Postanowienie NSA z dnia 14 stycznia 2022 r., sygn. I OZ 581/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 listopada 2021 r. sygn. akt II SA/Bk 835/21 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 6 września 2021 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 18 listopada 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odmówił K. K. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 6 września 2021 r. w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej. Sąd I instancji uznał, że skarżący w żaden sposób nie uzasadnił wniosku oraz nie wykazał należycie zaistnienia przesłanek do wstrzymania wykonania decyzji. Wniosek został zawarty w skardze, ale nie zawiera żadnego uzasadnienia. Skarżący nie podaje żadnych danych, na podstawie których dałoby się ustalić sytuację finansową rodziny, w tym uzyskiwane dochody i ponoszone wydatki. Nie wykazano zatem, aby wykonanie decyzji mogło spowodować istotne pogorszenie kondycji finansowej strony skarżącej a zatem wyrządzenie jej znacznej szkody. Organ w odpowiedzi na skargę – odnosząc się do wniosku strony o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji - podkreślił, że skarżący nie przedstawił żadnych szacunków i wyliczeń potwierdzających jego stanowisko, zaś z akt sprawy wynika, że dochód skarżącego w grudniu 2020 r. wyniósł 17.342,35, a za styczeń 2021 r. wyniósł 14.688,99 zł. Wydatki związane z opłatą za pobyt w domu pomocy społecznej (w ostatnio ustalonej wysokości) wynoszą 1.346,62 zł. Sąd I instancji podzielił te ustalenia i jednocześnie podkreślił, że wprawdzie w skardze znajdują się tabelki odnośnie wyliczenia dochodów rodziny skarżącego, ale za okres grudzień 2020 r. i styczeń 2021 r., a nie aktualnych dochodów i wydatków na datę składania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a tylko takie dane mogłyby stanowić podstawę ewentualnego pozytywnego rozpatrzenia wniosku. Ponadto, w skardze nie przestawiono uzasadnienia, dlaczego konieczność uiszczenia przedmiotowej opłaty spowoduje jednocześnie brak możliwości leczenia jego oraz żony, czy też brak rehabilitacji dzieci i spłaty kredytu. Tu również niezbędne byłoby wskazanie uzyskiwanych aktualnie dochodów i porównanie ich do aktualnych wydatków rodziny. Skarżący zatem z jednej strony kwestionuje ustalenia organów w zakresie posiadanych dochodów i wydatków, ale zarówno we wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji, jak i w uzasadnieniu skargi nie wskazuje jakie są aktualne dochody. W tych okolicznościach, zdaniem Sądu I instancji, nie uprawdopodobniono, że ewentualna szkoda majątkowa będzie znaczna w kontekście ogólnej sytuacji finansowej, skoro skarżący nie podał żadnych informacji dotyczących swojej sytuacji majątkowej, bądź innych okoliczności uzasadniających wniosek. W efekcie, wniosek strony nie zawiera argumentów, które przemawiałyby za koniecznością wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji we wnioskowanym zakresie.