Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2020-10-13
Wersja aktualna od 2020-10-13
obowiązujący
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI MORSKIEJ I ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ1)
z dnia 9 sierpnia 2016 r.
w sprawie zwolnienia statku z wymagań w zakresie wyposażenia i konstrukcji lub zastosowania środków równoważnych2)
z dnia 9 sierpnia 2016 r. (Dz.U. z 2016 r., poz. 1319)
t.j. z dnia 13 października 2020 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 1779)
Na podstawie art. 86 ust. 3c ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2020 r. poz. 680) zarządza się, co następuje:
§ 1.[Zakres przedmiotowy] Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwolnienia statku z obowiązku spełniania wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej „ustawą”, lub wyrażenia zgody na zastosowanie środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji statku oraz szczegółowe warunki eksploatacyjne, których spełnianie uzasadnia zastosowanie zwolnień lub środków równoważnych.
§ 2.[Wyłączenie stosowania przepisów rozporządzenia] 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do statków o obcej przynależności.
2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:
1) jachtów morskich;
2) statków żeglugi śródlądowej uprawiających żeglugę na wodach morskich;
3) statków niepodlegających wpisowi do rejestru okrętowego lub rejestru prowadzonego przez dyrektora urzędu morskiego.
§ 3.[Zgoda na zastosowanie na statku środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji] 1. Właściwy dyrektor urzędu morskiego może wyrazić zgodę na zastosowanie na statku środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji w stosunku do wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy:
1) na wniosek armatora statku będącego w trakcie budowy lub przebudowy,
2) w przypadku kiedy cechy konstrukcyjne istniejącego statku nie pozwalają na zastosowanie tych wymagań
– pod warunkiem że dostarczona dokumentacja potwierdza, że zastosowane środki równoważne będą skuteczne przynajmniej w takim samym stopniu jak określone w przepisach, oraz, w przypadku środków równoważnych dotyczących konstrukcji statku lub wyposażenia stałego instalowanego na statku, jeżeli opinia uznanej organizacji sprawującej nadzór techniczny nad statkiem jest pozytywna.
2. Właściwy dyrektor urzędu morskiego może zwolnić statek z wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli:
1) jest to uzasadnione szczególnymi warunkami eksploatacyjnymi statku, takimi jak rodzaj odbywanych podróży, ograniczony rejon żeglugi, warunki meteorologiczne, w tym ograniczona wysokość fali lub siła wiatru, ograniczony sezon eksploatacji, rejsy odbywające się wyłącznie w porze dziennej, ograniczony czas podróży lub bliskość służb ratowniczych, o ile:
a) statek spełnia wymagania bezpieczeństwa wystarczające do uprawiania żeglugi, do której jest przeznaczony,
b) w przypadku zwolnień dotyczących konstrukcji statku lub wyposażenia stałego instalowanego na statku, opinia uznanej organizacji sprawującej nadzór techniczny nad statkiem jest pozytywna, lub
2) statek, który nie odbywa podróży w danym rejonie, planuje odbyć w nim jednorazową podróż, o ile:
a) spełnione zostaną wymagania bezpieczeństwa wystarczające na podróż, którą statek planuje odbyć,
b) zwolnienie będzie dotyczyło jednej podróży, lub
3) statek zostanie trwale wycofany z eksploatacji w ciągu dwóch lat od wejścia w życie odpowiednich wymagań, o ile:
a) statek spełnia wymagania bezpieczeństwa wystarczające do uprawiania żeglugi, do której jest przeznaczony,
b) w przypadku zwolnień dotyczących konstrukcji statku lub wyposażenia stałego instalowanego na statku, opinia uznanej organizacji sprawującej nadzór techniczny nad statkiem jest pozytywna.
§ 4.[Wydanie zgody na zastosowanie środków równoważnych w przypadku statków podlegających Konwencji SOLAS] 1. W przypadku statków podlegających Konwencji SOLAS, o której mowa w art. 5 pkt 33 lit. a ustawy, wydanie zwolnienia lub zgody na zastosowanie środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji statku jest możliwe po spełnieniu wymagań zawartych w przepisach tej konwencji, dotyczących warunków wydawania zwolnień i stosowania środków równoważnych.
2. (uchylony).
§ 4a.[Środki równoważne lub zwolnienia stosowane do statków] 1. W przypadku statków objętych zakresem stosowania załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. UE L 163 z 25.06.2009, str. 1, z późn. zm.) oraz załączników I, II i IV do dyrektywy Rady 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającej zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 metrów i większej (Dz. Urz. WE L 34 z 09.02.1998, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 4, str. 3, z późn. zm.):
1) zastosowanie środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji statku w stosunku do wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy jest możliwe, pod warunkiem że zastosowane środki równoważne będą skuteczne przynajmniej w takim samym stopniu jak wyposażenie i konstrukcja statku określone w tych przepisach,
2) zwolnienie statku z obowiązku spełniania wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy jest możliwe, pod warunkiem że zwolnienie będzie dotyczyć określonych warunków eksploatacyjnych statku, takich jak rejon żeglugi, niska znacząca wysokość fali, rozumiana jako średnia wysokość jednej trzeciej najwyższych wysokości fal obserwowanych na danym obszarze, ograniczony sezon eksploatacji, odbywanie podróży tylko w porze dziennej lub w odpowiednich warunkach pogodowych, ograniczony czas trwania podróży lub bliskość służb ratowniczych, oraz nie spowoduje ono obniżenia poziomu bezpieczeństwa statku
– na wniosek armatora statku, z zachowaniem procedury powiadomienia i uzyskania zgody Komisji Europejskiej określonej w § 6a.
2. Wszystkie przyjęte środki równoważne lub zwolnienia są jednakowo stosowane do wszystkich statków o takiej samej konstrukcji i o takich samych parametrach, jak statki, o których mowa w ust. 1, eksploatowanych w takich samych określonych warunkach.
3. Przyjęte zwolnienia mają zastosowanie tak długo, jak długo statek jest eksploatowany w określonych warunkach.
§ 5.[Wniosek o zgodę na zastosowanie na statku środków równoważnych] 1. W przypadkach, o których mowa w § 3, armator statku składa do dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku wniosek o zgodę na zastosowanie na statku środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji lub wniosek o zwolnienie statku z wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy.
2. Do wniosku dołącza się:
1) dokumentację techniczną, o ile jest wymagana;
2) opinię uznanej organizacji sprawującej nadzór techniczny nad statkiem, o ile jest wymagana;
3) oświadczenie armatora o zamiarze wycofania statku z eksploatacji – w przypadku, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 3.
§ 6.[Inspekcja] Weryfikacji spełniania przez statek wymagań bezpieczeństwa, o których mowa w § 3, dyrektor urzędu morskiego dokonuje podczas inspekcji, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.
§ 6a.[Wniosek o wystąpienie do Komisji Europejskiej o zgodę na zastosowanie środków równoważnych lub zwolnienia] 1. W przypadkach, o których mowa w § 4a ust. 1, na podstawie wniosku armatora statku o zastosowanie środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji statku w stosunku do wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy lub zwolnienie statku z obowiązku spełniania tych wymagań, właściwy dyrektor urzędu morskiego sporządza i kieruje do ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej wniosek o wystąpienie do Komisji Europejskiej o zgodę na zastosowanie środków równoważnych lub zwolnienia, wraz z dokumentacją potwierdzającą spełnianie warunków określonych w § 4a ust. 1.
2. Armator statku oraz uznana organizacja sprawująca nadzór techniczny nad statkiem są obowiązani do dostarczenia właściwemu dyrektorowi urzędu morskiego dokumentacji, o której mowa w ust. 1, na jego żądanie.
3. Jeżeli minister właściwy do spraw gospodarki morskiej stwierdzi, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest uzasadniony, powiadamia Komisję Europejską o planowanym przyjęciu środków równoważnych lub zwolnień, dołączając do tego powiadomienia szczegółowe informacje pozwalające potwierdzić, że możliwe będzie zachowanie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa statku, a następnie:
1) w przypadku uzyskania zgody Komisji Europejskiej na zastosowanie określonych środków równoważnych lub zwolnień, powiadamia o ich przyjęciu Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie, przy czym w odniesieniu do statków objętych zakresem stosowania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich – za pośrednictwem bazy danych ustanowionej przez Komisję Europejską;
2) w przypadku nieuzyskania zgody Komisji Europejskiej na zastosowanie określonych środków równoważnych lub zwolnień, modyfikuje je lub odstępuje od ich przyjęcia.
§ 7.[Certyfikat zwolnienia] Statek, który został zwolniony z wymagań lub który otrzymał zgodę na zastosowanie środków równoważnych, otrzymuje certyfikat zwolnienia.
§ 8.[Kopia certyfikatu zwolnienia statku] Dyrektor urzędu morskiego przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej kopię certyfikatu zwolnienia statku, który został zwolniony z wymagań lub który otrzymał zgodę na zastosowanie środków równoważnych, lub informację o odmowie zwolnienia statku z wymagań lub wyrażenia zgody na zastosowanie środków równoważnych, w terminie 7 dni od dnia wydania certyfikatu lub decyzji odmownej.
§ 9.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
1) Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. poz. 2262).
2) Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża:
1) dyrektywę Rady 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającą zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 metrów i większej (Dz. Urz. WE L 34 z 09.02.1998, str. 1 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 4, str. 3, Dz. Urz. WE L 83 z 27.03.1999, str. 48 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 4, str. 269, Dz. Urz. WE L 112 z 27.04.2002, str. 21 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 6, str. 233, Dz. Urz. WE L 324 z 29.11.2002, str. 53 - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 7, t. 7, str. 173 oraz Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2009, str. 109);
2) dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/45/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. UE L 163 z 25.06.2009, str. 1, Dz. Urz. UE L 162 z 29.06.2010, str. 1, Dz. Urz. UE L 141 z 28.05.2016, str. 51, Dz. Urz. UE L 193 z 19.07.2016, str. 117, Dz. Urz. UE L 315 z 30.11.2017, str. 40 oraz Dz. Urz. UE L 83 z 19.03.2020, str. 1).