Na podstawie art. 38 ust. 8 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 370) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Zakres przedmiotowy] Rozporządzenie określa:

1) warunki i tryb osadzania w izbie zatrzymań żołnierza, będącego w stanie nietrzeźwości w obiekcie zajmowanym przez organ wojskowy, a także w rejonie obiektów koszarowych lub zakwaterowania przejściowego jednostki wojskowej albo w innym miejscu wykonywania zadań służbowych lub w miejscu publicznym, zwanego dalej „nietrzeźwym żołnierzem", który zachowaniem swoim daje powód do zgorszenia, znajduje się w okolicznościach zagrażających jego zdrowiu lub życiu albo zagraża zdrowiu lub życiu innej osoby;

2) sposób postępowania z osadzonym żołnierzem;

3) organizację osadzania żołnierza w izbie zatrzymań;

4) właściwość organów wojskowych do podejmowania decyzji o osadzeniu żołnierza w izbie zatrzymań i tryb podejmowania tej decyzji;

5) tryb doprowadzania do izby zatrzymań żołnierza, w stosunku do którego została wydana decyzja o osadzeniu w izbie zatrzymań;

6) warunki przyjęcia żołnierza doprowadzonego do izby zatrzymań i postępowanie w razie jego nieprzyjęcia do izby zatrzymań;

7) skład obsługi izby zatrzymań;

8) czynności dokonywane przez obsługę izby zatrzymań wobec żołnierza osadzonego w tej izbie i sposób ich dokumentowania;

9) rodzaj pomieszczeń wydzielonych w izbie zatrzymań dla osadzonych żołnierzy i ich niezbędne wyposażenie.

§ 2.[Czynności towarzyszące podjęciu decyzji o zatrzymaniu nietrzeźwego żołnierza] 1. Dowódca lub żołnierz patrolu, konwoju lub asysty Żandarmerii Wojskowej albo żołnierz pełniący służbę wartowniczą lub dowódca warty, dowódca lub żołnierz pododdziału alarmowego, dowódca lub żołnierz konwoju albo asysty garnizonu lub jednostki wojskowej, podejmując decyzję o zatrzymaniu nietrzeźwego żołnierza:

1) podaje swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz pełnioną funkcję;

2) podaje podstawę prawną oraz przyczynę zatrzymania;

3) sprawdza, czy zatrzymany żołnierz, zwany dalej „zatrzymanym", posiada przy sobie broń, amunicję, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć lub być przeznaczone do popełnienia przestępstwa, wykroczenia albo przewinienia dyscyplinarnego oraz alkohol, środki odurzające, substancje psychotropowe i ich prekursory, jak również mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegać przepadkowi, albo których posiadanie wymaga zezwolenia, oraz odbiera te przedmioty;

4) bada lub powoduje przeprowadzenie badania na zawartość alkoholu w organizmie zatrzymanego, na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie (Dz. U. z 1983 r. Nr 25, poz. 117).

2. Dowódca lub żołnierz, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie doprowadza nietrzeźwego żołnierza do oficera inspekcyjnego garnizonu lub oficera dyżurnego macierzystej jednostki wojskowej zatrzymanego.

3. Doprowadzenie nietrzeźwego żołnierza dokumentuje się w meldunku o doprowadzeniu zatrzymanego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowego sposobu wykonywania niektórych uprawnień przez żołnierzy Żandarmerii Wojskowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 157, poz. 1851).

§ 3.[Kompetencje oficera inspekcyjnego garnizonu i oficera dyżurnego macierzystej jednostki zatrzymanego] Oficer inspekcyjny garnizonu lub oficer dyżurny macierzystej jednostki wojskowej zatrzymanego może:

1) zwolnić zatrzymanego, gdy uzna, że nie ma podstaw do jego osadzenia w izbie zatrzymań, albo

2) osadzić zatrzymanego w izbie zatrzymań.

§ 4.[Czas osadzenia zatrzymanego] Czas osadzenia zatrzymanego liczy się od chwili podjęcia decyzji o zatrzymaniu żołnierza przez organy, o których mowa w § 2 ust. 1.

§ 5.[Czynności towarzyszące podjęciu decyzji o osadzeniu przez przełożonego dyscyplinarnego] 1. Właściwy przełożony dyscyplinarny albo organ, o którym mowa w § 3, podejmując decyzję o osadzeniu nietrzeźwego żołnierza w izbie zatrzymań:

1) podaje swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe lub pełnioną funkcję;

2) podaje podstawę prawną oraz przyczynę osadzenia;

3) sprawdza, czy osadzany żołnierz posiada przy sobie broń, amunicję, materiały wybuchowe lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć lub być przeznaczone do popełnienia przestępstwa, wykroczenia albo przewinienia dyscyplinarnego oraz alkohol, środki odurzające, substancje psychotropowe i ich prekursory, jak również mogące stanowić dowody rzeczowe lub podlegać przepadkowi, albo których posiadanie wymaga zezwolenia, oraz odbiera te przedmioty;

4) kieruje osadzanego żołnierza na badania lekarskie do lekarza dyżurnego garnizonu, a w razie niewyznaczenia takiego lekarza – do zakładu opieki zdrowotnej wskazanego przez dowódcę garnizonu lub komendanta garnizonu w garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonów, w celu wydania zaświadczenia stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do osadzenia w izbie zatrzymań;

5) poucza osadzanego żołnierza o prawie:

a) wniesienia zażalenia do wojskowego sądu garnizonowego na decyzję o osadzeniu, wskazując sąd właściwy w sprawie,

b) żądania nawiązania w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośredniej z nim rozmowy,

c) żądania zawiadomienia o osadzeniu osoby najbliższej lub innej wskazanej przez niego osoby zamiast lub obok osoby najbliższej;

6) sporządza protokół zatrzymania, o którym mowa w rozporządzeniu wymienionym w § 2 ust. 3;

7) doręcza osadzanemu żołnierzowi protokół zatrzymania.

2. W razie gdy kontakt z nietrzeźwym żołnierzem jest niemożliwy lub utrudniony, czynności określone w ust. 1 pkt 1, 2, 5 i 7 wykonuje się po ustaniu przyczyny zakłócającej jego świadomość.

3. Jeżeli z zaświadczenia lekarskiego wynika, że istnieją przeciwwskazania zdrowotne do osadzenia zatrzymanego w izbie zatrzymań, właściwy przełożony dyscyplinarny albo organ, o którym mowa w § 3, niezwłocznie zwalnia zatrzymanego.

4. Zatrzymany, o którym mowa w ust. 3, powinien być odwieziony do wojskowej izby chorych lub zakładu opieki zdrowotnej przeznaczonego do udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych, jeżeli istnieją wskazania do jego hospitalizacji, albo do miejsca zamieszkania lub pobytu, albo też do jego macierzystej jednostki wojskowej, jeżeli istnieje taka możliwość, a nietrzeźwy żołnierz nie stwarza zagrożenia dla otoczenia.

5. Zwolnienie zatrzymanego z powodu, o którym mowa w ust. 3, stwierdza się w protokole zatrzymania.

§ 6.[Obowiązek zapewnienia pomocy lekarskiej] Osadzonemu żołnierzowi należy zapewnić pomoc lekarską, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że znajduje się on w stanie zagrażającym życiu lub zdrowiu, a w szczególności:

1) jeżeli ma widoczne obrażenia ciała lub utracił przytomność;

2) w razie oświadczenia, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia;

3) jeżeli z posiadanych informacji wynika, że może być chory zakaźnie.

§ 7.[Doprowadzenie zatrzymanego do izby zatrzymań] Właściwy przełożony dyscyplinarny albo organ, o którym mowa w § 3, który podjął decyzję o osadzeniu nietrzeźwego żołnierza w izbie zatrzymań, zapewnia doprowadzenie zatrzymanego do izby zatrzymań poprzez żołnierzy wymienionych w § 2 ust. 1.

§ 8.[Zawiadomienie o zatrzymaniu] Właściwy przełożony dyscyplinarny albo organ, wymieniony w § 3, który podjął decyzję o osadzeniu nietrzeźwego żołnierza w izbie zatrzymań, niezwłocznie zawiadamia o miejscu, dacie i godzinie osadzenia w izbie zatrzymań dowódcę jednostki wojskowej albo szefa (komendanta, dyrektora) komórki lub jednostki organizacyjnej, w której osadzony żołnierz pełni czynną służbę wojskową, a także – w przypadkach określonych w odrębnych przepisach – komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej lub prokuratora wojskowego.

§ 9.[Podstawa przyjęcia zatrzymanego do izby zatrzymań] Podstawę przyjęcia zatrzymanego do izby zatrzymań stanowią protokół zatrzymania i zaświadczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do osadzenia w izbie zatrzymań.

§ 10.[Przyjęcie do izby zatrzymań] 1. Komendant lub profos izby zatrzymań niezwłocznie odnotowuje przyjęcie osadzanego żołnierza w książce ewidencji żołnierzy osadzonych w izbie zatrzymań.

2. Przy przyjęciu do izby zatrzymań osadzany żołnierz jest obowiązany podać swoje dane osobowe. Jeżeli nie można ustalić danych osobowych osadzanego żołnierza, w książce, o której mowa w ust. 1, wpisuje się jego rysopis.

3. Przy przyjęciu do izby zatrzymań osadzany żołnierz jest obowiązany przekazać do depozytu:

1) urządzenia telekomunikacyjne oraz urządzenia służące do rejestrowania lub odtwarzania informacji;

2) przedmioty, których posiadanie jest niedozwolone ze względu na bezpieczeństwo w izbie zatrzymań, a w szczególności: brzytwy, żyletki, metalowe noże, łyżki i widelce, narzędzia do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, środki odurzające, substancje psychotropowe i ich prekursory oraz alkohol.

4. Przy przyjęciu do izby zatrzymań osadzany żołnierz jest obowiązany przekazać do depozytu również dokumenty, pieniądze i przedmioty wartościowe oraz inne posiadane przedmioty, z wyjątkiem wyrobów tytoniowych i przedmiotów osobistego użytku, a w szczególności: zegarka, notatek, listów, fotografii członków rodziny i innych osób bliskich, przedmiotów kultu religijnego, materiałów piśmiennych oraz prasy codziennej, czasopism i książek, jeżeli posiadanie tych przedmiotów nie będzie stanowić zagrożenia dla osadzonego żołnierza lub obsługi izby zatrzymań.

5. Przyjęcie do depozytu przedmiotów, o których mowa w ust. 3 i 4, komendant lub profos izby zatrzymań wpisuje w książce depozytowej. Wykaz przedmiotów przyjętych do depozytu podpisuje żołnierz przyjmujący i osadzany.

6. W razie gdy kontakt z osadzanym żołnierzem jest niemożliwy lub utrudniony, przyjmuje się przedmioty, o których mowa w ust. 3 i 4, do depozytu w obecności osoby przybranej, która również podpisuje wykaz, o którym mowa w ust. 5.

7. Wzór książki ewidencji, o której mowa w ust. 1, oraz książki depozytowej, o której mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie izb zatrzymań (Dz. U. z 2001 r. Nr 157, poz. 1852).

§ 11.[Kontrola osobista] 1. Przy przyjęciu do izby zatrzymań oraz w razie potrzeby uzasadnionej wyłącznie względami bezpieczeństwa w izbie zatrzymań, osadzony żołnierz podlega w każdym czasie kontroli osobistej. Podlega jej w szczególności odzież, bielizna i obuwie, pomieszczenie, w którym stale lub czasowo przebywa osadzony żołnierz, a także przedmioty dostarczone mu przez inną osobę lub przekazywane przez niego innym osobom, z wyjątkiem korespondencji.

2. Kontrolę osobistą przeprowadza się z poszanowaniem godności ludzkiej i praw człowieka, w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osadzonego żołnierza. W szczególności kontroli osobistej dokonuje się w miarę możliwości w pomieszczeniu niedostępnym w czasie kontroli dla osób postronnych i przez żołnierza tej samej płci, co żołnierz osadzony.

3. Przedmioty, o których mowa w § 10 ust. 3 pkt 2, znalezione w czasie kontroli osadzonego w izbie zatrzymań, podlegają przekazaniu do depozytu i zaewidencjonowaniu w sposób określony w § 10 ust. 5 i 6.

§ 12.[Sposób rozmieszczenia zatrzymanych w pomieszczeniach izby zatrzymań] 1. Osadzonych żołnierzy zawodowych oraz oficerów i chorążych rezerwy odbywających okresową służbę wojskową i ćwiczenia wojskowe umieszcza się, w miarę możliwości, w pomieszczeniach izby zatrzymań pojedynczo, chyba że według zaleceń lekarza lub na podstawie decyzji o osadzeniu zachodzi potrzeba umieszczenia w jednym pomieszczeniu dwóch lub więcej żołnierzy.

2. W jednym pomieszczeniu izby zatrzymań można umieszczać jedynie żołnierzy tych samych korpusów osobowych.

3. Żołnierzy odmiennej płci umieszcza się oddzielnie.

§ 13.[Wydanie środków higieny] 1. Żołnierzowi osadzonemu w izbie zatrzymań wydaje się środki higieny w ilości niezbędnej do utrzymania higieny osobistej i czystości pomieszczeń, w których przebywa.

2. Jeżeli względy higieny lub względy bezpieczeństwa w izbie zatrzymań za tym przemawiają, osadzonemu żołnierzowi wydaje się ubranie robocze.

§ 14.[Zadania, z których wyłączony jest osadzony żołnierz] Żołnierz osadzony w izbie zatrzymań:

1) nie uczestniczy w zajęciach służbowych;

2) nie wykonuje prac porządkowych i innych zajęć, z wyjątkiem utrzymywania czystości pomieszczeń, w których przebywa.

§ 15.[Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez osadzonego oraz o jego zgonie] 1. O każdym przypadku popełnienia przez żołnierza osadzonego w izbie zatrzymań przestępstwa ściganego z urzędu lub wykroczenia albo przewinienia dyscyplinarnego, komendant lub profos izby zatrzymań jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić:

1) komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej lub prokuratora wojskowego;

2) właściwego przełożonego dyscyplinarnego.

2. W przypadku stwierdzenia zgonu żołnierza osadzonego w izbie zatrzymań, komendant lub profos izby zatrzymań jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić:

1) komendanta właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej lub prokuratora wojskowego;

2) lekarza;

3) przełożonego żołnierza osadzonego w izbie zatrzymań.

§ 16.[Prawo zatrzymanego do bezpośredniego zwracania się do komendanta lub profosa] Osadzony żołnierz ma prawo bezpośredniego zwracania się do komendanta lub profosa izby zatrzymań oraz do osób, które kontrolują izbę zatrzymań, w sprawach związanych z osadzeniem w izbie zatrzymań i w sprawach osobistych.

§ 17.[Zażalenie] W razie wniesienia przez osadzonego żołnierza zażalenia do wojskowego sądu garnizonowego. zażalenie oraz kopię protokołu zatrzymania i inne materiały uzasadniające osadzenie przekazuje się niezwłocznie do wojskowego sądu garnizonowego właściwego ze względu na miejsce osadzenia żołnierza.

§ 18.[Dokonywanie rozliczeń po zwolnieniu żołnierza z izby zatrzymań] 1. Osadzonemu żołnierzowi zwalnianemu z izby zatrzymań zwraca się za pokwitowaniem przedmioty, o których mowa w § 10 ust. 3 i 4, przyjęte od niego do depozytu, z wyjątkiem przedmiotów, których posiadanie jest prawem zabronione.

2. Profos izby zatrzymań rozlicza osadzonego żołnierza z przedmiotów wydanych mu na czas pobytu w tej izbie.

3. Komendant lub profos izby zatrzymań wystawia żołnierzowi zwalnianemu z izby zatrzymań zaświadczenie, o którym mowa w § 21 ust. 3 rozporządzenia wymienionego w § 10 ust. 7.

4. Komendant lub profos izby zatrzymań niezwłocznie zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej albo szefa (komendanta, dyrektora) komórki lub jednostki organizacyjnej, w której zwalniany żołnierz pełni czynną służbę wojskową, o dacie i godzinie zwolnienia osadzonego żołnierza z izby zatrzymań.

§ 19.[Przesłanki zastosowania wobec osadzonego żołnierza środków przymusu bezpośredniego] Wobec żołnierza osadzonego w izbie zatrzymań, który stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby, niszczy mienie lub uszkadza przedmioty znajdujące się w ich otoczeniu, mogą być zastosowane środki przymusu bezpośredniego w postaci siły fizycznej, kaftanów bezpieczeństwa lub pasów i siatek obezwładniających, na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2001 r. w sprawie użycia środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 157, poz. 1838).

§ 20.[Wezwanie do pomocy innych żołnierzy] W przypadku, o którym mowa w § 19, komendant lub profos izby zatrzymań, dla przywrócenia porządku w izbie zatrzymań, mogą wezwać do pomocy żołnierzy ze składu warty garnizonowej lub warty wewnętrznej jednostki wojskowej.

§ 21.[Skład obsługi izby zatrzymań, dokumentacja pomieszczenia, wyposażenie izby oraz pokój lekarski] 1. Skład obsługi izby zatrzymań oraz dokumentację pomieszczenia i wyposażenie izby zatrzymań określa rozporządzenie wymienione w § 10 ust. 7.

2. Pokój lekarski, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia wymienionego w § 10 ust. 7, jest wyposażony w szafkę na leki i podstawowy sprzęt medyczny do badania i udzielania pierwszej pomocy lekarskiej, której zawartość określa załącznik do rozporządzenia.

§ 22.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r.¹⁾

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 25 września 2002 r. (poz. 1332)

WYKAZ LEKÓW, MATERIAŁÓW MEDYCZNYCH l SPRZĘTU MEDYCZNEGO

Uwaga: dopuszcza się stosowanie zamienników o tym samym działaniu farmakologicznym, tej samej postaci, nie większej dawce i ilości.