Nie wszystkie nieodpłatne świadczenia, które pracodawca przekazuje pracownikom, powodują powstanie opodatkowanego przychodu z tego tytułu. Znaczenie ma bowiem, czy taki bonus został m.in. przyznany za zgodą pracownika i spowodował zaoszczędzenie przez niego wydatku. Taka sytuacja powoduje jednocześnie, że nie każde takie świadczenie będzie oskładkowane i wliczane do podstawy zasiłkowej.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. (K 7/13) uznał, że pracodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy m.in. od wartości sfinansowanego przez siebie dojazdu do pracy. Istnieje ryzyko, że organy podatkowe będą od każdego tego rodzaju świadczenia żądać podatku.
Spotkania integracyjne, co do zasady, nie powodują powstania po stronie jego uczestników przychodu, od którego należy pobrać podatek. Natomiast do podstawy opodatkowania pracodawca powinien zaliczyć wartość opłaconych abonamentów medycznych, polis OC i dojazdów do pracy - tak wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13).
Do niedawna ZUS odmawiał zwrotu nadpłaconych należności z tytułu składek za okres wcześniejszy niż 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku. Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 26 maja 2010 r. (sygn. akt P 29/08) o zwrot tych składek można się starać za okres wcześniejszych 10 lat. Nie każdy przedsiębiorca, który wpłacił zawyżone składki, ma jednak możliwość uzyskania ich zwrotu od ZUS.
