Przekazanie środków przez Powierzającego na rzecz Powiernika jak również przeniesienie przez Powiernika własności Udziałów na rzecz Powierzającego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 6 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy powiernictwa.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Powiernik”). Zamierza Pan zawrzeć umowę zlecenia powierniczego (dalej: „Umowa”) z osobą fizyczną (dalej: „Powierzający”).

Na mocy tej Umowy będzie Pan zobowiązany do trzymania i wykonywania w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego praw udziałowych z udziałów w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością („Udziały”). Spółka będzie realizowała inwestycje i prowadziła działalność gospodarczą w Polsce. Spółka zrealizuje inwestycję deweloperską w postaci osiedla domów jednorodzinnych.

Zgodnie z Umową: (i) Powierzający zobowiązał się do finansowania działalności spółki poprzez przekazywanie jej finansowania za pośrednictwem Pana; (ii) w przyszłości własność Udziałów zostanie przeniesiona przez Pana na Powierzającego.

Pytania

1.Czy przekazanie środków przez Powierzającego na rzecz Powiernika na podstawie zawartej Umowy jest dla Powiernika czynnością neutralną podatkowo na gruncie ustawy o PIT?

2.Czy przeniesienie przez Powiernika własności Udziałów na rzecz Powierzającego w wykonaniu Umowy na żądanie Powierzającego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Powiernika?

Pana stanowisko

Ad. 1

Przekazanie środków przez Powierzającego na rzecz Powiernika na podstawie zawartej Umowy jest dla Powiernika czynnością neutralną podatkowo na gruncie ustawy o PIT.

Ad. 2

Przeniesienie przez Powiernika własności Udziałów na rzecz Powierzającego w wykonaniu Umowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Powiernika.

Uzasadnienie

Ad. 1

Pana zdaniem przekazanie na Pana rzecz przez Powierzającego środków w celu realizacji czynności określonych w Umowie nie będzie skutkowało po Pana stronie powstaniem przychodu do opodatkowania. Przekazanie takich środków nie będzie bowiem spełniało definicji przychodu podatkowego, tj. nie będzie skutkowało trwałym przysporzeniem w Pana majątku. Przekazane środki będą bowiem wykorzystywane w sposób określony w Umowie, tj. w celu realizacji czynności na rachunek Powierzającego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia, w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przekazanie środków na rzecz Powierzającego w celu realizacji czynności określonej w Umowie nie ma takiego charakteru.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Zatem umowa powiernicza należy do kategorii umów nienazwanych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy – Kodeks cywilny zasada swobody kontraktowej.

Zgodnie z ww. art. 353¹ ustawy – Kodeks cywilny strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia.

Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 Kodeksu cywilnego:

§ 1. Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

§ 2. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa.

Zgodnie z art. 740 Kodeksu cywilnego: Przyjmujący zlecenie powinien udzielać dającemu zlecenie potrzebnych wiadomości o przebiegu sprawy, a po wykonaniu zlecenia lub po wcześniejszym rozwiązaniu umowy złożyć mu sprawozdanie. Powinien mu wydać wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym.

Istotą umowy zlecenia jest dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego.

W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy, a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym.

Umowa wiążąca Pana i Powierzającego ma charakter umowy powiernictwa. Jako czynność powiernicza, składa się z dwóch elementów:

1)Przeniesienia przez Powierzającego na Powiernika jakiegoś prawa, albo zobowiązanie Powiernika do nabycia tego prawa i przekazanie mu przez Powierzającego środków na ten cel, w następstwie, czego Powiernik może korzystać z tego prawa względem osób trzecich w wyznaczonym zakresie;

2)Zobowiązania Powiernika wobec Powierzającego, że będzie przestrzegał wyznaczonego zakresu korzystania z uzyskanego prawa (w szczególności, że powierzone prawo powróci do Powierzającego pod określonymi warunkami) oraz zobowiązanie Powiernika do przekazywania Powierzającemu wszelkich pożytków związanych z tym prawem.

W związku z takim ukształtowaniem umowy powierniczej w odniesieniu do praw udziałowych okolicznościami, które mogłyby ewentualnie wywołać skutki podatkowe są, co do zasady:

1)Przekazanie przez Powierzającego Panu jako Powiernikowi środków pieniężnych w ramach wykonania Umowy oraz realizacji inwestycji przez spółkę;

2)Przekazanie Udziałów przez Pana jako Powiernika, na rzecz Powierzającego po zakończeniu Umowy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy. Tak więc podstawą uzyskania przychodów mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy.

Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro zatem umowa powiernicza zawiera zobowiązanie Powiernika do zwrotu majątku dla Powierzającego na jego żądanie, na Powierniku nie będzie spoczywać obowiązek rozliczenia transakcji mających znaczenie podatkowe. Czynność przekazania Powiernikowi środków pieniężnych na podstawie Umowy przez Powierzającego nie ma charakteru definitywnego, a jest jedynie formą pośredniego nabycia. Czynność ta powinna być, zatem neutralna z punktu widzenia podatku dochodowego dla Pana jako dla Powiernika.

Ad. 2

Również przeniesienie własności Udziałów przez Powiernika na rzecz Powierzającego w wykonaniu zobowiązania wynikającego z Umowy należy uznać za neutralne podatkowo dla Pana jako Powiernika z punktu widzenia podatku dochodowego. W ramach tego przeniesienia własności następuje de facto zrealizowanie przez Pana zlecenia oraz wydanie Powierzającemu jego własnych aktywów.

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Jak wskazano na wstępie, przychodem jest każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częśćio2wo odpłatne. Tak więc, aby określić, czy otrzymana albo należna do otrzymania kwota jest przychodem podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania albo prawa do otrzymania tej kwoty.

W rozpatrywanej sprawie Pan – jako Powiernik, któremu na podstawie umowy powiernictwa powierzono własność Udziałów (akcji) – w wykonaniu tej umowy przekaże je na rzecz Powierzającego.

Z uwagi na charakter tego stosunku prawnego taka czynność nie będzie generować po stronie Pana przychodu, w szczególności nie powstanie po Pana stronie przychód z tytułu zbycia udziałów.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. Stosownie natomiast do treści art. 30b ust. 1 tejże ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Tym samym, planowane przeniesienie Udziałów na Powierzającego będzie neutralne podatkowo.

Zdaniem Pana, z ekonomicznego punktu widzenia sytuacja będzie bowiem analogiczna, jak w przypadku, gdyby Powierzający sam nabył Udziały we własnym imieniu.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone także w interpretacjach indywidualnych:

• z dnia 28 maja 2015 r. IPPB2/4511-339/15-2/KW1,

• z dnia 11 stycznia 2016 r. IPPB4/4511-1372/15-3/JK,
• z dnia 3 września 2019 r. 0113-KDIPT2-3.4011.392.2019.MS,
• z dnia 11 sierpnia 2021 r. 0115-KDIT1.4011.347.2021.2.AS,
• z dnia 11 sierpnia 2021 r. 0115-KDIT1.4011.342.2.MN.

W związku z tym wnosi Pan o uznanie Pana stanowiska za prawidłowe w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia, w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście. Jednym ze sposobów działania poprzez inny podmiot jest umowa powiernictwa. Powiernik na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z powierzającym, działa na jego rzecz, a nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo nie jest uregulowane w prawie polskim jako odrębna instytucja prawna. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w przepisie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) zasada swobody kontraktowej.

Zgodnie z tym przepisem:

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

W myśl art. 734 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie natomiast z art. 735 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z powyższych przepisów wynika, że istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny).

W myśl art. 740 Kodeksu cywilnego:

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze, jest ograniczone. Są to następujące ograniczenia:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączona możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz innej osoby niż zleceniodawca lub wskazany przez niego podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie – zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego; dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym,
• w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią, cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 Kodeksu cywilnego),
• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie; od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia, powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 Kodeksu cywilnego).

Jak wskazano na wstępie, przychodem jest każde przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Tak więc, aby określić, czy otrzymana albo należna do otrzymania kwota jest przychodem podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania albo prawa do otrzymania tej kwoty. W niektórych przypadkach kwoty otrzymane przez podatnika mogą nie być kwotami jemu należnymi. Dotyczyć to może w szczególności tych czynności prawnych, w których podatnik występuje jako szeroko rozumiany pośrednik (przedstawiciel, pełnomocnik, zastępca pośredni itp.). W przypadkach, gdy podatnik działa na rzecz kogoś innego, kwotami jemu należnymi nie są kwoty otrzymywane od osoby, która jest drugą stroną umowy zawieranej i wykonywanej przez pośrednika, lecz wynagrodzenie wypłacane mu przez osobę, na rzecz której działa.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pan osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Powiernik”). Zamierza Pan zawrzeć umowę zlecenia powierniczego (dalej: „Umowa”) z osobą fizyczną (dalej: „Powierzający”). Na mocy tej Umowy będzie Pan zobowiązany do trzymania i wykonywania w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego praw udziałowych z udziałów w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością („Udziały”). Spółka będzie realizowała inwestycje i prowadziła działalność gospodarczą w Polsce. Spółka zrealizuje inwestycję deweloperską w postaci osiedla domów jednorodzinnych. Zgodnie z Umową: (i) Powierzający zobowiązał się do finansowania działalności spółki poprzez przekazywanie jej finansowania za pośrednictwem Pana; (ii) w przyszłości własność Udziałów zostanie przeniesiona przez Pana na Powierzającego.

W trakcie obowiązywania umowy powierniczej przeniesienie przez Powiernika własności Udziałów na rzecz Powierzającego w wykonaniu umowy powierniczej na żądanie Powierzającego nie będzie generować po Pana stronie przychodu z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody ze zbycia udziałów (akcji) nie będą bowiem należnością, która faktycznie przysługuje Panu (jest Pana przysporzeniem majątkowym).

Zatem w trakcie obowiązywania umowy powierniczej, z uwagi na charakter tego stosunku prawnego – przekazanie środków przez Powierzającego na rzecz Powiernika jak również przeniesienie przez Powiernika własności Udziałów na rzecz Powierzającego - nie spowoduje powstania po Pana stronie przychodu z ww. tytułów.

Dodatkowe informacje

Nadmienia się ponadto, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Pana.

Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).