Bankowi, który zgodnie z regulaminem wiążącym strony wypowiedział transakcję forward z powodu istotnego pogorszenia sytuacji majątkowej kontrahenta, przysługuje roszczenie wobec kontrahenta o naprawienie szkody wynikłej z niewykonania tej transakcji.
Przede wszystkim jednak podzielić należy w tym zakresie ustalenia i ocenę dokonane przez Sąd I instancji, że dane wskazane w ust. 2 art. 4 ustawy o kredycie konsumenckim powinny być zawarte w dokumencie umowy. Ocena ta jest trafna i wynika to również z analizy samego tekstu art. 4 tej ustawy. Skoro bowiem umowa ma być zawarta na piśmie (ust. 1) i ma zawierać obligatoryjny zestaw określonych danych
Przetwarzanie danych osobowych kredytobiorców, będących dłużnikami banku, przez biura informacji kredytowej, jest możliwe wyłącznie nie dłużej niż 5 lat od dnia wygaśnięcia zobowiązania. Ponadto przekazywanie tych danych musi być niezbędne dla udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.
Umieszczenie całości lub części informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081), w regulaminie lub ogólnych warunkach nie czyni zadość obowiązkowi ustawowemu. Należy też podzielić pogląd pozwanego, że udzielane informacje muszą mieć charakter wyczerpujący. Muszą zatem zawierać również treści, które bank uważa za oczywiste
