Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2024 r., sygn. I OSK 430/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2023 r. sygn. akt II SAB/Gd 102/23 w sprawie ze skargi M. B. na bezczynność Wojewody Pomorskiego w przedmiocie zasiłku rodzinnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, wyrokiem z dnia 22 listopada

2023 r. (sygn. akt II SAB/Gd 102/23), po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. B. na bezczynność Wojewody Pomorskiego w przedmiocie zasiłku rodzinnego i orzekając na podstawie art. 149 § 1 pkt 1, §1a i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej "p.p.s.a."): zobowiązał Wojewodę Pomorskiego do rozpoznania sprawy z wniosku M. B. z dnia 19 sierpnia 2020 r. o ustalenie prawa do zasiłku rodzinnego na D.Z. i L. Z. w terminie jednego miesiąca od dnia zwrotu akt administracyjnych wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności (pkt 1); stwierdził, że bezczynność Wojewody Pomorskiego miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2) oraz przyznał od Wojewody Pomorskiego na rzecz skarżącej M. B. sumę pieniężną w wysokości 1.000 złotych (pkt 3).

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Wojewoda Pomorski. Zaskarżając wyrok w całości, skarżący kasacyjnie organ podniósł następujące zarzuty:

1) na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego:

a) art. 5 lit. b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE. L 2004 nr 166, str. 1) - poprzez jego niezastosowanie i uznanie przez Sąd I instancji, że w niniejszym przypadku - pomimo niezastosowania się M. B. do wezwania wystosowanego przez instytucję niemiecką w dniu 26 sierpnia 2021 r. do złożenia wniosku w Niemczech - Wojewoda Pomorski nie miał podstaw do pozostawienia wniosku bez rozpoznania, podczas gdy zgodnie z ww. przepisem Państwo Członkowskie uwzględnia podobne okoliczności lub zdarzenia zaistniałe w każdym Państwie Członkowskim, tak jak gdyby miały one miejsce na jego własnym terytorium,