Interpretacja indywidualna z dnia 2 lipca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.277.2024.1.MF
Dotyczy ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym złożenie korekty deklaracji spowodowało zmianę oświadczenia deklaracji pierwotnej i nie wymaga zmiany rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym złożenie korekty deklaracji spowodowało zmianę oświadczenia deklaracji pierwotnej i nie wymaga zmiany rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r.
Uzupełnili go Państwo pismem z 20 maja 2024 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Dnia 29 września 2023 roku Spółka złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i należnego podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. W pozycji 30 deklaracji CIT-8 błędnie zadeklarowała metodę ustalania różnic kursowych.
Spółka zadeklarowała, że podatnik wybrał metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z rzeczywistością Spółka stosowała w danym roku podatkowym metodę podatkową, w przychodach i kosztach podatkowych uwzględniła tylko i wyłącznie różnice kursowe zrealizowane.
W maju bieżącego roku Spółka zauważyła ten błąd w deklaracji i złożyła korektę zeznania, pozycja deklaracji nr 30 jest pusta.
W związku z zaistniałą sytuacją Spółka powzięła wątpliwość, czy złożenie korekty deklaracji CIT-8 jest skuteczne.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym złożenie korekty deklaracji spowodowało zmianę oświadczenia deklaracji pierwotnej i nie wymaga zmiany rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r.?
Państwa stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 81 § 1 podatnik może skorygować uprzednio złożoną deklarację. Nie ma żadnych wyłączeń, które pozycje deklaracji można skorygować.
W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 9b mowa jest o wyborze metody ustalania różnic kursowych oraz okresie jej stosowania.
W przypadku Spółki był to błąd wypełnienia deklaracji, a nie zmiana metody ustalania różnic kursowych.
Państwa zdaniem, złożona korekta deklaracji CIT-8 jest skuteczna i nie powoduje obowiązku ponownego rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. w związku z błędną deklaracją wyboru metody ustalania różnic kursowych w pierwotnej deklaracji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):
Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:
1) art. 15a, albo
2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.
Na podstawie art. 9b ust. 2 updop:
Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.
Stosownie do treści art. 9b pkt 3 updop:
W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda. Podatnicy informują o wyborze tej metody w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli jej stosowanie.
W myśl art. 9b ust. 4 updop:
O rezygnacji ze stosowania metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę. Rezygnacja może nastąpić po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3.
Na podstawie art. 9b ust. 5 updop:
W przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Od pierwszego dnia roku podatkowego, w którym wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 2.
Natomiast w myśl art. 9b ust. 6 updop:
W przypadku rezygnacji z metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy:
1) zaliczają na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowali tę metodę, odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości;
2) od pierwszego dnia roku podatkowego, następującego po roku, w którym stosowali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w art. 15a, ustalając różnice kursowe od dnia, o którym mowa w pkt 1.
Konsekwencją przyjęcia rachunkowej metody ustalania różnic kursowych jest uwzględnienie w kosztach i przychodach podatkowych różnic kursowych powstałych na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”), determinowane ich kwalifikacją rachunkową oraz późniejszym ujęciem w księgach rachunkowych.
Z dniem 1 stycznia 2019 r. zlikwidowany został obowiązek odrębnego zawiadamiania urzędu skarbowego o wyborze ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości oraz o rezygnacji z tego sposobu, które to zawiadomienia warunkowały odpowiednio możliwość stosowania tego sposobu oraz zaprzestanie jego stosowania. Podatnicy, którzy wybrali ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, informują o dokonanym wyborze w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli stosowanie tej metody. Natomiast informację o rezygnacji ze stosowania ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości podatnicy zamieszczają w zeznaniu składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę.
Powyższe zmiany zostały wprowadzone ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244). Jak wynika z uzasadnienia do ww. ustawy:
Proponowane zmiany dotyczą przepisów regulujących zasady wyboru przez podatnika rozliczania różnic kursowych ustalanych w oparciu o przepisy o rachunkowości.
W obowiązującym stanie prawnym, podatnicy są obowiązani do zawiadomienia w formie pisemnej o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność – w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia. Natomiast w przypadku rezygnacji ze stosowania takiej metody ustalania różnic kursowych, podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej w terminie do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym zamierzają zrezygnować ze stosowania tej metody.
Podatnicy, którzy wybiorą ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, będą informować o takim wyborze w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli stosowanie tej metody. Podatnicy będą również składać informację o rezygnacji ze stosowania ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. Stosowną informację podatnicy będą wykazywać w zeznaniu składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę.
Ponadto w uzasadnieniu wskazano, że zmiany wprowadzone ww. ustawą mają na celu uproszczenie i ułatwienie prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a także odciążenie podatników w wypełnianiu obowiązków biurokratycznych.
Zmiany w podatkach dochodowych przewidywały m.in. likwidację obowiązków, które bezpośrednio nie wpływają na rozliczenia podatkowe i dotyczą okoliczności, których ustalenie możliwe jest w oparciu o inne dokumenty posiadane przez podatnika, w tym obowiązków odrębnego powiadomienia o wyborze przez podatnika rozliczania różnic kursowych ustalanych w oparciu o przepisy o rachunkowości.
Zatem wprowadzone zmiany nie miały na celu zmiany sposobu wyboru czy też terminu wyboru ustalania m.in. różnic kursowych, a dotyczyły jedynie obowiązków informacyjnych, które zostały uproszczone, ponieważ informowanie obecnie odbywa się poprzez zaznaczenie odpowiednich pozycji w zeznaniu podatkowym, a nie tak jak dotychczas odrębnymi zawiadomieniami w formie pisemnej.
Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarto w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).
Z treści art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że:
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Na podstawie art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Stosownie do treści art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej:
Przez deklaracje rozumie się również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Jednocześnie, w myśl art. 81b § 1 Ordynacji podatkowej:
Uprawnienie do skorygowania deklaracji:
1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2) przysługuje nadal po zakończeniu:
a) kontroli podatkowej,
b) postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
Zatem korekta deklaracji jest możliwa tylko w sytuacji, gdy za ten rok wysokość należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych wynika z zeznania podatkowego, tzn. nie była określona decyzją organu podatkowego.
Na gruncie prawa podatkowego dokonanie korekty deklaracji podatkowej wywołuje takie skutki, jak pierwotne złożenie deklaracji.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym (poprawnym już) wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korekta może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż dnia 29 września 2023 roku Spółka złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i należnego podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. W pozycji 30 deklaracji CIT-8 błędnie zadeklarowała metodę ustalania różnic kursowych. Spółka zadeklarowała, że podatnik wybrał metodę ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z rzeczywistością Spółka stosowała w danym roku podatkowym metodę podatkową, w przychodach i kosztach podatkowych uwzględniła tylko i wyłącznie różnice kursowe zrealizowane. W maju bieżącego roku Spółka zauważyła ten błąd w deklaracji i złożyła korektę zeznania, pozycja deklaracji nr 30 jest pusta.
W związku z powyższym, powzięli Państwo wątpliwość, czy w opisanym stanie faktycznym złożenie korekty deklaracji spowodowało zmianę oświadczenia deklaracji pierwotnej i nie wymaga zmiany rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r.
Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w Państwa przypadku był to błąd wypełnienia deklaracji, a nie zmiana metody ustalania różnic kursowych. W opisie sprawy wskazali Państwo, że zgodnie z rzeczywistością Spółka stosowała w danym roku podatkowym metodą podatkową ustalania różnic kursowych. W maju bieżącego roku zauważyli Państwo błąd w pozycji 30 deklaracji CIT-8 - błędnie zadeklarowali Państwo metodę ustalania różnic kursowych i dlatego złożyli Państwo korektę zeznania. Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu.
W Państwa przypadku był to wyłącznie błąd w zaznaczeniu niewłaściwej metody stosowania różnic kursowych, ponieważ w danym roku podatkowym stosowali Państwo metodę podatkową ustalenia różnic kursowych.
W związku z powyższym, złożona korekta deklaracji CIT-8 jest skuteczna i nie powoduje obowiązku ponownego rozliczenia podatku dochodowego za rok podatkowy od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. w związku z błędną deklaracją wyboru metody ustalania różnic kursowych w pierwotnej deklaracji.
Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?