Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 marca 2015 r., sygn. I SA/Bd 101/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Teresa Liwacz Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant: po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 marca 2015 r. sprawy ze skargi Y.e C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz Y. C. kwotę 5.117,00 zł (pięć tysięcy sto siedemnaście ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wobec wystąpienia nadwyżki wydatków nad przychodami pochodzącymi ze źródeł opodatkowanych lub zwolnionych z opodatkowania, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] r. ustalił stronie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007 r. w kwocie [...] zł.

W złożonym odwołaniu skarżący zarzucił rażące naruszenie prawa, tj. art. 2,

art. 7, art. 32, art. 83 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 r. (Dz. U. nr 78, poz. 483), poprzez naruszenie w szczególności art. 120, art. 121 § 1 i 2, art. 122, art. 123, art. 124, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1, art. 188, art. 192, art. 200, art. 210 § 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "O.p"). oraz art. 20 ust. 3 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176, ze zm., dalej u.p.d.o.f.). Zdaniem skarżącego, w sprawie nie podjęto czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego, a co za tym idzie nie ustalono stanu faktycznego; błędnie interpretowano przepisy prawa w zakresie art. 20 ust. 3 i art. 30 ust.1 pkt 7 u.p.d.o.f.; organ najpierw postawił tezę, że strona posiadała przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzące ze źródeł nieujawnionych, a następnie wszelkie działania podporządkował tej tezie; naruszono zasadę swobodnej oceny dowodów, przekształcono ją w samowolę, czyli dowolność oceny dowodów, wskutek odmowy zebrania wszystkich dowodów w sprawie w zakresie lat 1993-2006. W związku z powyższymi zarzutami, strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania.