Jeżeli w dacie wydania decyzji o wywłaszczeniu zadłużenie nieruchomości wobec Skarbu Państwa było większe od ustalonego w decyzji odszkodowania, to całość odszkodowania przeszła na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 14 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1961 nr 18 poz. 94/. W takim przypadku przepis art. 7 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie
Z punktu widzenia par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175/, a więc i dla zastosowania zerowej stawki VAT, istotna jest treść listu przewozowego. Jest on bowiem dokumentem stanowiącym dowód zawarcia umowy międzynarodowego przewozu drogowego. Musi zawierać
Wadliwą decyzję administracyjną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. Określenie wysokości zobowiązania podatkowego stanowiło przedmiot zaskarżonej decyzji, stąd błędne /z pominięciem denominacji złotego/ oznaczenie wysokości tego zobowiązania nie mogło być zmienione w formie sprostowania oczywistej omyłki.
W świetle art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wymaga tylko budowa obiektu budowlanego określona w art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/, dla realizacji której przepisy Prawa budowlanego przewidują obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę.
Przepis par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie wyłącza ogólnych reguł obowiązujących w postępowaniu administracyjnym. Te nakładają na organy administracji obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego /art. 7 Kpa/, jak też zebrania i rozpatrzenia w sposób
Skoro nie była prowadzona przez spółkę /zgodnie z przepisami zarządzenia Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 9 maja 1989 r. w sprawie używania samochodów osobowych, motocykli i motorów do celów służbowych - M.P. nr 16 poz. 117/ ewidencja przebiegu pojazdu, przeto brak było podstaw do uznania za koszt uzyskania wydatków związanych z używaniem samochodu /rat leasingowych, zakupu paliwa, części
Podstawą prawną decyzji w sprawach dotyczących obrotu towarowego z zagranicą, obowiązków celnych, zasad postępowania celnego ustroju organów celnych mogą być tylko przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ z uwzględnieniem warunków i ograniczeń określonych w innych przepisach prawa i umowach międzynarodowych.
Należności celne nie mogą być zabezpieczone na majątku przewoźnika, a jedynie na majątku podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą.
Fakt, że maszynę drukarską przekazano podmiotowi gospodarczemu, z którym spółka pozostaje w ścisłym związku kapitałowym i gospodarczym, dowodzi, że nastąpiło przerzucenie przychodów uzyskiwanych z tytułu wykorzystywania tej maszyny /art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. W skarżącej spółce pozostawiono natomiast wydatki związane
Zaskarżona decyzja nie narusza zarzucanych skargą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie narusza także przepisów postępowania administracyjnego w sposób uzasadniający zastosowanie przez Sąd przepisów art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.
Podatnik pozostający w związku gospodarczym z podmiotem mającym siedzibę za granicą może w pewnych przypadkach tak układać bieg swoich interesów, że nie będzie wykazywał dochodów lub też wykaże je w mniejszej wysokości niż powinien faktycznie osiągnąć. Może to czynić w szczególności poprzez zawieranie umów, które są dla niego niekorzystne z ekonomicznego punktu widzenia. Korzyści, jakie odnosi z tego
Naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego /Dz.U. nr 84 poz. 386/ należy traktować jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Decyzja Urzędu Skarbowego, która została podpisana przez zastępcę naczelnika urzędu skarbowego, bez upoważnienia, o którym mowa w art. 268a Kpa, jest wydana z naruszeniem przepisów o właściwości zawartych w ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. 1994 nr 106 poz. 511/.
Jeżeli właścicielem nieruchomości wpisanym w księdze wieczystej jest Skarb Państwa i był nim w czasie wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, to gmina mogła stać się właścicielem tej nieruchomości na podstawie przepisów art. 5 tej ustawy. Do uznania takiej nieruchomości
Dla prawidłowego dokonania odprawy celnej, a w konsekwencji wymiaru należności celnych nie mogą mieć znaczenia ustalenia zawarte w kontrakcie podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą, które powodowałyby naruszenie przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 74 poz. 312 ze zm./. To, że strony kontraktu uzależniają zapłatę należności wynikających z tego kontraktu
Na podmiocie dokonującym obrotu towarowego z zagranicą, a nie na organie celnym spoczywa obowiązek przygotowania i złożenia stosownego wniosku o wszczęcie postępowania celnego oraz dołączenie do niego wymaganych prawem dokumentów, które będą przedmiotem oceny przez organy celne.
W sytuacji, gdy nieruchomość została użyta na cel jej przejęcia, a w późniejszym czasie zmienił się sposób jej użytkowania, to nie powstaje obowiązek jej zwrotu.
Decyzja organu I instancji wydana samodzielnie przez Zastępcę Naczelnika Urzędu Skarbowego, który w oparciu o art. 5 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. 1994 nr 106 poz. 511/ nie jest organem administracji podatkowej, władnym do wydawania decyzji podatkowych. Zgodnie z art. 268a Kpa wskazane wyżej organy mogą w formie
Nieruchomość wywłaszczona nie może być uznana za zbędną i podlegać zwrotowi na rzecz poprzedniego właściciela jeżeli cel nabycia został zrealizowany i obejmował całą nieruchomość. Późniejsza zmiana sposobu wykorzystania wywłaszczonej nieruchomości nie ma znaczenia dla oceny jej zbędności.
