Przepis par. 5 ust. 1 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 kwietnia 1997 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i wypłaty funkcjonariuszom Służby Więziennej równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania /Dz.Urz. MS nr 2 poz. 9/ przekracza delegację ustawową zawartą w art. 89 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej /Dz.U. nr 61 poz. 283/.
Decyzję anulowaną /art. 155 Kpa./ uważa się za niebyłą. Oznacza to, że nawet jeśli funkcjonariusz Służby Więziennej nie świadczył służby między dniem zwolnienia, a dniem anulowania decyzji o zwolnieniu, to w aspekcie prawnym służba tego funkcjonariusza trwała nieprzerwanie. Ze względu na to pod rządami ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej /tj. Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./ wysokość
Wynikające z art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ uprawnienie Ministra Spraw Wewnętrznych do określenia zasad przyznawania pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe obejmuje także zasady postępowania w tych sprawach, odpowiadające administracyjnoprawnemu charakterowi stosunku służbowego policjantów.
Rozstrzygnięcie o udzieleniu pomocy finansowej funkcjonariuszowi Policji na budownictwo mieszkaniowe nie należy do postępowania określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego, a tym samym do właściwości Policji działającej w charakterze organu administracji państwowej.
Rozstrzygnięcie o udzielenie pomocy finansowej funkcjonariuszowi Policji na budownictwo mieszkaniowe nie należy do postępowania określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego, a tym samym do właściwości Policji działającej w charakterze organu administracji państwowej.
Przepis art. 92 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ zawiera delegację dla Ministra Spraw Wewnętrznych określenia zasad przyznawania i wypłaty równoważnika pieniężnego /ust. 2/. Ustawa nie daje wyraźnego upoważnienia do rozstrzygania spraw o przyznaniu równoważnika pieniężnego decyzją administracyjną.
