1. Termin obłożna choroba nie oznacza choroby powodującej konieczność nieustannego przebywania w łóżku, lecz taką chorobę, która powoduje istotne i trwałe zakłócenie warunków codziennej egzystencji chorego, wymaga otoczenia go stałą opieką i lekarską kontrolą. 2. Opóźnianie wydania przez organ administracji formalnej decyzji, która może być zaskarżona do NSA, powinno być rozumiane jako faktyczne
Przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych nie traktuje się na równi ze służbą w Milicji Obywatelskiej, w rozumieniu art. 8 ustawy z 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 46, poz. 210 ze zm.).
1. Stosunek służbowy strażaka Państwowej Straży Pożarnej jest administracyjnym stosunkiem służbowym uregulowanym w pełni przepisami ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./. 2. W razie rozwiązania takiego stosunku podstawą do wydania świadectwa służby nie jest art. 97 kodeksu pracy, lecz art. 217 Kpa dotyczący zaświadczeń. Świadectwo takie nie jest
Przepis art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. nr 55, poz. 234) ma odpowiednie zastosowanie do policjanta będącego członkiem Zarządu Terenowego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów (art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji Dz.U. nr 30, poz. 179 ze zm.).
Postępowanie w sprawach zwolnienia ze służby w Państwowej Straży Pożarnej /ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej - Dz.U. nr 88 poz. 400/ jest dwuinstancyjne.
Delegowanie funkcjonariusza mianowanego do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej na czas ściśle oznaczony, dopuszczony przez ustawę /art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej - Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./, nie zmienia statusu funkcjonariusza, wynikającego z aktu mianowania go na określone stanowisko i miejsce służbowe, lecz dotyczy jego służbowych obowiązków
Oddelegowanie funkcjonariusza Służby Więziennej do ściśle określonego i czasowego pełnienia służby w innej jednostce /art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej - t.j. Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną zaskarżalną do sądu administracyjnego lecz poleceniem służbowym - przeto skarga jako niedopuszczalna na zasadzie art. 204 par. 1 Kpa ulega
Zgoda na pozostawienie w służbie w rozumieniu art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/, ze swej istoty, musi być wyrażona przed wydaniem decyzji o zwolnieniu ze służby a w każdym razie w czasie zanim decyzja ta stała się ostateczna.
Rozkazy personalne, których treścią jest przeniesienie policjanta ze stanowiska służbowego w jednej jednostce organizacyjnej Policji do innej jednostki organizacyjnej Policji, są decyzjami administracyjnymi, przy czym nie jest to sprawa wynikająca z podległości służbowej w państwowych jednostkach organizacyjnych w rozumieniu przepisu art. 196 par. 4 pkt 2 Kpa.
Przepisy par. 15 ust. 2 i par. 16 ust. 1 pkt 1 zarządzenia nr 86 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 września 1991 r. w sprawie określenia wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe dla funkcjonariuszy Policji i Urzędu Ochrony Państwa oraz zasad jej przyznawania i zwracania /nie publikowanego/ wykraczają poza upoważnienie ustawowe i nie mają przymiotu prawa powszechnie obowiązującego;
Przy rozwiązaniu stosunku służbowego "z mocy prawa" zwolnienie ze służby następuje z mocy przepisu prawa bez wydawania decyzji administracyjnej, a więc pisma informacyjne, jakie towarzyszą temu rozwiązaniu stosunku służbowego nie mają charakteru decyzji administracyjnej i nie mogą być zaskarżane do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Ustalenie "okresu służby" strażaka jest, w zależności od tego do czego służy, czynnością organizacyjną bądź nawet procesową, której efektem jest przyjęcie określonego stanu faktycznego, zgodnie z kryteriami zawartymi w przepisach obowiązującego prawa. Ustalenia takiego nie dokonuje się w formie decyzji administracyjnej /art. 104 i 105 Kpa/, może ono natomiast stanowić podstawę faktyczną decyzji np.
Skarga na decyzję o przeniesieniu policjanta na niższe stanowisko należy do kognicji sądu administracyjnego /art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 -i art. 3 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. nr 34 poz. 201/.
Uchylenie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji administracyjnych obu instancji zwalniających policjanta ze służby powoduje, że zwolnienie to przestaje obowiązywać i powstaje sytuacja analogiczna do znanej z kodeksu pracy instytucji przywrócenia do pracy; nie oznacza to jednak automatycznego powrotu na poprzednio zajmowane stanowisko.
Kierownicy jednostek organizacyjnych podległych Centralnemu Zarządowi Zakładów Karnych są obowiązani zapewnić swoim pracownikom wynagrodzenie zasadnicze nie niższe niż przewidują aktualne tabele stawek w dolnej granicy dla danego stanowiska i to bez względu na ocenę pracy danego pracownika. Natomiast zasady przyznawania wynagrodzeń, o których mowa w piśmie okólnym Dyrektora Generalnego w Ministerstwie
Nie jest dopuszczalne ograniczenie wypłacania dodatków stałych do których pobierania funkcjonariusz uprawniony jest bezpośrednio na podstawie ustawy /art. 69 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie więziennej - Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./ w drodze decyzji administracyjnej.
Ustawodawca nie przewidział możliwości wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe - w razie zwolnienia policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/.
