Postanowienie NSA z dnia 16 września 2002 r., sygn. I SA/Ka 1992/02

Kodeks postępowania cywilnego /mający odpowiednie zastosowanie w związku z odesłaniem zawartym w art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszcza wznowienie postępowania z dwóch przyczyn, a mianowicie z przyczyn nieważności wymienionych w art. 401 Kpc oraz właściwych przyczyn restytucyjnych z art. 403 Kpc. Wznowienie postępowania jest dopuszczalne tylko z wymienionych wyczerpująco w kodeksie przyczyn wznowienia. Nie może więc być ono oparte na żadnej innej przyczynie.

Przez okoliczności stwierdzające zachowanie terminu należy rozumieć okoliczności wskazujące, kiedy uczestnik postępowania dowiedział się o podstawie wznowienia bądź o orzeczeniu /art. 407 Kpc/. W razie stwierdzenia, że wniosek o wznowienie jest niedopuszczalny ze względu na nieprzytoczenie ustawowej podstawy wznowienia lub niezachowanie terminu, Sąd skargę odrzuca na podstawie art. 410 par. 1 Kpc.