Interpretacja indywidualna z dnia 27 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.365.2024.2.KK

Podatek od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży towarów na rzecz Klienta z UK za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy; wskazania momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu eksportu towarów; obowiązku wykazania eksportu towarów w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy oraz wskazania kursu walut, według którego należy wykazać eksport towarów w deklaracji VAT i plikach JPK_V7M.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek 21 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-uznania sprzedaży towarów na rzecz Klienta z UK za eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

-wskazania momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu eksportu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

-obowiązku wykazania eksportu towarów w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

-wskazania kursu walut, według którego należy wykazać eksport towarów w deklaracji VAT i plikach JPK_V7M (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Uzupełnili go Państwo pismem z 25 czerwca 2024 r. (wpływ 25 czerwca 2024 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 sierpnia 2024 r. (wpływ 12 sierpnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

„A” Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „A”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) w Polsce pod numerem (…) oraz jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług w Wielkiej Brytanii (dalej: „UK”), pod numerem (…). Spółka nie posiada oddziału na terenie Wielkiej Brytanii, nie ma upoważnionego przedstawicielstwa, nie posiada rachunku bankowego w banku brytyjskim. Spółka wypełnia obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług na terenie UK składając deklaracje kwartalne za pośrednictwem biura księgowego w Polsce, na podstawie zawartej umowy o współpracę.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych w postaci (…). Spółka sprzedaje swoje wyroby głównie na rynki europejskie do krajów Unii Europejskiej (UE) oraz poza UE, w tym do Wielkiej Brytanii. Po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE, Spółka zarejestrowała się do podatku od towarów i usług na terenie UK celem sprzedaży swoich wyrobów w Wielkiej Brytanii, na potrzeby realizacji zamówień klienta z Wielkiej Brytanii. Sprzedaż jest dokonywana na szczegółowe zamówienia Klienta z Wielkiej Brytanii, zarejestrowanego do VAT w Wielkiej Brytanii (dalej: „Klient”, „Nabywca”, „B”), na warunkach ustalonych przez klienta, tj. DDP (Delivery Duty Paid dostarczone, cło opłacone), w walucie GBP. Organizacją transportu zajmuje się Spółka (A) i jest to transport obcy. Na moment złożenia wniosku, Klient wskazał warunki dostawy DDP, ale nie ma pewności czy w przyszłości nie ulegną one zmianie.

Spółka odpowiada za organizację transportu i transport, dokonanie odprawy eksportowej (przez upoważnionych pracowników w procedurze uproszczonej), jak i za przeprowadzenie procedury importowej towarów eksportowanych przez nią do UK, przy pomocy upoważnionej agencji celnej z UK. Dostawa i przekazanie prawa własności następuje na terenie Wielkiej Brytanii w miejscu dostawy wskazanym przez Klienta.

Do transportu, odprawy celnej eksportowej w Polsce i odprawy celnej importowej w UK wystawiana jest w Polsce przed odprawą celną faktura pro forma przez „A” NIP PL (A) dla nabywcy „A” NIP GB (A), ponieważ transakcja jest na warunkach DDP i nie ma możliwości w tym momencie wystawienia faktury sprzedaży na klienta (B). Takie też są warunki klienta, który oczekuje faktury z podatkiem VAT z UK oraz nie chce dokonywać samodzielnie formalności celnych, dlatego wymaga warunków DDP.

Po zwolnieniu towaru do wywozu i otrzymaniu komunikatu IE529, komplet dokumentów [faktura proforma, WZ + MRN (Movement Reference Number)] zostaje przesłany do upoważnionej agencji celnej w UK. Na podstawie przesłanych dokumentów, agencja celna dokonuje odprawy importowej. Po uzyskaniu dokumentu MRN potwierdzającego odprawę importową, przesyłany jest on do przewoźnika celem rejestracji w systemie GVMS przy wjeździe do UK. Po opuszczeniu terytorium UE Spółka otrzymuje komunikat potwierdzający wywóz towaru IE-599. Gdy towar opuszcza granice UE, służby celne potwierdzają to komunikatem IE-599.

Następnie, towar dostarczany jest do Wielkiej Brytanii i tam dokonywana jest odprawa importowa. Koszty odprawy celnej pokrywa Spółka A. Następnie, w Wielkiej Brytanii zgłaszany jest import towarów z Polski jaki dokonuje Spółka A na swoją rzecz i w swoim imieniu, ponieważ zgodnie z warunkami transakcji nie nastąpiło jeszcze przekazanie prawa własności towarów na Klienta B. Poprzez zgłoszenie importu rozumie się dokonanie formalności celnych importu oraz ujęcie importu w rozliczeniach podatku od towarów i usług w UK w deklaracji sporządzanej w terminie późniejszym (rozliczenie kwartalne).

Po dostarczeniu towarów do odbiorcy ostatecznego B, następuje przekazanie towaru i praw własności do towaru na podmiot B. W dniu dostawy wystawiana jest faktura sprzedaży na odbiorcę ostatecznego zarejestrowanego w UK (B). Faktura wystawiana jest z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w UK na dzień dokonania dostawy i ujmowana jest w ewidencjach podatku VAT brytyjskiego.

Od dnia wystawienia faktury proforma do dnia wystawienia faktury ostatecznej (w dniu dokonania dostawy) zwykle mija kilka dni, jest to czas transportu i dostawy. Od dnia wystawienia faktury proforma do dnia wystawienia faktury ostatecznej zmianie ulegają kursy waluty w jakiej dokonywana jest sprzedaż. W księgach A ewidencjonuje się na rozrachunkach fakturę związaną z przekazaniem praw własności, czyli z podatkiem VAT GB. Wystawiana wcześniej na potrzeby odprawy celnej faktura proforma ewidencjonowana jest w systemie przez konto księgowe techniczne (konto techniczne służy kontroli ilości faktur i kompletności ujęcia eksportu do VAT). W zakresie ujęcia transakcji do VAT, ujmuje się transakcje eksportu towarów do GB, ale dokonuje się tego w momencie przekazania prawa własności na B czyli w dniu wystawienia faktury ostatecznej (kilka dni różnicy wynika z czasu transportu i dostawy).

Spółka podkreśla, że towar jest transportowany z Polski do Wielkiej Brytanii przez zewnętrzne firmy spedycyjne na rzecz i w imieniu Spółki. Tym samym: wywóz jest dokonywany na rzecz Spółki, wywóz nie był wykonywany przez nabywcę, transport wykonywał przewoźnik (spedytor), z którym Spółka A zawarła umowę/zlecenie transportowe.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.Przed dokonaniem dostawy towarów Wnioskodawca nie otrzyma całości ani części zapłaty.

2.Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel na rzecz Klienta z UK nastąpi z chwilą dostarczenia towaru w miejscu wskazanym przez Klienta z UK.

3.Sprzedawane towary są transportowane bezpośrednio od Spółki do Klienta końcowego w UK. Towary są ładowane z magazynu w Polsce, bezpośrednio po załadunku towar jest zgłoszony do odprawy celnej w procedurze uproszczonej. Po zwolnieniu towaru do wywozu wszystkie dokumenty przesyłane są do agencji celnej w UK, celem zgłoszenia towaru do odprawy importowej. Kierowca, który jedzie z towarem Wnioskodawcy otrzymuje od Wnioskodawcy dokumenty z odprawy eksportowej oraz numer MRN (odprawy importowej) w UK, po przekroczeniu granicy UK jedzie bezpośrednio do klienta końcowego bez jakichkolwiek przeładunków.

4.Transport towarów będzie następować na rzecz Klienta w UK w celu dokonania dostawy towarów przez Spółkę w ramach sprzedaży dla Klienta, koszty tego transportu obciążą Spółkę.

5.Spółka będzie posiadać dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z których wynikać będzie tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu, oraz powyższe dokumenty zostaną otrzymane w terminie, o którym mowa w art. 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Należy brać jednak pod uwagę, że może zdarzyć się przypadek, że przed terminem wskazanym powyżej nie będzie dokumentu potwierdzającego wywóz i wpłynie on po terminie. Są to jednak przypadki wyjątkowe, nie do przewidzenia i niezależne od Spółki, ponieważ Spółka dokłada wszelkich starań, by takie sytuacje nie wystąpiły.

Pytania

1.Czy bezpośrednią sprzedaż towarów na rzecz Klienta z UK (B), Spółka (A) powinna rozpoznać jako eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, opodatkowany według 0% stawki VAT, przy spełnieniu ustawowych warunków, niezależnie od tego, iż zgodnie z warunkami dostawy DDP powinna dokonać odprawy celnej importowej na terytorium UK wraz z zapłatą podatku VAT od importu na terytorium UK?

2.Czy przy eksporcie towarów, o którym mowa w pytaniu nr 1 przy określonych warunkach dostawy DDP obowiązek podatkowy powstaje w momencie dostarczenia towarów do miejsca jego przeznaczenia na terytorium UK i przejęciu prawa do dysponowania towarami jak właściciel na warunkach dostawy przez ostatecznego nabywcę?

3.Czy przy eksporcie towarów, o którym mowa w pytaniu nr 1, przy określonych warunkach dostawy DDP i spełnieniu warunków eksportu (art. 2 pkt 8 ustawy o VAT), Spółka będzie zobowiązana do wykazywania tej transakcji w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy o VAT, jako transakcji eksportowej 0%?

4.Czy do deklaracji VAT i plikach JPK_V7M należy wykazać eksport do Wielkiej Brytanii po kursie z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury proforma deklarowanej do odprawy celnej eksportowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki:

Ad 1.

Dostawę towarów na rzecz Klienta z UK B, Spółka A powinna rozpoznać jako eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, opodatkowany według 0% stawki VAT przy spełnieniu ustawowych warunków, niezależnie od tego, iż zgodnie z warunkami dostawy DDP powinna dokonać odprawy celnej importowej na terytorium UK wraz z zapłatą podatku VAT od importu na terytorium UK.

Ad 2.

Przy eksporcie towarów, o którym mowa w pytaniu nr 1, przy określonych warunkach dostawy DDP obowiązek podatkowy powstaje w momencie dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium UK do Klienta B.

Ad 3.

W momencie przekazania prawa własności do towarów, tj. dostawy do ostatecznego nabywcy na terenie UK o którym mowa w pytaniu 1 – Spółka będzie ujmowała w ewidencji sprzedaży w JPKV7M, o której mowa w art. 109 ustawy o VAT, fakturę krajową pro forma wystawioną przez Spółkę z NIP PL dla celów transportu, odprawy celnej eksportowej w Polsce/importowej w UK, po spełnieniu warunku otrzymania komunikatu IE99.

Zdaniem Spółki, dokonując eksportu towarów, o którym mowa w pytaniu 1 – Spółka (NIP PL) na podstawie posiadanego kompletu dokumentów:

-wystawiona dla celów transportu, odprawy celnej eksportowej w Polsce i odprawy celnej importowej w UK faktura pro forma,

-dokumentu potwierdzającego wywóz towarów (IE-599),

-dokumentu potwierdzającego dokonanie procedury importowej w UK,

-faktury sprzedaży krajowej brytyjskiej wystawionej przez Spółkę A z NIP GB na rzecz Klienta ostatecznego, zarejestrowanego do VAT w UK (B) ze stawką 20% VAT brytyjską,

będzie miała prawo i obowiązek wykazywać w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy o VAT, przedmiotową sprzedaż jako eksport ze stawką 0%, wskazując jako kontrahenta „A” NIP nadany przez UK.

Ad 4.

W przepisach nie ma szczególnych regulacji dotyczących sposobu ustalania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów. Należy zatem stosować zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy. Reguły Incoterms i elementy towarzyszące dostawie, mają istotny wpływ na przeniesienie władztwa nad rzeczą w sensie ekonomicznym, czyli wpływają na osiągnięcie skutku sprzedaży. Incoterms DAP (Delivered at Place) oznacza dostarczenie do określonego miejsca. Sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru do określonego miejsca, natomiast jego rozładunek jest w gestii kupującego. Zatem dostawa towarów ma miejsce w momencie ich dostarczenia do ustalonego miejsca. Jednak jest to eksport na podstawie dokumentu proforma wystawianego na potrzeby odprawy celnej i kurs powinien być przyjęty z faktury proforma, do której dokonywana jest odprawa eksportowa. W momencie wystawiania faktury proforma nie jest znany kurs obowiązujący w dniu wystawienia faktury sprzedaży na klienta ostatecznego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1.

Z regulacji art. 2 pkt 8 ustawy o VAT wynika, że aby uznać daną czynność za eksport towarów w konsekwencji dokonania czynności dostawy towarów musi dojść do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę, mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni) oraz wywóz towarów musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zatem, dla uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest, wraz z wysyłką lub transportem wysyłanych poza terytorium Unii Europejskiej towarów, dokonanie dostawy towarów, czyli przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Niezaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka będzie dokonywać dostawy towarów bezpośrednio na rzecz Klienta z Wielkiej Brytanii, zgodnie z warunkami dostawy DDP, zgodnie z którymi Spółka odpowiedzialna będzie za dokonanie odprawy eksportowej za pośrednictwem wybranej agencji celnej w Polsce, jak również za przeprowadzenie procedury importowej towarów eksportowanych przez nią do Wielkiej Brytanii przy pomocy agencji celnej w UK.

Mając na względzie powyższe okoliczności należy stwierdzić, że opisana transakcja sprzedaży towarów spełnia warunek podstawowy do uznania jej za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy VAT, ponieważ w wyniku dokonania dostawy realizowanej przez Spółkę na rzecz Klienta z Wielkiej Brytanii, dochodzi do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej.

Jednak, aby spełniona została definicja eksportu, w myśl ww. przepisu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu (IE-599).

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Spółka zakłada, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie każdorazowo w posiadaniu dokumentu IE-599 potwierdzającego wywóz poza terytorium UE towarów na rzecz Klienta z Wielkiej Brytanii.

Ad 2.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT – formułuje zasadę ogólną – zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Przy ustalaniu momentu powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów stosuje się te same zasady jak przy krajowej dostawie towarów.

Dla celów powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dokonanie czynności (dostawy towarów lub wykonania usługi) następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Z wydaniem towaru przez sprzedawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o której mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Zgodnie z art. 544 § 1 Kodeksu cywilnego – jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Spółka planuje, że dostawy dokonywane będą na warunkach INCOTERMS DDP.

Reguły INCOTERMS 2020 ustalają podział kosztów, ryzyka oraz obowiązków pomiędzy sprzedającym i kupującym, a związanych z dostawą towaru. W każdym bowiem kontrakcie handlowym niezbędne jest ustalenie, która ze stron tego kontraktu – kupujący czy sprzedający – zajmie się organizacją transportu towaru, poniesie jego koszty, a także ryzyko z nim związane. Aby uniknąć każdorazowego uzgadniania szczegółów kontraktu w powołanym zakresie można, dla ułatwienia, posłużyć się typowymi, ujednoliconymi w skali międzynarodowej klauzulami kontraktowymi, czyli np. INCOTERMS. Ułatwiają one i przyspieszają zawieranie umów oraz dają większą gwarancję prawidłowości obrotu handlowego niż indywidualnie ustalone warunki dostaw. W znaczący sposób redukują nieporozumienia wynikające z braku precyzyjnej znajomości praktyk handlowych oraz określają odpowiedzialność każdej ze stron w sposób prosty, bezpieczny i zrozumiały. A zatem reguły INCOTERMS opisują czynności, koszty i ryzyko związane z dostawą towaru od sprzedających do kupujących.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z warunkami DDP (Delivered Duty Paid – dostarczone, cło opłacone), Spółka ponosić będzie wszelkie ryzyka utraty lub uszkodzenia towaru do momentu jego dostawy. Bierze również odpowiedzialność za opłatę ceł i obowiązujących podatków. Natomiast ryzyko utraty lub uszkodzenia towaru przechodzi na kupującego dokładnie od momentu dostarczenia towarów w ustalone miejsce.

W związku z opisanymi wyżej zasadami dokonywania przez Spółkę transakcji eksportu towarów należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dokonanie dostawy towaru nastąpi z chwilą dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia.

W świetle powyższych okoliczności, momentem, w którym dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji momentem powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów przy określonych warunkach DDP będzie moment dostarczenia towarów do miejsca jego przeznaczenia do Klienta na terytorium UK.

Ad 3.

Aktem prawnym regulującym kwestie związane z JPK jest ustawa o VAT (art. 109) oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze. Elementy JPK_VAT określa Rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, zmienione Rozporządzeniem Ministra Finansów z 1 kwietnia 2020 r. oraz Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r., a także opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K (Broszura informacyjna Ministerstwa Finansów z czerwca 2020 r.).

W obowiązującej od 1 października 2020 r. deklaracji elektronicznej JPK_VAT w formie JPK_V7M, wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie, w tym również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Skoro Spółka spełni warunki eksportu (art. 2 pkt 8 ustawy VAT) powinna zatem wykazywać w ewidencji sprzedaży (art. 109 ustawy o VAT) dostawę towarów dokonaną na rzecz Klienta na terytorium UK na warunkach DDP jako sprzedaż eksportową ze stawką 0%.

Zdaniem Spółki, dokonując eksportu towarów, o którym mowa w pytaniu 1 – Spółka z NIP PL, na podstawie posiadanego kompletu dokumentów:

-wystawiona dla celów transportu, odprawy celnej eksportowej w Polsce i odprawy celnej importowej w UK faktura pro forma,

-dokument potwierdzający wywóz Towarów (IE-599),

-dokument potwierdzający dokonanie procedury importowej w UK,

-faktura sprzedaży krajowa brytyjska wystawiona przez Spółkę z NIP UK na rzecz Klienta ze stawką 20% VAT brytyjską,

będzie miała prawo i obowiązek wykazywać w ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy o VAT, przedmiotową sprzedaż jako eksport ze stawką 0% wskazując jako kontrahenta „A” z NIP nadanym przez UK.

Ad 4.

Za eksport towarów uważa się – zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT – dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE przez:

·dostawcę lub na jego rzecz, lub

·nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Obowiązek podatkowy w VAT z tytułu eksportu towarów powstaje w momencie dokonania dostawy towaru, zgodnie z zasadą ogólną. Bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego pozostaje tu data wystawienia faktury dokumentującej eksport, jednak kurs należy przyjąć z dnia poprzedzające fakturę proforma, do której dokonywana jest odprawa celna i komunikaty IE potwierdzające eksport.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, czy przez nabywcę mającego siedzibę poza Polską, lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii stanowi tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Natomiast eksport pośredni ma miejsce wówczas gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Zatem, aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

a)musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,

b)towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,

c)wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zatem dla uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest dokonanie dostawy towarów, czyli przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, oraz w wyniku tej dostawy wysłanie lub transport towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Niezaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy), towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego. Przy czym, nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 i 4 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6, 7, 8, 9 i 11 ustawy:

Jeżeli podatnik nie posiada wymaganych dokumentów potwierdzających dokonanie eksportu, nie ma prawa do opodatkowania tych transakcji stawką podatku VAT w wysokości 0%. W tej sytuacji podatnik jest obowiązany opodatkować tę dostawę przy zastosowaniu stawki właściwej dla dostawy krajowej.

Istotne jest, że w myśl art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. A zatem w sytuacji gdy faktycznie doszło do eksportu towarów z Polski a podatnik otrzymał dokumenty potwierdzające wywóz towarów w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 art. 41 ustawy, wówczas ma on prawo do korekty podatku VAT i zastosowania ponownie stawki podatku w wysokości 0%, z uwzględnieniem przepisów dotyczących przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) w Polsce pod numerem (…) oraz jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług w Wielkiej Brytanii (dalej: „UK”) pod numerem (…). Spółka nie posiada oddziału na terenie Wielkiej Brytanii, nie ma upoważnionego przedstawicielstwa, nie posiada rachunku bankowego w banku brytyjskim. Spółka wypełnia obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług na terenie UK składając deklaracje kwartalne za pośrednictwem biura księgowego w Polsce, na podstawie zawartej umowy o współpracę.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych w postaci (…). Spółka sprzedaje swoje wyroby głównie na rynki europejskie do krajów Unii Europejskiej (UE) oraz poza UE, w tym do Wielkiej Brytanii. Po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE Spółka zarejestrowała się do podatku od towarów i usług na terenie UK, celem sprzedaży swoich wyrobów w Wielkiej Brytanii na potrzeby realizacji zamówień klienta z Wielkiej Brytanii. Sprzedaż jest dokonywana na szczegółowe zamówienia Klienta z Wielkiej Brytanii, zarejestrowanego do VAT w Wielkiej Brytanii (dalej: „Klient”, „Nabywca”, „B”), na warunkach ustalonych przez klienta, tj. DDP (Delivery Duty Paid dostarczone, cło opłacone), w walucie GBP.

Spółka odpowiada za organizację transportu i transport, dokonanie odprawy eksportowej (przez upoważnionych pracowników w procedurze uproszczonej), jak i za przeprowadzenie procedury importowej towarów eksportowanych przez nią do UK przy pomocy upoważnionej agencji celnej z UK. Dostawa i przekazanie prawa własności następuje na terenie Wielkiej Brytanii w miejscu dostawy, wskazanym przez Klienta.

Do transportu, odprawy celnej eksportowej w Polsce i odprawy celnej importowej w UK wystawiana jest w Polsce przed odprawą celną faktura pro forma przez „A” NIP PL (A) dla nabywcy „A” NIP GB (A). Ponadto, Klient oczekuje faktury z podatkiem VAT z UK oraz nie chce dokonywania samodzielnie formalności celnych, dlatego wymaga warunków DDP. Po opuszczeniu terytorium UE Spółka otrzymuje komunikat potwierdzający wywóz towaru IE-599.

Następnie towar dostarczany jest do w Wielkiej Brytanii i tam dokonywana jest odprawa importowa. Koszty odprawy celnej pokrywa Spółka A. Następnie w Wielkiej Brytanii zgłaszany jest import towarów z Polski jaki dokonuje Spółka A na swoją rzecz i w swoim imieniu, ponieważ zgodnie z warunkami transakcji nie nastąpiło jeszcze, przekazanie prawa własności do towarów na Klienta B. Poprzez zgłoszenie importu rozumie się dokonanie formalności celnych importu oraz ujęcie importu w rozliczeniach podatku od towarów i usług w UK w deklaracji sporządzanej w terminie późniejszym (rozliczenie kwartalne).

Po dostarczeniu towarów do odbiorcy ostatecznego B następuje przekazanie towaru i praw własności do towaru na podmiot B. W dniu dostawy wystawiana jest faktura sprzedaży na odbiorcę ostatecznego zarejestrowanego w UK (B). Faktura wystawiana jest z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w UK na dzień dokonania dostawy i ujmowana jest w ewidencjach podatku VAT brytyjskiego.

Od dnia wystawienia faktury proforma do dnia wystawienia faktury ostatecznej (w dniu dokonania dostawy) zwykle mija kilka dni, jest to czas transportu i dostawy. Od dnia wystawienia faktury proforma do dnia wystawienia faktury ostatecznej zmianie ulegają kursy waluty w jakiej dokonywana jest sprzedaż. W księgach A ewidencjonuje się na rozrachunkach fakturę związaną z przekazaniem praw własności, czyli z podatkiem VAT GB. Wystawiana wcześniej na potrzeby odprawy celnej faktura proforma ewidencjonowana jest w systemie przez konto księgowe techniczne (konto techniczne służy kontroli ilości faktur i kompletności ujęcia eksportu do VAT). W zakresie ujęcia transakcji do VAT ujmuje się transakcje eksportu towarów do GB, ale dokonuje się tego w momencie przekazania prawa własności na B czyli w dniu wystawienia faktury ostatecznej (kilka dni różnicy wynika z czasu transportu i dostawy).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy bezpośrednią sprzedaż towarów na rzecz Klienta z UK (B), Spółka (A) powinna rozpoznać jako eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, opodatkowaną według 0% stawki VAT przy spełnieniu ustawowych warunków, niezależnie od tego, iż zgodnie z warunkami dostawy DDP powinna dokonać odprawy celnej importowej na terytorium UK wraz z zapłatą podatku VAT od importu na terytorium UK.

Jak wyżej wskazano, aby wywóz towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej mógł być uznany za eksport towarów, w ramach danej transakcji musi nastąpić dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, tj. musi nastąpić przeniesienie – z dostawcy na nabywcę – prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a w konsekwencji dokonanej dostawy musi nastąpić wywóz towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, który zostanie potwierdzony przez właściwy organ celny.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę schemat transakcji przedstawia się w ten sposób, że Spółka („A” NIP PL, w związku z transportem towarów do Wielkiej Brytanii, wystawia fakturę pro forma, na nabywcę, tj.: „A” NIP GB. Następnie, w Wielkiej Brytanii zgłaszany jest import towarów z Polski. Importu dokonuje Wnioskodawca na własną rzecz i w swoim imieniu, tj. dokonuje formalności celnych importu oraz ujmuje import w rozliczeniach podatku od towarów i usług w UK, w deklaracji sporządzanej w terminie późniejszym (rozliczenie kwartalne). Po dokonaniu odprawy importowej, towary są transportowane do ostatecznego nabywcy z Wielkiej Brytanii. Gdy towar opuszcza granice UE, służby celne potwierdzają to komunikatem IE-599. Z opisu sprawy wynika także, że klient z Wielkiej Brytanii oczekuje od Wnioskodawcy wystawienia faktury z podatkiem VAT z UK. W związku z tym, w dniu dostawy, tj. w dniu dostarczenia towarów do Klienta z UK, Wnioskodawca – jako podatnik zarejestrowany dla celów VAT w Wielkiej Brytanii – wystawia fakturę sprzedaży (faktura krajowa brytyjska) na odbiorcę z Wielkiej Brytanii, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w UK na dzień dokonania dostawy. Ww. faktura ujmowana jest w ewidencjach podatku VAT brytyjskiego. W tak przedstawionym modelu transakcji, nie można uznać, że Wnioskodawca dokonuje bezpośredniej sprzedaży towarów z Polski na rzecz Klienta w Wielkiej Brytanii.

Powyższe okoliczności wskazują, że dopiero po dokonaniu importu na terenie Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towaru na rzecz ostatecznego Klienta z UK. Wnioskodawca wskazał, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz Klienta z UK nastąpi z chwilą dostarczenia towaru w miejscu wskazanym przez Klienta. Zatem wywóz towaru z Polski poza terytorium Unii Europejskiej nie następuje w wyniku transakcji dostawy towarów, w ramach której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Towar do momentu sprzedaży należy do Spółki, natomiast sprzedaż ta (tj. dostawa towaru, z którą wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), następuje – zgodnie z warunkami transakcji ustalonymi z nabywcą z UK – na terytorium Wielkiej Brytanii. Zatem, pomimo, że towar jest wywożony z Polski na terytorium państwa trzeciego (Wielkiej Brytanii) i wywóz ten potwierdzony jest przez właściwy organ celny, analizowana transakcja nie stanowi dla Wnioskodawcy eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy – ponieważ w tym konkretnym przypadku, wywóz poza terytorium Unii Europejskiej, nie następuje w wyniku przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Tym samym, przemieszczenie towarów dokonywane przez Spółkę z Polski na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce jako eksport towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 2 pkt 8 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest nieprawidłowe.

Jednocześnie – z uwagi na okoliczność, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 sformułowanego we wniosku jest nieprawidłowe, rozstrzygnięcia kwestii przedstawionych w pytaniach oznaczonych we wniosku nr 2-4 stało się bezprzedmiotowe, ponieważ opisana we wniosku transakcja dostawy towarów nie stanowi eksportu towarów,o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).