Przepisy dotyczące opodatkowania dochodów pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń są zgodne z Konstytucją. Przy czym "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika - takie stanowisko zajął Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 7 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13.
Oceny, czy warunki, w których pracuje nauczyciel, należy uznać za trudne i uciążliwe, nie dokonują ani dyrektor szkoły, ani nauczyciel. Zatem uznanie określonej pracy za pracę w warunkach trudnych lub uciążliwych nie jest uzależnione od woli pracodawcy czy pracownika.
Nie wszystkie nieodpłatne świadczenia, które pracodawca przekazuje pracownikom, powodują powstanie opodatkowanego przychodu z tego tytułu. Znaczenie ma bowiem, czy taki bonus został m.in. przyznany za zgodą pracownika i spowodował zaoszczędzenie przez niego wydatku. Taka sytuacja powoduje jednocześnie, że nie każde takie świadczenie będzie oskładkowane i wliczane do podstawy zasiłkowej.
Świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stanowią przychód wyłącznie wtedy, gdy zostały faktycznie otrzymane przez pracownika. Brak możliwości skonkretyzowania świadczenia i określenia jego wartości powoduje, że pracownik nie uzyskuje z tego tytułu przychodu.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. (K 7/13) uznał, że pracodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy m.in. od wartości sfinansowanego przez siebie dojazdu do pracy. Istnieje ryzyko, że organy podatkowe będą od każdego tego rodzaju świadczenia żądać podatku.
Spotkania integracyjne, co do zasady, nie powodują powstania po stronie jego uczestników przychodu, od którego należy pobrać podatek. Natomiast do podstawy opodatkowania pracodawca powinien zaliczyć wartość opłaconych abonamentów medycznych, polis OC i dojazdów do pracy - tak wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13).
Merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy przybiera postać wyroku lub nakazu zapłaty. W postanowieniach natomiast sąd rozstrzyga o kwestiach związanych z tokiem postępowania oraz o kwestiach incydentalnych.
Do niedawna ZUS odmawiał zwrotu nadpłaconych należności z tytułu składek za okres wcześniejszy niż 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku. Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 maja 2010 r. (sygn. akt P 29/08) o zwrot tych składek można się starać za okres wcześniejszych 10 lat. Nie każdy przedsiębiorca, który wpłacił zawyżone składki, ma jednak możliwość uzyskania ich zwrotu od ZUS.
