W zakresie ustalenia, czy Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od niektórych instytucji finansowych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm., dalej: „Prawo bankowe”).

Wnioskodawca jest bankiem krajowym w rozumieniu Prawa bankowego, a tym samym wypełnia przesłanki banku krajowego w myśl art. 4 pkt 1 ustawy z 15 stycznia 2016 r. o podatku bankowym, stanowiąc podatnika podatku od niektórych instytucji finansowych (dalej: „podatek bankowy”).

Bank sporządza jednostkowe i skonsolidowane sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej przyjętymi przez Komisję Europejską, a także interpretacjami przyjętymi przez Komisję Europejską (dalej łącznie: „MSR”).

Wnioskodawca kalkuluje podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku bankowym, tj. pomniejsza sumę wartości aktywów wynikającą z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej zgodnie z MSR, o kwotę wolną, tj. 4 mld zł.

Następnie, podstawę opodatkowania podatkiem bankowym zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o podatku bankowym obniża o:

- wartość funduszy własnych, o których mowa w art. 126 Prawa bankowego, ustaloną na ostatni dzień miesiąca, a także o

- wartość aktywów w postaci skarbowych papierów wartościowych zgodnie z art. 5 ust. 9 ustawy o podatku bankowym oraz

- wartość papierów wartościowych ustawowo objętych gwarancją Skarbu Państwa.

Fundusze własne Banku są wyliczane na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie nr 648/2012 (dalej: „rozporządzenie CRR”).

Definicja funduszy własnych została uregulowana w art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia CRR, zgodnie z którym oznaczają one sumę kapitału Tier I i kapitału Tier II. Natomiast, zgodnie z art. 25 rozporządzenia CRR, na kapitał Tier I instytucji składa się suma kapitału podstawowego Tier I i kapitału dodatkowego Tier I instytucji.

Kapitał podstawowy Tier I składa się z sumy pozycji kapitału podstawowego Tier I, o których mowa w art. 26 rozporządzenia CRR, pomniejszonej o sumę odliczeń, o których mowa w art. 36 rozporządzenia CRR. W szczególności w wykazie pozycji, o których mowa w art. 26 rozporządzenia CRR (tj. pozycji które są uwzględniane w wartości kapitału podstawowego), zawarte są zyski zatrzymane, określone w art. 26 ust. 1 lit. c) rozporządzenia CRR.

Przy czym, zyski zatrzymane, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. c) rozporządzenia CRR są włączane do kapitału Tier I pod warunkiem uzyskania formalnej decyzji potwierdzającej ostateczny wynik finansowy, czyli decyzji walnego zgromadzenia akcjonariuszy (dalej: „WZA”), bądź przed decyzją WZA, o czym mowa w art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR.

Ponadto, stosownie do art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR, do celów art. 26 ust. 1 lit. c, instytucje mogą włączyć zyski z bieżącego okresu lub zyski roczne do kapitału podstawowego Tier I przed podjęciem przez instytucję formalnej decyzji potwierdzającej ostateczny wynik finansowy instytucji w danym roku wyłącznie po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia właściwego organu (w Polsce - Komisji Nadzoru Finansowego/Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego, dalej: „KNF”). Właściwy organ udziela zezwolenia, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) zyski te zostały zweryfikowane przez niezależne od danej instytucji osoby odpowiedzialne za badanie sprawozdań finansowych tej instytucji;

b) instytucja wykazała w sposób zadowalający właściwy organ, że kwota tych zysków została pomniejszona o wszelkie możliwe do przewidzenia obciążenia lub dywidendy.

Zatem, zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR, w celu włączenia do kapitału podstawowego Tier I zysków bieżącego okresu (czyli wypracowanych za okres krótszy niż rok) lub zysków rocznych przed podjęciem formalnej decyzji WZA, Bank powinien uzyskać odpowiednią weryfikację takich zysków przez audytora zewnętrznego, a także uzyskać zezwolenie KNF.

Dotychczas Bank dokonywał zaliczenia do funduszy własnych części zysków wypracowanych w danym okresie jedynie w przypadku podjęciu formalnej decyzji WZA, w odniesieniu do części zysków rocznych, które uwzględniane były w funduszach własnych po zatwierdzeniu rocznego wyniku finansowego i jego podziału przez WZA w okresie sprawozdawczym następującym po terminie zatwierdzenia.

Niemniej, Bank nie wyklucza, że w przyszłości zdarzyć się mogą również przypadki zaliczenia do funduszy własnych części zysków wypracowanych w danym okresie także przed podjęciem decyzji WZA, po uzyskaniu zezwolenia KNF. Wnioskodawca chcąc włączyć zyski bieżącego okresu lub zyski roczne do kapitału podstawowego Tier I, a tym samym do funduszy własnych, przed odpowiednią decyzją WZA, każdorazowo będzie składać do KNF wniosek o stosowne zezwolenie, którego elementem jest odpowiednia weryfikacja przez audytora zewnętrznego.

W świetle stanowiska Europejskiego Nadzoru Bankowego (European Banking Authority, dalej: "EBA"), zmiana wartości funduszy powinna nastąpić również za okresy poprzednie, począwszy od daty, której dotyczy wynik, co skutkuje korektą pakietu sprawozdawczego COREP za te okresy. Powyższa korekta dotyczy wszystkich sprawozdań uwzględniających wielkość funduszy własnych. Wnioskodawca dokonuje włączenia zysków okresu bieżącego do funduszy własnych na datę końca okresu, w którym zyski te zostały wygenerowane. Stanowisko EBA należy stosować również w odniesieniu do zysków rocznych, które uwzględniane są w funduszach własnych po zatwierdzeniu rocznego wyniku finansowego i jego podziału przez WZA w okresie sprawozdawczym następującym po terminie zatwierdzenia. W tym zakresie EBA jako właściwe wskazuje stosowanie zapisów zawartych w wyżej przytoczonych odpowiedziach w sprawie korygowania pakietów sprawozdawczych oraz ujawnień wg stanu na koniec roku.

W związku ze zmianą funduszy własnych na datę końca okresu, w którym został wypracowany zysk, zgodnie z przepisami art. 5 ust. 4 ustawy o podatku bankowym, zmianie ulegnie także wartość skalkulowanej wcześniej podstawy obliczenia zobowiązania Banku z tytułu podatku bankowego za poszczególne okresy miesięczne danego roku.

Pytanie

Czy Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA).

Uzasadnienie

W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku bankowym, podatnikami podatku są banki krajowe w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 2324, 2339, 2640 i 2707 oraz z 2023 r. poz. 180).

Stosownie natomiast do art. 4 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego, bank krajowy oznacza bank mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku bankowym, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-4, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120 i 295) lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 4 mld zł.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o podatku bankowym, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 1-3, podstawę opodatkowania obniża się o wartość funduszy własnych, o których mowa w art. 126 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, ustaloną na ostatni dzień miesiąca.

Zgodnie natomiast z art. 126 Prawa bankowego, banki są obowiązane posiadać fundusze własne w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia nr 575/2013, dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności.

W związku z powyższym, podkreślenia wymaga, że fundusze własne Banku wyliczane są w zgodzie z rozporządzeniem CRR.

Przepisy dotyczące posiadania odpowiednich funduszy własnych dotyczą wszystkich banków działających w Polsce, niezależnie od ich formy organizacyjnej oraz własności kapitału.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia CRR, „fundusze własne” oznaczają sumę kapitału Tier I i kapitału Tier II. Przepis art. 25 rozporządzenia CRR wskazuje, że na kapitał Tier I instytucji składa się suma kapitału podstawowego Tier I i kapitału dodatkowego Tier I instytucji. W art. 26 ust. 1 rozporządzenia CRR, zostały wymienione pozycje kapitału podstawowego Tier I instytucji, tj.:

a) Instrumenty kapitałowe;

b) ażio emisyjnych związanych z instrumentami, o których mowa w lit. a;

c) zyski zatrzymane;

d) skumulowane inne całkowite dochody;

e) kapitał rezerwowy;

 f) fundusze ogólnego ryzyka bankowego.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR, do celów ust. 1 lit. c, instytucje mogą włączyć zyski z bieżącego okresu lub zyski roczne do kapitału podstawowego Tier I przed podjęciem przez instytucję formalnej decyzji potwierdzającej ostateczny wynik finansowy instytucji w danym roku wyłącznie po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia właściwego organu (tj. w Polsce - KNF). KNF udziela zezwolenia, jeżeli spełnione są następujące warunki:

- zyski te zostały zweryfikowane przez niezależne od danej instytucji osoby odpowiedzialne za badanie sprawozdań finansowych tej instytucji;

- instytucja wykazała w sposób zadowalający właściwy organ, że kwota tych zysków została pomniejszona o wszelkie możliwe do przewidzenia obciążenia lub dywidendy.

Weryfikacja zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych instytucji musi zapewniać odpowiedni poziom gwarancji, że zyski te zostały ocenione zgodnie z zasadami ustanowionymi w mających zastosowanie standardach rachunkowości.

Podkreślenia wymaga, że niezależnie od Rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady, banki mają również obowiązek przestrzegania wytycznych opracowanych przez EBA. W konsekwencji, należy wziąć pod uwagę stanowisko EBA ogłoszone w ramach Q&A 2018_4085 oraz Q&A 2018_3822, z którego wynika, że każda zmiana w zakresie wielkości wyniku finansowego oraz jego możliwości zaliczenia do funduszy własnych wymaga korekty pakietu sprawozdawczego Common Reporting (COREP), polegającej na wstecznym (na okres, za który wypracowany jest wynik) uwzględnieniu w funduszach własnych kwoty wyniku, na zaliczenie którego Wnioskodawca uzyskał zgodę KNF. Ponadto, EBA wskazał, że fakt włączenia zysku z bieżącego okresu lub zysku rocznego do kapitału podstawowego pod datą wsteczną pociągnie za sobą skutek polegający na obowiązkowym złożeniu odpowiedniej korekty pakietu sprawozdawczego COREP, dotyczącej analogicznego okresu sprawozdawczego.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Banku, wykładnia art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR z uwzględnieniem stanowiska EBA, ogłoszonego w ramach Q&A 2018_4085 oraz Q&A 2018_3822 przemawia za uznaniem, że zmiana wynikająca z włączenia zysku z bieżącego okresu lub zysku rocznego do funduszy własnych powinna nastąpić ze skutkiem na datę, na którą zysk ten został wypracowany, a tym samym konieczne będzie złożenie korekt wszystkich sprawozdań COREP. W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy powstanie prawo do złożenia korekty deklaracji na podatek bankowy w zakresie podstawy opodatkowania.

Wnioskodawca podkreśla, że wskazane przepisy ustawy o podatku bankowym, nie dają podstawy do odmiennego traktowania pojęcia funduszy własnych, które zdefiniowano w Prawie bankowym odsyłającym do rozporządzenia CRR dla celów sprawozdawczych, ostrożnościowych oraz podatkowych. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma podstawy do przyjmowania odmiennego momentu ich ewentualnej zmiany, jak również nie ma podstaw do poszukiwania innej interpretacji znaczenia funduszy własnych dla celów podatkowych ani uznawania, że ulegają one zmianie w innej dacie.

Jeśli celem ustawodawcy byłoby odmienne traktowanie funduszy własnych dla wymogów ostrożnościowych działalności bankowej i dla celów prawa podatkowego, to wskazałby to wprost, przykładowo poprzez odpowiednią definicję tego pojęcia dla celów ustawy o podatku bankowym. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku braku odrębnej definicji „funduszy własnych” dla celów podatkowych, należy je definiować zgodnie z pojęciem przyjętym dla celów działalności bankowej.

Ponadto, istotna jest spójna prezentacja przez Bank jako instytucję, której działalność jest regulowana i nadzorowana, danych obrazujących jej sytuację finansową. W konsekwencji, jeżeli stanowisko EBA wyrażone w ramach Q&A 2018_4085 oraz Q&A 2018_3822 wskazuje na konieczność korygowania sprawozdań prezentujących fundusze własne, które w wyniku ujęcia w nich zysku na określoną datę zostały zmienione, to konieczne jest także analogiczne korygowanie z tą datą innych dokumentów, do których składania zobowiązany jest Bank na podstawie przepisów prawa, a które prezentują dane liczbowe zależne od wysokości funduszy własnych. Dokumentem takim są deklaracje w zakresie podatku bankowego (tj. formularz FIN-1).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, w ślad za zmianą na określoną datę wartości funduszy własnych, Bank ma nie tylko prawo, ale i obowiązek do zmiany tego elementu w kalkulacji podstawy obliczenia podatku bankowego poprzez złożenie deklaracji korygującej za analogiczny, nieprzedawniony, okres.

Tym samym, w sytuacji wzrostu wartość funduszy własnych, Bank będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji FIN-1 w zakresie zmiany podstawy obliczenia podatku i wysokości zobowiązania podatkowego ze skutkiem na datę końca okresu, w którym zysk Banku został wypracowany i pod którą został ujęty w funduszach własnych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA).

Powyższe podejście potwierdzone zostało przez organy w interpretacjach indywidualnych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 16 stycznia 2024 r. sygn. 0111-KDIB1- 3.4016.11.2023.1.MBD wskazał:

„Analizując powyższe przepisy, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, w ślad za zmianą na określoną datę wartości funduszy własnych, Bank ma nie tylko prawo, ale i obowiązek do zmiany tego elementu w kalkulacji podstawy obliczenia podatku bankowego poprzez złożenie deklaracji korygującej za analogiczny, nieprzedawniony, okres. W sytuacji kiedy wzrośnie wartość funduszy własnych, Bank będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji FIN-1 w zakresie zmiany podstawy obliczenia podatku i wysokości zobowiązania podatkowego ze skutkiem na datę końca okresu, w którym zysk Banku został wypracowany i pod którą został ujęty w funduszach własnych”.

Czy w interpretacji indywidualnej z 11 maja 2023 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4016.1.2023.1.MBD:

„Analizując powyższe przepisy, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w sytuacji kiedy wzrośnie wartość funduszy własnych, Bank będzie miał prawo do złożenia korekty deklaracji FIN-1, w zakresie zmiany podstawy obliczenia podatku i wysokości zobowiązania podatkowego, ze skutkiem na datę końca okresu, w którym zysk Banku został wypracowany i pod którą został ujęty w funduszach własnych. Podstawą prawną tego obniżenia jest art. 5 ust. 4 ustawy o ponif”.

Analogicznie stanowisko wyrażone zostało również m.in. w poniższych interpretacjach:

- z 15 lipca 2022 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4016.1.2022.1.MBD,

- z 4 listopada 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4016.6.2021.1.MBD,

- z 8 czerwca 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4016.2.2021.2.MBD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 623, dalej: „ustawa o ponif”):

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2488 ze zm., dalej: „Prawo Bankowe”):

Zgodnie z art. 1 ustawy o ponif:

Zgodnie z art. 3 ustawy o ponif:

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o ponif:

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy o ponif:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o ponif:

podatnicy są obowiązani, bez wezwania właściwego organu podatkowego:

1) składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru,

2) obliczać i wpłacać podatek na rachunek właściwego urzędu skarbowego

- za miesięczne okresy rozliczeniowe w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego podatek dotyczy.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o ponif:

Zgodnie z § 1 i 2 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2019 r. w sprawie wzoru deklaracji w sprawie podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz.U. z 2023 r. poz. 209):

Jak zostało wskazane w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 3 marca 2016 r., nr PK1.8201.1.2016, zgodnie z art. 18 ustawy o rachunkowości, jednostki prowadzące księgi rachunkowe sporządzają na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej zawierające:

 1. symbole lub nazwy kont;

 2. salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego;

 3. sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku obrotowego oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego.

W związku z powyższym, przedmiotowe zestawienie będzie zawierało obroty i salda poszczególnych kont składników aktywów oraz kont je korygujących powstałych z pionowego podziału tych kont aktywów (np. środki trwałe i umorzenie środków trwałych, należności i odpisy aktualizujące wartość należności/rezerwy).

A zatem, przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych powinny być uwzględnione wartości aktywów ustalone na podstawie sald wszystkich ww. kont.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 120, dalej: „ustawa o rachunkowości”):

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383 ze zm.):

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ww. ustawy).

W myśl art. 126 Prawa Bankowego:

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 118 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z 26 czerwca 2013 r., „fundusze własne” oznaczają sumę kapitału Tier I i kapitału Tier II.

Należy wskazać, że na wysokość funduszy własnych ma wpływ kilka czynników. Po pierwsze, fundusze własne podmiotu nie mogą być niższe niż tzw. kapitał regulacyjny. Po drugie, ich wysokość nie może być niższa niż kapitał ekonomiczny (zwany kapitałem wewnętrznym), pokrywający dodatkowe ryzyka zidentyfikowane przez podmiot (por. art. 128 ustawy - Prawo bankowe). Po trzecie, fundusze te mogą być podwyższane w związku z wydaniem przez Komisję Nadzoru Finansowego decyzji wymienionych w art. art. 138d ust. 1 ustawy - Prawo bankowe. Po czwarte, wysokość funduszy własnych zależy również od poziomu tzw. buforów kapitałowych, ustalanych zgodnie z ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2536).

W świetle powyższego ustalona na ostatni dzień miesiąca wartość funduszy własnych, o których mowa w art. 126 ustawy - Prawo bankowe, do której odwołuje się art. 5 ust. 4 ustawy o ponif, powinna zawierać wszelkie ewentualne zwiększenia funduszy, niezależnie od ich źródła.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA).

W przypadku gdy bank dopełni wszelkich wymogów formalnych działając zgodnie z art. 92 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (rozporządzenie CRR) oraz zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia CRR stwierdzającego, że bank chcący włączyć do funduszy własnych zyski z bieżącego okresu lub zyski roczne, musi uzyskać zgodę Komisji Nadzoru Finansowego (wydawana jest w drodze decyzji administracyjnej), będzie uprawniony również do złożenia korekty deklaracji na podatek od niektórych instytucji finansowych w zakresie podstawy opodatkowania, w której zmieniane fundusze własne zostały uwzględnione.

Analizując powyższe przepisy, zgodzić się z Państwem należy, że Bank będzie uprawniony do skorygowania podstawy obliczenia podatku bankowego za okresy rozliczeniowe, na które ujęto zmianę wartości funduszy własnych, w wyniku procesów przedstawionych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (tj. po podjęciu decyzji WZA i zgodnie ze stanowiskiem EBA lub przed odpowiednią decyzją WZA, ale po uzyskaniu zgody KNF i zgodnie ze stanowiskiem EBA).

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).