Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2006 r., sygn. II OSK 240/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Zygmunt Niewiadomski Sędziowie Jerzy Bujko Zdzisław Kostka (spr.) Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 października 2005 r. sygn. akt II SA/Gd 229/03 w sprawie ze skargi W. K. i Z. B. na uchwałę Rady Gminy w Chmielnie z dnia 30 grudnia 2002 r. Nr III/13/2002 w przedmiocie rozpatrzenia zarzutów wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 26 października 2005 r. oddalił skargę W. K. na uchwałę Rady Gminy Chmielno z dnia 30 grudnia 2002 r. o odrzuceniu zarzutów skarżącego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uzasadniając wyrok Sąd pierwszej instancji przedstawił stan sprawy, z którego wynika, że kwestionowany przez skarżącego projekt zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Chmielno przewidywał zmianę przeznaczenia działki nr [...], położonej w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości skarżącego, z terenu rolnego na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług nieuciążliwych, oraz że uzasadniając zaskarżoną uchwałę o odrzuceniu zarzutów skarżącego Rada Gminy Chmielno, w odpowiedzi na zarzut naruszenia przepisów rozporządzenia Wojewody Gdańskiego nr 5/94 z 8 listopada 1994 r., wskazała, iż jest on nieuzasadniony, bowiem lokalizacja zabudowy uzyskała pozytywną opinię Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Gdańsku oraz Dyrektora Wydziału Środowiska i Rolnictwa Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, co nastąpiło w dniu 13 listopada 2002 r., natomiast formalne pismo w tej sprawie Gmina uzyskała w dniu 21 listopada 2002 r. Sąd pierwszej instancji przytoczył też zarzuty skargi, które sprowadzały się do zarzutu naruszenia art. 24 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez pominięcie w uzasadnieniu uchwały ustaleń prawnych i faktycznych, w szczególności odnoszących się do treści podniesionego zarzutu braku odniesienia do rozporządzenia Wojewody Gdańskiego, wprowadzającego zakaz wznoszenia nowych obiektów budowlanych w sferze chronionego krajobrazu. Z przedstawionego przez Sąd stanu sprawy wynika też, że zarzuty i skargę do sądu administracyjnego o tej samej treści wniósł skarżący W. K. oraz Z. B. i ich sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.