Ustalenie, czy dokonywanie wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wzajemnych rozliczeń (płatności) Centrala - Oddział powoduje powstanie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę działającego poprzez Oddział w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła na podstawie art. 21 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych oraz konieczność stosowania art. 26 tej ustawy, a w szczególności art. 26 ust. 2a Ustawy CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 kwietnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy dokonywanie wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wzajemnych rozliczeń (płatności) Centrala - Oddział powoduje powstanie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę działającego poprzez Oddział w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła na podstawie art. 21 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych oraz konieczność stosowania art. 26 tej ustawy, a w szczególności art. 26 ust. 2a Ustawy CIT.

Uzupełnili go Państwo pismem z 24 czerwca 2024 r. (wpływ do organu 4 lipca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca będąc (...) z siedzibą w (...), działała poprzez Oddział w Polsce.

Wnioskodawca jest podatnikiem zarejestrowanym w (...) i tam prowadzi działalność gospodarczą oraz rozlicza się z podatku dochodowego. Zgodnie z przyjętą konstrukcją biznesu Wnioskodawca posiada (utworzył) oddziały w państwach, w których prowadzi działalność, a w tym jak wskazano powyżej także w Polsce.

Wnioskodawca, działając przez wpisany do KRS Oddział w Polsce, jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, posiada numer NIP oraz jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (rozlicza VAT i CIT w Polsce, tj. przesyła JPK_V7 oraz składa zeznania CIT-8 itp.) w zakresie działalności prowadzonej w Polsce. Oddział uzyskał odrębny NIP na cele wypełniania funkcji płatnika ZUS i podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do pracowników zatrudnionych w Oddziale w Polsce.

Wnioskodawca jest (...) z siedzibą w (...) i działa na terytorium Polski poprzez Oddział, co oznacza że Wnioskodawca jest (...) w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe („Prawo Bankowe”), czyli instytucją, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. („(...)” oznacza przedsiębiorstwo, którego działalność polega na przyjmowaniu depozytów lub innych funduszy podlegających zwrotowi od klientów oraz na udzielaniu kredytów na swój własny rachunek), mającą siedzibę na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego. Oddział w Polsce, poprzez który działa Wnioskodawca, jest zaś zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 18 Prawa bankowego oddziałem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia nr 575/2013 („oddział” oznacza miejsce prowadzenia działalności, które stanowi prawnie zależną część instytucji i która realizuje bezpośrednio wszystkie lub niektóre spośród transakcji nieodłącznie związanych z działalnością instytucji), niebędącym oddziałem banku krajowego ani oddziałem banku zagranicznego.

Zgodnie z wpisem Oddziału w Polsce w Krajowym Rejestrze Sądowym („KRS”) przedmiot działalności określono jako:

• 64,92,Z, Pozostałe formy udzielania kredytów (kredyty konsumencie) - główny przedmiot działalności,
• 64,92,Z, Pozostałe formy udzielania kredytów (emisja i administrowanie środkami płatności (karty kredytowe) - przedmiot pozostałej działalności,
• 66,22,Z, Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych - przedmiot pozostałej działalności.

Istotnym jest, że polski nadzór finansowy (Komisja Nadzoru Finansowego) otrzymał w (…) roku od (…) notyfikację o zamiarze otwarcia na terytorium Polski oddziału przez (...) w (...) w celu prowadzenia działalności w zakresie:

• udzielania kredytów, w tym m. in. kredytu konsumenckiego, kredytu hipotecznego, factoringu z regresem lub bez, finansowana transakcji handlowych (w tym forfaiting),
• świadczenia usług płatniczych zgodnie z definicją w art. 4 ust. 3 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego,
• wydawania pieniądza elektronicznego.

W związku z powyższym Wnioskodawca działając w Polsce za pośrednictwem Oddziału realizuje czynności wynikające z opisanego powyżej przedmiotu działalności (czynności Oddziału w Polsce są zbieżne z czynnościami (...)). Innymi słowy działając faktycznie w ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy, czyli (...) z siedzibą w (...), za pośrednictwem Oddziału świadczone są usługi finansowe w Polsce. W tym zakresie zawierane są umowy z Klientami, tj. umowy są zawierane za pośrednictwem Oddziału w imieniu Wnioskodawcy.

Istotnie więc poprzez Oddział wykonywana jest działalność finansowa (bankowa) w Polsce (udzielanie kredytów), a Oddział nie posiada odrębnej od Wnioskodawcy (spółki z siedzibą w (...)) osobowości prawnej, a jedynie jest jak wskazano wpisany do rejestru przedsiębiorców KRS i posiada w Polsce samodzielną pod względem technicznym strukturę organizacyjną.

Ze względu na relacje istniejące pomiędzy Spółką z siedzibą w (...) (Centralą) a Oddziałem powstają wzajemne rozrachunki skutkujące transferami (przepływami) środków pieniężnych, co wynika także ze prowadzonej specyfiki działalności. W tym względzie dochodzi do wzajemnych rozliczeń pomiędzy Oddziałem i Centralą. W szczególności istotnym jest, że rozliczenia wynikają z finansowania działalności Oddziału przez Centralę, co jest związane z udzielaniem kredytów w Polsce oraz powstają rozliczenia związane ze świadczeniami (wykonywaniem czynności) Centrali na rzecz Oddziału oraz świadczeniami Oddziału na rzecz Centrali. W tym względzie następuje miesięczne rozliczenie i Centrala wystawia na rzecz Oddziału dokument „(…)", w którym są rozliczane tzw. „(…)", czyli (...) . Obciążenia dotyczą między innymi alokowanych kosztów finansowania wewnętrznego (odsetek), świadczeń wewnętrznych w zakresie IT (IT project oraz IT development), świadczeń wewnętrznych dotyczących wsparcia/ zarzadzania/doradztwa (...).

Pytanie

Czy dokonywanie wskazanych w opisie stanu faktycznego wzajemnych rozliczeń (płatności) Centrala - Oddział powoduje powstanie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę działającego poprzez Oddział w Polsce zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła na podstawie art. 21 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych oraz konieczność stosowania art. 26 tej ustawy, a w szczególności art. 26 ust. 2a Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wzajemne rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą nie mieszczą się w katalogu przychodów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („Ustawa CIT”), a co za tym idzie, Wnioskodawca działając w Polsce za pośrednictwem Oddziału nie jest zobowiązany do poboru oraz zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wewnętrznych rozrachunków, a tym samym nie ma do tych rozliczeń zastosowania art. 26 Ustawy CIT, a w szczególności art. 26 ust. 2a Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedmiotowej sprawie należy rozważyć treść Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem  (...) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w (...) („Konwencja”).

Dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ważne jest ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu. W świetle uregulowań art. 5 Konwencji, „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa. Ponadto z art. 7 ust. 1 Konwencji wynika, że zyski zakładu położonego w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce - jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zakładowi należy przypisać takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 Konwencji). Z kolei w myśl art. 7 ust. 3 tej Konwencji, przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzieindziej. Jednocześnie z art. 7 ust. 4 Konwencji wynika, że nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.

Pojęcie „zakład” jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie.

Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi. Abstrakcyjność zakładu w innym państwie przejawia się również tym, że podmiot gospodarczy nie może mieć kilku zakładów na terytorium jednego państwa, nawet, jeżeli posiada tam kilka oddziałów (kilka stałych placówek).

W ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że utworzenie na terytorium Polski zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w Polsce. Jak wspomniano wyżej, zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. Posiadający siedzibę w Polsce Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Centrali, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną jej część. Istniejący w Polsce Oddział nie ma bytu niezależnego od tej (...), której część stanowi – jest niejako „częścią składową” przedsiębiorstwa zagranicznego na terenie Polski.

Dochody związane z Oddziałem pozostają więc dochodami tej Spółki (...). Oznacza to, że pomimo swojej pewnej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej (tzw. Centrali), Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem.

Istnienie w Polsce zakładu (...) (Centrali) powoduje opodatkowanie zysków zakładu, tj. Oddziału (Wnioskodawcy) na zasadach przewidzianych w polskich przepisach podatkowych. Jednak finansowe rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy jednostką macierzystą (Centralą) mającą siedzibę w (...) a jej zakładem (Oddziałem) położonym w Polsce nie wywołują skutków podatkowych w podatku dochodowym mimo, że tego rodzaju operacje winny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w ewidencji księgowej Oddziału.

Materię opodatkowania przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych regulują natomiast przepisy art. 21 Ustawy CIT.

Przepis art. 21 ust. 1 Ustawy CIT stanowi, że z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, określonych w tym przepisie przychodów, podatek dochodowy ustala się w konkretnie wskazanej wysokości. Stosownie do art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z powyższego wynika, że w Polsce podlegają opodatkowaniu dochody zagranicznych osób prawnych, jeżeli dochody te są uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Co więcej, stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy CIT za ww. dochody osiągane na terytorium Polski uważa się określone rodzaje dochodów, wśród których między innymi znajdują się dochody z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Regulacje art. 21 Ustawy CIT oznaczają również, że opodatkowanie ww. przychodów, których odbiorcami są zagraniczne osoby prawne, podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i będące rezydentami krajów, z którymi Polska zawarła umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, odbywa się zawsze z uwzględnieniem tych umów. Oznacza to, że pierwszeństwo stosowania mają przepisy umów.

Zasady ustalania podatku, wynikające ze wspomnianego art. 21 Ustawy CIT będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy CIT, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym należy przede wszystkim mieć na względzie, że przytoczony przepis art. 3 ust. 2 Ustawy CIT nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej. Konstrukcja oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być raczej rozumiana, jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego, mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw. Zarejestrowanie oddziału w Polsce nie oznacza, że powstaje tam nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż Centrala, tyle, że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez Oddział na terytorium drugiego państwa. Instytucja oddziału jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym. Podatnikiem bowiem jest i pozostaje podmiot zagraniczny.

Zdaniem Wnioskodawcy należy, uznać, iż wzajemne rozliczenia pomiędzy Centralą a Oddziałem dokonywane są w ramach jednego podmiotu. Wzajemne rozliczenia są bowiem przepływami wewnętrznymi dokonywanymi w ramach jednego podmiotu.

Istnienie w Polsce zakładu (...) (Centrali) powoduje opodatkowanie zysków zakładu, tj. Oddziału (Wnioskodawcy) na zasadach przewidzianych w polskich przepisach podatkowych. Jednak finansowe rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy jednostką macierzystą (Centralą) mającą siedzibę w (...) a jej zakładem (Oddziałem) położonym w Polsce nie wywołują skutków podatkowych w podatku dochodowym mimo, że tego rodzaju operacje winny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w ewidencji księgowej Oddziału.

Zgodnie bowiem z pkt 28 Komentarza do art. 7 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja od 15 lipca 2014 r. - „Komentarz”) „fikcja odrębnego i niezależnego przedsiębiorstwa przewidziana w ustępie 2 jest ograniczona do określenia zysków, które można przypisać zakładowi. Nie rozciąga się ona na stworzenie hipotetycznego dochodu przedsiębiorstwa, który umawiające się państwo może opodatkować jako taki na podstawie swojego prawa wewnętrznego (...)”.

Komentarz nakazuje traktować transakcje pomiędzy spółką a jej zakładem jako „transakcje wewnętrzne” (por. pkt 28 i pkt 30 Komentarza do art. 7).

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przesunięcia majątku (rozliczenia/płatności) pomiędzy Centralą (...) a jej Oddziałem w Polsce nie prowadzą do powstania przychodu na gruncie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Ze względu na okoliczność, że Oddział jest jedynie wyodrębnioną jednostką organizacyjną i nie posiada odrębnej od Centrali osobowości prawnej, stąd świadczenie przez Centralę na rzecz Oddziału oraz przez Oddział na rzecz Centrali usług jest transakcją w ramach jednego podmiotu, a rozliczenia z tego tytułu nie prowadzą do powstania przychodu podlegającemu opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

W konsekwencji w analizowanej sprawie w zakresie opodatkowania ww. rozliczeń nie znajdą zastosowania przepisy art. 21 ust. 1 ustawy CIT, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik do poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku u źródła i tym samym stosowania art. 26 Ustawy CIT, a w tym także art. 26 ust. 2e Ustawy CIT. Przepis art. 26 Ustawy CIT dotyczy bowiem wypłat należności określonych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a rozliczeń pomiędzy Oddziałem w Polsce i Centralą w (...) nie można zakwalifikować jako tego typu wypłaty.

Przedstawione wyżej stanowisko (utrwalona praktyka interpretacyjna) zostało również potwierdzone przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, a w tym z dnia 3 lutego 2016 r., sygnatura IPPB5/4510-1077/15-2/IŚ oraz z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygnatura IPPB5/4510-71/15-2/IŚ, a ponadto Dyr. KIS zaprezentował jest następujące stanowisko:

• interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2023 r. numer 0111-KDIB1-2.4010.31.2023.1.MZA - „W konsekwencji, płatności z tytułu Odsetek pomiędzy Oddziałem będącym zakładem (Wnioskodawcą) i spółką zagraniczną (Centralą) należy traktować jako przepływy w ramach jednego podmiotu, tj. transfery o charakterze wewnętrznym, które nie prowadzą i nie mogą prowadzić do powstania po stronie Centrali przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 updop. Rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą są neutralne podatkowo z perspektywy podatku u źródła. Tym samym, takie płatności nie stanowią i nie mogą stanowić wypłat generujących po stronie Oddziału powstanie obowiązków płatnika podatku u źródła z art. 26 updop. Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie jest on zobowiązany do poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (Podatek u źródła), o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 PDOPrU, z tytułu płatności Odsetek na rzecz Centrali.”
• interpretacja indywidualna z dnia 20 października 2022 r numer 0111-KDIB1-3.4010.573.2022.1.PC - „Podsumowując, zdaniem Spółki, przy wypłacie jakichkolwiek Należności na rzecz Centrali Oddział nie będzie zobowiązany do realizacji obowiązków płatnika WHT określonych w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.”
• interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2019 r. numer 0114-KDIP2-1.4010.519.2018.1.AJ - „Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż przesunięcia majątku pomiędzy Centralą (...) a jej Oddziałem w Polsce nie prowadzą do powstania przychodu na gruncie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Ze względu na okoliczność, że Oddział jest jedynie wyodrębnioną jednostką organizacyjną A i nie posiada odrębnej od Centrali osobowości prawnej, stąd świadczenie przez Centralę na rzecz Oddziału oraz przez Oddział na rzecz Centrali usług jest transakcją w ramach jednego podmiotu, a rozliczenia z tego tytułu nie prowadzą do powstania przychodu podlegającemu opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ust.1 ustawy CIT. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wzajemne rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą nie mieszczą się w katalogu przychodów z art. 21 ust. 1 ustawy CIT, a co za tym idzie, Oddział nie jest zobowiązany do poboru oraz zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wewnętrznych rozrachunków z A - należy uznać za prawidłowe.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 1 i 5 ustawy o CIT:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisach tych, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Według art. 26 ust. 2a ustawy o CIT:

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W analizowanej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem  (...) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w (...) r. ((…) z póżn. zm., dalej: „UPO”).

Dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ważne jest ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu.

W myśl art. 4a pkt 11 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 5 ust. 1 UPO:

W myśl art. 5 ust. 2 UPO:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO:

Na mocy art. 7 ust. 2 UPO:

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 3 UPO:

Pojęcie „zakład” jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi.

Kwestie związane z funkcjonowaniem oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 470).

Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności (o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej), tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 3 pkt 4 ww. ustawy:

Na podstawie art. 14 ust. pkt 4 ww. ustawy:

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego.

Ponadto, zgodnie z pkt 28 Komentarza do art. 7 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja od 15 lipca 2014 r., dalej: „Komentarz”), „fikcja odrębnego i niezależnego przedsiębiorstwa przewidziana w ustępie 2 jest ograniczona do określenia zysków, które można przypisać zakładowi. Nie rozciąga się ona na stworzenie hipotetycznego dochodu przedsiębiorstwa, który umawiające się państwo może opodatkować jako taki na podstawie swojego prawa wewnętrznego (…)”.

Komentarz nakazuje traktować transakcje pomiędzy spółką a jej zakładem jako „transakcje wewnętrzne” (por. pkt 28 i pkt 30 Komentarza do art. 7).

Innymi słowy, Oddział nie jest zatem odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz stanowi jej część. Spółka zagraniczna i Oddział, poprzez który prowadzi ona działalność na terytorium Polski, są traktowane jako jeden podmiot. Oddział nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona przez Oddział działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział występuje pod tą samą firmą co przedsiębiorca zagraniczny (Centrala), zaś wszystkie rodzące skutki prawne czynności prawne dokonywane przez Oddział muszą mieć umocowanie w woli odpowiednich organów przedsiębiorcy zagranicznego (Centrali).

Istnienie w Polsce zakładu (...) Spółki (Centrala) powoduje opodatkowanie zysków zakładu, tj. Oddziału (Wnioskodawcy) na zasadach przewidzianych w polskich przepisach podatkowych. Jednak finansowe rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy Spółką (Centralą) mającą siedzibę w (...) a jej zakładem (Oddziałem) położonym w Polsce nie wywołują i nie będą wywoływać skutków podatkowych w podatku dochodowym, mimo że tego rodzaju operacje winny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w ewidencji księgowej Oddziału.

Wzajemne rozliczenia pomiędzy Centralą a Oddziałem (czyli pomiędzy zagraniczną spółką macierzystą i jej zakładem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy spółką macierzystą i Oddziałem.

Zestawiając wyżej przytoczone regulacje dotyczące opodatkowania podatkiem u źródła oraz przepisy odnoszące się do statusu prawnego i podatkowego Oddziału, należy stwierdzić, że przepisy art. 21 ust. 1 i art. 26 ustawy o CIT, nie mają i nie będą mieć zastosowania w odniesieniu do wzajemnych rozrachunków dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą - Centralą a Oddziałem, skutkujących transferami (przepływami) środków pieniężnych. Jak wskazano w przedmiotowej sprawie w tym względzie dochodzi do wzajemnych rozliczeń pomiędzy Oddziałem i Centralą. Rozliczenia wynikają z finansowania działalności Oddziału przez Centralę, co jest związane z udzielaniem kredytów w Polsce oraz powstają rozliczenia związane ze świadczeniami (wykonywaniem czynności) Centrali na rzecz Oddziału oraz świadczeniami Oddziału na rzecz Centrali. Następuje miesięczne rozliczenie i Centrala wystawia na rzecz Oddziału dokument „(…)”, w którym są rozliczane tzw. „(…)", czyli (...). Obciążenia dotyczą między innymi alokowanych kosztów finansowania wewnętrznego (odsetek), świadczeń wewnętrznych w zakresie IT (IT project oraz IT development), świadczeń wewnętrznych dotyczących wsparcia/ zarzadzania/doradztwa (…).

Należy jeszcze raz podkreślić, że Polski Oddział nie jest odrębnym przedsiębiorcą ani odrębnym podatnikiem CIT. Oddział jest i będzie bowiem wewnętrzną jednostką wydzieloną w strukturze spółki zagranicznej, a nie samodzielnym podmiotem.

Konstrukcja oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być rozumiana, jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego, mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw. Zarejestrowanie oddziału w Polsce nie oznacza, że powstaje tam nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie spółka (...), tyle, że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez oddział na terytorium drugiego państwa, czyli za pośrednictwem zakładu. Instytucja zakładu (oddziału) jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym. Podatnikiem bowiem jest i pozostaje podmiot zagraniczny.

W konsekwencji, płatności z tytułu wynagrodzenia pomiędzy Oddziałem będącym zakładem i spółką zagraniczną (Wnioskodawcą) należy traktować jako przepływy w ramach jednego podmiotu, tj. transfery o charakterze wewnętrznym, które nie prowadzą do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą są neutralne podatkowo z perspektywy podatku u źródła. Zatem takie płatności nie będą stanowić wypłat generujących po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązków płatnika podatku u źródła z art. 26 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że wzajemne rozliczenia pomiędzy Oddziałem a Centralą nie mieszczą się w katalogu przychodów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Państwo działając w Polsce za pośrednictwem Oddziału nie są zobowiązani do poboru oraz zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wewnętrznych rozrachunków, a tym samym nie ma do tych rozliczeń zastosowania art. 26 Ustawy CIT, a w szczególności art. 26 ust. 2a Ustawy CIT.

Ty samym Państwo stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2838 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2838 ze zm.).