Wyrok NSA z dnia 6 lutego 2015 r., sygn. II OSK 1688/13

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich ani w inny sposób korygować.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie NSA Andrzej Gliniecki del WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Miasta C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Gl 1154/12 w sprawie ze skargi J. P. oraz P. P. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2. zasądza od J. P. oraz P. P. solidarnie na rzecz Gminy Miasta C. kwotę 330 (trzysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013r., sygn. akt II SA/Gl 1154/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w C. z dnia [...] sierpnia 2010r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części wyznaczającej na rysunku planu szerokość strefy kontrolowanej dla gazociągu wysokoprężnego DN 350 CN 4,0 MPa relacji C. - B..

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

P. P. i J. P., po uprzednich wezwaniach Rady Miejskiej w C. do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, wnieśli skargi na uchwałę Rady Miasta C. nr [...] z dnia [...] sierpnia 2010r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w C. w dzielnicy M. w rejonie ulic: K., M., M., M. i granicy miasta. W skargach skarżący zawnioskowali o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej ustanowienia w załączniku graficznym do planu strefy kontrolowanej dla gazociągu wysokiego ciśnienia DN 350 CN 4,0 MPa niezgodnie z przepisami prawa, tj. na podstawie nieobowiązującego rozporządzenia. Zarzucili naruszenie § 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 97, poz. 1055), poprzez nieprawidłowe wyznaczenie strefy kontrolowanej w części rysunkowej planu, z zastosowaniem odległości wskazanych w uchylonym rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. nr 139, poz. 686). Zarzucili także naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 z późn. zm., zwanej dalej u.p.z.p.), poprzez nieuwzględnienie przy sporządzeniu załącznika graficznego treści opisowej planu. W konsekwencji skarżący podnieśli, że doszło do naruszenia art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez nieuprawnioną ingerencję w ich prawo własności i jego ograniczenie w sposób nadmierny w stosunku do regulacji wprowadzonej rozporządzeniem z 2001r. W uzasadnieniach skarg skarżący wskazali, że zgodnie z § 12 ust. 1 zaskarżonej uchwały, w strefach kontrolowanych gazociągów wysokoprężnych zakazuje się budowy budynków, urządzania stałych składów i magazynów oraz sadzenia drzew; zagospodarowanie i użytkowanie terenu dopuszcza się z zachowaniem przepisów rozporządzenia z 2001r. natomiast na rysunku planu strefa kontrolowana została wyznaczona po obu stronach osi gazociągu niezgodnie z tym rozporządzeniem, z zastosowaniem przepisów uchylonego rozporządzenia z 1995r. Przez działki skarżących przebiega gazociąg DN 350 CN 4,0 MPa, zatem zgodnie z § 9 ust. 6 rozporządzenia z 2001r. strefa kontrolowana winna wynosić 8 m, zaś na rysunku planu wyznaczono strefę o szerokości ponad 30 m. W ten sposób doprowadzono, zdaniem skarżących, do sprzeczności między częścią tekstową planu (§ 12 ust. 1), a częścią rysunkową. Wyznaczono strefy kontrolowane niezgodnie z obowiązującym przepisami, a przyjmując plan Rada winna stosować obowiązujące przepisy. Gdyby strefa kontrolowana została wyznaczona prawidłowo, to skarżący mieliby możliwość zagospodarowania swoich działek i wzniesienia na nich obiektów. Skarżący uważają, że w zaistniałym stanie, możliwości takiej zostali bezpodstawnie pozbawieni, co stanowi o naruszeniu ich interesu prawnego i uzasadnia wniesienie skarg. Skarżący zwrócili uwagę, że przepis § 89 rozporządzenia z 2001r. wyklucza stosowanie aktualnych przepisów w stosunku do gazociągów powstałych pod rządami uprzedniego stanu prawnego, ale nie w stosunku do zabudowy sąsiadującej. Aktualne rozporządzenie rezygnuje także z ustalania odległości gazociągów od innych obiektów, wprowadzając pojęcie strefy kontrolowanej, definiowanej w § 2 pkt 5 rozporządzenia z 2001r. Powołując się na tezy zawarte w wyrokach WSA w Warszawie z dnia 19 października 2005 r., VII SA/Wa 1288/04 oraz WSA w Gdańsku z dnia 4 stycznia 2011 r., II SA/Gd 10/10 i NSA z dnia 12 marca 2009 r., II OSK 337/08 skarżący wskazali, że funkcją przepisów przejściowych rozporządzenia z 2001r. jest pozostawienie istniejących sieci w sferze wcześniejszych wymagań technologicznych i umożliwienie zastosowania wcześniej obowiązujących przepisów w przypadku ich remontu lub przebudowy, ale nie ma żadnej podstawy do przyjęcia, że obiekty obecnie lokalizowane w sąsiedztwie takich istniejących sieci podlegają normatywom odległości wynikającym z uchylonych przepisów, taka praktyka prowadzi bowiem do przerzucania konsekwencji dbałości o stan sieci z jej operatora na właścicieli gruntów. W konsekwencji doszło do ustalenia na rysunku planu strefy kontrolowanej w wadliwej szerokości, co narusza prawa skarżących w zakresie wykraczającym poza rzeczywistą potrzebę.