RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i art. 37 ust. 2 akapit trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Funkcjonowaniu i rozwojowi wspólnego rynku produktów rolnych powinno towarzyszyć stworzenie wspólnej polityki rolnej uwzględniającej wspólną organizację rynków rolnych, która mogłaby przyjmować różne formy w zależności od produktu.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2358/71 z dnia 26 października 1971 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku nasion (³) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione, w szczególności rozporządzeniem Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (⁴). W celu zapewnienia jasności rozporządzenie (EWG) nr 2358/71 powinno zostać uchylone i zastąpione nowym rozporządzeniem.

(3) Przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 1674/72 z dnia 2 sierpnia 1972 r. ustanawiającego ogólne zasady przyznawania i finansowania pomocy w odniesieniu do materiału siewnego (⁵) zostały włączone do przepisów wykonawczych zawartych w rozdziale 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004 z dnia 29 października 2004 r. w sprawie ustanowienia szczegółowych zasad zastosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 1782/2003 w sprawie systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego rozporządzenia oraz wykorzystania gruntów odłogowanych do produkcji surowców (⁶). Rozporządzenie (EWG) nr 1674/72 powinno w związku z tym zostać uchylone.

(4) W celu monitorowania wielkości handlu nasionami z państwami trzecimi należy stworzyć system pozwoleń na przywóz uwzględniający wniesienie zabezpieczenia zapewniającego realizację transakcji, w związku z którymi wystąpiono o te pozwolenia.

(5) System należności celnych umożliwia zrezygnowanie z wszystkich innych środków ochrony w odniesieniu do towarów przywożonych z państw trzecich.

(6) Mechanizmy rynku wewnętrznego i opłat celnych mogą jednak w wyjątkowych okolicznościach okazać się nieodpowiednie. Aby w takich przypadkach zabezpieczyć rynek wspólnotowy przed ewentualnymi zakłóceniami, Wspólnota powinna mieć możliwość niezwłocznego podjęcia koniecznych środków. Środki te powinny być zgodne ze zobowiązaniami międzynarodowymi Wspólnoty.

(7) Przyznanie pomocy krajowej zagroziłoby właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego w sektorze nasion. W związku z tym do produktów objętych wspólną organizacją rynków powinny mieć zastosowanie przepisy Traktatu dotyczące pomocy państwa. Finlandia, ze względu na panujące tam specyficzne warunki klimatyczne, może jednak od przystąpienia, pod warunkiem że zezwoli na to Komisja, przyznawać pomoc w odniesieniu do pewnej ilości nasion oraz pewnej ilości nasion zbóż produkowanych wyłącznie w Finlandii.

(8) W związku ze stałą ewolucją wspólnego rynku nasion Państwa Członkowskie i Komisja powinny przekazywać sobie wzajemnie istotne informacje dotyczące zmian w tej dziedzinie.

(9) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Utworzona zostaje wspólna organizacja rynku nasion, obejmująca następujące produkty:

Artykuł 2

Rok gospodarczy dla nasion rozpoczyna się dnia 1 lipca każdego roku i kończy się dnia 30 czerwca następnego roku.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla środków przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003.

ROZDZIAŁ II

HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 4

1. Przywóz do Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 może zostać uzależniony od przedstawienia pozwolenia na przywóz. Produkty, w odniesieniu do których wymagane są pozwolenia na przywóz, określane są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 10 ust. 2.

2. Pozwolenia na przywóz wydawane są przez Państwa Członkowskie wszystkim podmiotom, które o nie wystąpią, niezależnie od miejsca prowadzenia przez nie działalności we Wspólnocie.

3. Pozwolenie jest ważne na dokonanie przywozów na terenie całej Wspólnoty. Pozwolenie wydawane jest pod warunkiem wniesienia zabezpieczenia zapewniającego dokonanie przywozu w okresie ważności pozwolenia. Poza przypadkami siły wyższej, zabezpieczenie ulega przepadkowi w całości lub częściowo, jeżeli transakcja w tym okresie nie została przeprowadzona lub jeżeli została przeprowadzona tylko częściowo.

Artykuł 5

O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, do produktów wymienionych w art. 1 zastosowanie mają stawki celne określone we Wspólnej Taryfie Celnej.

Artykuł 6

1. W odniesieniu do klasyfikacji taryfowej produktów określonych w art. 1 zastosowanie mają ogólne zasady dotyczące interpretacji nomenklatury scalonej, jak również szczegółowe przepisy dotyczące jej stosowania. Nomenklaturę taryfową wynikającą ze stosowania niniejszego rozporządzenia włącza się do Wspólnej Taryfy Celnej.

2. Jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia lub przepisy przyjęte na podstawie niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, w handlu z państwami trzecimi zakazuje się:

a) pobierania jakichkolwiek opłat o skutku równoważnym do opłat celnych;

b) stosowania jakichkolwiek ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym.

Artykuł 7

1. Jeżeli w związku z przywozem lub wywozem funkcjonowanie rynku wspólnotowego jednego lub kilku produktów wymienionych w art. 1 zostanie poważnie zakłócone lub w przypadku poważnego niebezpieczeństwa wystąpienia takich zakłóceń, które mogą przeszkodzić w realizacji celów określonych w art. 33 Traktatu, w handlu z państwami, które nie należą do Światowej Organizacji Handlu, mogą zostać zastosowane odpowiednie środki do momentu ustąpienia tych zakłóceń lub niebezpieczeństwa ich wystąpienia.

2. W przypadku zaistnienia sytuacji określonej w ust. 1 Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o zastosowaniu niezbędnych środków. Państwom Członkowskim przekazywana jest informacja o tych środkach, a środki te podlegają natychmiastowemu zastosowaniu. W przypadku skierowania przez Państwo Członkowskie wniosku do Komisji wniosek ten jest rozpatrywany i podejmowana jest decyzja w ciągu trzech dni roboczych od daty złożenia wniosku.

3. Państwo Członkowskie może przedstawić Radzie środki określone w ust. 2 w terminie trzech dni roboczych od dnia, w którym otrzymało ono informację w tej sprawie. Rada zbiera się bezzwłocznie. Może ona zmienić lub uchylić środki stanowiąc większością kwalifikowaną w terminie jednego miesiąca od daty zwrócenia się do Rady.

4. Uzgodnienia przyjęte na mocy niniejszego artykułu stosuje się z uwzględnieniem zobowiązań wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 ust. 2 Traktatu.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 8

1. O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, do produkcji i obrotu produktami wyszczególnionymi w art. 1 ust. 1 zastosowanie mają art. 87, 88 i 89 Traktatu.

2. [1] Finlandia może, po uzyskaniu zgody Komisji, przyznawać pomoc w odniesieniu do określonych ilości nasion, z wyjątkiem nasion tymotki (Phleum pratense L.), oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż wyprodukowanych wyłącznie w Finlandii do zbiorów w 2010 r. włącznie.

Do dnia 31 grudnia 2008 r. Finlandia przekaże Komisji szczegółowe sprawozdanie w sprawie skutków przyznanej pomocy.

Artykuł 9

Państwa Członkowskie i Komisja przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Zarządzający ds. Nasion, zwany dalej Komitetem.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres określony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 11

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego rozporządzenia, zwłaszcza okres ważności pozwoleń, określonych w art. 4, jak również szczegółowe zasady przekazywania informacji, o których mowa w art. 9, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 10 ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 12

1. Niniejszym uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 2358/71 i (EWG) nr 1674/72.

2. Odesłania do rozporządzenia (EWG) nr 2358/71 należy traktować jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji zawartą w Załączniku.

Artykuł 13

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 listopada 2005 r.