Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 29 października 2012 r., sygn. I SA/Bd 781/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dariusz Dudra (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz sędzia WSA Ewa Kruppik- Świetlicka Protokolant: po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 października 2012 r. sprawy ze skargi H. B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiąc październik 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w T. decyzją z dnia [...] r. określił H. B. podatek akcyzowy z tytułu sprzedaży oleju opałowego za październik 2008 r. w kwocie [...] zł. Organ zakwestionował oświadczenia nabywców o przeznaczeniu oleju opałowego do celów grzewczych, albowiem osoby wskazane w tych oświadczeniach nie potwierdziły faktu zakupu oleju opałowego lub nie mogły potwierdzić jego zakupu, gdyż wskazany na oświadczeniach błędny nr PESEL i NIP uniemożliwił organowi podatkowemu identyfikację osoby. W związku z powyższym, organ podatkowy odmówił im skuteczności i ustalił, że po stronie sprzedawcy w dniu sprzedaży oleju opałowego powstał obowiązek podatkowy.

Od decyzji organu I instancji strona złożyła odwołanie wnosząc o uchylenie decyzji w całości. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie: 1) art. 65 ust. 1a i ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) dalej jako u.p.a. poprzez błędną wykładnię polegającą na rozszerzeniu listy przypadków, które powodują zastosowanie stawki podatku akcyzowego w wysokości 2000 zł/1000 litrów od sprzedaży oleju opałowego; 2) art. 65 ust. 1a w związku z art. 4 ust. 2 u.p.a. poprzez błędne określenie przedmiotu opodatkowania; 3) art. 65 ust. 1 u.p.a. poprzez niezastosowanie tego przepisu, mimo że skarżący według organów podatkowych nie mógł skorzystać z obniżonej stawki na olej opałowy, co w konsekwencji powinno skutkować zastosowaniem stawki określonej w tym przepisie; 4) art. 4 ust. 2 pkt 10 u.p.a. poprzez pominięcie odpowiedzialności nabywcy z tytułu przeznaczenia zakupionego oleju opałowego na cele inne niż opałowe, w kontekście wiarygodności zeznań złożonych przez nabywców w trakcie postępowania podatkowego; 5) § 2 ust. 4 i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu i warunków dokonywania rozliczeń podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 85, poz. 799 ze zm.) dalej jako rozporządzenie z dnia 23 kwietnia 2004 r., poprzez jego niezastosowanie, mimo że strona dokonała zakupu oleju opałowego będącego przedmiotem dalszej odsprzedaży w cenie zawierającej stawkę podatku akcyzowego w wysokości 232,00 zł/1000 litrów; 6) art. 3 Dyrektywy Rady 95/60/WE z dnia 27 listopada 1995 r. (Dz. Urz. UE L 1995 Nr 291/46) poprzez nieodniesienie się do wskazówek w nim zawartych i przyjęcie, że zastosowanie stawki podatku akcyzowego określonej w art. 65 ust. 1a u.p.a. w stosunku do strony jest właściwe, mimo że nie udowodniono, aby strona zużyła olej opałowy na cele niezgodne z przeznaczeniem lub dokonała sprzedaży tego wyrobu akcyzowego ze świadomością niezgodnego z prawem późniejszego wykorzystania oleju przez nabywców; 7) art. 120, art. 121 § 1 oraz art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dalej jako O.p., poprzez niewskazanie rodzaju zastosowanej wykładni przy interpretacji art. 65 ust. 1a i ust. 2 u.p.a.; 8) art. 120 i art. 121 § 1 oraz art. 210 § 4 O.p., poprzez niedokonanie interpretacji przepisów prawa pozostających w bezpośrednim związku z przedmiotem postępowania w oparciu o stanowisko TK zawarte w wyroku z dnia 28 listopada 2005 r. sygn. K 22/2005, mimo że interpretacja art. 65 ust. 2 u.p.a. prowadzi do odmiennych niż zaprezentowane w decyzji wniosków; 9) art. 122, art. 180, art. 188, art. 191 O.p., poprzez uznawanie jako dowody w sprawie niezweryfikowanych materialnie zeznań nabywców oleju opałowego oraz nieudowodnienie użycia oleju niezgodnie z przeznaczeniem.