Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 1883/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Przybysz Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka (spr.) sędzia del.WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Wa 2586/21 w sprawie ze skargi J.F. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2021 r. nr GZ.gn.625.73.2019 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Wa 2586/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2021 r. nr GZ.gn.625.73.2019 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Zaskarżoną do Sądu decyzją Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, dalej Ministra utrzymał w mocy decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia 10 lipca 2019 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Białej Podlaskiej z 7 grudnia 1973 r., o przejęciu na własność Państwa, jako opuszczonego gospodarstwa rolnego o powierzchni 7,63 ha, położonego we wsi Olszyn, gmina Rokitno, powiat Biała Podlaska, zapisanego w rejestrze ewidencji gruntów na rzecz [...]. Organ wskazał, że zgodnie z przepisami gospodarstwo rolne mogło być przejęte na własność państwa, jeżeli było: 1) niezamieszkiwane przez właściciela, małżonka, dzieci lub rodziców, a przy tym; 2) nieuprawiane w całości lub w większej części oraz niepoddawane właściwym zabiegom agrotechnicznym przez właściciela. Nie ulega wątpliwości, że gospodarstwo miało charakter rolny, ponieważ grunty rolne stanowiły tutaj większość powierzchni gospodarstwa. Zdaniem Ministra, materiał dowodowy wskazuje ponadto, że przedmiotowe gospodarstwo było gospodarstwem opuszczonym w rozumieniu ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. W dacie wydawania decyzji orzekającej o przejęciu gospodarstwa nie mieszkał w nim jego ówczesny właściciel [...] (poprzedni właściciel – [...] zmarł 17 marca 1970 r., natomiast jego żona 19 czerwca 1938 r.), ani jego rodzina, w tym jego syn ([...]). Zdaniem organu odwoławczego, decyzja Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Białej Podlaskiej z dnia 7 grudnia 1973 r., nie została skierowana do nieżyjącego [...], tylko do jego spadkobiercy [...], na co wskazuje rozdzielnik decyzji. Natomiast przywołanie osoby [...] w osnowie decyzji służyć miało jedynie opisowi przejmowanego gospodarstwa, ponieważ wówczas było ono jeszcze zapisane w ewidencji gruntów właśnie na rzecz [...]. Powyższe świadczy, zdaniem Ministra, o braku podstaw do stwierdzenia nieważności. Podobną ocenę wywiódł Minister również wobec zarzutu lakonicznego uzasadnienia kontrolowanej decyzji z 1973 r.