Komentarz do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - Art. 17

1

[Opłata miejscowa]

Opłata miejscowa jest opłatą lokalną. Jej wprowadzenie na terenie gminy jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem. Rada gminy może, ale nie musi, wprowadzić taką opłatę na swoim terenie. Charakterystyczne dla opłaty miejscowej jest to, że jest to opłata, którą pobiera się wyłącznie od osób fizycznych.

Wprowadzenie przez gminę opłaty miejscowej jest jednak uwarunkowane tym, czy miejscowość, w której taka opłata ma zostać wprowadzona, posiada korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach. Są to warunki, które muszą być spełnione łącznie.

To, czy dana miejscowość spełnia wspomniane wyżej trzy warunki, nie jest kwestią uznaniową. W tym zakresie, na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 17 ust. 3 i 4 u.p.o.l., wydane zostało rozporządzenie Rady Ministrów z 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz.U. z 2007 r. Nr  249, poz. 1851). W rozporządzeniu tym wskazano, że

1) za minimalne warunki klimatyczne uznaje się zachowanie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu ze względu na ochronę zdrowia ludzi, a także dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, określonych w przepisach o ochronie środowiska;

2) za minimalne warunki krajobrazowe uznaje się występowanie na terenie gminy jednego z elementów środowiska przyrodniczego istotnych dla wypoczynku (np. góry, wyżyny, las, morze itp.) lub jednego z walorów krajoznawczych (np. parki narodowe, muzea, jaskinie, wodospady itp.);

3) za minimalne warunki umożliwiające pobyt w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych uznaje się istnienie w miejscowości bazy noclegowej w obiektach hotelarskich i innych obiektach, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie, w rozumieniu przepisów o usługach turystycznych.