1. Drogą publiczną jest w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 20 poz. 90 ze zm./ droga z której mogą korzystać wszyscy zgodnie z jej przeznaczeniem na równych prawach. Według cytowanej ustawy zaliczenie określonej drogi do jednej z kategorii dróg publicznych /drogi państwowe, lokalne, zakładowe/ następuje z mocy bądź zarządzenia Prezesa Rady Ministrów /droga
Porównanie treści par. 16 ust. 3 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234/ ze sformułowaniem przesłanki cofnięcia zezwolenia zamieszczonej w par. 42 ust. 3 pkt 1 tego rozporządzenia pozwala przyjąć, że podstawą odmowy wydania zezwolenia jest sam fakt skazania, zaś upływ czasu
Tylko orzeczenie odpowiadające wymogom prawa może stanowić podstawę do unieważnienia książeczki żeglarskiej w trybie par. 6 ust. 3 zarządzenia Ministra Żeglugi z dnia 24 lipca 1971 r. w sprawie książeczek żeglarskich i list załogi na polskich statkach morskich /M.P. nr 44 poz. 283 ze zm./.
1. Rozróżniając /art. 20 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych - Dz.U. nr 53 poz. 295/ wypadki, w jakich prawo jazdy "powinno" a w jakich "może" być cofnięte ustawodawca wskazał, że o pierwszym z tych przypadków /art. 20 ust. 3/ właściwy organ jest obowiązany do cofnięcia prawa jazdy, natomiast w drugim z nich jest on tylko uprawniony
