Stosunek służbowy funkcjonariusza służby więziennej powstaje na podstawie decyzji administracyjnej mianowania i dlatego wszelkie zmiany w stosunku służbowym wymagają takiej decyzji /art. 3 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1 i art. 72 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie więziennej - Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./ Dochodzenie przez funkcjonariusza Służby Więziennej uposażenia ze stosunku służbowego
Zwolnienie skarżącego w oparciu o przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180 ze zm./ może mieć miejsce ale do upływu maksymalnego sześciomiesięcznego terminu. Art. 31 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy nie dotyczy sytuacji, kiedy funkcjonariusz sam prosi o zwolnienie.
W rezultacie uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji w przedmiocie przeniesienia policjanta na inne stanowisko, sprawa wraca do organu I instancji, który obowiązany jest ponownie rozpoznać wniosek naczelnika wydziału o przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji. Wobec braku zgody organizacji związkowej na przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji
Okresowa opinia służbowa /art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.
Decyzja o zwolnieniu ze służby w Policji wydana na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ ma - zgodnie z obowiązującymi przepisami charakter związany /tzn. że z mocy prawa, wobec istnienia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby, wydanego przez właściwy organ, istnieje ustawowy obowiązek zwolnienia przez właściwy
Z punktu widzenia podstawy zwolnienia policjanta ze służby, określonej w przepisie art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ istotne jest to, że w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy, stwierdzono niewywiązywanie się przez skarżącego z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej. Z tego względu nie mogły
Przynależność do kategorii pracowników Służby Leśnej nie zależy od nadania stopnia zawodowego w Służbie Leśnej. Do wynagrodzenia tych pracowników nie stosuje się przepisów porozumienia z dnia 28 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników nie zaliczonych do Służby Leśnej w jednostkach organizacyjnych Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe także wtedy, gdy nie nadano im stopnia
Ustalona w par. 13 ust. 2 zarządzenia Nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 marca 1993 r. w sprawie określenia wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe dla funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej oraz zasad jej przyznawania i zwracania /Dz.Urz. MSW nr 3 poz. 40; zm. Dz.Urz. MSW nr 4 poz. 73/ zasada przeliczania pomocy pieniężnej
Opinia o służbie zwolnionego funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa /art. 34 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa - Dz.U. nr 30 poz. 180/ w przeciwieństwie do opinii okresowej /art. 23 cyt. ustawy/, wydana jest w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/.
Zgodnie z art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./ odprawa należy się strażakowi PSP, gdy zwolniono go na podstawie art. 38 ust. 4 i art. 43 ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 3 i 4. Stwierdzenie niezdolności do służby strażaka już po jego zwolnieniu na własne żądanie nie może zmienić podstawy zwolnienia.
Założenie a priori, że zapis o zdolności do służby wojskowej jest wynikiem zatajenia przez zainteresowanego "swoich schorzeń /lub (...) podstawienia innej osoby do badań specjalistycznych/" bez przeprowadzenia szczegółowych, kontrolnych badań lekarskich nie może służyć dla organu orzekającego w sprawie personalnej za dowód do ustaleń faktycznych, stanowiących podstawę rozstrzygnięcia. Nie można również
Miesięczny termin z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400/ ma charakter materialnoprocesowy, a więc mieszany i przez to możliwy do przywrócenia.
1. W stosunku do decyzji administracyjnych w sprawach ze stosunku służbowego policjantów, regulowanego przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, nie jest generalnie wyłączona dopuszczalność zmiany lub uchylenia ostatecznej decyzji administracyjnej w trybie określonym w art. 155 Kpa. To zaś, czy przepisy cyt. ustawy o Policji sprzeciwiają się uchyleniu lub
1. Funkcjonariuszowi pożarnictwa, który w trybie art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400) wyraził pisemną zgodę na podjęcie służby w tej Straży, przysługuje do dnia 30 czerwca 1992 r. prawo do uposażenia przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 czerwca 1992 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży
Decyzja o przeniesieniu policjanta na niższe stanowisko służbowe, wydana za jego zgodą w innych przypadkach niż określone w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, narusza ten przepis i podlega uchyleniu.
Zarówno odmowa przyjęcia do służby w Policji, jak i nieuwzględnienie żądania zainteresowanej osoby co do daty nawiązania stosunku służbowego, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także odmowy zmiany daty przyjęcia do służby w Policji określonej w decyzji o mianowaniu. Zachodzi zatem i w tym przypadku niedopuszczalność
Przypadki zakazu zwolnienia kobiety policjanta określone w przepisie art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ dotyczą wyłącznie sytuacji, gdy inicjatywa takiego zwolnienia spoczywa po stronie przełożonych /art. 41 ust. 1 pkt 1-4 i ust. 2 pkt 2, 3 i 5/, a nie uprawnionego. Przepis art. 41 ust. 3 w sposób wyczerpujący normuje kwestie związane ze zwolnieniem
Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w Wojskach Ochrony Pogranicza z chwilą przyjęcia do służby w Straży Granicznej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. nr 78 poz. 462/ na skutek zgłoszenia się żołnierza do tej służby /art. 151 ust. 1 cytowanej ustawy/ nie kończy przebiegu służby - jest ona kontynuowana w nowej formacji /art. 151 ust. 3 cytowanej
1. Nieuwzględnienie wniosku strażaka o rozwiązanie z nim stosunku służbowego we wskazanym przez niego dniu, uznać należy za uzasadnione zwłaszcza wtedy, gdy zamiar wcześniejszego odejścia ze służby w istocie zmierza do niezakończenia prowadzonego przeciwko funkcjonariuszowi postępowania dyscyplinarnego i do niewykonania kary dyscyplinarnej, która mogłaby być wydana po zakończeniu tego postępowania.
