Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. [Zakres stosowania przepisów ustawy] 1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach związanych z usuwaniem skutków powodzi w rozumieniu art. 16 pkt 43 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2023 r. poz. 1478, 1688, 1890, 1963 i 2029).

2. W przypadku wystąpienia powodzi o rozmiarach powodujących konieczność zastosowania szczególnych rozwiązań określonych w ustawie, gdy środki zastosowane przez właściwe organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego okazały się niewystarczające, Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, na podstawie danych przekazanych Prezesowi Rady Ministrów przez właściwych wojewodów:

1) wykaz gmin lub miejscowości poszkodowanych w wyniku wystąpienia powodzi, na terenie których stosuje się szczególne rozwiązania określone w ustawie,

2) rodzaj stosowanych rozwiązań – w zakresie określonym w rozdziale 2,

3) warunki lub okres stosowania rozwiązań określonych w rozdziale 2 lub termin na dokonanie określonych w rozdziale 2 czynności, nie dłuższy niż 12 miesięcy – w przypadku gdy określenia takich warunków lub takiego okresu lub terminu wymagają przepisy rozdziału 2

– kierując się zakresem niezbędnej do udzielenia pomocy, uwzględniając bieżące możliwości budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego.

3. W przypadku wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2024 r. poz. 236), z wyłączeniem przedsiębiorców wykonujących działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, którzy ponieśli szkodę w wyniku powodzi, mogą ubiegać się o pożyczki na zasadach określonych w rozdziale 3.

3a. W przypadku wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, podmioty wykonujące działalność leczniczą, które poniosły szkodę w wyniku powodzi, mogą ubiegać się o pożyczki na zasadach określonych w rozdziale 3.

3b. [1] W przypadku wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, zaniechanie poboru podatku od dochodów (przychodów) osiąganych w związku z usuwaniem skutków powodzi przez podatników prowadzących działalność gospodarczą, określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760 oraz z 2024 r. poz. 879 i 1685), stanowi pomoc udzielaną na zasadach określonych w art. 3a i art. 4 ust. 1. Przepisu art. 22 § 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa nie stosuje się.

4. Po wydaniu przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, w celu umożliwienia zastosowania szczególnych rozwiązań określonych ustawą, Prezes Rady Ministrów może dokonywać, w drodze rozporządzenia, przeniesienia planowanych wydatków budżetowych między częściami i działami budżetu państwa, uwzględniając przeznaczenie środków publicznych na sfinansowanie zadań określonych przez dysponentów części wnioskujących o dokonanie przeniesień.

Art. 4.[Maksymalna wysokość pomocy publicznej] 1. [3] Łączna wartość pomocy publicznej udzielonej na podstawie ustawy w celu naprawienia szkód powstałych w wyniku wystąpienia powodzi łącznie z wartością pomocy publicznej otrzymanej na ten cel na podstawie przepisów odrębnych nie może przekroczyć wartości szkody poniesionej przez beneficjenta pomocy bezpośrednio w wyniku powodzi, obejmującej szkody materialne dotyczące aktywów oraz utratę dochodu w wyniku całkowitego lub częściowego zawieszenia działalności przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy od wystąpienia powodzi, w związku z którą zostało wydane rozporządzenie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, pomniejszonej o wartość uzyskanego odszkodowania.

2. Beneficjent pomocy jest obowiązany do zwrotu, zgodnie z ust. 9 i 10, uzyskanej pomocy publicznej, w wysokości, w jakiej przekracza wartość poniesionych szkód obliczoną zgodnie z ust. 1.

3. Podmiot ubiegający się o pomoc publiczną składa wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej oświadczenie o wartości szkód materialnych poniesionych na skutek powodzi, niezwłocznie po ich ustaleniu. W oświadczeniu podaje się także informację o posiadaniu lub braku ubezpieczenia, z tytułu którego jest możliwe uzyskanie odszkodowania, a także informację o numerze w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz o numerze identyfikacji podatkowej (NIP), o ile podmiot takie numery posiada.

4. W przypadku uzyskania pomocy publicznej na podstawie ustawy, beneficjent pomocy składa wojewodzie, o którym mowa w ust. 3, oświadczenie o wartości tej pomocy, w terminie 14 dni od dnia jej uzyskania. Do oświadczenia dołącza się dokumenty potwierdzające wartość uzyskanej pomocy publicznej, o ile zgodnie z odrębnymi przepisami takie dokumenty są wydawane.

5. W przypadku uzyskania pomocy publicznej na podstawie ustawy, beneficjentowi pomocy, który nie zawarł umowy ubezpieczenia, pomniejsza się przyznaną pomoc o 10 %.

5a. [4] Przepisu ust. 5 nie stosuje się do świadczenia interwencyjnego, o którym mowa w art. 22a, ani pożyczki, o której mowa w rozdziale 3.

6. Podmiot udzielający pomocy publicznej składa wojewodzie, o którym mowa w ust. 3, informację na temat udzielonej pomocy w terminie 14 dni od dnia jej udzielenia.

7. W przypadku uzyskania odszkodowania na pokrycie szkód materialnych poniesionych na skutek powodzi, beneficjent pomocy niezwłocznie składa wojewodzie, o którym mowa w ust. 3, oświadczenie o wysokości uzyskanego odszkodowania.

8. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3, 4 i 7, składa się za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatku dochodowego.

9. Wojewoda dokonuje sprawdzenia, czy uzyskana przez beneficjenta pomoc publiczna nie przekracza wartości szkód materialnych określonej w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obliczonej zgodnie z ust. 1. W przypadku stwierdzenia przekroczenia, wojewoda zawiadamia beneficjenta pomocy o wysokości kwoty przekroczenia, wskazując rachunek bankowy, na który dokonuje się wpłaty tej kwoty w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.

10. W przypadku niedokonania zwrotu pomocy zgodnie z ust. 9, wojewoda wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu oraz rachunek bankowy, na który dokonuje się zwrotu. Przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 i 2760) stosuje się odpowiednio.

11. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 10 jest minister właściwy do spraw gospodarki.

12. Środki zwrócone przez beneficjenta pomocy stanowią dochód budżetu państwa.

13. Przepisy ust. 1–12 stosuje się odpowiednio do poszkodowanych pracodawców, którzy uzyskali na podstawie niniejszej ustawy pomoc niebędącą pomocą publiczną.

Art. 5b.[Czas pracy pracowników na terenach dotkniętych wystąpieniem powodzi] 1. Na terenach dotkniętych wystąpieniem powodzi, w okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, pracodawca prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą, regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną lub interwencyjny ośrodek preadopcyjny, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2024 r. poz. 177, 742, 743, 858 i 1572), w celu zapewnienia opieki nad dziećmi umieszczonymi w systemie pieczy zastępczej oraz pracodawca prowadzący jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, mogą po uzyskaniu uprzedniej zgody pracownika, na czas określony: [5]

1) polecić pracownikowi świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych w niezbędnym wymiarze; przepisów art. 151 § 3 i 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 oraz z 2024 r. poz. 878 i 1222) nie stosuje się;

2) zawiesić stosowanie przepisu art. 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, przy zachowaniu w każdej dobie nieprzerwanego odpoczynku dobowego, o którym mowa w art. 132 § 1 tej ustawy.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, pracodawca udziela pracownikowi czasu wolnego od pracy, odpowiadającego okresowi nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w art. 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, niezwłocznie po ustaniu okoliczności uniemożliwiających korzystanie z odpoczynku tygodniowego, nie później niż w terminie 3 miesięcy od daty zawieszenia odpoczynku. Udzielenie czasu wolnego nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy. Wymiar czasu wolnego może w takim przypadku obejmować mniejszą liczbę godzin, niż określona w art. 133 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, nie może być jednak krótszy niż 24 godziny.

Art. 7a.[Pracownik poszkodowany przez powódź] 1. Pracownikowi będącemu poszkodowanym przysługuje, w okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, zwolnienie od pracy, w wymiarze do 20 dni, w celu usuwania skutków powodzi w odniesieniu bezpośrednio do swojego mienia lub mienia osoby spokrewnionej lub niespokrewnionej pozostającej z nim w faktycznym związku, wspólnie zamieszkującej i gospodarującej. W okresie tego zwolnienia od pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, obliczonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego.

2. Pracodawca jest obowiązany udzielić zwolnienia od pracy, o którym mowa w ust. 1, na wniosek zgłoszony przez pracownika najpóźniej w dniu korzystania z tego zwolnienia, chyba że nie jest to obiektywnie możliwe ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy.

3. Zwolnienie od pracy, o którym mowa w ust. 1, dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Niepełną godzinę zwolnienia od pracy zaokrągla się w górę do pełnej godziny.

4. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracownikowi niezależnie od usprawiedliwionej nieobecności, o której mowa w art. 8 ust. 1.

5. Wynagrodzenie określone w ust. 1 wypłaca pracodawca.

6. [12] Marszałek województwa na wniosek pracodawcy, złożony za pośrednictwem wojewódzkiego urzędu pracy, właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności, dokonuje ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia oraz należne od pracodawcy składki na ubezpieczenia społeczne pracowników, za okres zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, łącznie na jednego pracownika do wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera oświadczenie o poniesionych kosztach na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenia społeczne. Do wniosku dołącza się wykaz pracowników, których wynagrodzenie będzie podlegało zwrotowi. Wykaz obejmuje następujące dane pracowników: imię (imiona) i nazwisko, numer PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, wysokość wynagrodzenia brutto, wymiar czasu pracy, liczbę dni zwolnienia od pracy i termin jego wykorzystania oraz miejsce zamieszkania. [13]

8. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

9. [14] Kwotę, o której mowa w ust. 6, pracodawca zwraca w całości, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych od dnia jej otrzymania, na rachunek bankowy wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli złożył niezgodne ze stanem faktycznym oświadczenie, o którym mowa w ust. 7.

9a. [15] Marszałek województwa może przeprowadzać kontrole pracodawcy, o którym mowa w ust. 6, w zakresie zgodności ze stanem faktycznym złożonego oświadczenia, o którym mowa w ust. 7, w tym w zakresie wydatkowania środków na wypłatę wynagrodzeń i opłacania składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawcy, i w tym celu może żądać okazania wszelkiej dokumentacji z tym związanej oraz żądać złożenia stosownych wyjaśnień.

9b. [16] Pracodawca zobowiązuje się do poddania się kontroli marszałka województwa lub upoważnionych pracowników wojewódzkiego urzędu pracy. Pracodawca, który nie poddał się kontroli, jest obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy.

9c. [17] Marszałek województwa może pozyskiwać z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy, w postaci elektronicznej, dane zgromadzone na koncie płatnika składek lub koncie ubezpieczonego, o których mowa w art. 50 ust. 14–16 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w celu ustalenia lub weryfikacji okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 7.

9d. [18] Marszałek województwa w celu realizacji zadań przewidzianych w ustawie może pozyskiwać od starostów i powiatowych urzędów pracy informacje mające znaczenie dla oceny spełniania warunków przyznania pomocy i prawidłowości jej wykorzystania w zakresie określonym w niniejszym artykule.

9e. [19] Marszałek województwa może wystąpić do podmiotów, o których mowa w ust. 9c i 9d, o informacje o pracownikach obejmujące:

1) imię i nazwisko;

2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość;

3) informacje związane z zatrudnieniem pracowników w okresie objętym zwolnieniem, o którym mowa w ust. 1, dotyczące:

a) czasu trwania i rodzaju umowy,

b) wymiaru czasu pracy,

c) wysokości wynagrodzenia,

d) obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia,

e) odprowadzania i wysokości odprowadzonych składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia,

f) odprowadzania i wysokości odprowadzonych zaliczek na podatek dochodowy,

g) nieobecności w pracy,

h) okresu i wysokości wsparcia udzielonego na pracownika na podstawie przepisów ustawy,

i) trybu rozwiązania stosunku pracy.

9f. [20] Marszałek województwa w celu realizacji zadań przewidzianych w ustawie może pozyskiwać w postaci elektronicznej, w sposób automatyczny, przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy, informacje przetwarzane w Krajowym Rejestrze Sądowym, Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności.

10. [21] Marszałek województwa dochodzi roszczeń z tytułu niezwróconych i nienależnie udzielonych kwot, o których mowa w ust. 6, w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

10a. [22] Marszałek województwa może określić warunki zwrotu należności z tytułu roszczeń określonych w ust. 10, w szczególności rozłożyć płatność należności na raty, odroczyć termin spłaty należności, odstąpić w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub w części należności.

10b. [23] Do udzielania ulg w spłacie należności, o których mowa w ust. 10a, stosuje się odpowiednio przepisy art. 56, art. 57 i art. 58 ust. 2–4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

10c. [24] Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może przeprowadzać u marszałka województwa i w podległym mu wojewódzkim urzędzie pracy kontrole w zakresie określonym w art. 39a ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1087 oraz z 2024 r. poz. 1089 i 1635).

10d. [25] Marszałek województwa oraz upoważnione przez niego osoby przetwarzają dane osobowe pracodawców zawarte we wniosku, o którym mowa w ust. 6, i dane osobowe pracowników, o których mowa w ust. 1, w zakresie wynikającym z ust. 7. Przetwarzanie danych osobowych może następować w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8, ust. 4a lub 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2024 r. poz. 475, 742, 858, 863, 1089 i 1572), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”.

11. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 6, oraz wykazu, o którym mowa w ust. 7, uwzględniając konieczność uproszczenia postępowania.

Art. 17.[Umorzenie pożyczki udzielonej na sfinansowanie kosztów szkolenia] 1. Pożyczka, o której mowa w art. 42 ustawy o promocji zatrudnienia [31], może zostać umorzona w całości lub w części wraz odsetkami, jeżeli na skutek powodzi:

1) nastąpiła trwała lub czasowa przeszkoda w funkcjonowaniu instytucji szkoleniowej;

2) poszkodowany bezrobotny w okresie trwania powodzi nie mógł podjąć lub ukończyć szkolenia.

2. Umorzenia pożyczki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje, w drodze decyzji, starosta na wniosek pożyczkobiorcy złożony w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 lub z urzędu w wypadku śmierci pożyczkobiorcy bez konieczności uzyskania opinii powiatowej rady rynku pracy.

Art. 18.[Umorzenie przyznanych refundacji na wyposażenie lub doposażenie stanowisk pracy] 1. Przyznane refundacje na wyposażenie lub doposażenie stanowisk pracy, lub środki na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia, mogą zostać umorzone w całości lub w części wraz z odsetkami, jeżeli miejsca pracy uległy zniszczeniu na skutek powodzi.

2. Osobom bezrobotnym, którym umorzono środki przyznane na podjęcie działalności gospodarczej, w związku z utratą miejsca pracy na skutek powodzi, przysługuje prawo ponownego złożenia wniosku o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej.

2a. [32] Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się warunku nieprowadzenia przez bezrobotnego działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień złożenia wniosku oraz nie dołącza się oświadczenia o nieposiadaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej lub oświadczenia o zakończeniu działalności gospodarczej w dniu przypadającym w okresie przed upływem co najmniej 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień złożenia wniosku.

3. Umorzenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje, w drodze decyzji, starosta na wniosek poszkodowanego złożony w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

4. [33] Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 3 jest wojewoda.

Art. 22.[Rezerwa Funduszu Pracy] 1. Świadczenia, o których mowa w art. 18–21, są finansowane ze środków utworzonej na ten cel rezerwy Funduszu Pracy, będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw pracy.

1a. [36] Środki Funduszu Pracy na finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 19–21, są przyznawane samorządom powiatów przez ministra właściwego do spraw pracy na wniosek właściwego miejscowo starosty.

1b. [37] Środki Funduszu Pracy przyznane na finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 19–21, w części niewykorzystanej do końca roku budżetowego, podlegają rozliczeniu i zwrotowi na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy w terminie miesiąca od dnia zakończenia okresu finansowania tych świadczeń, nie później niż do dnia 31 stycznia następnego roku.

1c. [38] Środki zwrócone przez podmioty korzystające ze świadczeń, o których mowa w art. 19–21, na rachunek bankowy samorządu powiatu, rozliczone przez powiatowy urząd pracy w danym miesiącu, podlegają zwrotowi na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy w terminie do 10. dnia następnego miesiąca.

2. Rezerwa, o której mowa w ust. 1, jest tworzona w ramach posiadanych środków finansowych Funduszu Pracy, obejmujących bieżące przychody, w tym dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.

Art. 22a.[Świadczenie interwencyjne] 1. Poszkodowanemu w wyniku wystąpienia powodzi będącemu przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, który prowadził działalność gospodarczą na dzień wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, może być w związku z tą powodzią przyznane jednorazowo świadczenie interwencyjne na wsparcie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, zwane dalej „świadczeniem interwencyjnym”.

1a. [39] Świadczenie interwencyjne może być przyznane również na wsparcie dalszego prowadzenia:

1) działalności pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2024 r. poz. 1491) przez organizacje pozarządowe w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie lub podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy,

2) działalności pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie i innej działalności o charakterze odpłatnym w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o ekonomii społecznej (Dz. U. z 2024 r. poz. 113 i 1635) przez podmioty ekonomii społecznej, o których mowa w art. 2 pkt 5 tej ustawy,

3) działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226, z późn. zm.) przez rolników w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników podlegających na podstawie tej ustawy ubezpieczeniu społecznemu rolników

– poszkodowanych w wyniku wystąpienia powodzi, którzy prowadzili tę działalność i posiadali status płatnika składek w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych na dzień wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

2. [40] Świadczenie interwencyjne może być przyznane wyłącznie przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, lub organizacji albo podmiotowi, albo rolnikowi, o których mowa w ust. 1a, którzy:

1) ponieśli szkodę polegającą na utracie, uszkodzeniu lub zniszczeniu, bezpośrednio w wyniku wystąpienia powodzi, składników materialnych przedsiębiorstwa lub organizacji albo podmiotu, o których mowa w ust. 1a pkt 1 i 2, albo gospodarstwa rolnego prowadzonego przez rolnika, o którym mowa w ust. 1a pkt 3, niezbędnych do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w ust. 1a, oraz

2) zobowiążą się do prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w ust. 1a, przez okres co najmniej 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego, oraz

3) zobowiążą się do utrzymania poziomu zatrudnienia przez okres 6 miesięcy od dnia wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

3. Przez utrzymanie poziomu zatrudnienia rozumie się utrzymanie liczby ubezpieczonych zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego.

Art. 22b.[Wniosek o przyznanie świadczenia interwencyjnego] [41] 1. W celu uzyskania świadczenia interwencyjnego przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, składa do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek zawierający:

1) oznaczenie wnioskodawcy: imię i nazwisko lub nazwę skróconą, adres do korespondencji, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer identyfikacyjny REGON, a jeżeli ich nie nadano – numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego albo paszportu;

2) wskazanie sposobu ustalenia wysokości świadczenia interwencyjnego, o którym mowa w art. 22c ust. 1;

3) wysokość średniomiesięcznego przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w przypadku wyboru sposobu ustalania wysokości świadczenia interwencyjnego, o którym mowa w art. 22c ust. 1 pkt 2;

4) numer rachunku płatniczego przedsiębiorcy lub organizacji albo podmiotu, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, prowadzonego w kraju lub wydanego w kraju instrumentu płatniczego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2024 r. poz. 30, 731 i 1222), na który ma być przekazane świadczenie interwencyjne;

5) wysokość wnioskowanego świadczenia interwencyjnego.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, dołącza:

1) oszacowanie, o którym mowa w art. 43 ust. 4 pkt 2, 3 lub ust. 6 zdanie drugie, wraz z dokumentacją, na podstawie której zostało ono dokonane, albo zobowiązanie do przesłania tego oszacowania wraz z tą dokumentacją w terminie 5 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego, a w przypadku rolnika – protokół oszacowania szkód sporządzony przez komisję, o której mowa w art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 1199), na którym wojewoda potwierdził wystąpienie szkód, sporządzając adnotację na tym protokole, albo zobowiązanie do przesłania tego protokołu w terminie 5 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego;

2) dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa lub składników majątkowych organizacji albo podmiotu, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, albo gospodarstwa rolnego prowadzonego przez rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, służących do prowadzenia działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, od następstw klęsk żywiołowych – jeżeli zawarł taką umowę, albo oświadczenie o niezawarciu takiej umowy;

3) oświadczenie o faktycznym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a;

4) oświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, na dzień wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2;

5) zobowiązanie do prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, oraz zobowiązanie do utrzymania poziomu zatrudnienia, o których mowa w art. 22a ust. 2 pkt 2 i 3.

3. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2–4, przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 2, może być złożony za pomocą profilu informacyjnego utworzonego w systemie teleinformatycznym udostępnionym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym albo wykorzystującego sposób potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych udostępniony bezpłatnie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w systemie teleinformatycznym.

5. Wniosek o przyznanie świadczenia interwencyjnego przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, składa w terminie 6 miesięcy od dnia wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

Art. 22c.[Wysokość świadczenia interwencyjnego] [42] 1. Świadczenie interwencyjne jest przyznawane w wysokości wskazanej przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 – nie wyższej jednak niż wysokość szkody określonej w art. 22a ust. 2 pkt 1. Wysokość przyznanego świadczenia nie może także przekraczać wysokości ustalonej zgodnie ze sposobem wskazanym przez:

1) przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, w tym wniosku, jako kwota stanowiąca iloczyn liczby ubezpieczonych zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego, na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1, albo na dzień wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, w zależności od tego, która liczba jest mniejsza, oraz kwoty określonej w tym rozporządzeniu albo

2) przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w tym wniosku, jako kwota stanowiąca iloczyn wysokości średniomiesięcznego przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, oraz współczynnika określonego w tym rozporządzeniu przy uwzględnieniu rozmiarów skutków powodzi oraz sytuacji budżetu państwa.

2. Określona w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 ust. 2, kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie może być niższa niż połowa przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z kwartału poprzedzającego wydanie tego rozporządzenia, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

3. Wysokość średniomiesięcznego przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się przez podzielenie przychodu uzyskanego z prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę lub prowadzenia działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, przez organizację albo podmiot wymienione w tych przepisach w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, przez liczbę miesięcy kalendarzowych w tym roku kalendarzowym, w trakcie których działalność ta była prowadzona przynajmniej przez jeden dzień, w którym nie była zawieszona.

4. Maksymalną wysokość przyznawanego świadczenia interwencyjnego określa rozporządzenie, o którym mowa w art. 1 ust. 2, przy uwzględnieniu rozmiarów skutków powodzi.

5. W przypadku gdy przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, przed wystąpieniem powodzi nie zawarli umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa lub składników majątkowych organizacji albo podmiotu, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, albo gospodarstwa rolnego prowadzonego przez rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, służących do prowadzenia działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, od następstw klęsk żywiołowych, wysokość przyznanego świadczenia interwencyjnego nie może przekroczyć 75 % wysokości szkody określonej w art. 22a ust. 2 pkt 1 oraz 75 % maksymalnej wysokości świadczenia interwencyjnego określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 ust. 2.

Art. 22d.[Wymiana informacji] [43] 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje Szefa Krajowej Administracji Skarbowej o średnio-miesięcznym przychodzie stanowiącym podstawę do ustalenia wysokości świadczenia interwencyjnego, wskazanym we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1.

2. Szef Krajowej Administracji Skarbowej informuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych o rozbieżnościach między średniomiesięcznym przychodem wykazanym we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 3, a średniomiesięcznym przychodem uzyskanym z prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, wykazanym dla celów podatkowych wyliczonym w trybie wskazanym w art. 22c ust. 3.

3. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego na wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przekazuje informacje niezbędne do realizacji zadań w zakresie świadczenia interwencyjnego.

4. Wymiana informacji, o których mowa w ust. 1–3, następuje w formie elektronicznej.

Art. 22e.[Zwrot świadczenia interwencyjnego] [44] 1. Świadczenie interwencyjne podlega, z zastrzeżeniem art. 4, zwrotowi przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, w całości, wraz z odsetkami za zwłokę, liczonymi od dnia jego wypłacenia, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a:

1) w okresie 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, lub zawiesili ich prowadzenie;

2) złożyli niezgodne ze stanem faktycznym przynajmniej jedno z oświadczeń, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 2–4;

3) wbrew zobowiązaniu nie przesłali w terminie oszacowania wraz z dokumentacją, o których mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1, a w przypadku rolnika – protokołu, o którym mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1;

4) nie poddali się kontroli lub utrudniali kontrolę, o której mowa w art. 22f ust. 1.

2. Świadczenie interwencyjne podlega zwrotowi przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, w części, wraz z odsetkami za zwłokę, liczonymi od dnia jego wypłacenia, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli:

1) Szef Krajowej Administracji Skarbowej poinformuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych o wystąpieniu rozbieżności między średniomiesięcznym przychodem wykazanym we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1 pkt 3, a średniomiesięcznym przychodem uzyskanym z prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2, wykazanym dla celów podatkowych wyliczonym w trybie wskazanym w art. 22c ust. 3 – proporcjonalnie do wysokości zawyżenia;

2) przedsiębiorca lub organizacja albo podmiot, albo rolnik, o których mowa w art. 22a ust. 1a, nie wykonali zobowiązania, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 3 – proporcjonalnie do różnicy w liczbie ubezpieczonych zgłoszonych do dobrowolnych ubezpieczeń społecznych, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, oraz wyłącznie ubezpieczenia zdrowotnego.

3. Świadczenie interwencyjne podlega zwrotowi przez:

1) przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, o których mowa w art. 22a ust. 1a pkt 1 i 2, w części, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zostało ono przyznane w wysokości wyższej niż wysokość szkody wynikającej z oszacowania, o którym mowa w art. 43 ust. 4 pkt 2, 3 lub ust. 6 zdanie drugie, z uwzględnieniem art. 22c ust. 5;

2) rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, w części, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zostało ono przyznane w wysokości wyższej niż wysokość szkody wynikającej z protokołu, o którym mowa w art. 22b ust. 2 pkt 1, z uwzględnieniem art. 22c ust. 5.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, termin zwrotu świadczenia interwencyjnego lub jego części nie może być dłuższy niż 30 dni kalendarzowych, liczonych od dnia uprawomocnienia się decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

5. Spadkobiercy przedsiębiorcy lub rolnika, o którym mowa w art. 22a ust. 1a pkt 3, nie są obowiązani do zwrotu wypłaconego temu przedsiębiorcy lub rolnikowi świadczenia interwencyjnego, jeżeli wyłączną przesłanką zwrotu jest ziszczenie się warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w następstwie śmierci tego przedsiębiorcy lub rolnika.

6. Do ustalenia obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych z tytułu nienależnie wypłaconego świadczenia interwencyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 93–93c, art. 94, art. 97 § 1 i 1a, art. 97a § 1–3, art. 98 § 1 i § 2 pkt 1, 2, 5 i 7, art. 100, art. 101 oraz art. 106 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

7. Do nienależnie wypłaconych świadczeń interwencyjnych i odsetek za zwłokę stosuje się przepisy art. 84 ust. 4–5 oraz 7–8e ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

8. Do dochodzenia nienależnie wypłaconego świadczenia interwencyjnego stosuje się odpowiednio przepisy działu III rozdziału 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

9. Przychód z tytułu uzyskanego świadczenia interwencyjnego oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 5, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 22f.[Kontrole Zakładu Ubezpieczeń Społecznych] [45] 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do kontroli prawidłowości i rzetelności danych, informacji i oświadczeń przekazanych przez przedsiębiorcę lub organizację albo podmiot, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, we wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1. Przepisy rozdziału 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stosuje się odpowiednio. Przepisów art. 47 ust. 1, art. 48 ust. 1, art. 54 ust. 1 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców nie stosuje się.

2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadza kontrolę przedsiębiorcy lub organizacji albo podmiotu, albo rolnika, o których mowa w art. 22a ust. 1a, którym przyznano świadczenie interwencyjne, w okresie 3 lat liczonych od dnia jego przyznania, w zakresie:

1) prowadzenia działalności gospodarczej lub działalności, o której mowa w art. 22a ust. 1a, w okresie 6 miesięcy od dnia otrzymania świadczenia interwencyjnego;

2) utrzymania poziomu zatrudnienia przez okres 6 miesięcy od dnia wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2;

3) właściwego dokumentowania wniosku o świadczenie interwencyjne.

3. Kontrolowany jest obowiązany udostępnić wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli.

4. Środki pochodzące ze świadczenia interwencyjnego nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.

Art. 22g.[Rozstrzygnięcia dotyczące świadczenia interwencyjnego] 1. Rozstrzygnięcie o przyznaniu świadczenia interwencyjnego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w całości uwzględniające wniosek, o którym mowa w art. 22b ust. 1, nie wymaga wydania decyzji.

2. W przypadku:

1) rozstrzygnięcia, które nie uwzględnia w całości wniosku, o którym mowa w art. 22b ust. 1, lub uwzględnia ten wniosek w części,

2) rozstrzygnięcia o odmowie przyznania świadczenia interwencyjnego,

3) rozstrzygnięcia o zwrocie wypłaconego świadczenia interwencyjnego, w całości lub w części

– Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzję.

3. Nie wydaje się decyzji o zwrocie wypłaconego świadczenia interwencyjnego, jeżeli kwota podlegająca zwrotowi nie przekracza dziesięciokrotności kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

4. [46] Od decyzji, o których mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 1568) dla postępowań w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Przepisy art. 83 ust. 5–7 i art. 83a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stosuje się odpowiednio.

5. Zakład wraz z odwołaniem przekazuje do sądu akta sprawy w postaci wydruków z systemu teleinformatycznego. Wydruki zastępują dokumenty elektroniczne.

6. Decyzje, postanowienia, zawiadomienia, wezwania, informacje i inne pisma w sprawie świadczenia interwencyjnego, lub nienależnie pobranego świadczenia interwencyjnego Zakład Ubezpieczeń Społecznych może doręczać w postaci elektronicznej na profilu informacyjnym. Informacja o umieszczeniu na profilu informacyjnym decyzji, postanowienia, zawiadomienia, wezwania, informacji lub innego pisma w wymienionych sprawach może zostać przesłana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na wskazany na profilu informacyjnym adres poczty elektronicznej lub numer telefonu.

7. Decyzje, postanowienia, zawiadomienia, wezwania, informacje i inne pisma, o których mowa w ust. 6, opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo zamieszcza się w nich imię, nazwisko i stanowisko służbowe osoby upoważnionej do ich wydania.

8. Decyzje, postanowienia, zawiadomienia, wezwania, informacje i inne pisma uznaje się za doręczone:

1) w momencie ich odbioru na profilu informacyjnym;

2) po upływie 14 dni od dnia umieszczenia na profilu informacyjnym decyzji, postanowienia, zawiadomienia, wezwania, informacji lub innego pisma – w przypadku ich nieodebrania.

Art. 23.[Wniosek o udzielenie nieoprocentowanej pożyczki z FGŚP] 1. W przypadku braku środków na wypłatę pracownikom wynagrodzenia przysługującego za:

1) czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy w przypadku, o którym mowa w art. 8,

2) czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, które zostały bezpośrednio spowodowane powodzią,

3) wykonaną pracę, polegającą na ochronie zakładu pracy przed powodzią lub na usuwaniu skutków powodzi, mającą na celu utrzymanie lub przywrócenie prowadzenia przez pracodawcę działalności gospodarczej

– pracodawca, który na skutek powodzi przejściowo zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczył jej prowadzenie, może złożyć do właściwego marszałka województwa wniosek o udzielenie nieoprocentowanej pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

2. Zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może podlegać wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, miesięcznie do wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od pracodawcy.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera oświadczenie o braku własnych środków na wypłatę wynagrodzenia, określenie okresu, za który przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, podlegające zaspokojeniu z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz kwoty tego wynagrodzenia. Do wniosku załącza się wykaz pracowników, których wynagrodzenie będzie podlegało zaspokojeniu w ramach pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

3a. [49] Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.”,

4. Po dokonaniu wypłaty wynagrodzenia pracownikom, pracodawca przekazuje na rachunek bankowy Funduszu różnicę między kwotą otrzymaną z Funduszu a kwotą wypłaconą pracownikom w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia otrzymania środków w ramach nieoprocentowanej pożyczki.

5. Zwrot pożyczki, o której mowa w ust. 1, następuje w dowolnym terminie, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia roku następującego po roku wystąpienia powodzi na rachunek bankowy Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Termin pracodawca określa we wniosku, o którym mowa w ust. 3. Do zwrotu pożyczki stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.

5a. [50] Decyzję o zwrocie pożyczki w całości lub w części wydaje marszałek województwa.

5b. [51] Od decyzji, o której mowa w ust. 5a, przysługuje odwołanie do samorządowego kolegium odwoławczego.

6. [52] Pracodawca może ubiegać się po dniu 31 grudnia roku następującego po roku wystąpienia powodzi o umorzenie należności z tytułu udzielonej pożyczki w całości lub w części, odroczenie terminu spłaty należności, lub rozłożenie spłaty należności na raty w całości lub w części, na wniosek złożony do marszałka województwa. Należność może zostać umorzona, termin spłaty należności może zostać odroczony lub spłata należności może zostać rozłożona na raty przez ministra właściwego do spraw pracy będącego dysponentem Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zwanego dalej „dysponentem Funduszu”, jeżeli pracodawca wykaże, że na skutek powodzi nastąpiło u niego pogorszenie warunków prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności:

1) nastąpił spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż lub nastąpiło zmniejszenie zamówień na usługi lub dostawy wytwarzanych towarów, w ciągu kolejnych 6 miesięcy w okresie od dnia otrzymania pożyczki do dnia złożenia wniosku o umorzenie należności z tytułu udzielonej pożyczki w całości lub w części, odroczenie terminu spłaty należności, lub rozłożenie spłaty należności na raty w całości lub w części w porównaniu z analogicznymi kolejnymi miesiącami w ciągu ostatnich dwóch lat lub

2) nastąpiły straty w środkach trwałych, które ograniczyły możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w porównaniu z okresem sprzed powodzi.

6a. [53] Dysponent Funduszu może umorzyć należność z tytułu udzielonej pożyczki, jeżeli:

1) w postępowaniu egzekucyjnym stwierdzono, że przedsiębiorca, który pobrał pożyczkę, nie posiada majątku, z którego można dochodzić należności;

2) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie odzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji należności lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne;

3) przedsiębiorca, który pobrał pożyczkę będący osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej został wykreślony z właściwego rejestru przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie.

7. Dysponent Funduszu umarza należność z tytułu udzielonej pożyczki [54] z urzędu, jeżeli pracodawca, będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, który pobrał pożyczkę, zmarł.

7a. [55] Marszałek województwa nie dochodzi zwrotu należności z tytułu pożyczki, jeżeli kwota należna do zwrotu nie przekracza, określonych na dzień dokonania rozliczenia, najniższych kosztów doręczenia w obrocie krajowym przesyłki poleconej za potwierdzeniem odbioru przez operatora wyznaczonego. Kwota ta jest zaliczana do kosztów Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

7b. [56] Kwotę pożyczki pracodawca zwraca w całości, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych od dnia jej otrzymania, na rachunek bankowy wojewódzkiego urzędu pracy, jeżeli złożył niezgodne ze stanem faktycznym oświadczenie, o którym mowa w ust. 3.

7c. [57] Marszałek województwa może przeprowadzać kontrole pracodawcy, o którym mowa w ust. 1, w zakresie wydatkowania środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na wypłatę wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawcy zgodnie z przeznaczeniem i w tym celu może żądać okazania wszelkiej dokumentacji z tym związanej oraz żądać złożenia stosownych wyjaśnień.

7d. [58] Pracodawca zobowiązuje się do poddania się kontroli marszałka województwa lub upoważnionych pracowników wojewódzkiego urzędu pracy. Pracodawca, który nie poddał się kontroli, jest obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy.

7e. [59] Marszałek województwa może pozyskiwać z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy, w postaci elektronicznej, dane zgromadzone na koncie płatnika składek lub koncie ubezpieczonego, o których mowa w art. 50 ust. 14–16 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w celu ustalenia lub weryfikacji okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 6.

7f. [60] Marszałek województwa w celu realizacji zadań przewidzianych w ustawie może pozyskiwać od starostów i powiatowych urzędów pracy informacje mające znaczenie dla oceny spełniania warunków przyznania pomocy i prawidłowości jej wykorzystania w zakresie określonym w niniejszym artykule.

7g. [61] Marszałek województwa może wystąpić do podmiotów, o których mowa w ust. 7e i 7f, o informacje o pracownikach obejmujące:

1) imię i nazwisko;

2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość;

3) informacje związane z zatrudnieniem pracowników w okresie objętym pożyczką dotyczące:

a) czasu trwania i rodzaju umowy,

b) wymiaru czasu pracy,

c) wysokości wynagrodzenia,

d) obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia,

e) odprowadzania i wysokości odprowadzonych składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzenia,

f) odprowadzania i wysokości odprowadzonych zaliczek na podatek dochodowy,

g) nieobecności w pracy,

h) okresu i wysokości wsparcia udzielonego na pracownika na podstawie przepisów ustawy,

i) trybu rozwiązania stosunku pracy.

7h. [62] Marszałek województwa w celu realizacji zadań przewidzianych w ustawie może pozyskiwać w postaci elektronicznej, w sposób automatyczny, przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy, informacje przetwarzane w Krajowym Rejestrze Sądowym, Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności.

7i. [63] Dysponent Funduszu może przeprowadzać u marszałka województwa i w podległym mu wojewódzkim urzędzie pracy kontrole w zakresie określonym w art. 39a ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

8. [64] Dysponent Funduszu może upoważnić marszałków województw do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 6–7.

9. [65] W przypadku zaistnienia niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy kwota główna niespłaconego zadłużenia wraz z naliczonymi odsetkami za zwłokę staje się wymagalna z dniem zaistnienia niewypłacalności.

9a. Zadania określone w ust. 1 realizują marszałkowie województw przy pomocy wojewódzkich urzędów pracy.

9b. [66] Podmioty, o których mowa w ust. 9a, przetwarzają dane osobowe pracowników, o których mowa w ust. 1, w zakresie wynikającym z przepisów wydanych na podstawie ust. 10. Przetwarzanie danych osobowych może następować w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8, ust. 4a lub 9 ustawy o promocji zatrudnienia.

9c. [67] Umorzenie należności z tytułu udzielonej pożyczki w całości lub w części, odroczenie terminu spłaty należności lub rozłożenie spłaty należności na raty w całości lub w części, o których mowa w ust. 6–7, następuje w formie pisemnej, na podstawie przepisów prawa cywilnego.

10. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, i wzór wykazu, o którym mowa w ust. 3, tryb ich składania i rozpatrywania, sposób przekazywania środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i dokonywania wypłaty wynagrodzenia oraz szczegółowy tryb zwrotu Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych kwot przekazanych pracodawcy, uwzględniając konieczność uproszczenia postępowania.

Art. 27a.[Prawo pierwokupu lokali mieszkalnych lub nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym] [68] 1. Gminie wskazanej w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 i w okresie wskazanym w tych przepisach przysługuje prawo pierwokupu:

1) samodzielnego, wyodrębnionego lokalu mieszkalnego lub udziału w tym lokalu,

2) nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym lub udziału w takiej nieruchomości

– położonych na obszarze tej gminy.

2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 109 ust. 3 i 4, art. 110 i art. 111 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

3. Lokale mieszkalne i udziały w lokalach mieszkalnych oraz nieruchomości i udziały w nieruchomościach nabyte przez gminę w wykonaniu prawa pierwokupu, o którym mowa w ust. 1, wchodzą w skład mieszkaniowego zasobu gminy.

Art. 28.[Finansowe wsparcie na pokrycie kosztów przedsięwzięcia polegającego na tworzeniu lokali mieszkalnych lub budynków przeznaczonych dla poszkodowanych] 1. [69] W przypadku gdy przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 304) lub art. 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. a tej ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 5a ust. 1 tej ustawy, jest realizowane na terenie gminy lub miejscowości określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, a pierwszeństwo w dostępie do tworzonych w ramach niego lokali mieszkalnych zapewnia się poszkodowanym będącym osobami fizycznymi, finansowego wsparcia udziela się do wysokości 100 % kosztów przedsięwzięcia.

2. [70] (uchylony)

3. Finansowego wsparcia na pokrycie kosztów przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, udziela się również:

1) gminie albo jednoosobowej spółce gminnej, jako beneficjentowi wsparcia, w przypadku przedsięwzięcia polegającego na remoncie lokalu mieszkalnego stanowiącego mieszkaniowy zasób gminy, zajmowanego przez lokatora na podstawie obowiązującej umowy najmu w wysokości:

a) 70 % kosztów przedsięwzięcia, w przypadku gdy beneficjent wsparcia uzyskał premię, o której mowa w art. 11g ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków (Dz. U. z 2024 r. poz. 1446), z tytułu realizacji przedsięwzięcia remontowego w budynku, w którym znajduje się ten lokal mieszkalny, i realizuje to przedsięwzięcie łącznie z remontem tego lokalu,

b) 100 % kosztów przedsięwzięcia, w przypadku gdy temu przedsięwzięciu remontowemu poddawany jest lokal mieszkalny inny niż spełniający warunki, o których mowa w lit. a,

2) gminie albo związkowi międzygminnemu, jako beneficjentowi wsparcia, w przypadku przedsięwzięcia polegającego na remoncie lokalu mieszkalnego stanowiącego własność inwestora innego niż gmina, utworzonego z wykorzystaniem finansowego wsparcia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, finansowania zwrotnego, o którym mowa w rozdziale 2a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2024 r. poz. 1440), lub ze środków zlikwidowanego Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zgodnie z art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (w brzmieniu z dnia 30 maja 2009 r., Dz. U. z 2004 r. poz. 2157), i zajmowanego przez lokatora na podstawie obowiązującej umowy najmu, w wysokości 70 % kosztów tego przedsięwzięcia

– w przypadku gdy przedsięwzięcie to dotyczy usuwania szkód powstałych na skutek powodzi, a szkody dotyczące objętego nim lokalu oszacowano na poziomie uszkodzeń wynoszącym co najmniej 5 %.

4. Finansowego wsparcia na zasadach określonych w ust. 1 i 3 udziela się, jeżeli wniosek o to wsparcie złożono w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2. W przypadku gdy w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 dokonano aktualizacji złożonego do Banku Gospodarstwa Krajowego przed dniem rozpoczęcia tego terminu wniosku o finansowe wsparcie udzielane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, dostosowującej ten wniosek do zasad określonych w ust. 1, wniosek ten uznaje się za spełniający warunek, o którym mowa w zdaniu pierwszym.

5. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość kwoty bazowej finansowego wsparcia udzielonego zgodnie z zasadami, o których mowa:

1) w ust. 1 dotyczącego przedsięwzięć, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych biorąc pod uwagę średni koszt realizacji przedsięwzięć, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1,

2) w ust. 3, biorąc pod uwagę średni koszt realizacji przedsięwzięć, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3

– ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, wynikających z wniosków o finansowe wsparcie na pokrycie części kosztów takich przedsięwzięć realizowanych na terenie gmin poszkodowanych w wyniku wystąpienia powodzi i złożonych w okresie 6 miesięcy poprzedzających wydanie tego rozporządzenia.

6. W przypadku wydania przez ministra właściwego do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa przepisów wykonawczych na podstawie:

1) ust. 5 pkt 1 finansowego wsparcia zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 1, na wniosek złożony w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 na pokrycie kosztów przedsięwzięcia, o którym mowa w:

a) art. 3 ust. 1 pkt 5 udziela się do kwoty odpowiadającej iloczynowi kwoty bazowej określonej w tych przepisach powierzchni nabywanego lokalu mieszkalnego oraz współczynnika 1,2,

b) art. 3 ust. 1 pkt 6 udziela się do kwoty odpowiadającej sumie iloczynu kwoty bazowej określonej w tych przepisach i powierzchni nabywanego lokalu mieszkalnego oraz kosztów jego remontu;

2) ust. 5 pkt 2, finansowego wsparcia zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 3, na wniosek złożony w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, udziela się danej gminie, danemu związkowi międzygminnemu albo danej jednoosobowej spółce gminnej do wysokości różnicy między iloczynem kwoty bazowej określonej w tych przepisach i łącznej powierzchni użytkowej znajdujących się na terenie tej gminy i uszkodzonych w wyniku powodzi lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób gminy lub będących własnością inwestora innego niż gmina i utworzonych z wykorzystaniem finansowego wsparcia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, finansowania zwrotnego, o którym mowa w rozdziale 2a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, lub ze środków zlikwidowanego Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zgodnie z art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (w brzmieniu z dnia 30 maja 2009 r., Dz. U. z 2004 r. poz. 2157), a łączną wysokością finansowego wsparcia udzielonego tej gminie, temu związkowi międzygminnemu albo tej jednoosobowej spółce gminnej zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 3, na podstawie innych wniosków złożonych w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

7. Do wniosku o udzielenie finansowego wsparcia zgodnie z zasadami określonymi w:

1) ust. 1 – beneficjent wsparcia dołącza oświadczenie o:

a) [71] zapewnieniu pierwszeństwa w dostępie do lokali mieszkalnych tworzonych w ramach przedsięwzięcia poszkodowanym będącym osobami fizycznymi,

b) [72] (uchylona)

2) ust. 3 – beneficjent wsparcia dołącza:

a) oświadczenie beneficjenta lub inwestora o uszkodzeniu na skutek powodzi lokali mieszkalnych objętych przedsięwzięciem, na pokrycie kosztów którego udzielone ma zostać finansowe wsparcie,

b) informację o łącznej liczbie i łącznej powierzchni użytkowej znajdujących się na terenie danej gminy i uszkodzonych na skutek powodzi lokali mieszkalnych:

– stanowiących mieszkaniowy zasób gminy lub

– będących własnością inwestora innego niż gmina i utworzonych z wykorzystaniem finansowego wsparcia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, finansowania zwrotnego, o którym mowa w rozdziale 2a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, lub ze środków zlikwidowanego Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zgodnie z art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (w brzmieniu z dnia 30 maja 2009 r., Dz. U. z 2004 r. poz. 2157)

– co do których szkody oszacowano na poziomie uszkodzeń wynoszącym co najmniej 5 %.

8. W informacji, o której mowa w ust. 7 pkt 2 lit. b tiret drugie, nie uwzględnia się lokali mieszkalnych, których właściciel wyraził pisemną zgodę na przeprowadzenie ich remontu dotyczącego usunięcia szkód powstałych na skutek powodzi przez najemcę.

9. [73] W przypadku finansowego wsparcia udzielanego zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 i 3 nie stosuje się przepisów art. 8a ust. 1, art. 13 ust. 1, la, 4 i 8–11 oraz art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych.

10. W przypadku finansowego wsparcia udzielanego zgodnie z zasadami określonymi:

1) w ust. 1 w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, do przedsięwzięć objętych tym finansowym wsparciem nie stosuje się art. 6aa tej ustawy;

2) w ust. 3 pkt 1 lit. a do przedsięwzięć objętych tym finansowym wsparciem nie stosuje się art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych.

11. W przypadku finansowego wsparcia udzielanego zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 do kosztów przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, zalicza się:

1) cenę ustaloną w umowie sprzedaży, pomniejszoną o wartość rynkową gruntu, nie większą niż wartość rynkowa lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego albo udziału we współwłasności budynku mieszkalnego, pomniejszoną o wartość rynkową gruntu, określoną w operacie szacunkowym przez rzeczoznawcę;

2) koszty remontu lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego albo udziału we współwłasności budynku mieszkalnego objętego tym przedsięwzięciem.

12. Wnioski o finansowe wsparcie udzielane zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 i 3 Bank Gospodarstwa Krajowego rozpatruje poza kolejnością, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych.

12a. [74] W przypadku gdy wniosek o udzielenie finansowego wsparcia na przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje o realizowanym przedsięwzięciu jedynie w części zakresu określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, Bank Gospodarstwa Krajowego w terminie 7 dni od dnia wpływu tego wniosku kwalifikuje go do finansowego wsparcia albo pozostawia go bez rozpatrzenia, jeżeli na podstawie danych i informacji w nim zawartych stwierdzi niezgodność tego przedsięwzięcia z ust. 1 oraz odpowiednio z art. 3, art. 5, art. 5a, art. 6 ust. 1–3 i 5, art. 6b, art. 7, art. 14, art. 14a ust. 1, art. 15 i art. 16 ust. 1–3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych lub stwierdzi brak możliwości ustalenia wysokości kwoty finansowego wsparcia. Przepisów art. 8 ust. 4–7 i 9 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych nie stosuje się.

12b. [75] W przypadku zakwalifikowania wniosku o udzielenie finansowego wsparcia na przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1, w trybie, o którym mowa w ust. 12a, wsparcie to uruchamia się, jeżeli:

1) w terminie 10 miesięcy od dnia złożenia tego wniosku, wnioskodawca uzupełni ten wniosek o informacje zgodne z zakresem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych oraz

2) przedsięwzięcie objęte tym wnioskiem jest zgodne z ust. 1 oraz odpowiednio z art. 3, art. 5, art. 5a, art. 6 ust. 1–3 i 5, art. 6b, art. 7, art. 14, art. 14a ust. 1, art. 15 i art. 16 ust. 1–3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych.

12c. [76] W terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku o finansowe wsparcie uzupełnionego na podstawie ust. 12b pkt 1, Bank Gospodarstwa Krajowego sprawdza, czy przedsięwzięcie jest zgodne z ust. 1 oraz odpowiednio z art. 3, art. 5, art. 5a, art. 6 ust. 1–3 i 5, art. 6b, art. 7, art. 14, art. 14a ust. 1, art. 15 i art. 16 ust. 1–3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych. W przypadku stwierdzenia niezgodności przedsięwzięcia z ust. 1 oraz z art. 3, art. 5, art. 5a, art. 6 ust. 1–3 i 5, art. 6b, art. 7, art. 14, art. 14a ust. 1, art. 15 i art. 16 ust. 1–3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych Bank Gospodarstwa Krajowego informuje o tym wnioskodawcę.

13. Finansowego wsparcia zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 i 3 udziela się do wysokości środków Funduszu Dopłat pochodzących z rezerwy celowej, o której mowa w art. 3 ust. 2.

14. Wnioski o finansowe wsparcie udzielane zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 i 3 Bank Gospodarstwa Krajowego kwalifikuje do udzielenia finansowego wsparcia w terminie do dnia 31 grudnia danego roku.

Art. 28a.[Premia remontowa i premia MZG] 1. W przypadku gdy przedsięwzięcie remontowe, o którym mowa w:

1) art. 6 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków, dotyczy usuwania szkód powstałych na skutek powodzi, wysokość premii remontowej stanowi:

a) 60 % kosztów przedsięwzięcia – w przypadku gdy temu przedsięwzięciu remontowemu poddawany jest budynek mieszkalny wielorodzinny wpisany do rejestru zabytków lub znajdujący się na obszarze wpisanym do rejestru zabytków, nie więcej jednak niż wykorzystana kwota kredytu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków,

b) 50 % kosztów przedsięwzięcia – w przypadku gdy temu przedsięwzięciu remontowemu poddawany jest budynek mieszkalny wielorodzinny inny niż spełniający warunki, o których mowa w lit. a,

2) art. 11g ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków, związane jest z usuwaniem skutków powodzi premia MZG w rozumieniu art. 2 pkt 22 tej ustawy, zwana dalej „premią MZG”, przysługuje:

a) w wysokości 70 % kosztów tego przedsięwzięcia,

b) jeżeli przedmiotem przedsięwzięcia jest budynek mieszkalny wielorodzinny, w którym wszystkie lokale mieszkalne wchodzą w skład mieszkaniowego zasobu gminy lub stanowią własność inwestora innego niż gmina i zostały utworzone z wykorzystaniem finansowego wsparcia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, finansowania zwrotnego, o którym mowa w rozdziale 2a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, lub ze środków zlikwidowanego Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zgodnie z art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (w brzmieniu z dnia 30 maja 2009 r., Dz. U. z 2004 r. poz. 2157)

– jeżeli wniosek o tę premię złożono w okresie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

2. W przypadku przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, prowadzonego przez inwestora innego niż gmina, art. 11g ust. 1 pkt 3 i 4, art. 11h, art. 11i ust. 2 oraz art. 11j ust. 3 pkt 2 lit. a, b i d–f [77] ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków nie stosuje się.

3. W przypadku gdy przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1, jest prowadzone przez inwestora innego niż gmina:

1) do wniosku o przyznanie premii MZG dołącza się oświadczenie, że wszystkie lokale mieszkalne znajdujące się w budynku stanowią mieszkaniowy zasób gminy i zostały utworzone z wykorzystaniem finansowego wsparcia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu niektórych przedsięwzięć mieszkaniowych, finansowania zwrotnego, o którym mowa w rozdziale 2a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa, lub ze środków zlikwidowanego Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, zgodnie z art. 18 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (w brzmieniu z dnia 30 maja 2009 r., Dz. U. z 2004 r. poz. 2157);

2) art. 11j ust. 3 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków nie stosuje się.

4. W przypadku przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, do audytu remontowego, o którym mowa w art. 11j ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków, dołącza się dokumenty potwierdzające uszkodzenie budynku na skutek powodzi.

5. W przypadku przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się przepisów art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, 2 i 3, art. 8 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków.

6. Premii remontowych i premii MZG zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 udziela się do wysokości środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów pochodzących z rezerwy celowej, o której mowa w art. 3 ust. 2.

Art. 30.[Dochody zwolnione z podatku dochodowego] 1. Zwalnia się od podatku dochodowego:

1) dochody (przychody) poszkodowanego otrzymane na usuwanie skutków powodzi z tytułu:

a) nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń,

b) darowizn, do których nie ma zastosowania ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843);

2) [78] przychody poszkodowanego otrzymane na podstawie art. 10–12, art. 17–19 i art. 22i; wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z tych przychodów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

3) przychody otrzymane na podstawie art. 23;

4) dochody kredytobiorców z tytułu otrzymanego wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 26a ust. 1.

1a. [79] Dochodów i przychodów zwolnionych od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ust. 1 nie zalicza się do dochodów, o których mowa w art. 26 ust. 7e zdanie pierwsze ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Zwalnia się od podatku od spadków i darowizn darowizny, jeżeli do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź, zostaną przeznaczone przez obdarowanego na usunięcie skutków powodzi.

3. Do środków trwałych, których dotyczą przepisy ust. 1 pkt 1 i ust. 2, nie stosuje się przepisów art. 23 ust. 1 pkt 45 i pkt 45a lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 i 232) oraz art. 16 ust. 1 pkt 48 i pkt 63 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 oraz z 2024 r. poz. 232).

4. W przypadku gdy przerwa w prowadzeniu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 oraz z 2023 r. poz. 1059 i 1414), została spowodowana powodzią, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.

5. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź.

6. Do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 32.[Wniosek o udzielenie ulgi w spłacie zobowiązania podatkowego] 1. Udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a i art. 67b § 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na obszarze gmin lub miejscowości określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, następuje na wniosek przedsiębiorcy złożony w terminie do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź.

2. [80] Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych udzielone zgodnie z ust. 1 stanowią pomoc udzielaną na warunkach określonych w art. 50 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu.

Art. 33.[Świadczenia uzyskane w związku z powodzią] 1. Świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do dochodu, od wysokości którego odrębne przepisy uzależniają uzyskanie świadczeń o charakterze socjalnym, ulg, dodatków i zwolnień, w tym z zakresu:

1) pomocy społecznej;

2) świadczeń rodzinnych;

3) dodatków mieszkaniowych;

4) stypendiów i pomocy materialnej dla uczniów;

4a) stypendiów i zapomóg otrzymywanych przez studentów na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.);

5) świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

2. Świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do przychodu w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, od wysokości którego uzależniona jest możliwość uzyskania statusu bezrobotnego.

3. Jeżeli zalaniu na skutek powodzi uległo co najmniej 30 % powierzchni gospodarstwa rolnego w okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, przy ustalaniu prawa do świadczeń z pomocy społecznej lub prawa do innych świadczeń lub form wsparcia przyznawanych na podstawie dochodu, o którym mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2024 r. poz. 323 i 858), lub w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, nie wlicza się do dochodu z gospodarstwa rolnego powierzchni gospodarstwa rolnego, która uległa zalaniu na skutek powodzi.

4. [81] Środki pochodzące ze świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.

Art. 35.[Wyłączenie stosowania przepisu ustalającego maksymalny limit dotacji] [82] W przypadku udzielania dotacji przeznaczonej na zadania własne związane z usuwaniem skutków powodzi:

1) gminom wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 lub

2) gminom, na których terenie znajdują się miejscowości wskazane w tych przepisach, lub

3) powiatom, na których terenie znajdują się gminy wskazane w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 lub gminy, na których terenie znajdują się miejscowości wskazane w tych przepisach

– nie stosuje się ograniczenia określonego w art. 128 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

2. W przypadku realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, przez związki międzygminne, związki powiatów lub związki powiatowo-gminne, środki na realizacje tych zadań zapewnia właściwa jednostka samorządu terytorialnego.

Art. 35a.[Zwiększenie wysokości udzielonej dotacji na realizację zadania publicznego] 1. [83] W przypadku realizacji zadań, o których mowa w art. 36 ustawy o rehabilitacji, organ administracji publicznej zlecający realizację zadania publicznego organizacjom pozarządowym, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, oraz podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 tej ustawy, jest uprawniony do zmiany warunków umów na wniosek strony lub za jej zgodą, w tym w szczególności do zwiększenia wysokości udzielonej dotacji na realizację zadania publicznego, do przedłużenia terminu na złożenie sprawozdania z wykonania zleconego zadania publicznego oraz rozliczenia udzielonej dotacji na realizację zadania publicznego, z pominięciem terminów wynikających z ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z tym że termin ten nie może być późniejszy niż 31 stycznia roku następnego, a także do uznania za uzasadnione wydatków poniesionych na sfinansowanie działań realizowanych w ramach zleconego zadania publicznego, które zostały odwołane w następstwie okoliczności będących skutkiem powodzi.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, niewykonanie planu działań lub nieosiągnięcie rezultatów założonych w umowie, na podstawie której zlecono realizację zadania publicznego, nie może skutkować uznaniem dotacji na realizację zadania publicznego w tej części za wykorzystaną niezgodnie z przeznaczeniem, pobraną nienależnie lub w nadmiernej wysokości i podlegającą zwrotowi.

Art. 35d.[Udzielanie pomocy publicznej] [84] 1. Pomoc publiczna, o której mowa w art. 26, art. 26a, art. 26d, art. 32 i art. 41 ustawy o rehabilitacji, w kwotach ustalonych na podstawie tej ustawy, może być udzielana jako pomoc publiczna spełniająca warunki określone w art. 50 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu pracodawcom posiadającym siedzibę lub prowadzącym działalność na terenie gmin wskazanych w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, którzy nie byli w trudnej sytuacji ekonomicznej w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym weszły w życie przepisy wydane na podstawie art. 1 ust. 2.

2. Do pomocy publicznej, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 4 ust. 1.