Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz.U. nr 113, poz. 1186 i Dz.U. z 2001 r. nr 102, poz. 1117), która weszła w życie 1 stycznia 2002 r., wprowadziła do prawa bilansowego po raz pierwszy regulacje dotyczące instrumentów finansowych. Ta obszerna nowelizacja ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. nr 121, poz. 591 z późn. zm.; ost. zm. Dz.U. z 2001 r.
Wycena instrumentów pochodnych odbywa się tak, jak wszystkich innych aktywów lub zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu - w wartości godziwej. W wielu przypadkach wycena instrumentów jest o tyle ułatwiona, że są one notowane na regulowanych rynkach giełdowych lub notowane są na nich bazowe instrumenty finansowe, od wartości których jest uzależniona wartość samego instrumentu pochodnego. Najbardziej
Pochodne instrumenty finansowe (derywaty) w Polsce są przedmiotem obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych S.A. w Warszawie, Polskiej Giełdzie Finansowej S.A. w Warszawie, Centralnej Tabeli Ofert S.A. w Warszawie oraz na giełdach towarowych, działających na podstawie przepisów ustawy z 26 października 2000 r. o giełdach towarowych1, jak również na rynku pozagiełdowym. W związku z dynamicznym rozwojem
Celem tego opracowania jest prezentacja podstawowych definicji i ogólna charakterystyka instrumentów finansowych, a także założeń, jakie były podstawą wprowadzenia nowych regulacji. Instrumenty finansowe przedstawione zostały w podziale na pierwotne, pochodne i złożone oraz w aspekcie podstawowych składowych opisującej je definicji (aktywa finansowe, zobowiązania finansowe, instrumenty kapitałowe).
