Zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2023 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej, sygn. DOP3.8222.83.2023.CNRU

Ulga termomodernizacyjna – możliwość odliczenia poniesionych wydatków na przedsięwzięcie termomodernizacyjne udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi zarówno na jednego jak i na oboje małżonków w dowolnie wybranej przez współmałżonków proporcji w ramach przysługującego odrębnie każdemu z małżonków limitu w wysokości 53.000 zł.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Szanowny Panie,

w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2020 r. Nr 0112-KDIL2-1.4011.191.2020.2.JK, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmieniam z urzędu^[1] wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z 11 lutego 2020 r. (data wpływu 13 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej jestprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2020 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej.

Treść wniosku, uzupełnionego pismem z 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.), jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego:

Jest Pan współwłaścicielem nabytego w 2011 r. w ramach umowy o dożywocie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane. Integralną częścią budynku jest garaż, zaś sam budynek posiada dwa wyodrębnione lokale mieszkalne. Budynek wchodzi w skład małżeńskiej wspólności majątkowej. Zbywca nieruchomości 2 kwietnia 2019 r. zrzekł się z przysługującego prawa dożywocia.

Wskazany budynek jest miejscem zamieszkania Pana oraz Pana małżonki (dalej małżonkowie). W 2012 r. ze względu na zły stan techniczny budynek przeszedł remont. Budynek nie był wykorzystywany do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Jest Pan podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych według skali podatkowej zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (updof). Nie prowadzi Pan pozarolniczej działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

Pana małżonka prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie ogólnej praktyki lekarskiej. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 30c updof. Nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Adres zamieszkania wskazała jako stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jednakże nie wykorzystywała i nie wykorzystuje go do celów prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż praktykę lekarską świadczy w zakładach leczniczych.

Wspólność ustawowa małżeńska małżonków nie została ograniczona, nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa lub rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków.

Małżonkowie w 2019 r. podjęli się dokonania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów. W okresie od kwietnia do lipca 2019 r. ponieśli wydatki na materiały budowlane, urządzenia i usługi określone w przepisach wydanych na podstawie art. 26h ust. 10 updof.

Wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Pana, jak również wystawionymi na rzecz obojga małżonków (dane nabywcy: imiona obojga małżonków, nazwisko, adres zamieszkania), tzw. faktury konsumenckie. Wydatki opodatkowane były podatkiem od towarów i usług i poniesione w kwocie brutto. Sfinansowane zostały ze wspólnego kredytu bankowego obojga małżonków. Przedsięwzięcie termomodernizacyjne zostało zakończone w 2019 r.

Poniesione w związku ze zrealizowanym przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek innej formie. Przedmiotowe wydatki nie zostały również zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz nie korzystały z innych ulg podatkowych (innych niż ulga termomodernizacyjna). Nie dokonywał Pan innych przedsięwzięć termomodernizacyjnych niż opisane w niniejszym wniosku.

Wydatki związane ze zrealizowanym przedsięwzięciem chciałby Pan odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym za 2019 r. na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w ramach tzw. ulgi termomodernizacyjnej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że w złożonych przez niego i małżonkę odrębnych rozliczeniach ulga będzie obliczania z różnych wydatków poniesionych w ramach tego samego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Pytania

1)Czy ma Pan prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w maksymalnej wysokości 53.000,00 zł, w sytuacji gdy małżonka również skorzysta z ulgi termomodernizacyjnej w ramach tego samego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego?

2)Czy ma Pan prawo dokonać odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na rzecz obojga małżonków w ramach przysługującego limitu?

Pana stanowisko w sprawie

Ad.1.

Pana zdaniem, każdemu z małżonków jako odrębnemu podatnikowi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje odrębne odliczenie w maksymalnej wysokości 53 000 zł.

W świetle art. 26h ust. 1 updof, podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 26h ust. 2 ww. ustawy, kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 cyt. ustawy). Stosownie do art. 26h ust. 4 ustawy, jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają – zgodnie z treścią art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki w części, w jakiej zostały:

1)sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;

2)zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Przepis art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje budynek mieszkalny jednorodzinny jako budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o: (...) budynku mieszkalnym jednorodzinnym – należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 i 1a updof osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w 2019 r. jako współwłaściciel budynku mieszkalnego jednorodzinnego wspólnie z małżonką dokonał Pan jednego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. Poniósł na ten cel wydatki, sfinansowane z kredytu bankowego, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia z tego podatku. Nie odliczył Pan podatku od towarów i usług na podstawie ustawy o VAT, jak również nie ujął tych wydatków w ciężarach kosztów uzyskania przychodu. Poniesione wydatki nie zostały mu w jakikolwiek formie zwrócone.

Z treści powyższych uregulowań wynika, że prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, wydatków poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego przysługuje podatnikowi, z zastrzeżeniem, że kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w stosunku do wszystkich jego przedsięwzięć. Ponadto posiada Pan w Polsce ośrodek interesów życiowych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Reasumując, Pana zdaniem, spełnia Pan wszystkie przesłanki pozwalające skorzystać z tzw. ulgi termomodernizacyjnej, zaś ustawodawca wyraźnie wskazał, że beneficjentem tej ulgi jest podatnik niezależnie czy pozostaje w związku z małżeńskim czy nie. Tak więc, każdemu z małżonków jako odrębnemu podatnikowi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje odrębne odliczenie w maksymalnej wysokości 53 000 zł.

Ad. 2.

Pana zdaniem, podatnicy pozostający w związku małżeńskim, między którymi istnieje małżeńska wspólność ustawowa, którzy wspólnie dokonują przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, mają prawo udokumentować poniesione wydatki fakturami VAT wystawionymi łącznie na ich rzecz. Taki dokument pozwoli odliczyć podatnikowi w ramach przysługującego limitu poniesione wydatki, z zastrzeżeniem, że małżonka nie dokona odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej z tych samych wydatków.

W świetle art. 31 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (kro) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku wspólnego należą w szczególności:

1)pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;

2)dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków;

3)środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;

4)kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 36 § 1 kro oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Stosownie do art. 43 § 1 kro oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast w myśl art. 26h ust 3 updof wysokość wydatków (dot. przedsięwzięcia termomodernizacyjnego) ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Powołane przepisy wskazują, że majątek wspólny małżonków został ukształtowany jako wspólność łączna. Wspólność łączna charakteryzuje się brakiem wyodrębnienia udziałów we wspólności i pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem osobistym, tzn. pozostawaniem w związku małżeńskim. Wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Oznacza to, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Przedkładając powyższe na kanwę niniejszej sprawy wskazał Pan, że każdy poczyniony przez Pana wydatek i udokumentowany wystawioną na Pana rzecz fakturą dokonany był w ramach wspólności majątkowej małżonków. Dokonany był ze środków wspólnych i posłużył na sfinansowanie termomodernizacji majątku wspólnego. Analogicznie należy spojrzeć na wydatki udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na rzecz małżonków. Dokumentują one termomodernizację majątku wspólnego i pokryto je również ze środków wspólnych małżonków, a zatem również Pana.

Uwzględniając stan faktyczny sprawy oraz przywołane przepisy stwierdził Pan, że faktury VAT wystawione na rzecz małżonków, a dotyczące materiałów budowlanych, urządzeń i usług, związanych z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego potwierdzają poniesione przez Pana wydatki.

Tym samym, Pana zdaniem, jako podatnik ma Pan prawo udokumentować wydatki poniesione na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego fakturami VAT wystawionymi na rzecz obojga małżonków.

Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2020 r. Nr 0112-KDIL2-1.4011.191.2020.2.JK uznał Pana stanowisko za prawidłowe.

Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej

Po zapoznaniu się z aktami sprawy stwierdzam, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych^[2].

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy PIT:

Podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Stosownie do art. 5a pkt 18b ustawy PIT, budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w powołanym art. 26h ust. 1, to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane^[3].

Na podstawie art. 3 pkt 2a ustawy - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym:

należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Z kolei art. 5a pkt 18c ustawy PIT definiuje przedsięwzięcie termomodernizacyjne jako przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu ustawy z 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków^[4].

W myśl art. 2 pkt 2 powołanej ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków, użyte w ustawie określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjne oznacza przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

a)ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,

b)ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,

c)wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,

d)całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Jak wynika z art. 26h ust. 2 ustawy PIT:

Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Stosownie do art. 26h ust. 3 ustawy PIT:

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 26h ust. 4 ustawy PIT:

Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług. Za datę poniesienia wydatku uważa się dzień wystawienia faktury.

Według art. 26h ust. 5 ustawy PIT:

Odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej zostały:

1)sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;

2)zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 26h ust. 6 ustawy PIT:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki.

W myśl art. 26h ust. 7 ustawy PIT:

Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 26h ust. 8 ustawy PIT:

Podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot.

Natomiast zgodnie z art. 26h ust. 9 ustawy PIT:

W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin.

Z kolei katalog materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych, których zakup uprawnia do skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej zawiera – wydane na podstawie art. 26h ust. 10 ustawy PIT – rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych^[5].

Na podstawie zatem cytowanych przepisów oraz mając na uwadze wyjaśnienia zawarte w Objaśnieniach podatkowych z 30 marca 2023 r. „Formy wsparcia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w podatku dochodowym od osób fizycznych”, tylko podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych , będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Przy czym wysokość wydatków należy ustalać na podstawie faktur VAT wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Odliczenie stosuje się również do przedsięwzięcia termomodernizacyjnego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2019 r., które zostało zakończone po dniu 31 grudnia 2018 r., jednak nie później niż w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym podatnik poniósł pierwszy wydatek.

Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Limit ulgi nie jest zatem związany z jedną inwestycją lub jednym przedsięwzięciem termomodernizacyjnym, lecz jest określony dla danego podatnika, niezależnie od liczby inwestycji termomodernizacyjnych. W przypadku podatników pozostających w związku małżeńskim, każdy z małżonków dysponuje odrębnym limitem w wysokości 53 000 zł. Wysokość limitu w części niewykorzystanej przez jednego z małżonków nie powiększa limitu drugiego małżonka.

Jednocześnie odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (tj. wydatki, które uszczuplają jego majątek). Za takie wydatki uznaje się również wydatki sfinansowane pożyczką/kredytem, w sytuacji, gdy spłata zadłużenia obciąża podatnika. W takim przypadku o wysokości poniesionych wydatków decyduje wysokość wydatków termomodernizacyjnych sfinansowanych kredytem/pożyczką a nie wysokość spłaconego kredytu/pożyczki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2019 r. jako współwłaściciel budynku mieszkalnego jednorodzinnego wspólnie z małżonką dokonał Pan jednego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. Poniósł na ten cel wydatki, sfinansowane z kredytu bankowego, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia z tego podatku, zarówno na Pana nazwisko, jak i na oboje małżonków. Nie odliczył Pan podatku od towarów i usług na podstawie ustawy o VAT, jak również nie ujął tych wydatków w ciężarach kosztów uzyskania przychodu. Poniesione wydatki nie zostały Panu w jakikolwiek formie zwrócone. Wydatki związane ze zrealizowanym przedsięwzięciem chciałby Pan odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym za 2019 r. w ramach tzw. ulgi termomodernizacyjnej. W złożonych przez Pana i małżonkę odrębnych rozliczeniach ulga będzie obliczania z różnych wydatków poniesionych w ramach tego samego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

W świetle powyższego, wskazać należy, że samo wystawienie faktury na któregokolwiek z małżonków ma znaczenie drugorzędne w sytuacji, gdy wydatek poniesiony jest z majątku wspólnego małżonków i przeznaczony na wspólną nieruchomość.

W konsekwencji, gdy podatnik wraz z współmałżonkiem dokonuje przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w jednorodzinnym budynku mieszkalnym należącym do ich majątku wspólnego, wydatek może odliczyć jeden z małżonków albo oboje po 50%.

Zatem to małżonkowie, jako podatnicy, powinni decydować o zakresie skorzystania z ulgi.

Oznacza to także, że nie ma przeszkód, aby przy braku dochodów do odliczenia całej kwoty wydatków poniesionych przez jednego małżonka, nieodliczoną kwotę wydatków (do wysokości przysługującego limitu) odliczył drugi z małżonków.

Natomiast odliczenie po 50% kwoty poniesionych wydatków widniejącej na fakturze wystawionej na imię jednego z małżonków powinno być stosowane wyłącznie wobec braku porozumienia między małżonkami.

W związku z powyższym, poniesione przez Pana i małżonkę wydatki związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi zarówno na jednego jaki i na oboje małżonków, mogą być odliczone w dowolnie wybranej przez współmałżonków proporcji w ramach przysługującego odrębnie każdemu z małżonków limitu w wysokości 53.000 zł.

Wobec tego, Pana stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

W konsekwencji dokonuję z urzędu zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2020 r. Nr 0112-KDIL2-1.4011.191.2020.2.JK wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, gdyż stwierdzam jej nieprawidłowość.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawił Pan we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Szef Krajowej Administracji Skarbowej zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej:

może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

•Na podstawie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

•Pan ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

•Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych przez Pana we wspólnym wniosku stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

•Stosownie do art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej:

zastosowanie się przez wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która pełni funkcję gwarancyjną (ochronną) interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.

•Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się Pana do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji.

•Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, może Pan nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono Panu zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 Ordynacja podatkowa).

•Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się Pana do interpretacji (art. 14k § 1 i art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej) oraz złożenie przez Pana wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 Ordynacji podatkowej, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

•Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej:

przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się przez Pana do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacja podatkowa).

•Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw^[6] wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej zmiany interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi^[7]).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

·w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

·w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretacji indywidualnej może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

^[1] art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651), dalej „Ordynacja podatkowa”.

^[2] Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, ze zm., zwanej dalej „ustawą PIT”.

^[3] Dz. U. z 2023 r. poz. 682.

^[4] Dz. U. z 2022 r. poz. 438.

^[5] Dz. U. z 2023 r. poz. 273.

^[6] Dz. U. poz. 2193.

^[7] Dz. U. z 2023 r. poz. 259, ze zm.