RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 ust.3 lit. b) oraz art. 66,

uwzględniając inicjatywę Republiki Greckiej(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Plan zarządzania granicami zewnętrznymi Państw Członkowskich Unii Europejskiej uzgodniony przez Radę podczas posiedzenia 13 czerwca 2002 r. przewiduje ustanowienie sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji oddelegowanych do państw trzecich.

(2) We wnioskach z posiedzenia 21 i 22 czerwca 2002 r. Rada Europejska w Sewilli wezwała do utworzenia sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji Państw Członkowskich przed końcem 2002 r.

(3) Na posiedzeniu 28 i 29 listopada 2002 r. Rada przyjęła wnioski w sprawie udoskonalenia sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji, biorąc pod uwagę sprawozdanie Prezydencji wskazujące, że sieć oficerów łącznikowych ds. imigracji istnieje w większości badanych w sprawozdaniu krajów, ale zauważając również, że zachodzi potrzeba dalszego umacniania tej sieci.

(4) Rada Europejska w Salonikach 19 i 20 czerwca 2003 r. podkreśliła konieczność przyspieszenia prac nad przyjęciem właściwego instrumentu prawnego ustanawiającego formalnie sieć oficerów łącznikowych ds. imigracji (ILO) w państwach trzecich możliwie najszybciej i przed końcem 2003 r. Rada Europejska nawiązała również do istotnego znaczenia informacji, które będą przekazywane przez sieć ILO, w ramach rozwoju mechanizmu oceny w celu monitorowania stosunków z państwami trzecimi, które nie współpracują z Unią Europejską w zwalczaniu nielegalnej imigracji.

(5) W następstwie Rady Europejskiej w Salonikach konieczne jest sformalizowanie istnienia i funkcjonowania takiej sieci – czerpiąc z doświadczeń zdobytych w czasie wykonywania bieżących projektów, w tym prowadzonej przez Belgów sieci ILO dla zachodnich Bałkanów – poprzez akt prawnie wiążący, przewidujący obowiązek ustanowienia form współpracy między oficerami łącznikowymi ds. imigracji Państw Członkowskich, cele takiej współpracy, funkcje i właściwe kwalifikacje takich oficerów łącznikowych, a także ich obowiązki w stosunku do kraju przyjmującego oraz wysyłającego Państwa Członkowskiego.

(6) Pożądane jest również sformalizowanie sposobu, w jaki odpowiednie instytucje Wspólnoty są informowane o działaniach sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji, tak aby umożliwić im podejmowanie lub proponowanie środków, które mogą być konieczne w celu dalszej poprawy ogólnego zarządzania kontrolami osób na granicach zewnętrznych Państw Członkowskich.

(7) Biorąc pod uwagę decyzję Rady 2003/170/WSiSW z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie wspólnego wykorzystywania oficerów łącznikowych oddelegowanych za granicę przez organy ścigania Państw Członkowskich(²);

(8) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwój dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(³), który dotyczy obszarów, o których mowa w art. 1, pkt A i E decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tego Układu(⁴).

(9) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani nie podlega jego stosowaniu. Przyjmując, że niniejsze rozporządzenie oparte jest na dorobku Schengen na mocy postanowień tytułu IV trzeciej części Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania, zgodnie z art. 5 wspomnianego Protokołu, w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia, podejmie decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego

(10) Zjednoczone Królestwo uczestniczy w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącej wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(⁵);

(11) Irlandia uczestniczy w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 5 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącej wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(⁶).

(12) Uczestnictwo Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z art. 8 ust. 2 decyzji Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. i art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. związane jest z obowiązkami Wspólnoty w zakresie podjęcia środków rozwijających przepisy dorobku Schengen mające na celu zwalczanie organizowania nielegalnej imigracji, w których uczestniczą Zjednoczone Królestwo i Irlandia.

(13) Niniejsze rozporządzenie tworzy akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu Przystąpienia z 2003 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. W niniejszym rozporządzeniu „oficer łącznikowy ds. imigracji” oznacza przedstawiciela jednego z Państw Członkowskich oddelegowanego za granicę przez służby imigracyjne lub inne właściwe organy celem nawiązania i utrzymywania kontaktów z władzami państwa przyjmującego celem przyczynienia się do zapobiegania i zwalczania nielegalnej imigracji oraz zarządzania legalną migracją.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia również oficerowie łącznikowi zajmujący się problemami imigracji w ramach swoich obowiązków są traktowani jako oficerowie łącznikowi ds. imigracji.

3. Oficerowie łącznikowi ds. imigracji mogą zostać oddelegowani do krajowych organów konsularnych Państw Członkowskich w państwach trzecich lub też do odpowiednich organów innych Państw Członkowskich, a także do właściwych organów państw trzecich, jak również do organizacji międzynarodowych na rozsądny okres, który jest ustalany przez delegujące Państwo Członkowskie.

4. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla zadań oficerów łącznikowych w ramach ich uprawnień na mocy prawa krajowego, polityk i procedur lub na mocy specjalnych umów zawartych z państwem przyjmującym lub organizacjami międzynarodowymi.

Artykuł 2

1. Każde Państwo Członkowskie zapewnia, że jego oficerowie łącznikowi ds. imigracji nawiązują i podtrzymują bezpośrednie kontakty z właściwymi organami w państwie przyjmującym oraz z każdą właściwą organizacją w państwie przyjmującym, celem ułatwienia i przyspieszenia gromadzenia i wymiany informacji.

2. oficerowie łącznikowi ds. imigracji zbierają informacje do wykorzystania na poziomie operacyjnym albo na poziomie strategicznym, albo na obu poziomach. Informacje takie dotyczą w szczególności takich kwestii jak:

- przepływ nielegalnych imigrantów pochodzący z lub przechodzący przez państwo przyjmujące;

- trasy, którymi odbywa się ten przepływ nielegalnych emigrantów w celu dostania się na terytoria Państw Członkowskich;

- ich sposób działania, w tym wykorzystywane środki transportu, uczestnictwo pośredników itp.;

- istnienie i działalność organizacji przestępczych biorących udział w przemycie imigrantów;

- incydenty i wydarzenia, które mogą być lub stać się przyczyną nowego rozwoju przepływu nielegalnych imigrantów;

- metody stosowane w celu podrabiania lub fałszowania dokumentów tożsamości oraz dokumentów podróży;

- sposoby i środki mające na celu pomoc organom w państwach przyjmujących w zapobieganiu przepływowi nielegalnej imigracji pochodzącej z ich terytorium lub przechodzącej przez ich terytorium;

- sposoby i środki mające na celu ułatwienie powrotu i repatriacji nielegalnych imigrantów do krajów, z których pochodzą;

- prawodawstwo i praktyki prawne związane z wyżej wymienionymi kwestiami;

- informacje przekazywane przez system wczesnego ostrzegania.

3. Oficerowie łącznikowi ds. imigracji są również uprawnieni do udzielania pomocy w ustalaniu tożsamości obywateli państw trzecich i ułatwianiu im powrotu do krajów pochodzenia.

4. Państwa Członkowskie zapewniają, że ich oficerowie łącznikowi ds. imigracji realizują zadania w ramach ich uprawnień i zgodnie z przepisami, w tym przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych, ustanowionymi w ich prawie krajowym oraz we wszelkich umowach i porozumieniach zawartych z państwami przyjmującymi lub organizacjami międzynarodowymi.

Artykuł 3

1. [1] Państwa Członkowskie systematycznie i bez opóźnień informują siebie nawzajem, Radę oraz Komisję o oddelegowaniu oficerów łącznikowych ds. imigracji, wraz z opisem ich obowiązków.

2. Każde Państwo Członkowskie informuje również inne państwa o swoich zamierzeniach dotyczących oddelegowania oficerów łącznikowych ds. imigracji do państw trzecich w celu umożliwienia innym Państwom Członkowskim wyrażenia zainteresowania zawarciem umowy o współpracy z danym Państwem Członkowskim dotyczącej takiego oddelegowania, jak określono w art. 5

3. [2] Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, zostaną udostępnione w ramach bezpiecznej internetowej sieci informowania i koordynacji dla służb imigracyjnych państw członkowskich ustanowionej decyzją Rady 2005/267/WE (⁷) („ICONet”) w sekcji poświęconej sieciom oficerów łącznikowych ds. imigracji. Komisja przekazuje również te informacje Radzie.

Artykuł 4

1. [3] Państwa Członkowskie zapewniają, że ich oficerowie łącznikowi ds. imigracji oddelegowani do tych samych państw trzecich lub regionów tworzą między sobą lokalne lub regionalne sieci współpracy. W ramach takich sieci oficerowie łącznikowi ds. imigracji w szczególności:

- spotykają się regularnie i w razie konieczności;

- wymieniają informacje i doświadczenia, w szczególności podczas posiedzeń oraz za pośrednictwem sieci ICONet,

- w stosownych przypadkach wymieniają informacje na temat doświadczeń dotyczących dostępu do ochrony przez osoby ubiegające się o azyl,

- kiedy jest to właściwe koordynują stanowiska, które mają być przyjęte w kontaktach z przewoźnikami handlowymi;

- kiedy jest to właściwe organizują sesje informacyjne i kursy szkoleniowe dla członków personelu dyplomatycznego i konsularnego misji Państw Członkowskich w państwie przyjmującym;

- przyjmują wspólne podejście w stosunku do metod gromadzenia i składania sprawozdań dotyczących informacji istotnych ze względów strategicznych, w tym analiz ryzyka, właściwym organom wysyłającym Państw Członkowskich;

- biorą udział w tworzeniu półrocznych sprawozdań ze wspólnych działań sporządzanych zgodne z art. 6 ust .1;

- nawiązują regularne kontakty z podobnymi sieciami odpowiednio w państwie przyjmującym i w sąsiednich państwach trzecich.

2. [4] Przedstawiciele Komisji i Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex) ustanowionej na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2004 (⁸) mogą uczestniczyć w posiedzeniach organizowanych w ramach sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji, jednakże jeżeli wymagają tego względy operacyjne, posiedzenia mogą odbywać się bez udziału tych przedstawicieli. W stosownych przypadkach mogą również zostać zaproszone inne podmioty i organy.

3. [5] Państwo członkowskie sprawujące Prezydencję Rady Unii Europejskiej przejmuje inicjatywę w zwoływaniu takich posiedzeń. Jeżeli państwo członkowskie sprawujące Prezydencję nie jest reprezentowane w danym kraju lub regionie, inicjatywę zwołania posiedzenia przejmuje państwo członkowskie pełniące funkcję państwa sprawującego Prezydencję. Posiedzenia takie mogą się również odbywać z inicjatywy innych państw członkowskich.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie mogą uzgodnić dwustronnie lub wielostronnie, że oficerowie łącznikowi ds. imigracji oddelegowani do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej przez Państwo Członkowskie dbają również o interesy jednego lub kilku innych Państw Członkowskich.

2. Państwa Członkowskie mogą również uzgodnić, że ich oficerowie łącznikowi ds. imigracji dzielą między siebie niektóre zadania.

Artykuł 6

[6] 1. Państwo członkowskie sprawujące Prezydencję Rady Unii Europejskiej lub, jeżeli to państwo członkowskie nie jest reprezentowane w danym kraju lub regionie, państwo członkowskie pełniące funkcję państwa sprawującego Prezydencję, sporządza do końca każdego semestru sprawozdanie dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie działań sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji w poszczególnych krajach lub regionach o szczególnym znaczeniu dla Unii, a także w sprawie sytuacji w tych krajach lub regionach w kwestiach dotyczących nielegalnej imigracji, uwzględniając wszystkie stosowne aspekty, w tym prawa człowieka. Wybór poszczególnych krajów lub regionów o szczególnym znaczeniu dla Unii, po konsultacjach z państwami członkowskimi i Komisją, opiera się na obiektywnych wskaźnikach migracji, takich jak statystyki dotyczące nielegalnej imigracji oraz analiza ryzyka i inne istotne informacje lub sprawozdania opracowane przez Frontex i Europejski Urząd Wsparcia ds. Polityki Azylowej, a także uwzględnia ogólnounijną politykę stosunków zewnętrznych.

2. Sprawozdania państwa członkowskiego, o których mowa w ust. 1, sporządza się zgodnie z wzorem i formatem ustanowionym decyzją Komisji 2005/687/WE z dnia 29 września 2005 r. w sprawie formatu sprawozdania z działalności sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji oraz na temat sytuacji w państwie przyjmującym w kwestiach dotyczących nielegalnej imigracji (⁹). W sprawozdaniu określa się stosowne kryteria wyboru.

3. Na podstawie sprawozdań państwa członkowskiego, o których mowa w ust. 1, uwzględniając w stosownych przypadkach aspekty praw człowieka, Komisja co roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie podsumowanie faktów oraz, w stosownych przypadkach, zalecenia dotyczące rozwoju sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla przepisów w sprawie współpracy konsularnej na szczeblu lokalnym zawartych w Wspólnych Instrukcjach Konsularnych w sprawie wiz dla misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych(¹⁰).

Artykuł 8

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu 5 stycznia 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 lutego 2004 r.