Postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2004 r. sygn. V KK 74/04

Zachowanie nauczyciela akademickiego, związane z wykonywaniem przez niego obowiązków o jakich mowa w art. 99 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 ze zm.), stanowią realizację jednego z konstytucyjnych zadań państwa (art. 70 ust. 1 Konstytucji RP) i spełnia kryterium pełnienia funkcji publicznej.

Przewodniczący: sędzia SN S. Zabłocki.

Sędzia SN: P Hofmański, P. Kalinowski (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Krajowej: A. Herzog.

Sąd Najwyższy w sprawie Stanisława N. skazanego z art. 228 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i in., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 25 czerwca 2004 r., kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 16 października 2003 r, utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 7 listopada 2002 r.,

oddalił kasację (...).

Z uzasadnienia:

Sąd Rejonowy w S. wyrokiem z dnia 7 listopada 2001 r. uznał Stanisława N. za winnego tego, że w okresie od września do października 1993 r. oraz w okresie od czerwca do października 1994 r.wS, będąc kierownikiem Zakładu Anatomii Człowieka Uniwersytetu w S., działając przestępstwem ciągłym, przyjął korzyść majątkową od 30 ówczesnych studentów I roku tego Instytutu, w łącznej kwocie 3950 marek niemieckich, w zamian za otrzymanie przez tych studentów bądź oceny dostatecznej bez zdawania egzaminu z anatomii, bądź za otrzymanie zestawu pytań do egzaminu z anatomii, a więc za czynności sprzeczne z prawem, tj. dokonania przestępstwa z art. 228 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k., i za to na podstawie art. 228 § 3 k.k. oraz art. 33 § 2 k.k. skazał go na karę 3 lat pozbawienia wolności i grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł. Ponadto, na podstawie art. 41 § 1 k.k. Sąd Rejonowy orzekł wobec oskarżonego zakaz wykonywania zawodu nauczyciela na okres 3 lat.

Tym samym wyrokiem Sąd pierwszej instancji uznał Stanisława N. za winnego tego, że we wrześniu 1993 r. w S., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poświadczył nieprawdę w karcie egzaminacyjnej, w protokole egzaminu z anatomii z dnia 7 lipca 1993 r. oraz indeksach 42 studentów I roku studiów zaocznych Instytutu Kultury Fizycznej Uniwersytetu, wpisując oceny z anatomii bądź brak zaliczeń z datą 7 lipca 1993 r., podczas gdy faktycznie w tym dniu w ogóle nie egzaminował studentów, i przyjmując, że czyn ten stanowił przestępstwo ciągłe z art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał oskarżonego na karę roku pozbawienia wolności. Jako karę łączną sąd pierwszej instancji wymierzył karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.