Wyrok NSA z dnia 13 marca 2024 r., sygn. II OSK 124/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2022 r. sygn. akt VII SA/Wa 1355/22 w sprawie ze skargi J.J. na decyzję Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 11 maja 2022 r. znak: DLI-II.7621.68.2020.ML.11 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 października 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 1355/22, oddalił skargę J.J. na decyzję Ministra Rozwoju i Technologii z 11 maja 2022 r. znak: DLI-II.7621.68.2020.ML.11 w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wojewoda Małopolski decyzją z 26 marca 2018 r. nr 01/2018 zezwolił na realizację inwestycji drogowej pn. Budowa obwodnicy miejscowości B. w nowym przebiegu w ciągu drogi wojewódzkiej nr [...] od km [...] wraz z rozbudową drogi wojewódzkiej nr [...] na odcinkach: od km [...] i od km [...] (ul. [...]) oraz budową i przebudową niezbędnej infrastruktury technicznej w miejscowościach W. i B. gmina [...] oraz miejscowości K, gmina [...], powiat [...], województwo małopolskie.

Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją z dnia 28 lutego 2019 r. znak: DLI-II.4621.13.2018.MW.12 utrzymał ww. decyzję w mocy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 967/19 oddalił skargę na decyzję z 28 lutego 2019 r., zaś Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 15 października 2020 r. sygn. akt II OSK 1439/20 oddalił skargę kasacyjną od tego wyroku.

J.J. wnioskiem z dnia 15 grudnia 2020 r. wystąpił m.in. o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody Małopolskiego z 26 marca 2018 r. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji Ministra Inwestycji i Rozwoju z 28 lutego 2019 r. w części zatwierdzającej podział dz. nr [...], wskazując, że przy wydzielaniu przeznaczonej pod drogę dz. nr [...], nie zapewniono dostępu do drogi publicznej dla dz. nr [...], pozostawionej we władaniu skarżącego.