Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2024 r., sygn. I SA/Wr 402/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Horobiowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marta Semiczek, Asesor WSA Iwona Solatycka, Protokolant Starszy specjalista Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 listopada 2024 r. sprawy ze skargi L. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 1 marca 2024 r. nr 0201-IOV-13.4103.56.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od czerwca do października 2016 r. oraz od lutego do czerwca 2017 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi L. P. (dalej: Strona, Skarżący, Podatnik) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, organ odwoławczy, organ II instancji) z dnia 1 marca 2024 r., nr 0201-IOV-13.4103.56.2023, utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. (dalej: NUS, organ I instancji, organ podatkowy) z dnia 28 września 2023 r., nr 0220-SPV-1.4103.48.2020.141, w zakresie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2016 r. oraz uchylająca decyzję organu I instancji za okresy od lutego 2017 r. do czerwca 2017 r. i przekazująca w tym zakresie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez NUS.

1.2. Jak wynika z akt sprawy, ww. decyzją z dnia 28 września 2023 r., NUS określił Stronie zobowiązanie z tytułu VAT za czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2016 r., nadwyżkę podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za luty 2017 r., zobowiązanie w VAT za marzec, kwiecień i maj 2017 r. oraz umorzył postępowanie podatkowe wszczęte w zakresie VAT za czerwiec 2017 r.

NUS ustalił, że w okresie od dnia 20 grudnia 2010 r. do dnia 31 lipca 2018 r. Strona prowadziła działalność gospodarczą pod firmą L. (dalej L.), jako czynny podatnik VAT, zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych. W 2018 r. Strona przekształciła tę jednoosobową działalność w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą F. Sp. z o.o. z siedzibą w Ś.(1). Podatnik złożył deklaracje VAT-7 za okres od czerwca 2016 r. do października 2016 r. i od lutego 2017 r. do czerwca 2017 r. oraz korekty za niektóre miesiące. Po przeprowadzeniu kontroli podatkowej w zakresie VAT za miesiące od kwietnia 2016 r. do grudnia 2016 r. oraz od stycznia 2017 r. do czerwca 2017 r. oraz po analizie zgromadzonego materiału dowodowego, ujawniono nieprawidłowości w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej także WDT) na rzecz czeskiej firmy M. s.r.o. z siedzibą przy [...], [...] N., [...] (dalej także jako M. lub czeska spółka) oraz zaewidencjonowania faktur VAT z tytułu nabycia towarów handlowych, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, wystawionych przez M.(1) Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej także jako: Spółka M.(1), Dostawca, kontrahent-dostawca) oraz G. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej jako: Spółka G.). Pomimo tych ustaleń, Podatnik nie skorygował swoich rozliczeń, a wobec tego, postanowieniem z dnia 12 marca 2019 r., NUS wszczął postępowanie podatkowe w sprawie VAT za miesiące: czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2016 r. oraz luty, marzec, kwiecień, maj i czerwiec 2017 r. W pierwszej kolejności organ podatkowy przeanalizował kwestię ewentualnego przedawnienia zobowiązania i wskazał, że ustawowy termin przedawnienia zobowiązania w podatku VAT za sporny okres nie upłynął wobec zawieszenia jego biegu. Następnie NUS wskazał, że faktycznym przedmiotem działalności firmy L. w analizowanym okresie był hurtowy obrót towarami opakowaniowymi, w szczególności folią [...] z firmami pośredniczącymi lub bezpośrednimi odbiorcami końcowymi typu sieci handlowe, firmy spedycyjne, producenci. Do dnia 4 grudnia 2016 r. jedynym miejscem prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej przez Podatnika był adres jego miejsca zamieszkania. W późniejszym czasie Strona wynajmowała pomieszczenie warsztatowo-przemysłowe w S. Natomiast od dnia 29 maja 2017 r. towary przeładowywane i magazynowane były w B. na podstawie umowy magazynowania i przeładunków, zawartej z firmą U. H. R. (dalej H. R.). NUS wskazał, że w okresie od kwietnia 2017 r. do czerwca 2017 r. czeska M., w której Podatnik posiadał 50% udziałów, była jedynym jego kontrahentem w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jak wyjaśnił organ I instancji, zgromadzony materiał dowodowy wskazywał, że w okresie od lutego 2017 r. do czerwca 2017 r. Strona nie dokonała w rzeczywistości WDT na rzecz M. O powyższym, zdaniem NUS, świadczyło to, że transakcje dotyczące WDT zostały zafakturowane przez firmę L. na rzecz podmiotu powiązanego, w których Podatnik występował z jednej strony jako właściciel firmy L., zaś z drugiej strony jako prokurent czeskiej spółki. Ponadto, z zeznań M. G. (dalej M. G.), pełniącej w firmie M. funkcję dyrektora zarządzającego, wynikało, że czeska spółka w okresie od stycznia 2017 r. do czerwca 2017 r. nie dokonywała żadnych transakcji nabycia towarów od L. W trakcie składanych zeznań świadek ta udzieliła precyzyjnych odpowiedzi, między innymi, w zakresie wartości transakcji firmy M. na rzecz L., podając kwoty tych transakcji i przedłożyła wraz z innymi dokumentami faktury na sprzedaż towarów. NUS ustalił także rozbieżności pomiędzy jej zeznaniami, a dokumentami przedłożonymi przez Stronę. M. G. zeznała bowiem, że pomiędzy M. i L. nie było zawartej umowy (była tylko wystawiona faktura na sprzedaż z dnia 5 kwietnia 2018 r.). Z kolei Strona przedłożyła kopię umowy z dnia 28 lutego 2017 r., sporządzonej w języku czeskim, zawartej pomiędzy ww. firmami, na której widnieje czytelny Strony oraz podpis M. G. w imieniu M. Przebiegu transakcji pomiędzy L., a M. nie potrafił w sposób wiarygodny podać także świadek P. Z. (dalej P. Z.). Ponadto, przy czterech z sześciu rzekomych transakcji WDT, jako przewoźnik uczestniczyła firma E. W. K. W trakcie przesłuchania W. K. (dalej W. K.) zeznał, że dwie transakcje w zakresie świadczonych usług transportowych dotyczyły tylko i wyłącznie usług transportowych, świadczonych po drogach krajowych, przewożony towar nie był w tych przypadkach transportowany do Czech. Strona nie miała także możliwości dokonać wewnątrzwspólnotowej dostawy przewijarki do folii na rzecz M. W. K., jako przewoźnik tego towaru zeznał, że faktura VAT, którą wystawił z tytułu usług transportowych nie dokumentuje wywozu towaru do Czech. W trakcie przesłuchania zeznał, że transportował duże opakowanie, w którym mogła znajdować się przewijarka. Jednakże informacja uzyskana od sprzedawcy przedmiotowej przewijarki, to jest firmy D. D. D., wyklucza taką możliwość. D. D. (dalej D. D.) w piśmie z dnia 6 lipca 2018 r. poinformował bowiem, że zarówno w przypadku odbioru osobistego, jak i zlecenia transportu firmie zewnętrznej, maszyna nie jest pakowana.