Wyrok NSA z dnia 18 listopada 1994 r., sygn. SA/Ł 1771-1782/94

1. Z treści przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wynika, że utworzenie jednostki pomocniczej w gminie w postaci dzielnicy miejskiej zależy od woli Rady Gminy i pozostaje w sferze jej uznania, po rozeznaniu opinii w tej kwestii mieszkańców gminy.

2. Uprawnienie do wniesienia skargi w oparciu o art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym ma każdy, czyj interes prawny czy uprawnienia zostały naruszone zaskarżoną uchwałą, pod warunkiem bezskuteczności uprzedniego wezwania do usunięcia tego naruszenia. W dotychczasowym orzecznictwie sądu administracyjnego przyjęto, że wezwanie do usunięcia naruszenia jest bezskuteczne, gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną uchwałę, odmówi usunięcia naruszenia, albo gdy nie wypowie się w tej kwestii w terminie, jaki obowiązuje dla załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym, ustalonym na podstawie art. 35 i art. 36 Kpa. Organowi gminy przysługuje zatem co najmniej 30-dniowy termin, w którym powinien ustosunkować się do wezwania do usunięcia naruszenia. Przedmiotem postępowania w trybie art. 101 ust. 1 powołanej ustawy o samorządzie terytorialnym jest zaś sprawa o legalność zaskarżonej uchwały organu gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi na uchwały Rady Miasta Ł. (...) stwierdził niezgodność z prawem 4 paragrafów Statutu Miasta Ł. oraz 9 uchwał Rady Miejskiej. W pozostałej części skargę oddalił.