Przedmiotowo-podmiotowy charakter zwolnień spółek z udziałem kapitału zagranicznego od podatku dochodowego, a powstałych na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. 41 poz. 325 ze zm./ wyraźnie podkreśla art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/, stwierdzając m.in.
W świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ brak jest podstaw prawnych do zwalniania od opłat celnych samochodów używanych, importowanych na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.
Ustawodawca nie upoważnił w art. 118 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ właściwych organów do przekazania nieodpłatnie współwłasności działki o powierzchni niezbędnej do korzystania z budynków. Ustawa ta regulując kwestie własności za rentę nie tworzy jednocześnie możliwości ustanowienia współwłasności osoby fizycznej i Gminy.
Organy podatkowe zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej /Dz.U. 1989 nr 40 poz. 221/ w związku z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie są uprawnione do wydawania jakichkolwiek opinii kwalifikacyjnych usług.
Organy podatkowe nie mogą przy klasyfikacji kierować się kryteriami pozaustawowymi, ingerującymi w istotę podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. O tym, czy określony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu czy też nie, nie mogą w żadnym przypadku stanowić przepisy dotyczące rachunkowości, które regulują co najwyżej sposób dokumentowania poniesionych wydatków.
Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ wymaga, by między wydatkami zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów, a przychodami istniał związek przyczynowy.
Wykładnia celowościowa art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ prowadzi do wniosku, że podmiot gospodarczy, który z uchybieniem terminu określonego w tym przepisie zgłosił organowi ewidencyjnemu zmiany faktyczne i prawne odnoszące się do niego i do prowadzonej przez niego działalności nie może być traktowany w ten sam sposób, co podmiot wykonujący
Nie ma podstaw prawnych do tego, by w trybie art. 155 Kpa można było uchylać lub zmieniać prawidłowe /niewadliwe/ ostateczne decyzje deklaratoryjne organów podatkowych, określające zobowiązania w podatku od towarów i usług.
Odsetki za zwłokę, pobierane na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie są należnościami celnymi w rozumieniu art. 2 pkt 15 wyżej wymienionej ustawy. Do odsetek jako samoistnej należności nie może być zastosowany przepis art. 87 Prawa celnego dotyczący umorzenia należności celnych. Umorzenie odsetek jest możliwe jedynie w przypadku
W okresie wstrzymania wykonania decyzji na podstawie art. 135 lub art. 201 par. 1 albo par. 2 Kpa, jak również w razie wstrzymania wykonania decyzji z mocy prawa /art. 200 par. 6 Kpa/, zobowiązanie nie jest wymagalne i dłużnik nie pozostaje w tym okresie w zwłoce z jego zapłatą.
Zasądzone koszty zastępstwa adwokackiego wyrokami sądu i postanowieniami komornika na rzecz Skarbu Państwa, nie stanowią należności podatkowych, o której mowa w art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
Do nadpłaty /w tym także do nienależnie uiszczonego cła/ wynikłej z uchylenia decyzji ustalającej wysokość cła, o której mowa w przepisie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, stosuje się przepis art. 81 ust. 2 tego prawa w zakresie odsetek za zwłokę od zwracanych przez organ celny należności. Za datę powstania nadpłaty, stosownie do
Odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych w roku podatkowym na zakup lokalu mieszkalnego w budynku od osób, które wybudowały ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, obejmuje również koszty
Odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych w roku podatkowym na zakup lokalu mieszkalnego w budynku od osób, które wybudowały ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ obejmuje również koszty
1. Ustawa z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/, odmiennie niż obowiązujące wcześniej Prawo lokalowe, nie przewiduje możliwości pobierania kaucji zabezpieczającej pokrycie należności wynajmującego. 2. Brak zameldowania nie pozbawia osoby stale zamieszkującej w gminie statusu członka wspólnoty gminnej. Uzależnienie wynajęcia lokalu z mieszkaniowego
W związku z tym, że sprzedawcą okazała się osoba o nieznanych /nieprawdziwych/ personaliach umowa sprzedaży podlegała ocenie w nawiązaniu do art. 169 par. 1 Kc. Zgodnie z tym przepisem jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze. W par. 2 art. 169 Kc uregulowano
Niedopuszczalne jest w demokratycznym państwie prawa, by różne organy administracji państwowej odmiennie oceniły i kwalifikowały określone sytuacje skarżącego na podstawie tych samych dowodów.
Wykreślenie podatnika z rejestru, o którym mowa w art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ skutkuje na podstawie art. 25 ust. 3 tej ustawy utratą uprawnień wykreślonego podatnika do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, gdyż uprawnienie to dotyczy statusu podatnika w momencie rozliczenia podatku, a nie
Nie można przyjąć, że każda sprzedaż wierzytelności jest umową o świadczeniu usług.
Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, nakazuje podatnikom prowadzenie ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i należnego podatku. Treść tego przepisu nie decyduje o elementach technicznych podatku, lecz jedynie o sposobie
O zagrożeniu egzystencji podatnika uzasadniającej zastosowanie zaniechania poboru wymierzonego podatku od nieruchomości można byłoby mówić jedynie wtedy, gdyby wnioskodawca znalazł się w sytuacji uprawniającej go do przyznania świadczeń z pomocy społecznej, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.
Odmowa wznowienia postępowania następuje tylko i wyłącznie ze względów formalnych, a nie merytorycznych.
Stosując wykładnie gramatyczną /językową/ zwolnienia celnego przewidzianego w art. 56 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154/ należy brać pod uwagę rzeczywiste a deklarowane podczas odprawy celnej przeznaczenie darowizny zagranicznej na określone taksatywnie cele dla kościelnej osoby prawnej.
Przekształcenie lokatorskiego prawa do lokalu na własnościowe następuje na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./, które jako lex specialis wyłącza stosowanie przepisów Kc.
