Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części nieruchomości stanowiącej niezabudowana działkę nr 1, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części nieruchomości stanowiącej niezabudowana działkę nr 1.

Uzupełnił go Pan pismami z 6 września 2024 r. (data wpływu 13 września 2024 r.) i z 26 września 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (doprecyzowany w uzupełnieniach wniosku

Osoba fizyczna, będąca wnioskodawcą (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Podatnik”) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością gospodarczą jest: pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

W ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym nabył Pan nieruchomość i planuje zbycie części tej nieruchomości. Ze względów sprawozdawczych, w akcie notarialnym zakupu ww. nieruchomości wskazano, że prowadzi Pan działalność gospodarczą i podano Pana NIP.

Podkreśla Pan jednak, że ww. nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, co potwierdzają okoliczności sprawy: nieruchomość nie została uwzględniona w środkach trwałych, nie odliczono podatku od towarów i usług, zakupu nie uwzględniono w kosztach uzyskania przychodu).

W uzupełnieniu wniosku z 6 września 2024 r., w odpowiedzi na pytania Organu, wskazał Pan:

1.Co konkretnie stanowi nieruchomość, o której mowa we wniosku, której część zamierza Pan sprzedać (np. działka, budynek, budowla)?

Odpowiedział Pan: Nieruchomość, którą planuje Pan sprzedać, to niezabudowana działka.

2.Czy nabycie nieruchomości przez Pana odbyło się w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)?

Odpowiedział Pan: Nabycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu VAT.

3.Jakie okoliczności (jakie względy sprawozdawcze) sprawiły, że w związku z nabyciem nieruchomości do majątku prywatnego w akcie notarialnym wskazano, że prowadzi Pan działalność gospodarczą i wskazano Pana NIP?

Odpowiedział Pan: Identyfikuje Pan swój NIP jako część swoich danych sprawozdawczych, przypisanych do Pana jak PESEL, adres zameldowania, numer dowodu itp. Z tego też względu, przy sporządzaniu aktu notarialnego, wymienił Pan NIP jako jeden z elementów identyfikujących pana osobę i składową danych osobowych.

4.Jakie okoliczności świadczą o tym, że nabycie nieruchomości, o której mowa we wniosku, nastąpiło do majątku osobistego?

Odpowiedział Pan: Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie miała związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, na co wskazują m.in. następujące okoliczności: nieruchomość nie została uwzględniona w środkach trwałych, nie odliczono VAT, nie uwzględniono jej w kosztach uzyskania przychodu.

5.Czy ww. transakcja nabycia nieruchomości będącej przedmiotem wniosku została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?

Odpowiedział Pan: Nie, ww. transakcja nabycia nieruchomości nie została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT.

6.Jaki jest charakter nieruchomości, której część planuje Pan zbyć (np. grunt, budynek mieszkalny, budynek użytkowy, budowla, bądź inny - jaki)?

Odpowiedział Pan: Jest to niezabudowana działka.

7.Jaką część nieruchomości planuje Pan zbyć (należy wskazać numery działek, ilość i rodzaj budynków/budowli, itp.)?

Odpowiedział Pan: Planuje Pan zbyć niezabudowaną działkę.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 26 września 2024 r., odpowiadając na pytania Organu, wskazał Pan:

1.Prosimy jednoznacznie wskazać, czy zamierza Pan zbyć działkę czy część działki?

Odpowiedział Pan: Nieruchomość, którą planuje sprzedać Wnioskodawca, to działka.

2.Jaki jest numer działki/części działki, którą planuje Pan sprzedać?

Odpowiedział Pan: Numer działki to 1.

3.Czy korzystał Pan z ww. działki/części działki dla swoich celów osobistych, jeśli tak, to w jaki sposób?

Odpowiedział Pan: Wnioskodawca nie korzystał z działki dla swoich celów osobistych.

4.Czy oddawał Pan/odda Pan przed sprzedażą ww. działkę/część działki (przedmiot planowanego zbycia) w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów? Jeśli tak, to prosimy wskazać:

a)w jakim okresie udostępniał Pan ww. działkę/część działki osobom trzecim?

b)czy udostępniał/udostępni Pan ww. działkę/część działki odpłatnie czy bezpłatnie?

Odpowiedział Pan: Wnioskodawca nie udostępniał działki w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów.

5)Czy prowadził/będzie prowadził Pan jakieś działania, żeby uatrakcyjnić działkę/część działki dla celów sprzedaży lub podnieść jej wartość? W szczególności, czy:

a)ogrodził Pan działkę lub jej część,

b)wydzielił Pan drogę wewnętrzną,

c)uzbroił Pan działkę lub jej część,

d)podjął Pan działania w celu jej uzbrojenia,

e)wydzielił albo podzielił Pan działkę lub jej część?

f)kiedy prowadził/będzie prowadził Pan te działania?

Odpowiedział Pan: Wnioskodawca nie prowadził ani nie zamierza prowadzić działań, żeby uatrakcyjnić działkę dla celów sprzedaży lub podniesienia jej wartości.

6)Czy podejmował/będzie Pan podejmował działania marketingowe w celu sprzedaży działki/części działki? Jeśli tak, to jakie?

Odpowiedział Pan: Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działki.

7)Czy przed sprzedażą ww. działki/części działki zawarł/zamierza Pan zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży tej działki lub jej części z nabywcą?

Odpowiedział Pan: Strony nie planują zawrzeć umowy przedwstępnej.

8)Jeśli zawarł/zamierza Pan zawrzeć umowę przedwstępną z nabywcą, to należy wskazać:

a)jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy zawartej z nabywcą, ciążą/będą ciążyły na Kupującym, a jakie na Sprzedającym?

b)czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały/zostaną ustalone warunki, które muszą/będą musiały być spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność działki lub jej części na nabywcę? Jeśli tak, to jakie?

Odpowiedział Pan: Nie dotyczy, ponieważ Strony nie planują zawrzeć umowy przedwstępnej.

9)Czy przed sprzedażą ww. działki lub jej części udzielił/udzieli Pan nabywcy pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących działki lub jej części?

a)jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń udzielił Pan pełnomocnictw nabywcy do występowania w Pana imieniu?

b)jakich czynności dokonał/dokona nabywca do momentu sprzedaży przez Pana ww. działki lub jej części w związku z udzielonym pełnomocnictwem?

Odpowiedział Pan: Przed sprzedażą ww. działki Wnioskodawca nie udzielił ani nie udzieli nabywcy pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w imieniu Wnioskodawcy w sprawach dotyczących działki.

10)Czy jest/był Pan rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy?

Odpowiedział Pan: Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym, dokonanie transakcji zbycia części nieruchomości powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w opisanym stanie faktycznym, dokonanie transakcji zbycia części nieruchomości nie powinno być opodatkowane podatkiem VAT.

Uzasadnienie Pana stanowiska

Istotę złożenia niniejszego wniosku jest rozstrzygnięcie kwestii, czy w podanych przez Pana okolicznościach trafne jest jej stanowisko, że uzyskany przychód ze sprzedaży części nieruchomości nie powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że od nabycia nieruchomości upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego uregulowania byłaby zobowiązana Strona.

Strona wskazuje, że w niniejszej sprawie, chociaż w akcie notarialnym wskazano, że ... jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, to stan faktyczny bezsprzecznie potwierdza, że przedmiotowa nieruchomość nigdy nie miała związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, na co wskazują m.in. następujące okoliczności: nieruchomość nie została uwzględniona w środkach trwałych, nie odliczono VAT, nie uwzględniono jej w kosztach uzyskania przychodu itp.). Tym samym, przychód z tytułu tej transakcji nie może zostać zaliczony do źródła działalności gospodarczej. W ocenie sądów administracyjnych wskazuje się, że przy ocenie skutków podatkowych transakcji, istotnym jest zatem, aby środek trwały był w ogóle wykorzystywany przez podatnika w sensie fizycznym w jego działalności gospodarczej, generując przychody, do czego nie doszło w niniejszej sprawie.

Przedmiotowa nieruchomość nigdy faktycznie nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. W analizowanej sprawie decydujący dla oceny braku kwestii wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej jest fakt braku prowadzenia na nieruchomości inwestycji dla celów działalności gospodarczej. Działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do odpłatnego używania (w szczególności najmu, dzierżawy), jak i do nieodpłatnego używania.

Tym samym w niniejszej sprawie nie powinno być wątpliwości, że okoliczności transakcji kupna i planowanej sprzedaży części działki świadczą o tym, w zamierzeniu służyły gromadzeniu składników majątku prywatnego i późniejszego nim zarządu.

Zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, zbycie składników majątku (nieruchomości) uznawane jest za zbycie w wykonywaniu działalności gospodarczej na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas, gdy podatnik prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami, sprzedaż taką cechuje pewna regularność, powtarzalność, profesjonalizm, a w odniesieniu do rzeczy będących przedmiotem zbycia można użyć określenia „towary handlowe”.

Stanowisko Strony potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych:

-„Istotnym jest, aby środek trwały był w ogóle wykorzystywany przez podatnika w sensie fizycznym w jego działalności gospodarczej, generując przychody. Sporna nieruchomość wbrew pierwotnym założeniom oraz zapisowi widniejącemu w akcie notarialnym, nigdy, w żaden sposób nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej spółki. Budynki w dacie nabycia stanowiły budynki o charakterze użytkowym, w stanie do remontu. W 2007 roku rozpoczęte prace remontowe miały na celu przywrócenie możliwości użytkowania zabudowań, żaden z budynków nie został rozbudowany. Budynki nie zostały oddane do użytkowania ze względu na ich stan techniczny. Nieruchomość nigdy nie była fizycznie wykorzystana do osiągania przychodów z prowadzonej działalności. Z tych wszystkich względów, zdaniem sądu opisano nieruchomość nie spełnia definicji środka trwałego z art. 22a ust. 1 u.p.d.f., nie podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. A skoro tak, to jej sprzedaż nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit a u.p.d.f. Przychód z tytułu tej transakcji nie może zostać zaliczony do źródła działalności gospodarczej lecz do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.f.” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 31 stycznia 2023 r, sygn. akt I SA/Łd 797/22);

-„Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wymagają jednak, aby składnik majątku był przez podatnika wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą” (Pismo z dnia 20 kwietnia 2023 r, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP3-2.4011.231.2023.4.MJ);

-„Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Nie została ona również zabudowana ani nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób przez wspólników. Konsekwentnie należy zatem stwierdzić, że nie spełnia ona definicji środka trwałego z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. Nie podlegała zatem ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...) sprzedaż spornej nieruchomości nie mieści się w dyspozycji art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy (...) przychód z tej transakcji nie może zatem zostać zaliczony do źródła przychodów z tytułu działalności gospodarczej lecz do źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy” (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 19 czerwca 2019 r, sygn. akt I SA/Po 297/19).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pan sprzedać niezabudowaną działkę nr 1. Ze względów sprawozdawczych, w akcie notarialnym zakupu ww. nieruchomości wskazano, że prowadzi Pan działalność gospodarczą i podano Pana NIP. Wymienił Pan NIP jako jeden z elementów identyfikujących pana osobę i składową danych osobowych. Przedmiotowa transakcja nabycia nieruchomości nie została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością gospodarczą jest: pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane. Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, co potwierdzają okoliczności sprawy: nieruchomość nie została uwzględniona w środkach trwałych, nie odliczono podatku od towarów i usług, zakupu nie uwzględniono w kosztach uzyskania przychodu). Nie udostępniał Pan działki w najem, dzierżawę albo do używania na podstawie innych umów. Nie prowadził ani nie zamierza prowadzić Pan działań, żeby uatrakcyjnić działkę dla celów sprzedaży lub podniesienia jej wartości. Nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działki. Przed sprzedażą ww. działki nie planuje Pan zawrzeć umowy przedwstępnej sprzedaży z nabywcą. Przed sprzedażą ww. działki nie udzielił ani nie udzieli Pan nabywcy pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących działki.

Zakresem pytania objęta jest kwestia, czy będzie Pan zobowiązany zapłacić podatek VAT od sprzedaży części nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Pana niezabudowanej działki nr 1 nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności podejmowanej przez Pana w przedmiocie zbycia ww. działki, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowej działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmował Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, z tytułu transakcji sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 nie działa Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, korzysta Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, sprzedaż działki nr 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).