Ustalenie czy wydatki poniesione na zorganizowanie wydarzenia związanego z (…)-leciem istnienia Zakładu (obejmującego wszystkie wymienione w stanie faktycznym elementy), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2024 r., który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na zorganizowanie wydarzenia związanego z (…)-leciem istnienia Zakładu (obejmującego wszystkie wymienione w stanie faktycznym elementy), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji (…).

Z okazji (…)-lecia firmy, na terenie zakładu w (…) zorganizowano wielki, rodzinny piknik, którego uczestnikami byli pracownicy Spółki z rodzinami. Każdy pracownik mógł przyprowadzić (...). W uroczystości brali również udział zaproszeni goście - (...).

Głównym celem imprezy było (…). Motywem organizacji imprez była poprawa komunikacji między pracownikami, budowanie pozytywnej atmosfery oraz (...). Celem pikniku była też promocja Spółki (...).

Założeniem Spółki było również, aby uroczystość jubileuszowa Zakładu (...). Spółka zrealizowała ten cel poprzez organizację (...).

Łącznie w ciągu dwóch dni trwania imprezy na terenie Zakładu (…) pojawiło się (...) gości, a (...) osób zwiedziło fabrykę w (…). Odbyły się również pokazy (…) oraz ekspozycja (…).

W celu realizacji imprezy Spółka poniosła następujące wydatki:

-postawienie namiotu oraz sceny wraz z adaptacją techniczną (nagłośnienie, oświetlenie, budowa sceny, wynajem stołów i krzeseł);

-prowadzenie części rozrywkowej wydarzenia (wyścigi gokartów, drift show, diabelski młyn, budowanie robotów, budowanie z klocków (…), symulator gier oraz dmuchane zabawki dla dzieci typu zjeżdżalnie);

-zwiedzanie zakładu wraz z przygotowaniem technicznym (stawianie barierek, pachołków);

-usługa cateringowa;

-drobne upominki z logo Firmy;

-koszulki dla pracowników;

-organizacja konferencji prasowej;

-występ artysty;

-wynagrodzenie ochrony i pracowników eventu;

-ubezpieczenie;

-zabezpieczenie aut przed tłumem, zabezpieczenie sceny oraz wejścia;

-usługi transportowe;

-branding.

Organizacja wydarzenia została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki, a wstęp na piknik był bezpłatny.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na zorganizowanie wydarzenia związanego z (…)-leciem istnienia Zakładu (obejmującego wszystkie wymienione w stanie faktycznym elementy), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805) dalej zwanej "ustawą o CIT", kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu wydatek poniesiony przez podatnika powinien każdorazowo podlegać indywidualnej analizie mającej na celu ustalenie czy podatnik ma prawo zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawodawca enumeratywnie wyłącza możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawierającego katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem wydatku, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, jak również zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do wydatków związanych z organizacją uroczystości jubileuszowej poniesionych na rzecz pracowników i ich gości, Spółka uważa, że stanowią one koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że podatkowymi kosztami uzyskania przychodu, co do zasady, są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Koszty te mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Wydarzenia takie są bowiem nierozerwalnie związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, mają na celu osiąganie korzyści biznesowych w postaci zintegrowania pracowników z firmą oraz między sobą, budowania zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, co w efekcie poprawia efektywności pracy (wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych), a przez to powoduje zwiększenie przychodów Spółki.

Również udział członków rodzin, którzy są ważni dla samego pracownika, wpływa pozytywnie na zaangażowanie w pracę oraz przyczynia się do lojalności pracowników wobec Spółki. Każdy pracownik oprócz życia zawodowego prowadzi również życie towarzyskie i prywatne. Osoby, które mają czas na to, aby zadbać o życie rodzinne i spędzać czas z przyjaciółmi, są bardziej zmotywowane do pracy szczególnie jeżeli dba o to także pracodawca. Te czynniki z kolei przekładają się na trwałość zatrudnienia, mniejszą rotację pracowników, przez co Spółka zatrzymuje wykwalifikowaną i doświadczoną kadrę i może bez przeszkód rozwijać działalność produkcyjną.

Niewątpliwie wydatki poniesione na zorganizowanie imprezy jubileuszowej - w części dotyczącej pracowników oraz ich rodzin - będą spełniać warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko to zostało potwierdzone w orzecznictwie:

-Pismo z 9 stycznia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.1004.2016.1.BD,

-Pismo z 27 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.248.2019.2.JK.

„W świetle powyższego, na gruncie niniejszej sprawy zauważyć należy, że wydatki sfinansowane ze środków obrotowych Spółki, poniesione na organizację jubileuszu (z wyjątkiem wydatków na nabycie alkoholu - o czym poniżej), w części przypadającej na pracowników Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Ww. wydatki związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu zintegrowanie załogi zakładu, dlatego też pozostają one w związku przyczynowo- skutkowym z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów i mogą mieć pośredni wpływ na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów. Takie świadczenia na rzecz pracowników budują pozytywne relacje pomiędzy pracownikami, zwiększają zaangażowanie pracowników oraz wzmacniają ich lojalność wobec Wnioskodawcy, mają również działanie motywujące i wpływające na jakość, wydajność oraz efektywność pracy, co dalej przekłada się na wysokość uzyskanych przychodów.”

Co więcej, zdaniem Spółki, organizacja wydarzenia związanego z jubileuszem Firmy ma związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, gdyż stanowi wyjątkową okazję do promocji oraz reklamy Spółki. Udział pracowników oraz ich rodzin ma pozytywne oddziaływanie – (…) odbierany jest jako dobry pracodawca dbający o swoich pracowników oraz relacje między nimi, co przekłada się na efektywność w pracy. Budowanie wizerunku ma też znaczenie w procesach pozyskiwania nowych pracowników, którzy są coraz bardziej wymagający w sferze pozapłacowej. Impreza kreuje pozytywny społecznie wizerunek, co przekłada się na postrzeganie Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego z dużym potencjałem rozwojowym.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki poniesione na reprezentację, w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu „reprezentacja”. Według definicji słownikowej „reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Reprezentacja to działanie w sposób okazały, okazale, wystawnie, wytwornie” (M. Szymczak PWN Warszawa 1992) Również organy podatkowe oraz sądy administracyjne podejmowały próby odkodowania tego terminu w odniesieniu do konkretnych sytuacji występujących w praktyce gospodarczej, co podkreśla potrzebę konieczności kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji z indywidualnym podejściem do każdej sprawy.

W opisywanej sprawie, w trakcie trwania imprezy jubileuszowej miała miejsce uroczysta kolacja z Zarządem, jednak Spółka nie ujęła jej kosztów wśród wydatków wymienionych w stanie faktycznym, gdyż bezsprzecznie stanowią one koszty reprezentacji.

W odniesieniu do pozostałych kosztów, należy odnieść się do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z 4 kwietnia 2012 roku stwierdził, że jeśli impreza jest elementem strategii marketingowej dotyczącej danego produktu, to jej organizacja, w tym zakup usług gastronomicznych i alkoholu, nie jest związana z reprezentacją, lecz z reklamą (sygn. II FSK 1789/10). Wydatki na reklamę oraz inne formy promocji w całości można zaliczyć do kosztów podatkowych pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji reklamy. Na gruncie prawa podatkowego, podstawowe znaczenie i pierwszeństwo w stosowaniu ma wykładnia językowa. Stąd też zasadnym jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według "Słownika języka polskiego PWN" reklama to 1. "działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług". 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp służące temu celowi”, promocja to: „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia, też każde z tych działań”.

W literaturze funkcjonuje wiele rodzajów reklamy, jednym z nich jest „reklama instytucjonalna”. Celem reklamy instytucjonalnej (organizacji) jest wytworzenie pozytywnego wizerunku firmy oraz stanu przychylności wobec niej.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki wydatki poniesione na organizację imprezy jubileuszowej, m.in. koszty brandingu, organizacji konferencji, zwiedzania zakładu itd., stanowią koszty reklamy. Wydarzenie zostało sfotografowane oraz opisane na lokalnych stronach internetowych, uczestnikom rozdano upominki opatrzone logiem Spółki, a także zorganizowano konferencję prasową, co niewątpliwie stanowiło promocję działalności (…).

Stanowisko Spółki potwierdzone zostało również przez Dyrektora KIS w Interpretacji Podatkowej z 15 grudnia 2016 r. (sygn. 2461- IBPB-1-1.4510.348.2016.1.NL):

„Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że co do zasady impreza ta została zorganizowana nie dla konkretnych podmiotów, lecz była skierowana do szerszego kręgu odbiorców, tj. kontrahentów Spółki, potencjalnych klientów, pracowników Spółki wraz z ich rodzinami oraz władz lokalnych. Istotnym dla rozstrzygnięcia o reklamowym lub reprezentacyjnym charakterze tej imprezy jest również fakt, że w związku z tą imprezą zorganizowano konferencję prasową oraz nakręcono film promocyjny dotyczący nowego Zakładu.

Powyższe okoliczności wskazują, że celem tej imprezy była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane we wniosku a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.”

Podobne stanowisko przedstawiono przez Izbę Skarbową w Katowicach 6 lipca 2015 r. (sygn. IBPB-1-1/4511-49/15/AJ).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki wydatki poniesione na zorganizowanie wydarzenia związanego z (…)-leciem istnienia Zakładu (obejmującego wszystkie wymienione w stanie faktycznym elementy), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT jako koszty integracji pracowników, a także reklamy i promocji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą powinien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Jednocześnie należy zauważyć, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym – dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Kosztami podatkowymi mogą być co do zasady tzw. „koszty pracownicze”, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich szkoleń czy spotkań integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy, a tym samym wpłynie pozytywnie na przychody, czy też zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto w pkt 38a powołanego art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wydatki poniesione przez Spółkę na zorganizowanie wydarzenia związanego z (...)-leciem istnienia Zakładu, obejmujące wszystkie wymienione w stanie faktycznym elementy, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Dokonując oceny charakteru wydatków poniesionych przez Państwa w związku z organizacją wskazanego we wniosku rodzinnego pikniku, którego uczestnikami byli pracownicy Spółki z rodzinami stwierdzić należy, że wydatki te stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wskazane we wniosku wydatki związane są niewątpliwie z prowadzoną przez Państwa działalnością i mają na celu poprawę komunikacji między pracownikami, budowanie pozytywnej atmosfery pracy oraz więzi pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy, a tym samym wpłynie pozytywnie na przychody, czy też zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Ww. wydatki są bowiem w swej istocie wyrazem dbałości pracodawcy o swoich pracowników, budowanie wizerunku dobrego pracodawcy ma też znaczenie w procesach pozyskiwania nowych pracowników. Impreza kreuje pozytywny społecznie wizerunek, co przekłada się na postrzeganie Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego z dużym potencjałem rozwojowym, co dalej przekłada się na wysokość uzyskanych przychodów.

Ponadto zaznaczyć należy, że w konsekwencji poniesione przez Państwa wydatki na zorganizowanie wydarzenia jubileuszowego dla pracowników wraz z rodzinami w sytuacji, gdy nie jest możliwe zweryfikowanie faktycznej liczby uczestników biorących udział w wydarzeniu jubileuszowym Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli będzie w stanie wyliczyć „osobokoszt” imprezy i wyodrębnić koszty stanowiące koszty uzyskania przychodu (dotyczące tej grupy uczestników imprezy).

Zatem w odniesieniu do ww. wydatków poniesionych na organizację wydarzenia jubileuszowego dla pracowników wraz z rodzinami, Spółka może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości.

W tym zakresie Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z organizacją wskazanego we wniosku wydarzenia jubileuszowego dla pozostałych, zaproszonych gości(...), stwierdzić należy, że nie będą mogły one stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Dokonując bowiem oceny charakteru wskazanych we wniosku wydatków poniesionych na organizację wydarzenia jubileuszowego w odniesieniu do (...) należy rozstrzygnąć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Spółki oraz, czy wydatki te nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT a zwłaszcza na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

W takim zakresie konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tego wydarzenia jubileuszowego miało na celu kształtowanie popytu na produkty Spółki, przykładowo poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyło przede wszystkim budowaniu relacji ze wskazanymi we wniosku Gośćmi i wywołaniu u nich jak najlepszego wrażenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że w trakcie trwania imprezy jubileuszowej miała miejsce uroczysta kolacja z Zarządem, jednak Spółka nie ujęła jej kosztów wśród wydatków wymienionych w stanie faktycznym, gdyż w ocenie Spółki bezsprzecznie stanowią one koszty reprezentacji.

W ocenie Organu obchody jubileuszu w zakresie, w jakim dotyczą zaproszonych Gości, mają charakter wydarzenia o cechach reprezentacyjnych, które związane jest z kreowaniem określonego wizerunku Spółki na zewnątrz. Jak sami Państwo wskazali głównym celem imprezy było zaprezentowanie kultury korporacji (…). Motywem organizacji imprez była poprawa komunikacji między pracownikami, budowanie pozytywnej atmosfery oraz (...).

W konsekwencji wydatki jakie Spółka poniosła na zorganizowanie wydarzenia jubileuszowego w części dotyczącej zaproszonych Gości, noszą znamiona reprezentacji. W ww. zakresie poprzez organizację wydarzenia jubileuszowego Spółka wykreowała swój własny wizerunek,(...).

Ponadto zauważyć należy, iż z opisu sprawy wynika, że Goście stanowią pewną, wyselekcjonowaną, zamkniętą grupę, co również przesądza o reprezentacyjnym charakterze tych wydatków. W związku z powyższym nie można także uznać, że celem zaplanowanej uroczystości jest zachęcenie jak największej liczby potencjalnych odbiorców do zakupu produkowanych przez firmę (...).Tym samym, ww. wydatki nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na mocy wyłączenia określonego w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Jednocześnie w złożonym wniosku nie wykazaliście Państwo żadnego związku wydatków, o których mowa we wniosku z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Niezależnie od powyższego, zauważyć należy, że w zakresie w jakim koszty, o których mowa we wniosku stanowią wydatki ponoszone na rzecz osób wchodzących w skład rady nadzorczej Spółki czy też jej organów stanowiących, koszty te na podstawie cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT są wyłączone z kosztów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z organizacją wydarzenia jubileuszowego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w części dotyczącej:

- pracowników wraz z rodzinami – jest prawidłowe,

- wymienionych Gości – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy,

iż dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Państwa wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).