Gdy strona dokona zgłoszenia robót budowlanych a organ nie nałoży obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, milczenie organu jest wyrazem zgody na budowę. Ani owo milczenie ani zawiadomienie o nim /o braku sprzeciwu/ nie ma formy i treści czynności podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Zarządzenie starosty wydane na podstawie art. 130a ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ stanowi akt z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania uprawnienia i obowiązku wynikających z przepisu prawa ujęty w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Zarówno względy ekonomii postępowania organów państwowych jak i ochrony autorytetu ich orzeczeń nie zezwalają na dopuszczenie możliwości zajmowania się tą samą sprawą - kontrolą ostatecznych decyzji - oraz na wydanie ewentualnie rozbieżnych orzeczeń przez organ administracyjny i sąd administracyjny.
W świetle art. 6 par. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ niedopuszczalna jest skarga na bezczynność organu egzekucyjnego pierwszej instancji, polegająca na niepodejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, wniesiona na zasadzie art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie w przedmiocie wyłączenia pracownika lub organu /art. 24 i art. 25 Kpa/ oraz wyznaczenia innego pracownika lub organu /art. 26 Kpa/ jest niedopuszczalna.
Uprawnienia o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozie pracy przez III Rzeszę i ZSRR należą do sfery osobistych uprawnień strony, są ściśle z nią związane; nie należą więc do spadku, stąd nie nabywają ich spadkobiercy zmarłej strony, ani z mocy szczególnych przepisów nie przechodzą one na rzecz innych osób z chwilą śmierci strony. Wynika to
Podział kompetencji między urzędem skarbowym a organem kontroli, określony w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, wyklucza uprawnienie urzędu skarbowego do wydania decyzji, o której mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających
Brak jest podstaw do przyjęcia, że od orzeczenia komisji dyscyplinarnej o jakiej mowa w art. 27 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1593 ze zm./ przysługuje stronie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Kodeks postępowania cywilnego /mający odpowiednie zastosowanie w związku z odesłaniem zawartym w art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszcza wznowienie postępowania z dwóch przyczyn, a mianowicie z przyczyn nieważności wymienionych w art. 401 Kpc oraz właściwych przyczyn restytucyjnych z art. 403 Kpc. Wznowienie postępowania jest
Terenowa jednostka organizacyjna Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie jest organem administracji publicznej, o którym stanowi par. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 listopada 1998 r. w sprawie utworzenia ośrodków zamiejscowych Naczelnego Sądu Administracyjnego, określenia ich siedzib oraz właściwości miejscowej i rzeczowej /Dz.U. nr 145 poz. 940/. Zatem, pomimo tego
Celem instytucji uregulowanej w art. 113 par. 2 Kpa jest usunięcie niejasności decyzji, zwłaszcza gdy jest ona niejednoznaczna lub dotknięta zawiłością utrudniającą zrozumienie sensu rozstrzygnięcia. Postanowienie wyjaśniające wątpliwości decyzji jest powiązane z tą decyzją.
1. Zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ rozstrzygnięcie w sprawie kosztów postępowania stanowi integralną część orzeczenia tego Sądu, od którego nie przysługują zwykłe środki zaskarżenia, a zatem wniesienie zażalenia na rozstrzygnięcie w sprawie kosztów postępowania - jest niedopuszczalne. 2. Stosowanie w postępowaniu
Inspektor kontroli skarbowej określając stratę podatkową, winien to uczynić zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ w związku z art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w formie decyzji, a nie w formie wyniku kontroli.
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do orzekania w sprawie skargi na odwołanie z funkcji członka komisji orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansowej pierwszej instancji.
Przepis art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uprawnia ten Sąd do wznowienia postępowania sądowego także z urzędu i również w sytuacji, gdy postępowanie sądowoadministracyjne zakończone zostało wydaniem postanowienia.
Z mocy art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, orzeczenia sądu są prawomocne, z wyjątkiem wypadków z art. 39 ust. 2 i art. 47 ust. 3 tejże ustawy, co nie dotyczy niniejszej sprawy. Powołana ustawa nie przewiduje zatem środka zaskarżenia w postaci skargi na postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji. Uchylenie takiego postanowienia
Brak znajomości procedury sądowej co do trybu i skutków złożenia ponownego wniosku o zwolnienie od wpisu sądowego, nie może obciążać strony, która w terminie 7 dni od doręczenia postanowienia Sądu w przedmiocie odrzucenia tego wniosku i równocześnie odrzucenia skargi, uiściła żądany wpis usprawiedliwiając powody opóźnienia w dopełnieniu czynności.
1. Zgodnie z treścią art. 366 Kpc z powagi rzeczy osądzonej /res iudicata/ korzystają tylko prawomocne orzeczenia co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a więc orzeczenia /również postanowienia wydane w postępowaniu nieprocesowym/ rozstrzygające sprawę co do istoty. Nie korzystają natomiast z takiej powagi postanowienia, nawet prawomocne, jeżeli sprawy co do
Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i nastąpić może jedynie w przypadku, gdy łącznie spełnione zostaną wszystkie określone w nich przesłanki.
Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 1999 r., decyzja organu administracji publicznej w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego jest ostateczna. Strona, w terminie trzydziestu dni od otrzymania decyzji, może dochodzić swoich roszczeń przed sądem powszechnym
Opłaty sądowe, a więc i wpis mogą zostać uiszczone znakami z napisem "opłata sądowa" /rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 sierpnia 1981 r. w sprawie sposobu uiszczenia opłat sądowych w sprawach cywilnych - Dz.U. nr 21 poz. 107/, a wymogowi temu nie czyni zadość w sposób oczywisty znak "opłaty skarbowej" umieszczony na skardze.
Warunkiem orzeczenia przez Sąd o wymierzeniu organowi grzywny albo o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia jest uprzednie zwrócenie się przez uprawniony podmiot do właściwego organu z pisemnym wezwaniem do wykonania orzeczenia /art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Spory między właścicielami poszczególnych lokali oraz między nimi i zarządem, dotyczące przedmiotu współwłasności, są rozstrzygane w postępowaniu cywilnym przed sądem powszechnym.
Realizacja nakazu rozbiórki, może spowodować trudne do odwrócenia skutki.
