Data publikacji: 23.08.2003
Opłaty parkingowe jako koszty uzyskania przychodów
Analizując zagadnienie podatkowego charakteru opłat parkingowych, w pierwszej kolejności należy rozróżnić opłaty wpłacane na rzecz podmiotów prowadzących parkingi (dalej „opłaty prywatne”) oraz opłaty uiszczane za parkowanie na drogach publicznych (dalej „opłaty publiczne”). Jeżeli w przypadku opłat prywatnych nie ma powodów do kwestionowania legalności ich pobierania, to w przypadku opłat publicznych zasygnalizować należy zaistniałe w tym zakresie wątpliwości.
PŁACIĆ CZY NIE PŁACIĆ
Kwestia zasadności pobierania przez miasta (gminy) opłat publicznych od dłuższego czasu była przedmiotem wielu dyskusji i rozbieżności, podkreślanych m.in. w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, i dopiero wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 10 grudnia 2002 r. (sygn. akt P 6/02) wyjaśnił sporne kwestie. Trybunał stwierdził, że regulujące to zagadnienie odpowiednie przepisy zarówno ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. Nr 14, poz. 60 ze zm.), jak i rozporządzenia Rady Ministrów z 27 czerwca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych (Dz.U. Nr 51, poz. 608) są niezgodne z Konstytucją RP. Jednocześnie Trybunał określił datę utraty mocy obowiązującej tych przepisów na dzień 30 listopada 2003 r. i zaznaczył, że już pobrane opłaty nie podlegają zwrotowi.
POTRZEBUJESZ POMOCY?