Zakładowy plan kont jako element polityki rachunkowości

Polityka rachunkowości to dokument, który funkcjonuje w każdej jednostce. Jest elementem rachunkowości wymaganym przez przepisy ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor). W „Rachunkowości Budżetowej” nr 3/2024 rozpoczęliśmy cykl dotyczący polityki rachunkowości i opisaliśmy podstawowe zasady rachunkowości, następnie omówiliśmy temat dokumentacji, jaką należy stworzyć, aby wprowadzić w swojej jednostce politykę rachunkowości, metody wyceny aktywów i pasywów i zasady ustalania wyniku finansowego oraz zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych. W bieżącym numerze skupimy się na zakładowym planie kont, który jest niezbędnym elementem polityki rachunkowości.

Jednostki sektora finansów publicznych, w tym samorządowe jednostki budżetowe, prowadzą księgi rachunkowe w oparciu o zakładowy plan kont, który powinien zawierać wykaz kont księgi głównej i wykaz ksiąg pomocniczych oraz opis przyjętych przez jednostkę zasad klasyfikacji zdarzeń, a także zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej. Jednostki opracowują zakładowy plan kont według planu kont określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 13 września 2017 r. w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: rozporządzenie w sprawie rachunkowości oraz planów kont).

Ustalając zakładowy plan kont, należy się kierować następującymi zasadami: