Ustalenie wysokości świadczenia zakładu ubezpieczeń przez mechaniczne przeliczenie wniesionej składki przez osobę, która zawarła umowę ubezpieczenia renty odroczonej, przy zastosowaniu przyjętego miernika obiektywnego, godzi w uzasadniony interes tego zakładu, obarczając go wyłącznie skutkami nie dającej się wcześniej przewidzieć hiperinflacji i przez to narusza wymogi art. 3581 § 3 kc.
Nie jest możliwa sytuacja, w której czynność prawna byłaby sprzeczna z ustawą, ale zgodna z zasadami współżycia społecznego i jako taka nie mogłaby być uznana za nieważną, skoro według art. 58 § 2 k.c. nieważna jest także czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Legalność sformułowań, zarzutów i zaleceń zawartych w protokole kontrolnym Najwyższej Izby Kontroli w zasadzie nie może być przedmiotem oceny sądu powszechnego w sprawie o ochronę dóbr osobistych kontrolowanej osoby, czy instytucji. Chyba, że sformułowania te, zarzuty i zalecenia wykraczałyby poza merytoryczny zakres prowadzonej kontroli, poza fakty będące jej przedmiotem, a więc dotyczyłyby tych sfer
I. Przewidziana w art. 3581 § 3 k.c. waloryzacja sądowa dotyczy tylko zobowiązań pieniężnych w ścisłym znaczeniu tego słowa, a więc zobowiązań, których przedmiotem od chwili powstania jest suma pieniężna. Zobowiązanie odszkodowawcze wynikające z czynów niedozwolonych nie jest zobowiązaniem pieniężnym sensu stricto, lecz zobowiązaniem ze świadczeniem pieniężnym. Dlatego też art. 3581 § 3 k.c. nie może
Jeżeli sens praktyczny zawartej umowy ma zostać zachowany, a taką miały wolę strony przy jej zawieraniu, to otrzymywana przez ubezpieczonego renta musi mieć wymierną ekonomicznie wartość, co najmniej zbliżoną do pierwotnie przez strony zakładanej. Za takim rozwiązaniem zdecydowanie przemawia uzasadniony i zasługujący na udzielenie mu priorytetu interes ubezpieczonego, a wzgląd na zasady współżycia
Przepis art. 138 k.p.c. określa dozwolone przypadki doręczeń zastępczych do rąk innych osób niż adresaci. Stanowi on wyjątek od reguły i powinien być interpretowany ściśle. Za ścisłą, a nie rozszerzającą wykładnią tego przepisu przemawiają też względy związane z zabezpieczeniem praw procesowych stron i uczestników postępowania. Dlatego też art. 138 § 1 k.p.c. powinien być interpretowany w ten sposób
Funkcjonariusze Skarbu Państwa - nauczyciele i administracja szkoły - są zobowiązani do nadzoru nad uczniem jedynie podczas lekcji, przerw między lekcjami i zajęć pozalekcyjnych organizowanych przez szkołę, na czas których dziecko zostaje im powierzone. I tylko wówczas odpowiadają z tytułu zawinionych uchybień w nadzorze, które pozostają w związku przyczynowym z doznaną przez dziecko szkodą. Natomiast
