Data publikacji: 01.09.2003
ODSZKODOWANIA ZA NARUSZENIE ZAKAZU KONKURENCJI
Kodeks pracy przewiduje dwa rodzaje umów o zakazie konkurencji. Pracodawca może zawrzeć z pracownikiem omawianą umowę zarówno w trakcie trwania, jak i po ustaniu stosunku pracy. W zależności od jej rodzaju inaczej będzie traktowane odszkodowanie otrzymywane przez pracownika.
W niniejszym opracowaniu przedstawimy zasady opodatkowania oraz oskładkowania kwot pieniężnych stanowiących odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji obowiązującego pracownika (lub byłego pracownika).
Umowa zawarta w trakcie trwania stosunku pracy
W celu zabezpieczenia swoich interesów w trakcie trwania stosunku pracy pracodawca może zawrzeć z pracownikiem (koniecznie w formie pisemnej) umowę o zakazie konkurencji. Zgodnie z art. 1011 § 1 k.p,. w zakresie określonym w tej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie (umowa zlecenia, o dzieło itp.) na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). Pracodawca, który poniesie szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej szkody na zasadach określonych w przepisach rozdziału I w dziale piątym Kodeksu pracy. Zgodnie z nimi pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda (pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody). Należy podkreślić, iż pracownik nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w takim zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły się do jej powstania albo zwiększenia.