Wyrok SN z dnia 19 grudnia 2000 r. sygn. II UKN 155/00
Zmiana (po dniu 1 stycznia 1997 r.) ubezpieczenia społecznego rolnika, równocześnie objętego z mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (w brzmieniu sprzed tej daty; jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) ubezpieczeniem społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, na ubezpieczenie
Renty wypłacane na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm.) nie są świadczeniami z innego ubezpieczenia społecznego, o jakich stanowi art. 6 pkt 12 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.
Okres pracy przed dniem 1 stycznia 1983 r. w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia traktowany jest jako okres składkowy, wliczany do stażu ubezpieczeniowego wymaganego do przyznania prawa do świadczeń tylko dla uzupełnienia łącznego stażu ubezpieczenia, pod warunkiem, że łączny wymiar okresów składkowych, uzupełnionych okresami nieskładkowymi, jest krótszy od okresu wymaganego do przyznania
Przepis art. 5 KPC nie nakłada na sąd powinności szczegółowego instruowania strony występującej w sprawie bez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym co do wszelkich możliwych jej zachowań, lecz tylko obowiązek udzielania wskazówek potrzebnych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu postępowania i gwarancji prawa strony do obrony.
1. Agent ubezpieczeniowy podlega ubezpieczeniu społecznemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. 2. Rolnik podlega rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu w razie zbiegu tego ubezpieczenia z innym tytułem ubezpieczenia społecznego pod warunkiem wcześniejszego, co najmniej rocznego i nieprzerwanego jego trwania w pełnym zakresie.
Sprawa, w której spór między ubezpieczonym a rolniczym organem rentowym powstał w skutek zawieszenia wypłaty świadczenia lub jego części, jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC.