Interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.10.MF

Uznania wskazanych w aktualnym odpisie z KRS kodów PKD za wystarczające w celu określenia statusu kontrahenta jako podmiotu wskazanego w art. 12e ust. 3 ustawy.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 8 października 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 881/21 (data wpływu prawomocnego orzeczenia (…)) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22 (data wpływu prawomocnego orzeczenia (…));

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie uznania wskazanych w aktualnym odpisie z KRS kodów PKD za wystarczające w celu określenia statusu Państwa kontrahenta jako podmiotu wskazanego w art. 12e ust. 3 ustawy – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 października 2020 r. złożyli Państwo wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opłaty od środków spożywczych do Naczelnika Urzędu Skarbowego (…).

Pismem z 22 października 2020 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) przekazał powyższy wniosek do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (data wpływu 28 października 2020 r.).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z 27 listopada 2020 r. przekazał wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej do Ministerstwa Zdrowia (data wpływu 2 grudnia 2020 r.).

Stosownie do brzmienia art. 32 ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694 ze zm.), zwanej dalej ustawą zmieniającą, do wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów dotyczących opłat, m.in. opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1608), złożonych do dnia 31 grudnia 2020 r., interpretacje indywidualne miały zostać wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie art. 32 cytowanej ustawy (tj. od 16 kwietnia 2021 r.).

W związku z powyższym, pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 7 maja 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.1.KP, wezwano Państwa do jego uzupełnienia.  

Wniosek uzupełnili Państwo (…) maja 2021 r., oraz (…) maja 2021 r., wnosząc jednocześnie brakującą opłatę do wniosku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka co do zasady zajmuje się dystrybucją piwa (…) poprzez swój Oddział. Spółka w ramach swojej działalności gospodarczej zleca usługę produkcji piwa w zakładach prowadzonych przez S.A. (dalej: (…), Spółka produkcyjna). Spółka produkcyjna produkuje piwo w swoich browarach z surowców będących własnością Spółki. Z uwagi na wzmożone zainteresowanie konsumentów piwem bezalkoholowym, Spółka zleca również produkcję piwa bezalkoholowego i piwa bezalkoholowego z dodatkiem substancji słodzących (dalej: produkt podlegający opłacie), które następnie jest sprzedawane przez Sp. z o.o. (…). Sp. z o. o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dalszą sprzedażą piwa na terenie kraju.

Przedstawili Państwo schemat produkcji i dystrybucji piwa w ramach powadzonej działalności.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2021 r. obowiązku naliczania opłaty od wejścia na rynek napojów, w tym produktów podlegających opłacie, po stronie Spółki pojawiła się wątpliwość odnośnie istnienia obowiązku naliczania opłaty od sprzedaży dokonywanych na rzecz Sp. z o. o. Sp. z o. o. co do zasady prowadzi sprzedaż hurtową w Polsce, ale jednocześnie spółka ta może prowadzić działalność gospodarczą w formie sprzedaży detalicznej. Wynika to z kodów PKD, znajdujących się w aktualnych odpisach z Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) spółki z. o. o.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Spółka wskazuje, że napoje będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji są napojami ujętymi w klasach wymienionych w treści pytania, w szczególności w dziale 11 jako pozostałe napoje bezalkoholowe.

W sprawie rodzajów substancji zawartych w składzie napojów, Spółka podkreśla, że zgodnie z treścią art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym opłacie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów zawierających w swoim składzie cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności.

Stosownie do powyższego, dla celów rozpoznania niniejszego wniosku należy przyjąć, że stanowiące przedmiot wniosku piwa bezalkoholowe mogą zawierać w swoim składzie zarówno cukry (jak zostało wskazane we wniosku) będące monosacharydami lub disacharydami, jak również substancje słodzące, o których mowa w Rozporządzeniu w sprawie dodatków do żywności, w zależności od receptury konkretnego produktu.

Prowadzona przez Spółkę działalność oparta jest na zlecaniu produkcji piw alkoholowych i bezalkoholowych oraz na sprzedaży dostarczonych towarów do Sp. z o. o., która to Spółka z o. o. dopiero prowadzi sprzedaż hurtową oraz detaliczną napojów.

W związku z powyższym Spółka nie prowadzi sprzedaży detalicznej napojów, ale w ramach działalności prowadzi sprzedaż hurtową do podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, detaliczną oraz hurtową i detaliczną.

(…) Spółka ponownie podkreśla, że przedmiotem wniosku o wydanie wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest ustalenie czy Spółka jest podatnikiem zgodnie z art. 12a ust. 2 i 12e ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym w związku z prowadzoną sprzedażą napojów do podmiotu prowadzącego sprzedaż zarówno hurtową jak i detaliczną tj. do Sp. z o.o.

W świetle powyższego, na potrzeby niniejszego wniosku Spółka wskazuje, że dla potrzeb niniejszego wniosku, nie posiada ona statusu zamawiającego w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy o zdrowiu publicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w świetle przedstawionego powyżej opisu stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o prozdrowotnych wyborach konsumentów, wprowadzającej do ustawy o zdrowiu publicznym przepisy dotyczące opłaty cukrowej Sp. z o.o. jest podmiotem, prowadzącym jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów w rozumieniu art. 12e ust 3 ustawy o zdrowiu publicznym z uwagi na wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS kodów PKD dla działalności w zakresie sprzedaży detalicznej, w szczególności kodu 47.25.Z tj. „Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”?

Państwa zdaniem (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Zdaniem Spółki w świetle przestawionego opisu stanu faktycznego oraz przepisów ustawy o prozdrowotnych wyborach konsumentów, wprowadzającej do ustawy o zdrowiu publicznym przepisy dotyczące opłaty cukrowej Sp. z o.o. jest podmiotem prowadzącym jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów w rozumieniu art. 12e ust 3 ustawy o zdrowiu publicznym z uwagi na wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS kodów PKD dla działalności w zakresie sprzedaży detalicznej, w szczególności kodu 47.25.Z tj. „Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”.

Postanowienie

Po rozpatrzeniu Państwa wniosku z 8 października 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 22 czerwca 2021 r. wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.2.KP.

Postanowienie doręczono Państwu (…) r.

Na ww. postanowienie złożyli Państwo zażalenie (…).

Postanowieniem z 26 sierpnia 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.3.MF, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał w mocy ww. postanowienie z 22 czerwca 2021 r.

Postanowienie znak 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.3.MF doręczono Państwu (…) r.

Skarga na postanowienie

Pismem z (…) wnieśli Państwo skargę na ww. postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie z 22 czerwca 2021 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonego postanowienia;

2)orzeczenie o kosztach postępowania według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu – wyrokiem z 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 881/21 uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 czerwca 2021 r. nr 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.2.KP.

(…) r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22 oddalił skargę kasacyjną.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wpłynął do Organu (…) r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.), zwanej dalej PPSA:

W związku z brzmieniem powołanego powyżej przepisu:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa obowiązujących w dniu wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania tj. 22 czerwca 2021 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 881/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1608), zwanej dalej ustawą,

Stosownie do art. 12a ust. 2 i 3 ustawy:

W myśl art. 12d ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 12e ust. 3 ustawy:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że co do zasady zajmują się Państwo dystrybucją hurtową piwa (…), poprzez swój Oddział. W ramach własnej działalności gospodarczej zlecacie Państwo produkcję piwa z Państwa składników, w zakładach prowadzonych przez S.A.

Z uwagi na wzmożone zainteresowanie konsumentów piwem bezalkoholowym, zlecają Państwo również produkcję piwa bezalkoholowego i piwa bezalkoholowego z dodatkiem substancji słodzących, które następnie sprzedają Państwo do spółki Sp. z o.o. Sp. z o. o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dalszą sprzedażą piwa na terenie kraju.

Sp. z o. o. co do zasady prowadzi sprzedaż hurtową w Polsce, ale jednocześnie Spółka ta może prowadzić działalność gospodarczą w formie sprzedaży detalicznej. Wynika to z kodów PKD, znajdujących się w aktualnych odpisach z Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) Spółki z o. o.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że prowadzona przez Państwa działalność oparta jest na zlecaniu produkcji piw alkoholowych i bezalkoholowych oraz na sprzedaży dostarczonych towarów do Sp. z o. o., która to Spółka dopiero prowadzi sprzedaż hurtową oraz detaliczną napojów. W związku z powyższym nie prowadzą Państwo sprzedaży detalicznej napojów, ale w ramach działalności prowadzicie Państwo sprzedaż hurtową do podmiotu prowadzącego sprzedaż hurtową, detaliczną oraz hurtową i detaliczną.

Ponadto wskazali Państwo, że na potrzeby niniejszego wniosku nie posiadają Państwo statusu zamawiającego w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wątpliwość Państwa budzi, czy Sp. z o. o. jest podmiotem, prowadzącym jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów w rozumieniu art. 12e ust. 3 ustawy, z uwagi na wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS kodów PKD dla działalności w zakresie sprzedaży detalicznej, w szczególności kodu 47.25.Z tj. „Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Przy czym ustawa jednoznacznie definiuje pojęcie wprowadzenia na rynek krajowy, z którym związane jest powstanie obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych, oraz podmioty zobowiązane do jej zapłaty.

Jak zostało już wskazane powyżej, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, podlegających opłacie, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy:

-sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna, oraz

-sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo

-sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 tj. sprzedaż podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Zauważyć należy, że ustawa nie wiąże rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, sklasyfikowanej według symboli PKD (zarówno po stronie sprzedawcy, jak i nabywcy napojów podlegających opłacie) z powstaniem obowiązku zapłaty opłaty. Natomiast należy zwrócić uwagę, że sama konstrukcja opłaty od środków spożywczych implikuje konieczność badania statusu podmiotu nabywającego napoje.

Zatem konstrukcja opłaty od środków spożywczych obliguje przedsiębiorcę do weryfikacji swoich kontrahentów, gdyż od statusu kontrahenta uzależnione jest powstanie obowiązku zapłaty tej opłaty. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą musi dołożyć należytej staranności w celu zweryfikowania odbiorcy.

Należy również zauważyć, że ustawa nie wskazuje w jaki sposób podmiot zobowiązany do zapłaty opłaty od środków spożywczych powinien weryfikować swoich kontrahentów pod kątem prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 881/21 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22 ponownie rozpatruję Państwa sprawę w zakresie uznania wskazanych w aktualnym odpisie z KRS kodów PKD za wystarczające w celu określenia statusu Państwa kontrahenta jako podmiotu wskazanego w art. 12e ust. 3 ustawy.

Zgodnie z cytowanym wyrokiem WSA: Wychodząc z powyższych założeń Sąd podzielił stanowisko skarżącej, według którego, wniosek dotyczył wykładni art. 12e ust. 1 u.z.p. w zakresie ustalenia, w jaki sposób należy ustalić, czy podmiot prowadzi sprzedaż detaliczną czy hurtową. Sąd zgadza się ze skarżącą, że przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne pozwalały na dokonanie wykładni tego przepisu i udzielenie spółce odpowiedzi. Bezsporny fakt, że przepisy u.z.p. nie odnoszą się do kodów PKD, nie oznacza, że stanowisko spółki w tym zakresie nie mogłoby być poddane ocenie organu w ramach postępowania interpretacyjnego, tym bardziej, że ­– jak słusznie zauważa spółka – przepisy u.z.p. nie przewidują żadnego trybu identyfikacji podmiotu, któremu sprzedawane są napoje objęte opłatą cukrową.

Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22 wskazał:Zadane we wniosku pytanie (jeszcze przed przeformułowaniem w reakcji na wezwanie organu), powiązane z przedstawionym stanem faktycznym, dotyczyło w istocie wykładni art. 12e ust. 3 u.z.p., a w konsekwencji rozstrzygnięcia czy spółka (wnioskodawca) posiada status podatnika opłaty od środków spożywczych w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 1 u.z.p., w związku z art. 12a ust. 2 u.z.p., w kontekście jej relacji gospodarczych z kontrahentem, tj. C2 Spółka z o.o. Słusznie zatem Sąd pierwszej instancji ocenił, że złożony wniosek i przedstawione w nim okoliczności (także przed przeformułowaniem pytania) dotyczyły sytuacji prawnej skarżącej, a nie spółki C2 Sp. z o.o. W konsekwencji za niezasadną uznać należy odmowę wszczęcia postępowania z wniosku skarżącej o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) dane mają charakter deklaratoryjny i nie podlegają weryfikacji co do prowadzonej działalności przez organy dokonujące ich wpisu. Sam fakt istnienia danego zapisu w KRS nie determinuje zakresu faktycznie prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej.

Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 czerwca 2023 r., sygn. akt III FSK 29/23, w którym wskazano: Aspekt rzeczywistej aktywności gospodarczej podatnika winien zostać uwzględniony, lecz tylko w ramach postępowania wymiarowego. O okoliczności, jaki rodzaj działalności gospodarczej podatnik rzeczywiście realizuje, nie przesądza natomiast sam wpis do Krajowego Rejestru Sądowego, który w tym zakresie ma charakter deklaratoryjny, na co zasadnie zwraca uwagę strona skarżąca.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia oraz fakt, że ustawa w zakresie opłaty od środków spożywczych nie odnosi się do kodów PKD, należy wskazać, że nie można uznać za podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów w rozumieniu art. 12e ust. 3 ustawy Sp. z o. o. wyłącznie w oparciu o wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS kodów PKD dla działalności w zakresie sprzedaży detalicznej, w szczególności kodu 47.25.Z tj. „Sprzedaż detaliczna napojów alkoholowych i bezalkoholowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach”.

Dokonując weryfikacji kontrahenta powinni Państwo dołożyć wszelkiej staranności w uzyskaniu informacji o faktycznie prowadzonej przez tego kontrahenta działalności, nie mogąc bazować wyłącznie na wpisach dokonanych w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Uwzględniając zapadły w niniejszej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 881/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22, należy wskazać, że na podstawie wykładni art. 12d ust. 1 pkt 1, art. 12e ust. 1 oraz art. 12e ust. 3 ustawy, wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS danego kodu PKD nie stanowi wystarczającej przesłanki do uznania Państwa kontrahenta za podmiot, do którego sprzedaż generuje obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Zatem Państwa stanowisko, w myśl którego wyszczególnienie w aktualnym odpisie KRS kodów PKD dla działalności w zakresie sprzedaży detalicznej, a w szczególności kod – 47.25.Z są wystarczające w celu uznania Państwa kontrahenta za podmiot dokonujący sprzedaży zarówno detalicznej jak i hurtowej, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy – jest nieprawidłowe.

Końcowo uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22, w którym wskazano: W analizowanej sprawie Sąd pierwszej instancji nie rozstrzygnął czy interpretacja została wydana we właściwym terminie i czy do obrotu prawnego weszła tzw. „interpretacja milcząca”. Stąd też organ ponownie rozpatrując niniejszą sprawę winien w pierwszej kolejności ustalić czy w sprawie nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 14o § 1 O.p., tj. czy należy przyjąć, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie, wskazuję co następuje.

Państwa wniosek wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 28 października 2020 r.

Stosownie do art. 14d § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową:

W myśl art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej:

Na podstawie art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 31g ust. 1 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm.), zwanej dalej ustawą covidową:

Mając na uwadze powyższe regulacje, należy wskazać, że ustawowy termin na wydanie interpretacji indywidualnej dla wniosku złożonego 28 października 2020 r. upływał, zgodnie z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31g ust. 1 ustawy covidowej w dniu 28 kwietnia 2021 r.

Jednakże w myśl art. 32 ustawy zmieniającej:

Natomiast stosownie do art. 39 pkt 2 ustawy zmieniającej:

Powyższa ustawa zmieniająca została ogłoszona 15 kwietnia 2021 r., w związku z czym przepis art. 32 tej ustawy wszedł w życie 16 kwietnia 2021 r., czyli w terminie, w którym nie upłynął jeszcze termin na wydanie interpretacji indywidualnej z wniosku złożonego przez Państwa do tut. Organu w dniu 28 października 2020 r.

Skoro przepis art. 32 ustawy zmieniającej wszedł w życie, w trakcie prowadzonego postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, przepis ten znalazł zastosowanie w niniejszej sprawie. Tym samym termin na wydanie interpretacji indywidualnej został wyznaczony ustawą zmieniającą na dzień 16 czerwca 2021 r. Przy czym wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku zostało wysłane do Państwa (…) r., a Państwa odpowiedź wpłynęła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…) r. Oznacza to, że termin na wydanie interpretacji uległ zawieszeniu na ten okres i w konsekwencji termin na wydanie interpretacji przesunął się o (…) dni, tj. na dzień (…) r. Postępowanie zostało zakończone wydaniem postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania w dniu 22 czerwca 2021 r. Tym samym termin na wydanie rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie został zachowany i w sprawie nie zaszły okoliczności, o których mowa w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej.

Na poparcie powyższego, należy w tym miejscu przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 listopada 2022 r. sygn. akt III FSK 934/22, dotyczący wniosku w zakresie opłaty od środków spożywczych, w którym Sąd wskazał: Odnosząc się do pierwszego z wymienionych zagadnień, Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska Spółki, że organem właściwym do wydania interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie był Naczelnik Urzędu Skarbowego P. Wbrew zatem stanowisku strony skarżącej, nie mogło dojść do wydania tzw. "milczącej interpretacji". Interpretację indywidualną prawidłowo i z zachowaniem właściwego terminu wydał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, co należycie i obszernie w swoich wywodach ocenił Sąd pierwszej instancji.

W powołanym przez NSA wyroku Sądu pierwszej instancji, tj. wyroku WSA w Poznaniu z 20 kwietnia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 702/21 wskazano:

Wychodząc z powyższych założeń i nawiązując do okoliczności faktycznych tej sprawy Sąd zwraca uwagę, że wniosek skarżącej wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 22 października 2020 r. Mając na uwadze szczególną regulację z art. 31g ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842. ze zm.), która ustawowy termin do wydania interpretacji indywidualnej przedłużała o 3 miesiące (łącznie termin wynosił więc 6 miesięcy), stwierdzić należy, że termin do wydania interpretacji upływał w dniu 22 kwietnia 2021 r., a zatem już po wejściu w życie powołanej wyżej nowelizacji. W takiej sytuacji zastosowanie znajdzie cytowany już art. 32 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym, interpretacje indywidualne są wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie tego przepisu - w przypadku wniosków złożonych do dnia 31 grudnia 2020 r.

Oznacza to, że termin do wydania interpretacji w tej sprawie - co do zasady - upływał z dniem 22 czerwca 2021 r., przy czym do tego okresu nie wlicza się czasu związanego z uzupełnieniem przez skarżącą braków formalnych (pisma skarżącej z (...) i (...) maja 2021 r. – art. 14d § 1 in fine OrdPU).

W konkluzji tej części rozważań Sąd stwierdził, że wydanie zaskarżonej interpretacji w dniu 22 czerwca 2021 r. nastąpiło z zachowaniem terminu, a zatem w sprawie nie znajdzie zastosowania art. 14o § 1 OrdPU.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania postanowienia nr 0111-KDSB1-1.4019.124.2021.2.KP o odmowie wszczęcia postępowania, tj. 22 czerwca 2021 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 881/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2023 r., sygn. akt III FSK 537/22.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – PPSA.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.