	Pokłady, grodzie oraz pokładówki
9.1.	Powierzchnie dostępne dla pracowników nie mogą być śliskie, muszą być antypoślizgowe lub wyposażone w urządzenia zabezpieczające przed upadkami, w miarę możliwości, wolne od przeszkód.
9.2.	Miejsca pracy, w których znajdują się stanowiska pracy, muszą być odpowiednio dźwiękoszczelne i izolowane, mając na uwadze rodzaj wykonywanych w nich czynności oraz fizyczną działalność pracowników.
9.3.	Powierzchnie pokładów, grodzi oraz pokładówek w miejscach pracy muszą być dostępne do czyszczenia lub odnowienia w celu zapewnienia odpowiednich norm higieny.

10.	Drzwi
10.1.	Podejmuje się środki zapewniające, że drzwi stale otwierają się od wewnątrz bez użycia specjalnego sprzętu.
	W czasie gdy pracownicy korzystają z miejsc pracy, drzwi muszą otwierać się z obu stron.
10.2.	Drzwi, w szczególności drzwi przesuwane, w przypadku gdy tego rodzaju drzwi są używane, muszą funkcjonować w stopniu możliwie bezpiecznym dla pracowników, szczególnie podczas złych warunków pogodowych i niekorzystnych warunków na morzu.

11.	Drogi ruchu – strefy niebezpieczne
11.1.	Przejścia, szyby, zewnętrzna część pokładówek oraz wszystkie drogi ruchu muszą być wyposażone w poręcze, uchwyty oraz liny lub inne środki zapewniające bezpieczeństwo pracownikom w trakcie wykonywania pracy na pokładzie.
11.2.	W przypadku istnienia ryzyka wypadnięcia przez otwory w pokładzie lub z jednego pokładu na drugi musi być zapewniona, w miarę możliwości, właściwa ochrona.
	W przypadku gdy poręcze zapewniają taką ochronę, muszą one mieć co najmniej jeden metr wysokości.
11.3.	Dostęp do instalacji nad pokładem, wykorzystywany do pracy lub utrzymania, musi zapewniać bezpieczeństwo pracowników.
	W celu zabezpieczenia przed upadkami zapewnia się poręcze lub podobne przyrządy ochronne o właściwej wysokości
11.4.	Nadburcia lub inne środki mające na celu ochronę przed wypadnięciem za burtę muszą być utrzymywane w należytym stanie.
	Nadburcia muszą być wyposażone w odpowiednie bramki lub inne urządzenia umożliwiające szybki odpływ wody.
11.5.	Na trawlerach rufowych z pochylniami górna część pochylni musi być wyposażona w bramki lub inne podobne zamknięcia o wysokości równej nadburciom lub innym środkom bezpieczeństwa w celu zabezpieczenia pracowników przed spadnięciem na pochylnię.
	Bramka – lub inne urządzenie – musi się łatwo otwierać i zamykać, najlepiej za pomocą autopilota, oraz musi być otwarta jedynie w celu zarzucenia lub wciągnięcia sieci.

12.	Rozmieszczenie stanowisk pracy
12.1.	Miejsca pracy muszą być utrzymywane w czystości oraz, w możliwie najwyższym stopniu, chronione przed przedostaniem się do nich wody morskiej, a także zapewniać właściwą ochronę pracowników przed upadkami na statku lub wypadnięciem za burtę.
	Pomieszczenia użytkowe muszą być odpowiednio obszerne, zarówno pod względem wysokości, jak i powierzchni.
12.2.	Jeśli silniki kontrolowane są z maszynowni, muszą one być kontrolowane z osobnego dźwiękoszczelnego pomieszczenia, odizolowanego od maszynowni per se oraz dostępnego bez konieczności wchodzenia do niej.
	Mostek nawigacyjny uważa się za powierzchnię spełniającą warunki akapitu pierwszego.
12.3.	System kontroli sprzętu holowniczego musi być zainstalowany w miejscu wystarczająco obszernym, aby nie utrudniać prac operatorom.
	Sprzęt holowniczy musi być również wyposażony we właściwe przyrządy awaryjne, w tym urządzenia umożliwiające awaryjne wyłączenie.
12.4.	Operator sprzętu holowniczego musi mieć odpowiednią widoczność sprzętu holowniczego oraz pracujących pracowników.
	Jeśli sprzęt holowniczy kontrolowany jest z mostka, operator powinien również dobrze widzieć pracujących pracowników, bezpośrednio lub za pomocą odpowiedniego środka.
12.5.	Pomiędzy mostkiem oraz pokładem, na którym odbywa się praca, musi być stosowany odpowiedni system komunikacji.
12.6.	Zawsze prowadzi się ścisłą obserwację i ostrzega załogę przed nadciągającym niebezpieczeństwem wysokich fal podczas prac połowowych lub innych prac odbywających się na pokładzie.
12.7.	Bezpośredni kontakt z linami i cumami oraz innymi ruchomymi częściami wyposażenia musi być zminimalizowany poprzez zainstalowanie urządzeń ochronnych.
12.8.	Do kontrolowania ruchomych mas, szczególnie na trawlerach, należy zainstalować urządzenia kontrolne:
	– urządzenia do unieruchamiania desek trałowych,
	– urządzenia do kontrolowania wahadłowego ruchu worka włoka.

13.	Pomieszczenia mieszkalne
13.1.	Umiejscowienie, struktura, dźwiękoszczelność, środki izolacji oraz rozkład pomieszczeń mieszkalnych pracowników, jeśli takie istnieją, oraz środki dostępu do nich zapewniają właściwą ochronę przeciwko warunkom pogodowym i wodzie morskiej, wibracji, hałasowi i nieprzyjemnym zapachom z innych części statku, które mogą przeszkadzać pracownikom podczas odpoczynku.
	Tam, gdzie projekt, rozmiary oraz/lub przeznaczenie statku pozwalają, pomieszczenia mieszkalne pracowników muszą być umiejscowione tak, aby efekty ruchu i przyspieszenia były jak najmniej odczuwane.
	Powinny być podjęte właściwe środki dla ochrony osób niepalących przed dyskomfortem wywoływanym przez dym tytoniowy.
13.2.	Pomieszczenia mieszkalne pracowników powinny być odpowiednio wentylowane, aby zapewnić im stały dostęp świeżego powietrza i nie dopuścić do kondensacji pary i nieprzyjemnych zapachów.
	Pomieszczenia mieszkalne muszą być wyposażone w odpowiednie oświetlenie:
	– odpowiednie normalne oświetlenie ogólne,
	– ogólne oświetlenie o zmniejszonym natężeniu, nieprzeszkadzające pracownikom podczas odpoczynku, oraz
	– lokalne oświetlenie w każdej koi.
13.3.	Kuchnia i mesa, jeśli takie istnieją, powinny mieć odpowiednie rozmiary, dobre oświetlenie i wentylację oraz być łatwe do utrzymania w czystości.
	Są one wyposażone w lodówki lub inne urządzenia do przechowywania żywności w niskich temperaturach.

14.	Urządzenia sanitarne
14.1.	Statki z pomieszczeniami mieszkalnymi muszą być wyposażone w odpowiednio zainstalowane i wyposażone prysznice z ciepłą i zimną wodą bieżącą, umywalki i ubikacje. Pomieszczenia te muszą mieć odpowiednią wentylację.
14.2.	Każdy pracownik musi mieć dostęp do pomieszczenia, w którym mógłby przechowywać swoje ubrania.
15.	Pierwsza pomoc
	Wszystkie statki muszą mieć na wyposażeniu sprzęt do udzielania pierwszej pomocy, który spełnia wymogi określone w załączniku II do dyrektywy 92/29/EWG.
16.	Trap burtowy i schodnia
	Statek musi być wyposażony w trap burtowy, schodnię lub podobny sprzęt umożliwiający właściwe i bezpieczne wejście na pokład.
17.	Hałas
	Wszystkie właściwe środki techniczne muszą być zastosowane w celu maksymalnego zmniejszenia poziomu hałasu w miejscach pracy oraz w pomieszczeniach mieszkalnych, uwzględniając rozmiar statku.

(¹) Dz. U. L 245 z 26.8.1992, str. 23.

ZAŁĄCZNIK II

MINIMALNE WYMAGANIA W DZIEDZINIE BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA DLA ISTNIEJĄCYCH STATKÓW RYBACKICH

(art. 5 i 7 ust. 1 lit. a))

Uwaga wstępna

Wymogi ustanowione w niniejszym załączniku stosuje się, tak dalece jak pozwala na to strukturalna charakterystyka istniejącego zezwolenia na działalność statku rybackiego, w każdym przypadku, gdy wymagać tego będzie miejsce pracy, działalność, okoliczności lub z uwagi na ryzyko istniejące na pokładzie istniejącego statku rybackiego.

1.	Zdolność żeglugowa i stabilność
1.1.	Statek musi być utrzymywany w stanie nadającym się do żeglugi i być odpowiednio wyposażony, właściwie do celu, w jakim jest wykorzystywany.
1.2.	Informacje dotyczące stabilności statku, o ile takie istnieją, muszą być dostępne na pokładzie i udostępniane pełniącym wachtę.
1.3.	Wszystkie statki muszą być dostatecznie stabilne w warunkach służby, do której zostały przeznaczone.
	Kapitan musi podjąć środki ostrożności niezbędne do utrzymania odpowiedniej stabilności statku.
	Należy dokładnie przestrzegać instrukcji dotyczących stabilności statku.

2.	Instalacje mechaniczne i elektryczne
2.1.	Instalacje elektryczne muszą być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby nie stwarzały zagrożenia oraz aby zapewniały:
	– ochronę załogi i statku przed niebezpieczeństwem porażenia prądem,
	– sprawne funkcjonowanie całego wyposażenia niezbędnego do utrzymania statku w normalnych warunkach funkcjonowania i życia bez uciekania się do stosowania awaryjnego źródła zasilania,
	– działanie wyposażenia elektrycznego istotnego dla zachowania bezpieczeństwa we wszystkich awaryjnych sytuacjach.
2.2.	Musi być zapewnione awaryjne źródło zasilania elektrycznego.
	Musi być ono usytuowane poza maszynownią, z wyjątkiem statków z otwartym pokładem, oraz na wszystkich statkach musi być ono zainstalowane w sposób, który w przypadku pożaru lub innej awarii głównej instalacji elektrycznej zapewni równoczesne funkcjonowanie przez co najmniej trzy godziny:
	– systemu wewnętrznej komunikacji, wykrywaczy ognia oraz sygnalizacji alarmowej,
	– świateł nawigacyjnych i oświetlenia awaryjnego,
	– instalacji radiowej,
	– awaryjnej elektrycznej pompy pożarowej, jeśli znajduje się na wyposażeniu statku.
	Jeśli awaryjnym źródłem zasilania elektrycznego jest akumulator, a główne źródło energii elektrycznej ulegnie awarii, akumulator musi zostać automatycznie podłączony do awaryjnej elektrycznej tablicy rozdzielczej i zasilać przez nieprzerwany okres trzech godzin systemy wymienione w ust. 2 tiret pierwsze, drugie i trzecie.
	Główna elektryczna tablica rozdzielcza oraz awaryjna tablica rozdzielcza muszą być, w miarę możliwości, zainstalowane w sposób uniemożliwiający narażenie ich równocześnie na wodę lub pożar.
2.3.	Tablice rozdzielcze są wyraźnie oznakowane; skrzynki bezpiecznikowe i podstawki pod bezpieczniki powinny być systematycznie sprawdzane, co ma zapewnić zastosowanie właściwych bezpieczników.
2.4.	Pomieszczenia, w których umieszczone są baterie elektryczne, muszą być odpowiednio wentylowane.
2.5.	Elektroniczne pomoce nawigacyjne są często sprawdzane i utrzymywane w dobrym stanie.
2.6.	Sprzęt dźwigowy jest systematycznie testowany i sprawdzany.
2.7.	Wszystkie części sprzętu holowniczego i dźwigowego oraz związanego z nimi wyposażenia powinny być utrzymywane w dobrym stanie, a ich naprawy powinny być dokonywane na bieżąco.
2.8.	W przypadku gdy zainstalowane są chłodnie i instalacje sprężonego powietrza, powinny być one utrzymywane w dobrym stanie i systematycznie sprawdzane w odpowiednich odstępach czasu.
2.9.	Urządzenia do gotowania oraz sprzęt gospodarstwa domowego wykorzystujące ciężkie gazy powinny być używane jedynie w pomieszczeniach posiadających dobrą wentylację. Należy unikać niebezpieczeństwa, jakim jest gromadzenie się gazu.
	Butle zawierające łatwopalne i inne niebezpieczne gazy powinny być wyraźnie oznakowane, co do ich zawartości i przechowywane na otwartych pokładach.
	Wszystkie zawory, regulatory ciśnienia oraz przewody prowadzące z butli powinny być chronione przed uszkodzeniem.

3.	Instalacja radiowa
	Instalacja radiowa musi przez cały czas umożliwiać kontakt z co najmniej jedną stacją przybrzeżną lub lądową przy normalnych warunkach rozprzestrzeniania się fal radiowych.

4.	Drogi i wyjścia ewakuacyjne
4.1.	Drogi i wyjścia, które mogą być wykorzystane jako drogi i wyjścia ewakuacyjne, muszą być drożne, stale łatwo dostępne i prowadzić, w miarę możliwości, bezpośrednio na otwarty pokład lub do bezpiecznego miejsca, a stamtąd do łodzi ratunkowych, aby pracownicy mogli ewakuować się ze swoich stanowisk pracy lub pomieszczeń mieszkalnych w sposób możliwie szybki i bezpieczny.
4.2.	Liczba, przeprowadzenie oraz rozmiary dróg i wyjść, które mogą być wykorzystane jako drogi i wyjścia ewakuacyjne, muszą być uzależnione od wykorzystania, wyposażenia oraz wielkości stanowisk pracy i pomieszczeń mieszkalnych, a także od maksymalnej potencjalnej liczby obecnych osób.
	Zamknięte wyjścia, które mogą być wykorzystane jako wyjścia ewakuacyjne w czasie awarii, muszą dać się natychmiast i łatwo otworzyć każdemu pracownikowi lub załogom ratowniczym.
4.3.	Drogi i wyjścia awaryjne muszą być oznakowane zgodnie z przepisami prawa krajowego transponującymi dyrektywę 92/58/EWG (¹).
	Takie oznakowania muszą być umieszczone na stałe we właściwych punktach.
4.4.	Drogi i urządzenia ewakuacyjne oraz wyjścia awaryjne wymagające oświetlenia muszą być wyposażone w oświetlenie awaryjne o odpowiednim natężeniu na wypadek awarii oświetlenia.

5.	Wykrywanie i gaszenie pożaru
5.1.	W zależności od rozmiarów oraz przeznaczenia statków, ich wyposażenia, właściwości fizycznych i chemicznych obecnych na nich substancji oraz maksymalnej potencjalnej liczby przebywających na nich osób, kwatery mieszkalne oraz zamknięte stanowiska pracy, w tym maszynownia oraz ładownia, jeśli istnieje taka potrzeba, muszą być wyposażone we właściwy sprzęt pożarniczy oraz, w miarę potrzeby, w wykrywacze ognia i systemy alarmowe.
5.2.	Sprzęt pożarniczy musi być zawsze przechowywany w odpowiednim dla niego miejscu, utrzymywany w dobrym stanie oraz być gotowy do natychmiastowego użycia.
	Pracownicy muszą być poinformowani, gdzie znajduje się sprzęt pożarniczy, jak działa i jak się go obsługuje.
	Przed wypłynięciem statku należy zawsze sprawdzić, czy znajdują się na nim gaśnice oraz innego rodzaju przenośny sprzęt pożarniczy.
5.3.	Ręczny sprzęt pożarniczy musi być łatwo dostępny i łatwy w użyciu oraz musi być oznakowany zgodnie z przepisami prawa krajowego transponującymi dyrektywę 92/58/EWG.
	Takie oznakowania musi być umieszczone na stałe we właściwych punktach.
5.4.	Systemy do wykrywania ognia oraz systemy alarmowe powinny być systematycznie sprawdzane i utrzymywane w dobrym stanie.
5.5.	Ćwiczenia przeciwpożarowe odbywają się w regularnych odstępach czasu.

6.	Wietrzenie zamkniętych stanowisk pracy
	Należy podjąć czynności mające na celu sprawdzenie, czy w zamkniętych stanowiskach pracy jest dostateczna ilość powietrza, uwzględniając stosowane metody pracy oraz fizyczne wymogi stawiane pracownikom.
	Jeśli stosowany jest mechaniczny system wentylacji, musi się go utrzymywać w dobrym stanie.

7.	Temperatura miejsc pracy
7.1.	W godzinach pracy temperatura w miejscach pracy musi być odpowiednia dla ludzkiego ciała, uwzględniając stosowane metody pracy oraz fizyczne wymogi stawiane pracownikom oraz aktualne lub ewentualne warunki pogodowe panujące na obszarze, na którym znajduje się statek.
7.2.	Temperatura pomieszczeń mieszkalnych, sanitarnych, kantyn oraz punktów udzielania pierwszej pomocy, jeśli takie pomieszczenia istnieją, musi odpowiadać przeznaczeniu każdego z tych pomieszczeń.

8.	Naturalne i sztuczne oświetlenie miejsc pracy
8.1.	Miejsca pracy musi mieć w maksymalnym możliwym stopniu dostęp do światła dziennego oraz być wyposażone w sztuczne oświetlenie odpowiednie do prowadzonych na miejscu działań, bez narażania bezpieczeństwa i zdrowia pracowników czy stwarzania niebezpieczeństwa dla innych statków.
8.2.	Instalacje służące do oświetlenia miejsc pracy, schodów, drabin i przejść muszą być umieszczone w sposób, który nie będzie narażał pracowników na ryzyko wypadku i nie będzie utrudniał nawigacji statku.
8.3.	Miejsca pracy, w których pracownicy narażeni są na szczególne ryzyko w przypadku awarii sztucznego oświetlenia, muszą być wyposażone w awaryjne oświetlenie o odpowiednim natężeniu.
8.4.	Oświetlenie awaryjne musi być utrzymywane w stanie zapewniającym skuteczne działanie oraz systematycznie sprawdzane w odpowiednich odstępach czasu.

9.	Pokłady, grodzie oraz pokładówki
9.1.	Powierzchnie dostępne dla pracowników nie mogą być śliskie, muszą być antypoślizgowe lub wyposażone w urządzenia zabezpieczające przed upadkami, w miarę możliwości, wolne od przeszkód.
9.2.	Miejsca pracy, w których znajdują się stanowiska pracy, muszą być, tak dalece jak to możliwe, odpowiednio dźwiękoszczelne i izolowane, mając na uwadze rodzaj wykonywanych w nich czynności oraz fizyczną działalność pracowników.
9.3.	Powierzchnie pokładów, grodzi oraz pokładówek w miejscach pracy muszą być dostępne do czyszczenia lub odnowienia w celu zapewnienia odpowiednich norm higieny.

10.	Drzwi
10.1.	Podejmuje się środki zapewniające, że drzwi stale otwierają się od wewnątrz bez użycia specjalnego sprzętu.
	W czasie gdy pracownicy korzystają z miejsc pracy, drzwi muszą otwierać się z obu stron.
10.2.	Drzwi, w szczególności drzwi przesuwane, w przypadku gdy tego rodzaju drzwi są używane, muszą funkcjonować w stopniu możliwie bezpiecznym dla pracowników, szczególnie podczas złych warunków pogodowych i niekorzystnych warunków na morzu.

11.	Drogi ruchu – strefy niebezpieczne
11.1.	Przejścia, szyby, zewnętrzna część pokładówek oraz wszystkie drogi ruchu muszą być wyposażone w poręcze, uchwyty oraz liny lub inne środki zapewniające bezpieczeństwo pracownikom w trakcie wykonywania pracy na pokładzie.
11.2.	W przypadku istnienia ryzyka wypadnięcia przez otwory w pokładzie lub z jednego pokładu na drugi powinna być zapewniona, w miarę możliwości, właściwa ochrona.
11.3.	Dostęp do instalacji nad pokładem, wykorzystywany do pracy lub w celu przeprowadzenia konserwacji, musi zapewniać bezpieczeństwo pracowników.
	W celu zabezpieczenia przed upadkami zapewnia się poręcze lub podobne przyrządy ochronne o właściwej wysokości.
11.4.	Nadburcia lub inne środki mające na celu ochronę przed wypadnięciem za burtę muszą być utrzymywane w należytym stanie.
	Nadburcia muszą być wyposażone w odpowiednie bramki lub inne urządzenia umożliwiające szybki odpływ wody.
11.5.	Na trawlerach rufowych z pochylniami górna część pochylni musi być wyposażona w bramki lub inne podobne zamknięcia o wysokości równej nadburciom lub innym środkom bezpieczeństwa w celu zabezpieczenia pracowników przed spadnięciem na pochylnię.
	Bramka lub inne urządzenie musi się łatwo otwierać i zamykać oraz musi być otwarte jedynie w celu zarzucenia lub wciągnięcia sieci.

12.	Rozmieszczenie stanowisk pracy
12.1.	Miejsca pracy muszą być utrzymywane w czystości oraz, w możliwie najwyższym stopniu, chronione przed przedostaniem się do nich wody morskiej, a także zapewniać właściwą ochronę przed upadkami na statku lub wypadnięciem za burtę.
	Pomieszczenia użytkowe muszą być odpowiednio obszerne, zarówno pod względem wysokości, jak i powierzchni.
12.2.	Jeśli silniki kontrolowane są z maszynowni, muszą one być kontrolowane z osobnego dźwiękoszczelnego pomieszczenia, odizolowanego od maszynowni per se oraz dostępnego bez konieczności wchodzenia do niej.
	Mostek nawigacyjny uważa się za powierzchnię spełniającą warunki akapitu pierwszego.
12.3.	System kontroli sprzętu holowniczego musi być zainstalowany w miejscu odpowiednio obszernym, aby nie utrudniać prac operatorom.
	Sprzęt holowniczy musi być również wyposażony we właściwe przyrządy awaryjne, w tym urządzenia umożliwiające awaryjne wyłączenie.
12.4.	Operator sprzętu holowniczego musi mieć odpowiednią widoczność sprzętu holowniczego oraz pracujących pracowników.
	Jeśli sprzęt holowniczy kontrolowany jest z mostka, operator musi również dobrze widzieć pracujących pracowników, bezpośrednio lub za pomocą odpowiedniego środka.
12.5.	Pomiędzy mostkiem oraz pokładem, na którym odbywa się praca, musi być stosowany odpowiedni system komunikacji.
12.6.	Zawsze prowadzi się ścisłą obserwację i ostrzega załogę przed nadciągającym niebezpieczeństwem wysokich fal podczas prac połowowych lub innych prac odbywających się na pokładzie.
12.7.	Bezpośredni kontakt z linami i cumami oraz innymi ruchomymi częściami wyposażenia musi być zminimalizowany poprzez zainstalowanie urządzeń ochronnych.
12.8.	Do kontrolowania ruchomych mas, szczególnie na trawlerach, muszą być zainstalowane urządzenia kontrolne:
	– urządzenia do unieruchamiania desek trałowych,
	– urządzenia do kontrolowania wahadłowego ruchu worka włoka.

13.	Pomieszczenia mieszkalne
13.1.	Pomieszczenia mieszkalne pracowników, jeśli takie istnieją, muszą redukować do minimum hałas, wibrację, efekty ruchu i przyspieszenia oraz nieprzyjemne zapachy z innych części statku.
	Pomieszczenia mieszkalne muszą być wyposażone w odpowiednie oświetlenie.
13.2.	Kuchnia i mesa, jeśli takie istnieją, powinny mieć odpowiednie rozmiary, oświetlenie i wentylację oraz być łatwe do utrzymania w czystości.
	Muszą być wyposażone w lodówki lub inne urządzenia do przechowywania żywności w niskich temperaturach.

14.	Urządzenia sanitarne
	Statki z pomieszczeniami mieszkalnymi muszą być wyposażone w ubikacje, umywalki oraz, jeśli to możliwe, prysznice. Pomieszczenia te muszą być odpowiednio wentylowane.

15.	Pierwsza pomoc
	Wszystkie statki muszą mieć na wyposażeniu sprzęt do udzielania pierwszej pomocy, który spełnia wymogi określone w załączniku II do dyrektywy 92/29/EWG.

16.	Trap burtowy i schodnia
	Statek musi być wyposażony w trap burtowy, schodnię lub podobny sprzęt umożliwiający właściwe i bezpieczne wejście na pokład.

(¹) Dz. U. L 245 z 26.8.1992, str. 23.

ZAŁĄCZNIK III

MINIMALNE WYMAGANIA W DZIEDZINIE BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY ZDROWIA DOTYCZĄCE SPRZĘTU RATOWNICZEGO

(art. 7 ust. 1 lit. d))

Uwaga wstępna

1. Statki muszą być wyposażone w odpowiedni sprzęt ratowniczy, w tym w odpowiednie środki do wydobywania pracowników z wody, sprzęt radiowy, w szczególności wskazującą położenie awaryjną radiolatarnię z hydrostatycznym mechanizmem wyzwalającym, przy uwzględnieniu ilości osób na statku oraz obszaru, na którym znajduje się statek.

2. Wszystkie pozycje sprzętu ratowniczego muszą być przechowywane w przeznaczonych dla nich miejscach, utrzymywane w dobrym stanie i być dostępne do natychmiastowego użytku.

Muszą one być sprawdzone przez pracowników przed wyjściem statku w morze.

3. Sprzęt ratowniczy musi być systematycznie sprawdzany.

4. Wszyscy pracownicy muszą przejść odpowiednie szkolenie oraz otrzymać właściwe instrukcje na wypadek awarii.

5. Jeśli długość statku przekracza 45 metrów lub jeśli na statku znajduje się pięciu lub więcej pracowników, musi być sporządzony rozkład alarmowy zawierający wyraźne instrukcje dla każdego pracownika. W czasie awarii należy postępować zgodnie z tym rozkładem.

6. Co miesiąc w porcie oraz/lub na morzu pracownicy powinni przechodzić ćwiczenia w zakresie technik ratunkowych.

Ćwiczenia te muszą zapewniać, że pracownicy dokładnie rozumieją i są wyćwiczeni w swoich obowiązkach w zakresie posługiwania się i obsługi całego sprzętu ratowniczego.

Pracownicy muszą przejść szkolenie w zakresie instalowania i obsługi przenośnego sprzętu radiowego, jeśli taki znajduje się na statku.

ZAŁĄCZNIK IV

MINIMALNE WYMAGANIA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA OCHRONNEGO

(art. 7 ust. 1 lit. e))

Uwaga wstępna

Wymogi ustanowione w niniejszym załączniku stosuje się w każdym przypadku, gdy wymagać tego będą cechy miejsca pracy, działalność, okoliczności lub z uwagi na ryzyko istniejące na pokładzie statku.

1. W przypadku niemożności uniknięcia lub ograniczenia ryzyka zagrażającego bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników za pomocą wieloosobowych lub technicznych środków ochrony pracownicy muszą zostać wyposażeni w środki ochrony indywidualnej.

2. Wyposażenie ochronne w formie odzieży lub nakładane na odzież musi mieć jaskrawe kolory, kontrastujące ze środowiskiem morskim i łatwe do zauważenia.

[1] Art. 13 ust. 3 uchylony przez art. 3 pkt 14 dyrektywy 2007/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającej dyrektywę Rady 89/391/EWG, jej dyrektywy szczegółowe oraz dyrektywy Rady 83/477/EWG, 91/383/EWG, 92/29/EWG i 94/33/WE w celu uproszczenia i racjonalizacji sprawozdań z praktycznego wdrażania dyrektyw (Dz.Urz.UE L 165 z 27.06.2005, str. 21). Zmiana weszła w życie 28 czerwca 2007 r., ze skutkiem od 27 czerwca 2007 r.

[2] Art. 13 ust. 4 uchylony przez art. 3 pkt 14 dyrektywy 2007/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. zmieniającej dyrektywę Rady 89/391/EWG, jej dyrektywy szczegółowe oraz dyrektywy Rady 83/477/EWG, 91/383/EWG, 92/29/EWG i 94/33/WE w celu uproszczenia i racjonalizacji sprawozdań z praktycznego wdrażania dyrektyw (Dz.Urz.UE L 165 z 27.06.2005, str. 21). Zmiana weszła w życie 28 czerwca 2007 r., ze skutkiem od 27 czerwca 2007 r.

* Autentyczne są wyłącznie dokumenty UE opublikowane w formacie PDF w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Chcesz uzyskać dostęp? Skorzystaj z bezpłatnego abonamentu

TESTUJ INFORLEX przez 5 dni za darmo!

Jeśli już masz abonament Inforlex Zaloguj się