Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 czerwca 2024 r., sygn. VII SA/Wa 1193/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirosław Montowski Sędziowie: sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska asesor WSA Nina Beczek (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 czerwca 2024 r. sprawy ze skargi S. S.A. z siedzibą w O. na uchwałę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 27 lutego 2024 r. znak DOZ-OAiK.650.491.2023.PG w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budynku oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z 27 lutego 2024 r. znak DOZ-OAiK.650.491.2023.PG utrzymał w mocy postanowienie W. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z [...] kwietnia 2023 r. nr [...] odmawiające uzgodnienia projektu decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budynku magazynowego (dawniej budynku kaplicy) na działce oznaczonej nr ew. [...] w O. ul. [...], gm. M.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy.

Postanowieniem z [...] kwietnia 2023 r. W. Wojewódzki Konserwator Zabytków odmówił uzgodnienia projektu decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budynku magazynowego (dawniej budynku kaplicy) na działce oznaczoneew. [...] w O. przy ul. M. W uzasadnieniu postanowienia, organ podał, że przedmiotowy budynek z 1 poł. XX w. ujęty jest w wojewódzkiej oraz gminnej ewidencji zabytków. Budynek jest drewniany, zbudowany w konstrukcji słupowo-ryglowej, obustronnie szalowany, wtórnie otynkowany. Na wysokiej podmurówce, na planie wydłużonego prostokąta. Dach dwuspadowy o niskim kącie nachylenia. Do dziś zachowana została bryła obiektu z czasu budowy w 1925 r. Ze względu na swoją konstrukcję budynek reprezentuje oryginale rozwiązania architektoniczne lat 20 XX. wieku. Organ I instancji wystąpił do Narodowego Instytutu Dziedzictwa o określenie walorów zabytkowych, historycznych i artystycznych tego budynku. Zgodnie z opinią NID, budynek nadal posiada wartości zabytkowe. Nie przekreśla tego jego stan techniczny, który jest skutkiem braku remontów i zaniedbań oraz fakt jego nieużytkowania. Negatywna ocena stanu zachowania budynku oraz kwestie użyteczności, nie stanowią z punktu widzenia ochrony konserwatorskiej, przesłanek do unicestwienia zabytku, ani nie przesądzają o utracie wartości zabytkowej. W interesie społecznym leży ochrona obiektów o wartościach zabytkowych oraz niedopuszczenie do całkowitego zniszczenia ich substancji zabytkowej.